katarraktisvillage

Και να σκεφτείς πριν λίγες μέρες ήταν Αύγουστος

Και να σκεφτείς πριν λίγες μέρες. Ηταν ....Αύγουστος. Μήνας διακοπών. Μήνας ξεκούρασης, παραλίας, ξαπλώστρας κι αράγματος.


Μέρες ατελείωτες στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού που κατακαίει το ήδη ξεπετσιασμένο δέρμα σου.

Όλη σου η ημέρα ένας φραπές, μια παραλία και η παρέα σου. Αυτή ακριβώς η ξεγνοιασιά είναι που καθιστά στο μυαλό μας τον Αύγουστο ως το μήνα της αργίας.
 Άλλωστε, περιμένουμε όλον το χρόνο τη στιγμή που θα μπορούμε να ξυπνάμε στο κρεβατάκι μας χωρίς το βαρεμένο ξυπνητήρι να μας παίρνει τ’ αυτιά με κάθε αναβολή που πατάμε. Και φυσικά χωρίς την γκρίνια του αφεντικού ότι αργήσαμε. 
Είναι η λέξη που έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα ως συνώνυμη, πλέον, των διακοπών. Στον αντίποδα βέβαια, υπάρχει κι η άποψη ότι ο Αύγουστος είναι σαν την Κυριακή. 
Κι ας πούμε ότι αυτή η παρομοίωση ταιριάζει, πολλοί θα αναρωτηθείτε πού είναι το κακό σε αυτό. Τις Κυριακές δεν ξεφεύγουμε στην εξοχή για να πάρουμε καθαρό αέρα; Δεν πάμε για φαγητό με φίλους και συγγενείς για να χορτάσουμε αγαπημένα πρόσωπα ορίζοντας το τέλος μιας κουραστικής βδομάδας; 

Έτσι κι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Ωραίος, ξεκούραστος, τον οποίο περιμένουμε με ανυπομονησία για να δώσει τέλος σε μια βάρβαρη καθημερινότητα, ο οποίος αποτελεί και ταυτόχρονη μετάβαση από τον παραμυθένιο κόσμο στον κόσμο του ρεαλισμού. Από τον κόσμο της ξεκούρασης στον κόσμο της καθημερινής δουλειάς. 
Στον κόσμο του τρεξίματος, τον γεμάτο άγχος κι ανασφάλειες Σεπτέμβρη. 

Αυτήν την αβέβαιη νέα αρχή που είναι κάθε χρόνο τόσο αγχωτική. 

Θες αυτό να οφείλεται σε παιδικό τραύμα από τη σχολική έναρξη; Πάντως τα προεόρτια του Σεμπτεμβρίου, αυτής της καινούργιας περιόδου που απλώνεται μπροστά μας, είναι οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου. 
Το χειρότερο απ’ όλα βέβαια δεν είναι πως πλησιάζουν οι μέρες για να μπεις σ’ ένα πρόγραμμα. Το γεγονός ότι οι καλοκαιρινές διακοπές έφτασαν στο τέλος, ότι τα μπάνια, οι εκδρομές, τα μπιτσόμπαρα και οι χαζομάρες που κάναμε στα μπιτς πάρτι μετράνε πια τις τελευταίες τους ώρες για τις επόμενες 360 και κάτι μέρες του χρόνου, είναι αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη απογοήτευση.

 Στην πραγματικότητα, η μετάβαση από κάτι όμορφο σε κάτι που μας δυσαρεστεί δε βοηθάει και πολύ στο να συμπαθήσουμε τον μήνα αυτό. Κάθε ωραίο κάποτε φτάνει στο τέλος του, αλλά καθώς περνάει τόσο γρήγορα, μας ρίχνει με βαθιά βουτιά στα χέρια του μήνα της βροχής και νιώθουμε τη ματαιότητα να πλησιάζει επικίνδυνα το μαυρισμένο μας κορμί. 
Πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, ο Αύγουστος αποτελεί το θερμότερο μήνα του καλοκαιριού. Θες να βγεις το βράδυ έξω και στην προσπάθειά σου να ετοιμαστείς, στάζεις από ιδρώτα. Προσπαθείς να βρεις μια ξαπλώστρα και μια ομπρέλα στην παραλία που συχνάζεις κι είναι ακατόρθωτο.

 Διαπραγματεύεσαι για μια θέση στο θερινό σινεμά της πόλης, λες και διαπραγματεύεσαι να πουλήσεις το σπίτι σου. Ζεις τον καύσωνα στο πετσί σου. Κι όλο αυτό γιατί; Για να πούμε ότι πήγαμε και ‘μεις διακοπές το μήνα που πάνε όλοι διακοπές; 
Με τα ξενοδοχεία να έχουν πληρότητα στο 100%, τις τιμές να εκτοξεύονται στο ταβάνι και την κίνηση στους παραθαλάσσιους δρόμους να σου σπάει τα νεύρα. 
Γι’ αυτό λοιπόν κάποιοι νιώθουμε περίεργα που μπαίνει αυτός ο μήνας. Είναι γνωστό ότι αποτελεί μήνα διακοπών. Αλλά είναι επίσης γνωστό ότι εκτός του ότι θα είναι πανάκριβες και περιπετειώδεις, οι τελευταίες του μέρες είναι κι απαισιόδοξες. 

Οι μπαταρίες αντί να φορτίσουν γι’ αυτή τη νέα αρχή, έχουν χάσει κάθε επαφή με τη στάθμη λειτουργίας τους. Χρειάζεσαι διακοπές από τις διακοπές για να προετοιμαστείς ψυχολογικά να επιστρέψεις στη δουλειά ή το σχολείο. Το καλοκαίρι είναι ωραίο αλλά μας καλομαθαίνει. Ή καλύτερα, μας κακομαθαίνει στην αραχτή ζωη. 
Αν υπήρχε καλοκαίρι χωρίς απότομη μετάβαση στην πραγματικότητα και με λιγότερο καύσωνα, ονειρικό δε θα τανε. 

Εύχεσαι να υπήρχε κι ένας ενδιάμεσος μήνας. Αμ δε. Δυστυχώς για μας, οι τελευταίες μέρες του μήνα είναι αυτές στις οποίες θα μαζέψεις τα πραγματάκια σου και θα πας σε άλλη παραλία. Βασικά, γράψε λάθος. Θα μαζέψεις τα μπογαλάκια σου, το σοκολατένιο σου πια κορμί και θα πας στο σπίτι σου. Γιατί ήρθε η ώρα να επιστρέψεις στους ρυθμούς σου. 
Του χρόνου πάλι. Μέχρι τότε αγαπητή ξεκούραση, σε ευχαριστούμε που μας κράτησες συντροφιά όλο το καλοκαίρι κι ευχόμαστε να σε συναντήσουμε ξανά σύντομα στο δρόμο μας. 
Και για όσους δεν κατάφεραν να πάνε διακοπές φέτος λόγω δουλειάς, μειωμένου προϋπολογισμού ή εξεταστικής κι έβλεπαν απλώς τις δημοσιεύσεις των γνωστών στα social media σίγουρα το καλοκαίρι που ακολουθεί θα είναι καλύτερο. Σηκώστε τα ποτήρια σ’ αυτό που έφυγε κι ας έρθει ένα άλλο, όσο πιο σύντομα μπορεί!

Υ.Γ Δεν θα σχολιάσω την βιβλική καταστροφή που ζει η πατρίδα μας ....δεν μπορώ...

Share:

Η Κυρία Ελένη κοντεύει 90 ..Με κανέλα και μαστίχα-Κουλουρακια μιας άλλης εποχής!

Η Κυρία Ελένη κοντεύει 90. Κατάγεται από την Αίγυπτο και μιλάει πέντε γλώσσες...... έφτιαχνε τα πιο όμορφα κουλουράκια. Ανακάλυψα πάλι τη συνταγή της και τη μοιράζομαι μαζί σας για να χαρείτε νόστιμα, παραδοσιακά, τραγανά κουλουράκια .....ότι πρέπει για τον καφέ.

Η συνταγή είναι άλλων εποχών, τότε που οι οικογένειες ήταν πιο μεγάλες και ο χρόνος πιο διαθέσιμος. Εγώ σας δίνω τα συστατικά για μισή δόση της κυρία Ελένης




Υλικά
48 - 60 κουλουράκια

250 γρ. βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
1 φλιτζάνι (250 ml) ζάχαρη
2 αυγά
4 φλιτζάνια αλεύρι γ.ο.χ
2 κ.γ. (10 ml) μπέικιν πάουντερ
1 κ.γ. (5 ml) κανέλα
1/2 κ.γ. (2.5 ml) μαστίχα
1 αυγό για επάλειψη
Σουσάμι

Εκτέλεση

Προετοιμάζομε τα υλικά.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C αντιστάσεις.

Χτυπάμε τη ζάχαρη με τα αυγά καλά. Προσθέτουμε τα δύο αυγά και χτυπάμε ακόμα λίγο.

Προσθέτουμε το αλεύρι κοσκινισμένο με το μπέικιν πάουντερ, την κανέλα και τη μαστίχα και ανακατεύουμε καλά.
Ζυμώνουμε καλά και αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για μισή ώρα. Αν κάνει ζέστη στο ψυγείο αλλιώς έξω.
Πλάθουμε σε ότι σχήμα προτιμούμε και καλύπτουμε με σουσάμι.

Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 C βαθμούς για 20 με 25 λεπτά περίπου μέχρι να φουσκώσουν και να ροδίσουν.



  1. Διατηρούμε σε μεταλλικό κουτί.


  2. Καλή επιτυχία ~ Καλή απόλαυση

  3.  Από την κ Σοφία( 

    Prof Sophie) και το cookpad.com



Share:

Μαστίχα Χίου σε σκόνη με δυο τρόπους!

Μιας και έχει έρθει κόσμος από τα ξένα, και πολλοί με ρωτάνε πως κάνουμε την μαστίχα σκόνη, θα σας πω μερικούς τρόπους.


Την Μαστίχα Χίου την βρίσκουμε επί το πλείστων σε κρυσταλλική μορφή, που λιώνει εύκολα με την θερμοκρασία.

Αν θέλουμε όμως να την χρησιμοποιήσουμε σε συνταγές που πρέπει να είναι τριμμένη από πριν, είναι καλύτερο να την κάνουμε σκόνη.

 Θα βοηθήσει αν τρίψετε τους κρυστάλλους στο multi ή στον τρίφτη μπαχαρικών, μαζί με λίγο αλάτι, αν προορίζεται για την μαγειρική ή μαζί με λίγη κρυσταλλική ζάχαρη, αν προορίζεται για γλυκά. 

Έχετε υπόψιν όμως ότι στο multi κατά 80% θα σας το γδάρει, λίγες αμυχές βέβαια....

Η ποιο καλή λύση είναι σε γουδί μπρούτζινο, θέλει λίγο κόπο παραπάνω. 

Επειδή η θερμότητα κάνει την μαστίχα κολλώδη, είναι καλύτερο να μπει στην κατάψυξη πριν επιχειρήσουμε να την τρίψουμε. 
Μετά το τρίψιμο φυλάγεται σε αεροστεγές δοχείο, για να διατηρήσει το άρωμα της, μακριά από υγρασία και θερμότητα.
 Η υγρασία, όπως και η θερμότητα μπορεί να κάνουν την σκόνη μαστίχας να κολλήσει και να γίνει συμπαγής. 
Λίγοι κόκκοι ρυζιού μέσα στο δοχείο, θα την προστατέψει από την υγρασία. Αν παρ' όλες αυτές τις προφυλάξεις "κολλήσει", βάζουμε την σκόνη μαστίχας στην κατάψυξη να παγώσει και χτυπώντας την μετά, θα ξαναγίνει σκόνη. 
Αν τίποτε από αυτά δεν δουλέψει και η μαστίχα έχει στερεοποιηθεί, την ξαναβάζουμε στο multi η στο γουδί και την ξανατρίβομαι. 
Share:

Δάφνη στο φαγητό λέει η γιαγιά.

 Πολλές γυναίκες προσθέτουν φύλλα δάφνης στα τρόφιμα, ειδικά στο κόκκινο κρέας και στο κρέας πουλιών

χωρίς να ξέρεις τον λόγο που προσθέτεις φύλλα δάφνης στο φαγητό, όταν ρωτάς οποιαδήποτε γυναίκα για τον λόγο, σου λέει: Για να δώσεις στο φαγητό γεύση. Η γιαγιά όμως λέει αυτό είναι λάθος.

Αν βράσετε φύλλα δάφνης σε ένα ποτήρι νερό και τα δοκιμάσετε, δεν θα βρείτε γεύση ή γεύση.

   Γιατί βάζετε φύλλα δάφνης στο κρέας;

   Η προσθήκη φύλλων δάφνης στο κρέας μετατρέπει τα τριγλυκερίδια σε μονολίπη για δοκιμή και επιβεβαίωση

   Κόψτε ένα κοτόπουλο στη μέση και ψήστε το κάθε μισό σε μια κατσαρόλα, βάλτε το ένα φύλλο δάφνης και το δεύτερο χωρίς τη δάφνη και σημειώστε την ποσότητα του λίπους στις δύο κατσαρόλες.

   Εάν έχετε φύλλο δάφνης, δεν χρειάζεται να πάτε στο φαρμακείο, καθώς πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι το φύλλο δάφνης έχει πολλά οφέλη

   Βοηθά να απαλλαγούμε από πολλά προβλήματα υγείας και επικίνδυνες ασθένειες

   Μεταξύ των πλεονεκτημάτων του φύλλου δάφνης:

   Το φύλλο δάφνης αντιμετωπίζει τις πεπτικές διαταραχές και το φύλλο δάφνης βοηθά να απαλλαγούμε από το φούσκωμα

   καούρα

   Οξύτητα

   και δυσκοιλιότητα

   Ρυθμίζει την κινητικότητα του εντέρου πίνοντας ζεστό τσάι δάφνης.

   Μειώνει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα και η δάφνη είναι αντιοξειδωτικό

   Επιτρέπει στο σώμα να παράγει ινσουλίνη τρώγοντας την στο φαγητό ή πίνοντας τσάι δάφνης για ένα μήνα.

   Εξαλείφει την επιβλαβή χοληστερόλη και απαλλάσσει τον οργανισμό από τα τριγλυκερίδια.

   Πολύ χρήσιμο στη θεραπεία κρυολογήματος, γρίπης και σοβαρού βήχα, γιατί είναι πλούσια πηγή βιταμίνης C. Μπορείτε να βράσετε τα φύλλα και να εισπνεύσετε τον ατμό για να απαλλαγείτε από τα φλέγματα και να μειώσετε τη σοβαρότητα του βήχα.

   Το φύλλο δάφνης προστατεύει την καρδιά από προσβολές και επίσης προστατεύει από εγκεφαλικά επειδή περιέχει ενώσεις που προστατεύουν την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία.

   Πλούσιο σε οξέα όπως το καφεϊκό οξύ, η κερσετίνη, η ειγονόλη και η παρθενολίδη, που είναι ουσίες που εμποδίζουν το σχηματισμό καρκινικών κυττάρων στο σώμα.

   Εξαλείφει την αϋπνία και το άγχος εάν λαμβάνεται πριν τον ύπνο και βοηθά στη χαλάρωση και τον ήρεμο ύπνο.

   Πίνοντας ένα φλιτζάνι βρασμένο φύλλο δάφνης δύο φορές την ημέρα διαλύει τις πέτρες στα νεφρά και θεραπεύει τις λοιμώξεις….

Share:

22 Ιουλίου εορτή της Αγίας Μαρκέλλας.

Η Αγία Μαρκέλλα,η Παρθενομάρτυς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου.

Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο,η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500 μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάκοπα με τον Θεό. Αυτόν τον «επίγειο άγγελο» φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.


Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να την φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. 

Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας, που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.


Ο σχισμένος βράχος, που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που με τη χάρη του Θεού, έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας, που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα.

Share:

Ο Κολόμβος και η Χίος.

θα αναφερθούμε σε ένα άλλο ιστορικό κομμάτι της Χίου που δεν ξέρουν οι ποιο πολύ.


Ο Κολόμβος έρχεται στη Χίο, όπου ερωτεύεται την Ανατολή.

Γιατί η Χίος, περισσότερο απ’ την Αθήνα, περισσότερο απ’ τη Ρόδο, περισσότερο απ’ την Κωνσταντινούπολη, έχει ένα κάτι που η Δύση δεν έχει και που το έχει η Ανατολή, τη γοητεία του αρώματος.
Το άρωμα της νότιας Χίου. Άρωμα πάνω απ’ όλα της μαστίχας, της ρίγανης, του θυμαριού, της φασκομηλιάς, του δεντρολίβανου, της ορχιδέας.
 Όλες αυτές τις μυρουδιές των θάμνων και λουλουδιών. Αρώματα γοητευτικά, που οδηγούν στην Αγάπη. Στην αγάπη και με τις δύο έννοιες, τη βέβηλη και την ιερή. Την αγάπη για τη γυναίκα και την αγάπη για τον Θεό.
Christopher Columbus house


Ο Κολόμβος έμεινε γοητευμένος απ’ αυτό.

Κάποιος με ρώτησε, στην Ιταλική Πρεσβεία, (Paolo Emilio Taviani) αν πράγματι ο Κολόμβος ήρθε στη Χίο. Είναι σίγουρο, πραγματικά σίγουρο- είναι ιστορικό.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Κολόμβο, αλλά λίγα είναι τόσο σίγουρα, όσο το γεγονός ότι ήρθε στη Χίο. Γιατί στο ημερολόγιο του ταξιδιού του, ο Κολόμβος, καθαρά και με σαφήνεια αναφέρει ότι ήρθε στη Χίο. Το αναφέρει στις 12 Νοέμβρη, το αναφέρει στις 11 Δεκέμβρη, το επαναλαμβάνει στο γράμμα που έγραψε στον SANDAGEL, τον υπουργό της Ισπανίας, τη στιγμή που επέστρεφε στην Ισπανία.

Τρεις φορές, λοιπόν, αναφέρεται στο Ημερολόγιο του, με σαφήνεια η Χίος. Αυτό το Ημερολόγιο, το αντέγραψε με το χέρι ο Βαρθολομαίος O B Scacas, Δομι­νικανός ιερέας. Εγώ είδα αυτό το χειρόγραφο και μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι είναι ένα ντοκου­μέντο απόλυτης γνησιότητας.

Ακόμα, το επαναλαμβάνει στην ιστορία του ο Β. Scasas όπως και ο γιος του Κολόμβου ο Δον Φερνάντο.

Έμεινε, λοιπόν, στη Χίο και εντυπωσιάστηκε απ’ τη μαστίχα.

Για τη μαστίχα, ο Κολόμβος δεν αναφέρει μόνο στις 22 Νοέμβρη, στις 11 Δεκέμβρη και στο γράμμα του στον Sandagel.

Αναφέρει ακόμα πιο πριν στις 21 Οκτώβρη.
 Είχε εννιά μέρες μόνο στο νησί Σαν Σαλβαντόρ, γιατί αποβιβάστηκε στο νησί Σαν Σαλβαντόρ.

Πιστεύω, ότι η πλειοψηφία των καθηγητών της Νότιας Αμερικής συμφωνεί με όλους τους μελετητές του Κολόμβου —Ισπανούς, Ιταλούς, Γάλλους, Βέλγους, Άγγλους, Γερμανούς, Ρώσους— ότι αποβιβάστηκε στο Σαν Σαλβαντόρ κι όχι στη Σαμάνα, όπως υποστηρίζει, πολύ παράξενα, το ΝΑΤΙΟΝΑL GΕΟGRAFIC. Εκεί λοιπόν ο Κολόμβος, στις 21 Οκτώβρη, γράφει: « Ένιωσα τη μυρουδιά της μαστίχας.»

Φυσικά στο Σαν Σαλβαντόρ υπάρχει ένας σχίνος (μαστιχόδενδρο), όμοιος μ’ εκείνον της Χίου. Μόνον τα φύλλα του είναι πλατύτερα, επειδή στο Σαν Σαλβαντόρ, βρέχει περισσότερο. Όμως δεν μπορεί βιομηχανικά να αξιοποιηθεί. Είναι ήδη γνωστό, ότι το νότιο μέρος της Χίου, είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου η παραγωγή της μαστίχας είναι οικονομικά ισχυρή.

Κι αυτό οι Γενουάτες, που σ’ ότι αφορά το χρήμα δεν έχουν το ταίρι τους, ακόμα και σε σύγκριση με τους Εβραίους, το γνώριζαν καλά. Η παρουσία τους λοιπόν στη Χίο έχει σχέση με τον πλούτο της. Αυτό ο Κολόμβος το αναφέρει με σαφήνεια. «50.000 δουκάτα, παίρνει η Δημοκρατία της Γένοβας, από τη μαστίχα της Χίου».

Ο Κολόμβος επαναλαμβάνει αυτή τη σκέψη στις 23 Οκτώβρη και το αναφέρει πάλι στις 4 Νοέμβρη στην Κούβα. Ακόμα και στην Κούβα υπάρχει μαστίχα. Δυστυχώς όμως και κει δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Το που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που μπορεί  σας γράψει κατά καιρούς αλλά και εδώ. Διαβάστε την ιστορία της Μαστίχας ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος τρώει μαστίχα είναι αποδεδειγμένα κερδισμένος!!

Η Φωτογραφία είναι από το σπίτι πού έμενε η Κολόμβος στο Πυργί της Χίου !!

Το οικόσημο τα λέει όλα!
Share:

Συνταγή για εξαφάνιση φιδιών, πεθερών και όχι μόνο!

Δρυΐδες, οι φιλόσοφοι του Βορρά - Αρχαιολογία Online

Σε ώρες χαμένες με πολλές σκέψεις έπεσε το μάτι μου στην παρακάτω συνταγή σε μια ερώτηση ανάλογη για την εξαφάνιση των φιδιών.

Μου άρεσε τόσο πολύ που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας!!

Η συνταγή είναι πολύ απλή σε ένα μεγάλο πήλινο κουβά βάζεις

1 κιλό θειάφι

 2 μερίδες σκορδαλιά

5 κουταλιές της σούπας τζατζίκι,

 666 ml αγιασμό (φρέσκο!)

 λίγο ξύσμα  πορτοκάλι,

στάχτη από 4 καμένα αυγά στρουθοκαμήλου,

 6 φέτες  παστουρμά ,

2 ματόχαντρα και λίγο κορν φλάουρ για μπάζωμα ,

Εκτέλεση

 Τα χτυπάς στη δυνατή ταχύτητα του μίξερ για μιάμιση ώρα και μετά με γρήγορες κοφτές κινήσεις  τα απλώνεις στην περίμετρο του κτήματος σου με ένα απλικατερ από φτερά θηλυκιάς  στείρας νυχτερίδας!

Αποτέλεσμα:

Θα φύγουνε τα φίδια οι ταχυδρόμοι οι γαλατάδες οι γείτονες βουλευτές ( αν έχεις) και η πεθερά σου όπως επίσης θα υποχωρήσει η τριχόπτωση η πιτυρίδα και οι μεταμεσονύχτιες ξινίλες!


Share:

Α magical trip in Berlin

Although we had a few difficulties, we managed to overcome those minor problems that we had and our article is finaly completed! A discussion with Mr. Christian, Mr. Pilavas, Ms Phaedra, children from the two choirs, and also Leuteris and Olga!

March has been over for three months now, but we will hold it in our memory with the warmest feelings. Our journey to Berlin was a special and fruitful experience for everyone who participated!
The programme could not have taken place without the excellent cooperation between the Chios Music School of Chios and Staats- und Domchor Berlin. Warms thanks to the institutions that cooperated for the realization of the programme, Universität der Künste Berlin , Sing-Akademie zu Berlin and of course to Allianz Foundation who constantly supports Chios Music Festival. Also, the Deutsch-Griechisches Jugendwerk / Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας for the funding and the Embassy of Greece in Berlin that offered its auspices.
We also owe special thanks to the people who contributed the most to this artistic partnership, Kai-Uwe Jirka, Christian Filips, Tina Neubauer, Michalis Pilavas, Phaedra Giannelou, Tasos Koutsodontis and Andrianna Neamonitis.
The Chios Music Festival continues its activities with even greater passion and willingness for knowledge, collaboration and of course lots of music!


The highlight of the artistic collaboration was the concert, on Saturday 11/3, in the great Joseph-Joachim Concert Hall of the Universität der Künste Berlin (UdK). In a touching atmosphere, the Chios Music School presented to the German audience the rebetiko music, in original performances that the spectators followed intently, as well as the presentation of the festival's educational activities with refugee children. This was followed by the musical theater performance "Singing Trees, What Times Are These?", performed together by the Staats- und Domchor Berlin and the Choir of Chios Music School. The emotional charge was strong, as this original music theatre performance by Christian Filips was the one that brought the two choirs together for the first time at the Chios Music Festival in October 2021, inaugurating their collaboration.

Best and warm wishes to Chios!
Christian


1) I am Christian Filips, a poet, stage director and music dramaturge, born in Germany, by parents with a Yugoslavian background.


2) The Chios Music Festival asked the Berlin State- and Cathedral Choir to think about a program that would fit for an exchange with Chios Music School. Kai-Uwe Jirka asked me if I have an idea for such an exchange and I immediately said: Let us do a program on "Singing Trees.“ The climate grief, the sense of loss and mourning related to environmental destruction is a thing that connects us beyond borders. And it is an extremely important issue that children and grownups and the next generation are and should be aware of. When I came to Chios, we visited the Mastix villages and the museum and we heard the Mastiha song in an audio installation in the museum. Listening to this song was the moment when it was definitely clear that we are going to realize „Singing Trees“ as a combination of striking for the climate, singing Greek and German traditional songs about and sung by trees.

Their insecurities gradually transformed into self-confidence. Their dedication to their goal and their free of feuds teamwork led to a unique Osmosis of ideas and musical sounds where the dream came to life in the German capital from the 6th to the 13th March. The city revealed its history, culture and mainly its strange morals and open spirit (at least by those who hosted us). 

3) The choirs felt immediately connected to the idea. Since 2018, the FridaysForFuture movement is
 organized by young people all over the world. When we started with the idea in 2019 some children already felt connected to this movement. Coming to Chios, I was surprised that some the young people had never heard about FridaysForFuture or the problem of climate change. But their connection to the environment, especially to the problem of forest fires and to the importance of the Mastiha trees, was very strong of course. So they could also relate to the topic immediately.


4. The rehearsals went really well from the beginning on. I have to distinguish between three phases of rehearsals: In Berlin the children have been already aware of the current problem of Climate thing. But they were surprised to see that there is a lot of beautiful music from the past that deals with this problem already. And by this they were able to discover the past of their own city as well, being aware of the tree „Dicke Marie“ for example, one of the oldest oak trees in Berlin (planted in 1107) that seems to die at the moment because of the hot climate.

When I came to Chios I started rehearsing with the refugee kids from Camp Vial first, guided by Adrianna Neamoniti from Chios The kids were very open and brave and we music was our way out of language barriers. Before I came, I learned some of the songs in Farsi and Arabic so we had a way to communicate via music and singing. And this worked very well! The children in Chios Music school have been a bit surprised in the beginning to sing about such issues and to meet their neighbors from the camp. But I had the feeling that they understood after a while that there is only one world and one natural environment and that caring for this nature should unite all of us.
My favorite moment was the first rehearsal in the Homerion Cultural Center in Chios Island when all tree choral groups came together. I think it is a shame that the Municipal & Regional Theater of Northern Aegean in Chios does not seem to exist anymore. I was impressed by the technicians and by the staff doing their best for our performance, having just such a short time to rehearse and having so many different groups, languages and nations present. I think that an Island like Chios deserves a strong theater movement and that the politicians in Athens and Europe should care for more cultural activities on the island.






5. First I have to correct you: we had three choirs being engaged in the project, not two. The Chios Music School choir, the Berlin State- and Cathedral Choir and our Refugee Kids choir group from Vial, with children from Syria and Afghanistan. I think that this international encounter itself was already very important for the children. We live in a globalized world and we can only solve our environmental and political problems together. If the children learned this lesson by traveling to Chios or to Berlin, this would be the most central benefit for me. And when traveling through Europe, the kids also could see that traveling is a privilege already. For their friends living in Vial have not been able to travel with us.


6. I deeply fell in love with the island of Chios and its inhabitants. I think the mixture of cultures one can find there is very unique in the world. And I admire deeply the openness and I hope that we can continue working together in future. It is very important for me that people in Germany and Central Europe do not forget about the south and the border regions. We have to take more effort to collaborate, work together and share our problems. My personal wish would be to realize some works by the composer Jani Christou at Faná beach. Shortly before his death in a car accident, he had developed plans for wonderful music and even a music hall that should have been built there. Christou even bought the beach area. Unfortunately those plans all have not been realized and I am not sure how many people on Chios Island are familiar with the great work of Christou. I think it would be time to rediscover his music and to follow his legacy
Henry :
It was an awesome experience to be on Chios. The fact that choirs from different countries had the opportunity to sing together was a nice experience. I hope that I speak for the most of the choir members. The week that we spend on Chios was the most stressful but also the best week I‘ve ever had. The trip of the choir of the Chios music school to Berlin was also a awesome part of the singing trees program. It was nice to see some known faces again and to circularize with new people and connect with each other.

Daniel :
I'm not really into blogs and that stuff, but I can tell you, that my favourite trips in my life were those with the choir, and the time on Chios was maybe the best of them. To travel together was amazing after the Covid time, and then there was the mix of the music, your beautiful Island and the big heart of the people, wich made us feel we're friends for a long time already. I really enjoyed your stay in Berlin, too, and I hope we will meet again quite early


Konstantin:
For me it was a very special project. Of course, it’s nice to perform it again and again over several years. But above all, both in Greece 2021 and in Berlin, the focus was on the exchange with many people. Making music together, experiencing concerts and getting to know each other through that was the most important thing for me. I will always remember the visit to the island of Chios and the joint rehearsals. Simply a great experience!



Angeliki:
The trip to Germany was an unforgettable experience for us. We got to know different habits, we took part in concerts that we had never seen before, and we met people with whom we had common interests. Our visit and concert at UDK, the rehearsals with the choir children, with their teachers and the Cathedral will remain indelibly in my memory. The best experience for me was the sing along at St. Johanneskirche with the oratorio "Matthew Passion" by J.S.Bach as well as watching the rehearsal of the Berliner Philharmoniker.


Paraskevi:
In my opinion, the experiences we all had both in our island and in Berlin were unforgetable. Singing together, attending concerts, meeting each other and having fun together are all great memories. It's amazing how people from different countries, with different habits and cultures can work that well with the power of music. For me our trip in Berlin is one of the best experiences I' ve ever had. I will never forget all the amazing feelings, all the things I saw and experienced. It's definately one of my life moments that I will always remember.


Michalis Pilavas:
Sir, any news from Berlin?" 

As soon as we were all seated in our desks last September, they asked anxiously, the same question many times before the beginning of class. A persistent. inquiry to which there was no clear answer from my side, at least not in the beginning, thus not creating expectations on their teenage souls which. I wouldn't be able to fulfil later on. Simultaneously, though, the preparations for the Chios Musical Festival and the Greek- German youth Foundation were proceeding silently and steadily. 
And the more I started nodding in agreement in response to their torturous constant inquiry, the more the work was on their end with demanding in- and out of school rehearsals and this was positive, encouraging and rewarding to me. Hesitantly, towards Faidra and me, "but... rebetiko in Berlin"?" "We will sing an oratorio of J.S. Bach ?" "We will co-exist in choral works with the State Choir of the Berlin Cathedral ?" 

Our song of the mastictree coincided with their lindenbaum and their B. Brecht conversed with our G. Ritsos in the musical theatre performance "Singing Trees, what times are these? the topic being climate change. They were introduced to our rebeňko music like the blues of luben maga, the refugee and outcast of foreignness. And they entertained the refugee children. with the healing power of music, conveyed to them by Andrianna Nearoniti from her experience here to the context of the Chios Musical Festival.

Faidra Giannelou - Conductor:


This trip, to the capital of Germany, which is one of the most important centers of classical music in the world, was a challenge for all of us.  We sang, we played music, we listened, we experimented, we collaborated, we experienced so many feelings that will remain indelible in our memory.
This experience offered the children and us teachers an opportunity to learn and also to realise that we have so many things in common after all.




P.S BIG THANK YOU TO Nitsa Vasilaki (from the Travlos school) for her valuable help!








Share:

Αγίου Πνεύματος: Μεγάλη μέρα για την Ορθοδοξία

Το Άγιο Πνεύμα αποτελεί με τον Πατέρα και τον Υιό τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού. Είναι ομοούσιο και ομότιμο προς τα δύο άλλα πρόσωπα και διακρίνεται από αυτά κατά την υπόσταση («Μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι»). Ο μονοθεϊσμός του Χριστιανισμού είναι τριαδολογικός και όχι μοναδολογικός, όπως του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.

Την επομένη της Πεντηκοστής, ημέρα Δευτέρα, η Εκκλησία τιμά το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και την Αγία Τριάδα εν γένει.

Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («... Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών...»).

Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέσαν ολόκληρη τη θεολογία της δυτικής Χριστιανοσύνης. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.

Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα.

Υ.Γ η φωτογραφία. Το Άγιο Πνεύμα ως περιστέρι σε βιτρό στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη
Share:

Το Γενεαλογικό Δέντρο των Ντακ ( Μίκυ Μάους) του Ντον Ρόσα

Έτσι να ξεφύγουμε από τα καταστημενα! και να λύσουμε τις απορίες των παιδικών μας χρόνων! και επίσης να εξηγείστε και στα παιδιά σας!



Στην δεκαετία του '50, ο Μπαρκς σχεδίασε για προσωπική του χρήση το πρώτο γενεαλογικό δένδρο των παπιών, ώστε να συγκεντρώσει εκεί όλους τους παλιούς αλλά και νέους χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει, όπως τον Σκρουτζ Μακ Ντακ και τον Γκαστόνε Γκάντερ. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, έφτιαξα κι εγώ το δένδρο μου 40 χρόνια αργότερα! Όλοι εμείς οι οπαδοί του Μπαρκς περνούσαμε από χέρι σε χέρι το γενεαλογικό δένδρο του για δεκαετίες και αυτός είναι ο λόγος που το χρησιμοποίησα ως σκελετό για τη δημιουργία και του δικού μου δένδρου. Το γενεαλογικό δένδρο του Μπαρκς υπήρξε η γνήσια και μοναδική πηγή για ορισμένους χαρακτήρες όπως: των Ματίλντα και Βολκάνα Μακ Ντακ, που είναι αδελφές του Σκρουτζ, του Μπαρούτη Ντακ, πατέρα του Ντόναλντ, της Δάφνης Ντακ και του Γουσταύου Γκάντερ, που είναι γονείς του Γκαστόνε, καθώς και του Αργύρη Χήνου, πατέρα του Πασχάλη. Τους περισσότερους από αυτούς τους χαρακτήρες τους χρησιμοποίησα στον «Βίο και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» με απόλυτη πίστη στο πρωτότυπο.

ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ

Το γενεαλογικό δένδρο των Ντακ είναι επίσης γνωστό και Το γενεαλογικό δένδρο των Ντακ του Ντον Ρόσα. Ο Ρόσα έχει εικονογραφήσει το γενεαλογικό δέντρο των παπιών στο οποίο εμφανίζονται πάνω από 40 χαρακτήρες! Παρακάτω δίνουμε πληροφορίες για τις Οικογένειες που εμφανίζονται και έχουμε παρατηρήσεις επί του δέντρου.

Οικογένειες
Οικογένεια Ντακ
Πρόγονοι

Ο Μαυροφτέρης Ντακ είναι πρόγονος του Ντόναλντ που πρωτοεμφανίζεται στο Ταξίδι στο Παρελθόν.
Ντέλλα Ντακ


Στο γενεαλογικό δένδρο του Καρλ Μπαρκς, η μητέρα των Χιούη, Λιούη και Ντιούη λέγεται Θέλμα και αυτό το όνομα αποφάσισα να το αλλάξω! Στην πρώτη τους εμφάνιση ως καρτούν, η μητέρα τους λεγόταν «αδελφή Νταμπέλλα», ένα κατά την γνώμη μου άκρως προσβλητικό όνομα, δυσανάλογο με το υψηλό επίπεδο που είχαν τα ίδια τα ανιψάκια. Ευτυχώς, το όνομα Νταμπέλλα δεν αναφέρθηκε ποτέ στα στριπ των εφημερίδων που είχε σχεδιάσει ο Αλ Ταλιαφέρο αρκετούς μήνες νωρίτερα. Στα ημερήσια στριπ του Ταλιαφέρο, η μητέρα των Χιούη, Λιούη και Ντιούη λεγόταν Ντέλλα, ένα όνομα που συνηχεί πολύ όμορφα με το επώνυμο Ντακ και γι'αυτό το επέλεξα και για το δικό μου γενεαλογικό δένδρο.

Η δίδυμη αδερφή του Ντόναλντ (στην αρχή ξαδέρφη) λεγόταν αρχικά Νταμπέλλα στα καρτούν ενώ ο Μπαρκς της είχε δώσε το όνομα Θέλμα στο δικό του γενεαλογικό δέντρο. Ο Ντον προτίμησε το όνομα τελικά που είχε δώσει στα στριπ ο Ταλιαφέρρο. Αυτό χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα και σε άλλες εκδοχές του χαρακτήρα.
Θείοι/Θείες του Ντόναλντ

Ο θείος του Ντόναλντ, Ευγένιος Ντακ για τον οποίο έγινε αναφορά στην ιστορία Το Γεράκι όπου έστειλε δώρο στον ανιψιό του ένα γεράκι. Ενώ ο ξάδελφος του Ντόναλντ, Σχίζας Ντακ που είναι γιος του Ευγένιου, δίνει για πρώτη φορά το παρόν στην ιστορία Μονομαχία Ξυλοκόπων στο Ποτάμι. Στη συνέχεια, υπάρχει ο Φέθρυ Ντακ, όπου χαρακτηρίζεται από τον Ρόσα ως ένας άκρως εκνευριστικός χαρακτήρας, που σχεδιάστηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των Στούντιο Ντίσνεϋ. Η θεία του Ντόναλντ και μητέρα του Γκαστόνε, Δάφνη Ντακ εμφανίστηκε στον Βίο και Πολιτεία και από αυτή κληρονόμησε ο γιος της την τύχη του.
Παππούς Ντακ

Ο Παππούς Ντακ ή κατά τον Ρόσα Καλαμπόκας Ντακ, είναι ο παππούς του Ντόναλντ και αν δεν συμπεριλάβουμε τον Μαυροφτέρη είναι πιο μακρινός Ντακ που βλέπουμε στο δέντρο.
Οικογένεια Μακ Ντακ
Πρόγονοι

Οι αξιοσέβαστοι «Σερ» των Μακ Ντακ είναι οι Άντριους Μακ Ντακ, Λαγουδόκαρδος Μακ Ντακ, Πλήθων Μακ Ντακ, Άμπακους Μακ Ντακ και Λεοντόκαρδος Μακ Ντακ, και εμφανίζονται όλοι μαζί στην περίφημη ιστορία Το Μυστικό του Παλιού Κάστρου (ΚΟΜΙΞ #37).

Άλλοι χαρακτήρες αυτής της φαμίλιας είναι ο Σεντούκης Μακ Ντακ, που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Ταξίδι στο Παρελθόν και ο Κάπταιν Φουρτούνας Μακ Ντακ που είναι ο καπετάνιος πρόγονος του Σκρουτζ όπου αναφέρεται για πρώτη φορά στην ιστορία Μπελάδες από το Παρελθόν.
Θείοι/Θείες του Σκρουτζ

Συνεχίζουμε με τους θείους του Σκρουτζ, ο Πατρίκιος Μακ Ντακ που θεωρείται μακρινός θείος και εμφανίζεται στην ιστορία Οικογενειακό Κειμήλιο και ο Ιάκωβος Μακ Ντακ, που πρωτοπαρουσιάζεται στην ιστορία Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη. Τέλος ένας ακόμη θείος του Σκρουτζ, ο Μπουνάτσας Μακ Ντακ ή αλλιώς Άνγκους (κατά τον Ντον) εμφανίζεται στην ιστορία Η Κούρσα του Μισισιπή.
Οικογένεια Γκάντερ

Όλοι φυσικά γνωρίζουμε τον Γκαστόνε αλλά αυτό που ίσως ξεχνάμε, είναι ότι ο υπερτυχερός αυτός ήρωας δεν είχε ποτέ την παραμικρή συγγένεια με τον Σκρουτζ, παρόλο που τον αποκαλεί θείο. Αυτό θεμελιώνεται και από τον Μπαρκς στην ιστορία του Αναμέτρηση στον Νότιο Ειρηνικό (ΚΟΜΙΞ # 73). Ο μοναδικός συγγενής που φαίνεται να έχουν οι Γκάντερ λέγεται Σούζυμπελ Σουάν και αναφέρεται ως μακρινή θεία του Γουσταύου Γκάντερ. Κατά τον Ρόσα, η Σούζυμπελ δεν έχει θέση στο γενεαλογικό δένδρο.
Οικογένεια Κουτ

Ο Κορνήλιος Κουτ, που πρωτοεμφανίζεται στην κλασική ιστορία Μνημειώδης Σπατάλη, είναι ο ένδοξος ιδρυτής της Λιμνούπολης. Ο Ακάκιος Κουτ,δημιούργημα του Ρόσα, είναι ο γιος του Κορνηλίου Κουτ. Τον χρησιμοποίησε στην ιστορία Τελευταίο Έλκηθρο για το Ντώσον (ΚΟΜΙΞ #137), όπου πούλαγε γη της Λιμνούπολης σε κάποιον χρυσοθήρα στο Γιούκον, ο οποίος αργότερα έκτισε εκεί ένα τεράστιο τετράγωνο κτίριο. Η «Γιαγιά Ντακ» ονομάζεται Ελβίρα Κουτ και είναι εγγονή του Κορνηλίου Κουτ, ιδρυτή της Λιμνούπολης και κόρη του Ακάκιου.
Ξαδέρφια του Ντόναλντ

Από αυτήν την μεριά της οικογένειας ο Ντόναλντ έχει ξάδερφο τον Λούκυ Κουτ.
Η συγγένεια με τον Πασχάλη

Το γενεαλογικό δένδρο του Μπαρκς μας δίνει την πληροφορία ότι πατέρας του Πασχάλη Χήνου είναι ο Αργύρης Χήνος, ενώ από τα στριπ του Αλ Ταλιαφέρρο μαθαίνουμε ότι μητέρα του είναι η Φάννυ Κουτ. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν με μητέρα μια γνήσια Κουτ, ο Πασχάλης να είναι ταυτοχρόνως και ξάδελφος του Ντόναλντ; Κατά τον Ντον, η απάντηση είναι ότι η συγγένεια υπάρχει κατ' ευφημισμόν, αφού σύμφωνα με το λεξικό, η προσφώνηση «ξάδελφος» μπορεί απλώς να αναφέρεται σε μια οποιαδήποτε μακρινή συγγένεια!
Παρατηρήσεις επί του δέντρουΣύμφωνα με τον Ρόσα η μόνη απόδειξη για την συγγένειά του Λούντβιχ με τον Ντόναλντ, θα ήταν βάσιμη μόνο αν παντρευόταν την Ματίλντα Μακ Ντακ, την αδελφή του Σκρουτζ, κάτι που, όμως, δεν έγινε ποτέ. Παρόλα αυτά, στην παραλλαγή του δέντρου (που βλέπετε παραπάνω) ο Ρόσα έβαλε αυτήν την εκδοχή.
{Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε στην μικρή μας ηλικία , και τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια μας για διάφορου;χαρακτήρες στα Μίκη Μάους που διαβάζαμε και διαβάζουμε ! 
ε ήρθε η ώρα να μάθετε μερικά πραγματάκια και να τα λέτε στα παιδιά σας!!

Ο Ρόσα πρόσθεσε τον Φέθρυ με μεγάλη δυσφορία στο γενεαλογικό του δέντρο. Είχε προτείνει στους αναγνώστες ότι αν θέλουν μπορούν τον αφαιρέσουν και να θεωρήσουν τον Σχίζα Ντακ ως μοναχογιό!
Το δέντρο περιλαμβάνει 3 οικογένειες. Για την οικογένεια Ντακ δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τους προγόνους. Αντίθετα οι Κουτ και οι Μακ Ντακ έχουν αρκετούς γνωστούς προγόνους.
Η Νταίζυ Ντακ δεν έχει καμία συγγένεια με τους υπόλοιπους Ντακ. Θεωρείται απλή συνωνυμία. Το ίδιο ισχύει και για τις ανιψιές της, Έηπριλ, Μαίυ και Τζουν Ντακ.
Η Γιαγια Ντακ ονομάζεται Ελβίρα Κουτ κανονικά. Το όνομα αυτό της το είχε δώσει ο δημιουργός της σε ένα στριπ. Ο Ρόσα το κράτησε και της έδωσε ως πλήρες όνομα το Ελβίρα «Γιαγιά Ντακ» Κουτ. Έχει το επώνυμο «Ντακ» λόγω του ονόματος του άντρα της και είναι γιαγιά του Ντόναλντ και προ-γιαγιά των 3 ανιψιών (Χιούη, Λιούη, Ντιούη).
Σημαντικό θεωρείται το γεγονός ότι στο δέντρο περιλαμβάνεται και ο Φέθρυ Ντακ που αποτελεί, σαν ήρωας, αποκλειστική δημιουργία της Ιταλικής Σχολής.
Επίσης σημειώνεται πως, αν και πιθανή, δεν θεωρείται σωστή η άποψη ότι η Νταίζυ είναι αδερφή του ? Ντακ (πατέρα των Χιούη, Λιούη, Ντιούη) και ότι μέσω αυτού την γνώρισε ο Ντόναλντ.

Ο «άγνωστος» πατέρας

Ο πατέρας των Χιούη, Λιούη, και Ντιούη Ντακ είναι ο άντρας της Ντέλλα Ντακ. Το όνομα του παραμένει άγνωστο καθώς ο ίδιος δεν έχει εμφανιστεί σε καμία ιστορία αλλά φαίνεται πως ονομαζόταν Ντακ (συνωνυμία). Στο δεύτερο δέντρο του Ρόσα, ο σχεδιαστής μας δείχνει το πρόσωπο του χαρακτήρα! Από φαίνεται μοιάζει αρκετά με την εκδοχή του χαρακτήρα που είχε σχεδιάσει ο Μπαρκς στο δικό του δέντρο.
Ποια η σχέση του Λούντβιχ με τους Ντακ;

Που είναι, όμως, ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ, ο παντογνώστης θείος του Ντόναλντ; Ο χαρακτήρας αυτός δημιουργήθηκε το 1961 (όχι όμως από τον Καρλ Μπαρκς) και χρησιμοποιήθηκε ως παρουσιαστής στην τηλεοπτική σειρά, Ο Υπέροχος Κόσμος των Χρωμάτων. Ο Λούντβιχ, αν και συμμετέχει εδώ και δεκαετίες σε πολλά ευρωπαϊκά κόμικς, καθώς και σε αμέτρητα στριπ για αμερικανικές εφημερίδες, έχει πενιχρή παρουσία στα αμερικανικά περιοδικά κόμικς, σε αντίθεση με τις σύγχρονες εμφανίσεις του στις Ιταλικές ιστορίες. Ο Καρλ Μπαρκς, αν και δεν ήταν αυτός ο δημιουργός του, χρησιμοποίησε τον Λούντβιχ Φον Ντρέηκ σε μια και μόνο μονοσέλιδη ιστορία του, με σκοπό να τον εντάξει και αυτόν στο πάνθεόν του.

όλα αναλυτικότερα στο Μίκι Μάους
Share:


ΣΑΣ
ΕΥΧΟΜΑΙ
ΚΑΛΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ
Ο
ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ
ΧΡΟΝΟΣ
ΜΕ
ΕΙΡΗΝΗ
ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ
ΓΑΛΗΝΗ
ΣΕ
ΕΣΑΣ
ΚΑΙ
ΤΗΝ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΣΑΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts