Μαστίχα Χίου σε σκόνη με δυο τρόπους!
Δάφνη στο φαγητό λέει η γιαγιά.
Πολλές γυναίκες προσθέτουν φύλλα δάφνης στα τρόφιμα, ειδικά στο κόκκινο κρέας και στο κρέας πουλιών
χωρίς να ξέρεις τον λόγο που προσθέτεις φύλλα δάφνης στο φαγητό, όταν ρωτάς οποιαδήποτε γυναίκα για τον λόγο, σου λέει: Για να δώσεις στο φαγητό γεύση. Η γιαγιά όμως λέει αυτό είναι λάθος.
Αν βράσετε φύλλα δάφνης σε ένα ποτήρι νερό και τα δοκιμάσετε, δεν θα βρείτε γεύση ή γεύση.
Γιατί βάζετε φύλλα δάφνης στο κρέας;
Η προσθήκη φύλλων δάφνης στο κρέας μετατρέπει τα τριγλυκερίδια σε μονολίπη για δοκιμή και επιβεβαίωση
Κόψτε ένα κοτόπουλο στη μέση και ψήστε το κάθε μισό σε μια κατσαρόλα, βάλτε το ένα φύλλο δάφνης και το δεύτερο χωρίς τη δάφνη και σημειώστε την ποσότητα του λίπους στις δύο κατσαρόλες.
Εάν έχετε φύλλο δάφνης, δεν χρειάζεται να πάτε στο φαρμακείο, καθώς πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι το φύλλο δάφνης έχει πολλά οφέλη
Βοηθά να απαλλαγούμε από πολλά προβλήματα υγείας και επικίνδυνες ασθένειες
Μεταξύ των πλεονεκτημάτων του φύλλου δάφνης:
Το φύλλο δάφνης αντιμετωπίζει τις πεπτικές διαταραχές και το φύλλο δάφνης βοηθά να απαλλαγούμε από το φούσκωμα
καούρα
Οξύτητα
και δυσκοιλιότητα
Ρυθμίζει την κινητικότητα του εντέρου πίνοντας ζεστό τσάι δάφνης.
Μειώνει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα και η δάφνη είναι αντιοξειδωτικό
Επιτρέπει στο σώμα να παράγει ινσουλίνη τρώγοντας την στο φαγητό ή πίνοντας τσάι δάφνης για ένα μήνα.
Εξαλείφει την επιβλαβή χοληστερόλη και απαλλάσσει τον οργανισμό από τα τριγλυκερίδια.
Πολύ χρήσιμο στη θεραπεία κρυολογήματος, γρίπης και σοβαρού βήχα, γιατί είναι πλούσια πηγή βιταμίνης C. Μπορείτε να βράσετε τα φύλλα και να εισπνεύσετε τον ατμό για να απαλλαγείτε από τα φλέγματα και να μειώσετε τη σοβαρότητα του βήχα.
Το φύλλο δάφνης προστατεύει την καρδιά από προσβολές και επίσης προστατεύει από εγκεφαλικά επειδή περιέχει ενώσεις που προστατεύουν την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία.
Πλούσιο σε οξέα όπως το καφεϊκό οξύ, η κερσετίνη, η ειγονόλη και η παρθενολίδη, που είναι ουσίες που εμποδίζουν το σχηματισμό καρκινικών κυττάρων στο σώμα.
Εξαλείφει την αϋπνία και το άγχος εάν λαμβάνεται πριν τον ύπνο και βοηθά στη χαλάρωση και τον ήρεμο ύπνο.
Πίνοντας ένα φλιτζάνι βρασμένο φύλλο δάφνης δύο φορές την ημέρα διαλύει τις πέτρες στα νεφρά και θεραπεύει τις λοιμώξεις….
22 Ιουλίου εορτή της Αγίας Μαρκέλλας.
Η Αγία Μαρκέλλα,η Παρθενομάρτυς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου.
Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο,η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500 μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάκοπα με τον Θεό. Αυτόν τον «επίγειο άγγελο» φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.
Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να την φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος.
Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας, που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.
Ο σχισμένος βράχος, που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που με τη χάρη του Θεού, έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας, που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα.
Ο Κολόμβος και η Χίος.
Ο Κολόμβος έρχεται στη Χίο, όπου ερωτεύεται την Ανατολή.
Γιατί η Χίος, περισσότερο απ’ την Αθήνα, περισσότερο απ’ τη Ρόδο, περισσότερο απ’ την Κωνσταντινούπολη, έχει ένα κάτι που η Δύση δεν έχει και που το έχει η Ανατολή, τη γοητεία του αρώματος.
Το άρωμα της νότιας Χίου. Άρωμα πάνω απ’ όλα της μαστίχας, της ρίγανης, του θυμαριού, της φασκομηλιάς, του δεντρολίβανου, της ορχιδέας.
Όλες αυτές τις μυρουδιές των θάμνων και λουλουδιών. Αρώματα γοητευτικά, που οδηγούν στην Αγάπη. Στην αγάπη και με τις δύο έννοιες, τη βέβηλη και την ιερή. Την αγάπη για τη γυναίκα και την αγάπη για τον Θεό.
Christopher Columbus house |
Ο Κολόμβος έμεινε γοητευμένος απ’ αυτό.
Κάποιος με ρώτησε, στην Ιταλική Πρεσβεία, (Paolo Emilio Taviani) αν πράγματι ο Κολόμβος ήρθε στη Χίο. Είναι σίγουρο, πραγματικά σίγουρο- είναι ιστορικό.
Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Κολόμβο, αλλά λίγα είναι τόσο σίγουρα, όσο το γεγονός ότι ήρθε στη Χίο. Γιατί στο ημερολόγιο του ταξιδιού του, ο Κολόμβος, καθαρά και με σαφήνεια αναφέρει ότι ήρθε στη Χίο. Το αναφέρει στις 12 Νοέμβρη, το αναφέρει στις 11 Δεκέμβρη, το επαναλαμβάνει στο γράμμα που έγραψε στον SANDAGEL, τον υπουργό της Ισπανίας, τη στιγμή που επέστρεφε στην Ισπανία.
Τρεις φορές, λοιπόν, αναφέρεται στο Ημερολόγιο του, με σαφήνεια η Χίος. Αυτό το Ημερολόγιο, το αντέγραψε με το χέρι ο Βαρθολομαίος O B Scacas, Δομινικανός ιερέας. Εγώ είδα αυτό το χειρόγραφο και μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι είναι ένα ντοκουμέντο απόλυτης γνησιότητας.
Ακόμα, το επαναλαμβάνει στην ιστορία του ο Β. Scasas όπως και ο γιος του Κολόμβου ο Δον Φερνάντο.
Έμεινε, λοιπόν, στη Χίο και εντυπωσιάστηκε απ’ τη μαστίχα.
Για τη μαστίχα, ο Κολόμβος δεν αναφέρει μόνο στις 22 Νοέμβρη, στις 11 Δεκέμβρη και στο γράμμα του στον Sandagel.
Αναφέρει ακόμα πιο πριν στις 21 Οκτώβρη.
Είχε εννιά μέρες μόνο στο νησί Σαν Σαλβαντόρ, γιατί αποβιβάστηκε στο νησί Σαν Σαλβαντόρ.
Πιστεύω, ότι η πλειοψηφία των καθηγητών της Νότιας Αμερικής συμφωνεί με όλους τους μελετητές του Κολόμβου —Ισπανούς, Ιταλούς, Γάλλους, Βέλγους, Άγγλους, Γερμανούς, Ρώσους— ότι αποβιβάστηκε στο Σαν Σαλβαντόρ κι όχι στη Σαμάνα, όπως υποστηρίζει, πολύ παράξενα, το ΝΑΤΙΟΝΑL GΕΟGRAFIC. Εκεί λοιπόν ο Κολόμβος, στις 21 Οκτώβρη, γράφει: « Ένιωσα τη μυρουδιά της μαστίχας.»
Φυσικά στο Σαν Σαλβαντόρ υπάρχει ένας σχίνος (μαστιχόδενδρο), όμοιος μ’ εκείνον της Χίου. Μόνον τα φύλλα του είναι πλατύτερα, επειδή στο Σαν Σαλβαντόρ, βρέχει περισσότερο. Όμως δεν μπορεί βιομηχανικά να αξιοποιηθεί. Είναι ήδη γνωστό, ότι το νότιο μέρος της Χίου, είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου η παραγωγή της μαστίχας είναι οικονομικά ισχυρή.
Κι αυτό οι Γενουάτες, που σ’ ότι αφορά το χρήμα δεν έχουν το ταίρι τους, ακόμα και σε σύγκριση με τους Εβραίους, το γνώριζαν καλά. Η παρουσία τους λοιπόν στη Χίο έχει σχέση με τον πλούτο της. Αυτό ο Κολόμβος το αναφέρει με σαφήνεια. «50.000 δουκάτα, παίρνει η Δημοκρατία της Γένοβας, από τη μαστίχα της Χίου».
Ο Κολόμβος επαναλαμβάνει αυτή τη σκέψη στις 23 Οκτώβρη και το αναφέρει πάλι στις 4 Νοέμβρη στην Κούβα. Ακόμα και στην Κούβα υπάρχει μαστίχα. Δυστυχώς όμως και κει δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Το που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που μπορεί σας γράψει κατά καιρούς αλλά και εδώ. Διαβάστε την ιστορία της Μαστίχας ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος τρώει μαστίχα είναι αποδεδειγμένα κερδισμένος!!
Συνταγή για εξαφάνιση φιδιών, πεθερών και όχι μόνο!
Σε ώρες χαμένες με πολλές σκέψεις έπεσε το μάτι μου στην παρακάτω συνταγή σε μια ερώτηση ανάλογη για την εξαφάνιση των φιδιών.
Μου άρεσε τόσο πολύ που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας!!
Η συνταγή είναι πολύ απλή σε ένα μεγάλο πήλινο κουβά βάζεις
1 κιλό θειάφι
2 μερίδες σκορδαλιά
5 κουταλιές της σούπας τζατζίκι,
666 ml αγιασμό
(φρέσκο!)
λίγο ξύσμα πορτοκάλι,
στάχτη από 4 καμένα αυγά στρουθοκαμήλου,
6 φέτες παστουρμά ,
2 ματόχαντρα και λίγο κορν φλάουρ για μπάζωμα ,
Εκτέλεση
Τα χτυπάς στη δυνατή
ταχύτητα του μίξερ για μιάμιση ώρα και μετά με γρήγορες κοφτές κινήσεις τα απλώνεις στην περίμετρο του κτήματος σου με
ένα απλικατερ από φτερά θηλυκιάς στείρας
νυχτερίδας!
Αποτέλεσμα:
Θα φύγουνε τα φίδια οι ταχυδρόμοι οι γαλατάδες οι γείτονες
βουλευτές ( αν έχεις) και η πεθερά σου όπως επίσης θα υποχωρήσει η τριχόπτωση η
πιτυρίδα και οι μεταμεσονύχτιες ξινίλες!
Α magical trip in Berlin
Christian
1) I am Christian Filips, a poet, stage director and music dramaturge, born in Germany, by parents with a Yugoslavian background.
2) The Chios Music Festival asked the Berlin State- and Cathedral Choir to think about a program that would fit for an exchange with Chios Music School. Kai-Uwe Jirka asked me if I have an idea for such an exchange and I immediately said: Let us do a program on "Singing Trees.“ The climate grief, the sense of loss and mourning related to environmental destruction is a thing that connects us beyond borders. And it is an extremely important issue that children and grownups and the next generation are and should be aware of. When I came to Chios, we visited the Mastix villages and the museum and we heard the Mastiha song in an audio installation in the museum. Listening to this song was the moment when it was definitely clear that we are going to realize „Singing Trees“ as a combination of striking for the climate, singing Greek and German traditional songs about and sung by trees.
3) The choirs felt immediately connected to the idea. Since 2018, the FridaysForFuture movement is
4. The rehearsals went really well from the beginning on. I have to distinguish between three phases of rehearsals: In Berlin the children have been already aware of the current problem of Climate thing. But they were surprised to see that there is a lot of beautiful music from the past that deals with this problem already. And by this they were able to discover the past of their own city as well, being aware of the tree „Dicke Marie“ for example, one of the oldest oak trees in Berlin (planted in 1107) that seems to die at the moment because of the hot climate.
When I came to Chios I started rehearsing with the refugee kids from Camp Vial first, guided by Adrianna Neamoniti from Chios The kids were very open and brave and we music was our way out of language barriers. Before I came, I learned some of the songs in Farsi and Arabic so we had a way to communicate via music and singing. And this worked very well! The children in Chios Music school have been a bit surprised in the beginning to sing about such issues and to meet their neighbors from the camp. But I had the feeling that they understood after a while that there is only one world and one natural environment and that caring for this nature should unite all of us.
My favorite moment was the first rehearsal in the Homerion Cultural Center in Chios Island when all tree choral groups came together. I think it is a shame that the Municipal & Regional Theater of Northern Aegean in Chios does not seem to exist anymore. I was impressed by the technicians and by the staff doing their best for our performance, having just such a short time to rehearse and having so many different groups, languages and nations present. I think that an Island like Chios deserves a strong theater movement and that the politicians in Athens and Europe should care for more cultural activities on the island.
6. I deeply fell in love with the island of Chios and its inhabitants. I think the mixture of cultures one can find there is very unique in the world. And I admire deeply the openness and I hope that we can continue working together in future. It is very important for me that people in Germany and Central Europe do not forget about the south and the border regions. We have to take more effort to collaborate, work together and share our problems. My personal wish would be to realize some works by the composer Jani Christou at Faná beach. Shortly before his death in a car accident, he had developed plans for wonderful music and even a music hall that should have been built there. Christou even bought the beach area. Unfortunately those plans all have not been realized and I am not sure how many people on Chios Island are familiar with the great work of Christou. I think it would be time to rediscover his music and to follow his legacy
It was an awesome experience to be on Chios. The fact that choirs from different countries had the opportunity to sing together was a nice experience. I hope that I speak for the most of the choir members. The week that we spend on Chios was the most stressful but also the best week I‘ve ever had. The trip of the choir of the Chios music school to Berlin was also a awesome part of the singing trees program. It was nice to see some known faces again and to circularize with new people and connect with each other.
I'm not really into blogs and that stuff, but I can tell you, that my favourite trips in my life were those with the choir, and the time on Chios was maybe the best of them. To travel together was amazing after the Covid time, and then there was the mix of the music, your beautiful Island and the big heart of the people, wich made us feel we're friends for a long time already. I really enjoyed your stay in Berlin, too, and I hope we will meet again quite early
Konstantin:
For me it was a very special project. Of course, it’s nice to perform it again and again over several years. But above all, both in Greece 2021 and in Berlin, the focus was on the exchange with many people. Making music together, experiencing concerts and getting to know each other through that was the most important thing for me. I will always remember the visit to the island of Chios and the joint rehearsals. Simply a great experience!
Angeliki:
The trip to Germany was an unforgettable experience for us. We got to know different habits, we took part in concerts that we had never seen before, and we met people with whom we had common interests. Our visit and concert at UDK, the rehearsals with the choir children, with their teachers and the Cathedral will remain indelibly in my memory. The best experience for me was the sing along at St. Johanneskirche with the oratorio "Matthew Passion" by J.S.Bach as well as watching the rehearsal of the Berliner Philharmoniker.
Paraskevi:
In my opinion, the experiences we all had both in our island and in Berlin were unforgetable. Singing together, attending concerts, meeting each other and having fun together are all great memories. It's amazing how people from different countries, with different habits and cultures can work that well with the power of music. For me our trip in Berlin is one of the best experiences I' ve ever had. I will never forget all the amazing feelings, all the things I saw and experienced. It's definately one of my life moments that I will always remember.
Faidra Giannelou - Conductor:
Chios Music Festival - Μουσικό Σχολείο Χίου
Christian Filips
Lefteris Veniadis
Olga Holdorff
Μιχάλης Πιλαβάς
Αγίου Πνεύματος: Μεγάλη μέρα για την Ορθοδοξία
Την επομένη της Πεντηκοστής, ημέρα Δευτέρα, η Εκκλησία τιμά το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και την Αγία Τριάδα εν γένει.
Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («... Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών...»).
Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέσαν ολόκληρη τη θεολογία της δυτικής Χριστιανοσύνης. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.
Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα.
Το Γενεαλογικό Δέντρο των Ντακ ( Μίκυ Μάους) του Ντον Ρόσα
ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ
Το γενεαλογικό δένδρο των Ντακ είναι επίσης γνωστό και Το γενεαλογικό δένδρο των Ντακ του Ντον Ρόσα. Ο Ρόσα έχει εικονογραφήσει το γενεαλογικό δέντρο των παπιών στο οποίο εμφανίζονται πάνω από 40 χαρακτήρες! Παρακάτω δίνουμε πληροφορίες για τις Οικογένειες που εμφανίζονται και έχουμε παρατηρήσεις επί του δέντρου.
Οικογένειες
Οικογένεια Ντακ
Πρόγονοι
Ο Μαυροφτέρης Ντακ είναι πρόγονος του Ντόναλντ που πρωτοεμφανίζεται στο Ταξίδι στο Παρελθόν.
Ντέλλα Ντακ
Στο γενεαλογικό δένδρο του Καρλ Μπαρκς, η μητέρα των Χιούη, Λιούη και Ντιούη λέγεται Θέλμα και αυτό το όνομα αποφάσισα να το αλλάξω! Στην πρώτη τους εμφάνιση ως καρτούν, η μητέρα τους λεγόταν «αδελφή Νταμπέλλα», ένα κατά την γνώμη μου άκρως προσβλητικό όνομα, δυσανάλογο με το υψηλό επίπεδο που είχαν τα ίδια τα ανιψάκια. Ευτυχώς, το όνομα Νταμπέλλα δεν αναφέρθηκε ποτέ στα στριπ των εφημερίδων που είχε σχεδιάσει ο Αλ Ταλιαφέρο αρκετούς μήνες νωρίτερα. Στα ημερήσια στριπ του Ταλιαφέρο, η μητέρα των Χιούη, Λιούη και Ντιούη λεγόταν Ντέλλα, ένα όνομα που συνηχεί πολύ όμορφα με το επώνυμο Ντακ και γι'αυτό το επέλεξα και για το δικό μου γενεαλογικό δένδρο.
Η δίδυμη αδερφή του Ντόναλντ (στην αρχή ξαδέρφη) λεγόταν αρχικά Νταμπέλλα στα καρτούν ενώ ο Μπαρκς της είχε δώσε το όνομα Θέλμα στο δικό του γενεαλογικό δέντρο. Ο Ντον προτίμησε το όνομα τελικά που είχε δώσει στα στριπ ο Ταλιαφέρρο. Αυτό χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα και σε άλλες εκδοχές του χαρακτήρα.
Θείοι/Θείες του Ντόναλντ
Ο θείος του Ντόναλντ, Ευγένιος Ντακ για τον οποίο έγινε αναφορά στην ιστορία Το Γεράκι όπου έστειλε δώρο στον ανιψιό του ένα γεράκι. Ενώ ο ξάδελφος του Ντόναλντ, Σχίζας Ντακ που είναι γιος του Ευγένιου, δίνει για πρώτη φορά το παρόν στην ιστορία Μονομαχία Ξυλοκόπων στο Ποτάμι. Στη συνέχεια, υπάρχει ο Φέθρυ Ντακ, όπου χαρακτηρίζεται από τον Ρόσα ως ένας άκρως εκνευριστικός χαρακτήρας, που σχεδιάστηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των Στούντιο Ντίσνεϋ. Η θεία του Ντόναλντ και μητέρα του Γκαστόνε, Δάφνη Ντακ εμφανίστηκε στον Βίο και Πολιτεία και από αυτή κληρονόμησε ο γιος της την τύχη του.
Παππούς Ντακ
Ο Παππούς Ντακ ή κατά τον Ρόσα Καλαμπόκας Ντακ, είναι ο παππούς του Ντόναλντ και αν δεν συμπεριλάβουμε τον Μαυροφτέρη είναι πιο μακρινός Ντακ που βλέπουμε στο δέντρο.
Οικογένεια Μακ Ντακ
Πρόγονοι
Οι αξιοσέβαστοι «Σερ» των Μακ Ντακ είναι οι Άντριους Μακ Ντακ, Λαγουδόκαρδος Μακ Ντακ, Πλήθων Μακ Ντακ, Άμπακους Μακ Ντακ και Λεοντόκαρδος Μακ Ντακ, και εμφανίζονται όλοι μαζί στην περίφημη ιστορία Το Μυστικό του Παλιού Κάστρου (ΚΟΜΙΞ #37).
Άλλοι χαρακτήρες αυτής της φαμίλιας είναι ο Σεντούκης Μακ Ντακ, που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Ταξίδι στο Παρελθόν και ο Κάπταιν Φουρτούνας Μακ Ντακ που είναι ο καπετάνιος πρόγονος του Σκρουτζ όπου αναφέρεται για πρώτη φορά στην ιστορία Μπελάδες από το Παρελθόν.
Θείοι/Θείες του Σκρουτζ
Συνεχίζουμε με τους θείους του Σκρουτζ, ο Πατρίκιος Μακ Ντακ που θεωρείται μακρινός θείος και εμφανίζεται στην ιστορία Οικογενειακό Κειμήλιο και ο Ιάκωβος Μακ Ντακ, που πρωτοπαρουσιάζεται στην ιστορία Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη. Τέλος ένας ακόμη θείος του Σκρουτζ, ο Μπουνάτσας Μακ Ντακ ή αλλιώς Άνγκους (κατά τον Ντον) εμφανίζεται στην ιστορία Η Κούρσα του Μισισιπή.
Οικογένεια Γκάντερ
Όλοι φυσικά γνωρίζουμε τον Γκαστόνε αλλά αυτό που ίσως ξεχνάμε, είναι ότι ο υπερτυχερός αυτός ήρωας δεν είχε ποτέ την παραμικρή συγγένεια με τον Σκρουτζ, παρόλο που τον αποκαλεί θείο. Αυτό θεμελιώνεται και από τον Μπαρκς στην ιστορία του Αναμέτρηση στον Νότιο Ειρηνικό (ΚΟΜΙΞ # 73). Ο μοναδικός συγγενής που φαίνεται να έχουν οι Γκάντερ λέγεται Σούζυμπελ Σουάν και αναφέρεται ως μακρινή θεία του Γουσταύου Γκάντερ. Κατά τον Ρόσα, η Σούζυμπελ δεν έχει θέση στο γενεαλογικό δένδρο.
Οικογένεια Κουτ
Ο Κορνήλιος Κουτ, που πρωτοεμφανίζεται στην κλασική ιστορία Μνημειώδης Σπατάλη, είναι ο ένδοξος ιδρυτής της Λιμνούπολης. Ο Ακάκιος Κουτ,δημιούργημα του Ρόσα, είναι ο γιος του Κορνηλίου Κουτ. Τον χρησιμοποίησε στην ιστορία Τελευταίο Έλκηθρο για το Ντώσον (ΚΟΜΙΞ #137), όπου πούλαγε γη της Λιμνούπολης σε κάποιον χρυσοθήρα στο Γιούκον, ο οποίος αργότερα έκτισε εκεί ένα τεράστιο τετράγωνο κτίριο. Η «Γιαγιά Ντακ» ονομάζεται Ελβίρα Κουτ και είναι εγγονή του Κορνηλίου Κουτ, ιδρυτή της Λιμνούπολης και κόρη του Ακάκιου.
Ξαδέρφια του Ντόναλντ
Από αυτήν την μεριά της οικογένειας ο Ντόναλντ έχει ξάδερφο τον Λούκυ Κουτ.
Η συγγένεια με τον Πασχάλη
Το γενεαλογικό δένδρο του Μπαρκς μας δίνει την πληροφορία ότι πατέρας του Πασχάλη Χήνου είναι ο Αργύρης Χήνος, ενώ από τα στριπ του Αλ Ταλιαφέρρο μαθαίνουμε ότι μητέρα του είναι η Φάννυ Κουτ. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν με μητέρα μια γνήσια Κουτ, ο Πασχάλης να είναι ταυτοχρόνως και ξάδελφος του Ντόναλντ; Κατά τον Ντον, η απάντηση είναι ότι η συγγένεια υπάρχει κατ' ευφημισμόν, αφού σύμφωνα με το λεξικό, η προσφώνηση «ξάδελφος» μπορεί απλώς να αναφέρεται σε μια οποιαδήποτε μακρινή συγγένεια!
Παρατηρήσεις επί του δέντρουΣύμφωνα με τον Ρόσα η μόνη απόδειξη για την συγγένειά του Λούντβιχ με τον Ντόναλντ, θα ήταν βάσιμη μόνο αν παντρευόταν την Ματίλντα Μακ Ντακ, την αδελφή του Σκρουτζ, κάτι που, όμως, δεν έγινε ποτέ. Παρόλα αυτά, στην παραλλαγή του δέντρου (που βλέπετε παραπάνω) ο Ρόσα έβαλε αυτήν την εκδοχή.
{Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε στην μικρή μας ηλικία , και τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια μας για διάφορου;χαρακτήρες στα Μίκη Μάους που διαβάζαμε και διαβάζουμε !
Το δέντρο περιλαμβάνει 3 οικογένειες. Για την οικογένεια Ντακ δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τους προγόνους. Αντίθετα οι Κουτ και οι Μακ Ντακ έχουν αρκετούς γνωστούς προγόνους.
Η Νταίζυ Ντακ δεν έχει καμία συγγένεια με τους υπόλοιπους Ντακ. Θεωρείται απλή συνωνυμία. Το ίδιο ισχύει και για τις ανιψιές της, Έηπριλ, Μαίυ και Τζουν Ντακ.
Η Γιαγια Ντακ ονομάζεται Ελβίρα Κουτ κανονικά. Το όνομα αυτό της το είχε δώσει ο δημιουργός της σε ένα στριπ. Ο Ρόσα το κράτησε και της έδωσε ως πλήρες όνομα το Ελβίρα «Γιαγιά Ντακ» Κουτ. Έχει το επώνυμο «Ντακ» λόγω του ονόματος του άντρα της και είναι γιαγιά του Ντόναλντ και προ-γιαγιά των 3 ανιψιών (Χιούη, Λιούη, Ντιούη).
Σημαντικό θεωρείται το γεγονός ότι στο δέντρο περιλαμβάνεται και ο Φέθρυ Ντακ που αποτελεί, σαν ήρωας, αποκλειστική δημιουργία της Ιταλικής Σχολής.
Επίσης σημειώνεται πως, αν και πιθανή, δεν θεωρείται σωστή η άποψη ότι η Νταίζυ είναι αδερφή του ? Ντακ (πατέρα των Χιούη, Λιούη, Ντιούη) και ότι μέσω αυτού την γνώρισε ο Ντόναλντ.
Ο «άγνωστος» πατέρας
Ο πατέρας των Χιούη, Λιούη, και Ντιούη Ντακ είναι ο άντρας της Ντέλλα Ντακ. Το όνομα του παραμένει άγνωστο καθώς ο ίδιος δεν έχει εμφανιστεί σε καμία ιστορία αλλά φαίνεται πως ονομαζόταν Ντακ (συνωνυμία). Στο δεύτερο δέντρο του Ρόσα, ο σχεδιαστής μας δείχνει το πρόσωπο του χαρακτήρα! Από φαίνεται μοιάζει αρκετά με την εκδοχή του χαρακτήρα που είχε σχεδιάσει ο Μπαρκς στο δικό του δέντρο.
Ποια η σχέση του Λούντβιχ με τους Ντακ;
Που είναι, όμως, ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ, ο παντογνώστης θείος του Ντόναλντ; Ο χαρακτήρας αυτός δημιουργήθηκε το 1961 (όχι όμως από τον Καρλ Μπαρκς) και χρησιμοποιήθηκε ως παρουσιαστής στην τηλεοπτική σειρά, Ο Υπέροχος Κόσμος των Χρωμάτων. Ο Λούντβιχ, αν και συμμετέχει εδώ και δεκαετίες σε πολλά ευρωπαϊκά κόμικς, καθώς και σε αμέτρητα στριπ για αμερικανικές εφημερίδες, έχει πενιχρή παρουσία στα αμερικανικά περιοδικά κόμικς, σε αντίθεση με τις σύγχρονες εμφανίσεις του στις Ιταλικές ιστορίες. Ο Καρλ Μπαρκς, αν και δεν ήταν αυτός ο δημιουργός του, χρησιμοποίησε τον Λούντβιχ Φον Ντρέηκ σε μια και μόνο μονοσέλιδη ιστορία του, με σκοπό να τον εντάξει και αυτόν στο πάνθεόν του.
Μασουράκια Χίου της θείας Δέσποινας
Παραδοσιακή συνταγή: Μασουράκια Χίου της θείας Δέσποινας από τον Καταρράκτη της Χίου.
Δεν υπάρχει σπίτι στη Χίο που τις γιορτές από το τραπέζι και τα κεράσματα του να λείπουν τα μασουράκια. Τα μασουράκια, είναι κλασσικό παραδοσιακό κέρασμα στις γιορτές, τους γάμους , τις χαρές στα σπιτικά πλούσιων και φτωχών. Σαφώς τα μασουράκια δεν είναι αποκλειστική συνταγή της Χίου, αλλά τα Χιώτικα φημίζονται και σας δίνω τη συνταγή της θείας μου της Δέσποινας από τον Καταρράκτη με μικρές παραλλαγές σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.
Χιώτικα μασουράκια της θείας Δέσποινας.
Υλικά για περίπου 40 κομμάτια.
22 φύλλα κρούστας.
250 γρ βούτυρο αγελάδας, λιωμένο.
700 γρ αμύγδαλα τριμμένα σε ψιλά κομμάτια.
60 γρ φρυγανιά τριμμένη.
1 κ.γ. κανέλα σκόνη
Για το σιρόπι
2 κιλά ζάχαρη
1 λίτρο νερό
1 ξυλάκι κανέλας ή ένα σφηνάκι ροδόσταμο.
Παρασκευή.
Ετοιμάζουμε από το προηγούμενο βράδυ το σιρόπι για τα μασουράκια βράζοντας σε μια κατσαρόλα τη ζάχαρη, το νερό και την κανέλα αν τη βάλουμε για 5 λεπτά από το σημείο βρασμού ή μέχρι να δέσει το σιρόπι. Αν χρησιμοποιήσουμε αντί κανέλας ροδόσταμο , το ρίχνουμε αφού αποσύρουμε το σιρόπι από τη φωτιά.
Αφήνουμε το σιρόπι σκεπασμένο στην άκρη να κρυώσει.
Την επόμενη ανακατεύομε σε ένα μπολ τα τριμμένα αμύγδαλα με την φρυγανιά και την κανέλα.
Απλώνουμε ένα φύλλο στον πάγκο και το βουτυρώνουμε κι αυτό. Από πάνω στρώνουμε ένα δεύτερο φύλλο και το βουτυρώνουμε κι αυτό.
Στην άκρη των φύλλων, παράλληλα προς την μεγάλη πλευρά τους , απλώνουμε μια γραμμή από τη γέμιση αμυγδάλου πέρα ως πέρα και τυλίγουμε τα φύλλα γύρω από τη γέμιση σε σφιχτό ρολό μασουράκι.
Το μεταφέρουμε σε ένα καλά βουτηρωμένο ταψί.
Φτιάχνουμε με τον ίδιο τρόπο και τα υπόλοιπα ρολά και αφού τα μεταφέρουμε όλα στο ταψί, το ένα δίπλα στο άλλο, κόβουμε το καθένα στα τέσσερα.
Τα αλείφουμε από πάνω με βούτυρο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 ο C μέχρι μία ώρα.
Μόλις βγάλουμε τα μασουράκια τα περιχύνουμε αμέσως με το κρύο σιρόπι.
Τα αφήνουμε να κρυώσουν πριν τα σερβίρουμε. Εάν δεν θέλουμε να τα σιροπιάσουμε μπορούμε να τα πασπαλίσουμε με ζάχαρη άχνη.
Έτοιμα τα μασουράκια μας.
Μασουράκια, σβίγγοι, λουκουμάδες, τηγανίτες γλυκά παραδοσιακά που άντεξαν στον χρόνο. Είναι αδιανόητο να …παραγεέλνουμε κρέπες και να μην φτιάχνουμε μόνοι τα παραδοσιακά Ελληνικά γλυκά ή ακόμη και να τα προτιμάμε στις αγορές μας από τα ζαχαροπλαστεία στη θέση ξένων γεύσεων και συνηθειών.
Καλή επιτυχία.
Καλά Χριστούγεννα.
Για το mymoschato.gr
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
Η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
Ο ένας άνδρας μπορούσε να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να βοηθήσει την αποστράγγιση του υγρού από τους πνεύμονες του.
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος με την πλάτη του.
Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες ατελείωτες. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, για την θητεία τους στο στρατό …για το παράθυρο του νοσοκομείου.
Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας στο κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικο του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.
Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του γινόταν πλατύτερος και ζωντάνευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους.
Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και στο βάθος του ορίζοντα φαινόταν η ωραία θέα της πόλης.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσιες λεπτομέρειες, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.
Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική, μπορούσε να την δει με τα μάτια του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο του περιέγραφε με παραστατικές λέξεις.
Πέρασαν έτσι ημέρες, εβδομάδες και μήνες. Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό για το μπάνιο τους αλλά βρήκε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε γαλήνια στον ύπνο του.
Λυπημένη κάλεσε τους νοσοκόμους να πάρουν το νεκρό σώμα. Τη στιγμή που φάνηκε ότι ήταν πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο.
Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή και όταν σιγουρεύτηκε ότι ήταν άνετα, τον άφησε μόνο.
Σιγανά και με πόνους στηρίχτηκε στον ένα του αγκώνα για να ρίξει την πρώτη ματιά του στο πραγματικό κόσμο έξω.
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Υπήρχε μόνο ένας άσπρος τοίχος.
Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να είχε κάνει το συχωρεμένο συγκάτοικο του να του περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.
Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Είπε, ‘Ίσως ήθελε απλά να σας δώσει κουράγιο.’
Επίλογος
Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους παρά τη δική μας κατάσταση. Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.
Αν θέλετε να νιώσετε πλούσιοι, απλά μετρήστε όλα τα πράγματα τα οποία έχετε που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.
‘Το Σήμερα είναι ένα δώρο που ονομάζεται Παρόν. Η προέλευση της επιστολής αυτής είναι άγνωστη.