Συνταγή για εξαφάνιση φιδιών, πεθερών και όχι μόνο!

Σε ώρες χαμένες με πολλές σκέψεις έπεσε το μάτι μου στην παρακάτω συνταγή σε μια ερώτηση ανάλογη για την εξαφάνιση των φιδιών.

Μου άρεσε τόσο πολύ που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας!!

Η συνταγή είναι πολύ απλή σε ένα μεγάλο πήλινο κουβά βάζεις

1 κιλό θειάφι

 2 μερίδες σκορδαλιά

5 κουταλιές της σούπας τζατζίκι,

 666 ml αγιασμό (φρέσκο!)

 λίγο ξύσμα  πορτοκάλι,

στάχτη από 4 καμένα αυγά στρουθοκαμήλου,

 6 φέτες  παστουρμά ,

2 ματόχαντρα και λίγο κορν φλάουρ για μπάζωμα ,

Εκτέλεση

 Τα χτυπάς στη δυνατή ταχύτητα του μίξερ για μιάμιση ώρα και μετά με γρήγορες κοφτές κινήσεις  τα απλώνεις στην περίμετρο του κτήματος σου με ένα απλικατερ από φτερά θηλυκιάς  στείρας νυχτερίδας!

Αποτέλεσμα:

Θα φύγουνε τα φίδια οι ταχυδρόμοι οι γαλατάδες οι γείτονες βουλευτές ( αν έχεις) και η πεθερά σου όπως επίσης θα υποχωρήσει η τριχόπτωση η πιτυρίδα και οι μεταμεσονύχτιες ξινίλες!

Share:

Read More

Α magical trip in Berlin

Although we had a few difficulties, we managed to overcome those minor problems that we had and our article is finaly completed! A discussion with Mr. Christian, Mr. Pilavas, Ms Phaedra, children from the two choirs, and also Leuteris and Olga!

March has been over for three months now, but we will hold it in our memory with the warmest feelings. Our journey to Berlin was a special and fruitful experience for everyone who participated!

The programme could not have taken place without the excellent cooperation between the Chios Music School of Chios and Staats- und Domchor Berlin. Warms thanks to the institutions that cooperated for the realization of the programme, Universität der Künste Berlin , Sing-Akademie zu Berlin and of course to Allianz Foundation who constantly supports Chios Music Festival. Also, the Deutsch-Griechisches Jugendwerk / Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας for the funding and the Embassy of Greece in Berlin that offered its auspices.

We also owe special thanks to the people who contributed the most to this artistic partnership, Kai-Uwe Jirka, Christian Filips, Tina Neubauer, Michalis Pilavas, Phaedra Giannelou, Tasos Koutsodontis and Andrianna Neamonitis.

The Chios Music Festival continues its activities with even greater passion and willingness for knowledge, collaboration and of course lots of music!

The highlight of the artistic collaboration was the concert, on Saturday 11/3, in the great Joseph-Joachim Concert Hall of the Universität der Künste Berlin (UdK). In a touching atmosphere, the Chios Music School presented to the German audience the rebetiko music, in original performances that the spectators followed intently, as well as the presentation of the festival's educational activities with refugee children. This was followed by the musical theater performance "Singing Trees, What Times Are These?", performed together by the Staats- und Domchor Berlin and the Choir of Chios Music School. The emotional charge was strong, as this original music theatre performance by Christian Filips was the one that brought the two choirs together for the first time at the Chios Music Festival in October 2021, inaugurating their collaboration.

Best and warm wishes to Chios!
Christian


1) I am Christian Filips, a poet, stage director and music dramaturge, born in Germany, by parents with a Yugoslavian background.


2) The Chios Music Festival asked the Berlin State- and Cathedral Choir to think about a program that would fit for an exchange with Chios Music School. Kai-Uwe Jirka asked me if I have an idea for such an exchange and I immediately said: Let us do a program on "Singing Trees.“ The climate grief, the sense of loss and mourning related to environmental destruction is a thing that connects us beyond borders. And it is an extremely important issue that children and grownups and the next generation are and should be aware of. When I came to Chios, we visited the Mastix villages and the museum and we heard the Mastiha song in an audio installation in the museum. Listening to this song was the moment when it was definitely clear that we are going to realize „Singing Trees“ as a combination of striking for the climate, singing Greek and German traditional songs about and sung by trees.

Their insecurities gradually transformed into self-confidence. Their dedication to their goal and their free of feuds teamwork led to a unique Osmosis of ideas and musical sounds where the dream came to life in the German capital from the 6th to the 13th March. The city revealed its history, culture and mainly its strange morals and open spirit (at least by those who hosted us). 

3) The choirs felt immediately connected to the idea. Since 2018, the FridaysForFuture movement is

 organized by young people all over the world. When we started with the idea in 2019 some children already felt connected to this movement. Coming to Chios, I was surprised that some the young people had never heard about FridaysForFuture or the problem of climate change. But their connection to the environment, especially to the problem of forest fires and to the importance of the Mastiha trees, was very strong of course. So they could also relate to the topic immediately.


4. The rehearsals went really well from the beginning on. I have to distinguish between three phases of rehearsals: In Berlin the children have been already aware of the current problem of Climate thing. But they were surprised to see that there is a lot of beautiful music from the past that deals with this problem already. And by this they were able to discover the past of their own city as well, being aware of the tree „Dicke Marie“ for example, one of the oldest oak trees in Berlin (planted in 1107) that seems to die at the moment because of the hot climate.

When I came to Chios I started rehearsing with the refugee kids from Camp Vial first, guided by Adrianna Neamoniti from Chios The kids were very open and brave and we music was our way out of language barriers. Before I came, I learned some of the songs in Farsi and Arabic so we had a way to communicate via music and singing. And this worked very well! The children in Chios Music school have been a bit surprised in the beginning to sing about such issues and to meet their neighbors from the camp. But I had the feeling that they understood after a while that there is only one world and one natural environment and that caring for this nature should unite all of us.
My favorite moment was the first rehearsal in the Homerion Cultural Center in Chios Island when all tree choral groups came together. I think it is a shame that the Municipal & Regional Theater of Northern Aegean in Chios does not seem to exist anymore. I was impressed by the technicians and by the staff doing their best for our performance, having just such a short time to rehearse and having so many different groups, languages and nations present. I think that an Island like Chios deserves a strong theater movement and that the politicians in Athens and Europe should care for more cultural activities on the island.

5. First I have to correct you: we had three choirs being engaged in the project, not two. The Chios Music School choir, the Berlin State- and Cathedral Choir and our Refugee Kids choir group from Vial, with children from Syria and Afghanistan. I think that this international encounter itself was already very important for the children. We live in a globalized world and we can only solve our environmental and political problems together. If the children learned this lesson by traveling to Chios or to Berlin, this would be the most central benefit for me. And when traveling through Europe, the kids also could see that traveling is a privilege already. For their friends living in Vial have not been able to travel with us.


6. I deeply fell in love with the island of Chios and its inhabitants. I think the mixture of cultures one can find there is very unique in the world. And I admire deeply the openness and I hope that we can continue working together in future. It is very important for me that people in Germany and Central Europe do not forget about the south and the border regions. We have to take more effort to collaborate, work together and share our problems. My personal wish would be to realize some works by the composer Jani Christou at Faná beach. Shortly before his death in a car accident, he had developed plans for wonderful music and even a music hall that should have been built there. Christou even bought the beach area. Unfortunately those plans all have not been realized and I am not sure how many people on Chios Island are familiar with the great work of Christou. I think it would be time to rediscover his music and to follow his legacy

Henry :
It was an awesome experience to be on Chios. The fact that choirs from different countries had the opportunity to sing together was a nice experience. I hope that I speak for the most of the choir members. The week that we spend on Chios was the most stressful but also the best week I‘ve ever had. The trip of the choir of the Chios music school to Berlin was also a awesome part of the singing trees program. It was nice to see some known faces again and to circularize with new people and connect with each other.

Daniel :
I'm not really into blogs and that stuff, but I can tell you, that my favourite trips in my life were those with the choir, and the time on Chios was maybe the best of them. To travel together was amazing after the Covid time, and then there was the mix of the music, your beautiful Island and the big heart of the people, wich made us feel we're friends for a long time already. I really enjoyed your stay in Berlin, too, and I hope we will meet again quite early


Konstantin:
For me it was a very special project. Of course, it’s nice to perform it again and again over several years. But above all, both in Greece 2021 and in Berlin, the focus was on the exchange with many people. Making music together, experiencing concerts and getting to know each other through that was the most important thing for me. I will always remember the visit to the island of Chios and the joint rehearsals. Simply a great experience!



Angeliki:
The trip to Germany was an unforgettable experience for us. We got to know different habits, we took part in concerts that we had never seen before, and we met people with whom we had common interests. Our visit and concert at UDK, the rehearsals with the choir children, with their teachers and the Cathedral will remain indelibly in my memory. The best experience for me was the sing along at St. Johanneskirche with the oratorio "Matthew Passion" by J.S.Bach as well as watching the rehearsal of the Berliner Philharmoniker.


Paraskevi:
In my opinion, the experiences we all had both in our island and in Berlin were unforgetable. Singing together, attending concerts, meeting each other and having fun together are all great memories. It's amazing how people from different countries, with different habits and cultures can work that well with the power of music. For me our trip in Berlin is one of the best experiences I' ve ever had. I will never forget all the amazing feelings, all the things I saw and experienced. It's definately one of my life moments that I will always remember.

Michalis Pilavas:

Sir, any news from Berlin?" 

As soon as we were all seated in our desks last September, they asked anxiously, the same question many times before the beginning of class. A persistent. inquiry to which there was no clear answer from my side, at least not in the beginning, thus not creating expectations on their teenage souls which. I wouldn't be able to fulfil later on. Simultaneously, though, the preparations for the Chios Musical Festival and the Greek- German youth Foundation were proceeding silently and steadily. 

And the more I started nodding in agreement in response to their torturous constant inquiry, the more the work was on their end with demanding in- and out of school rehearsals and this was positive, encouraging and rewarding to me. Hesitantly, towards Faidra and me, "but... rebetiko in Berlin"?" "We will sing an oratorio of J.S. Bach ?" "We will co-exist in choral works with the State Choir of the Berlin Cathedral ?" 

Our song of the mastictree coincided with their lindenbaum and their B. Brecht conversed with our G. Ritsos in the musical theatre performance "Singing Trees, what times are these? the topic being climate change. They were introduced to our rebeňko music like the blues of luben maga, the refugee and outcast of foreignness. And they entertained the refugee children. with the healing power of music, conveyed to them by Andrianna Nearoniti from her experience here to the context of the Chios Musical Festival.

Faidra Giannelou - Conductor:

This trip, to the capital of Germany, which is one of the most important centers of classical music in the world, was a challenge for all of us.  We sang, we played music, we listened, we experimented, we collaborated, we experienced so many feelings that will remain indelible in our memory.

This experience offered the children and us teachers an opportunity to learn and also to realise that we have so many things in common after all.

P.S BIG THANK YOU TO Nitsa Vasilaki (from the Travlos school) for her valuable help!

Chios Music Festival - Μουσικό Σχολείο Χίου 

Christian Filips

Lefteris Veniadis 

Olga Holdorff  

Μιχάλης Πιλαβάς

Faidra Giannelou - Conductor

Share:

Read More

Αγίου Πνεύματος: Μεγάλη μέρα για την Ορθοδοξία

Το Άγιο Πνεύμα αποτελεί με τον Πατέρα και τον Υιό τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού. Είναι ομοούσιο και ομότιμο προς τα δύο άλλα πρόσωπα και διακρίνεται από αυτά κατά την υπόσταση («Μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι»). Ο μονοθεϊσμός του Χριστιανισμού είναι τριαδολογικός και όχι μοναδολογικός, όπως του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.

Την επομένη της Πεντηκοστής, ημέρα Δευτέρα, η Εκκλησία τιμά το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και την Αγία Τριάδα εν γένει.

Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («... Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών...»).

Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέσαν ολόκληρη τη θεολογία της δυτικής Χριστιανοσύνης. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.

Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα.

Υ.Γ η φωτογραφία. Το Άγιο Πνεύμα ως περιστέρι σε βιτρό στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη

Share:

Read More

Το Γενεαλογικό Δέντρο των Ντακ ( Μίκυ Μάους) του Ντον Ρόσα

Έτσι να ξεφύγουμε από τα καταστημενα! και να λύσουμε τις απορίες των παιδικών μας χρόνων! και επίσης να εξηγείστε και στα παιδιά σας!

Στην δεκαετία του '50, ο Μπαρκς σχεδίασε για προσωπική του χρήση το πρώτο γενεαλογικό δένδρο των παπιών, ώστε να συγκεντρώσει εκεί όλους τους παλιούς αλλά και νέους χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει, όπως τον Σκρουτζ Μακ Ντακ και τον Γκαστόνε Γκάντερ. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, έφτιαξα κι εγώ το δένδρο μου 40 χρόνια αργότερα! Όλοι εμείς οι οπαδοί του Μπαρκς περνούσαμε από χέρι σε χέρι το γενεαλογικό δένδρο του για δεκαετίες και αυτός είναι ο λόγος που το χρησιμοποίησα ως σκελετό για τη δημιουργία και του δικού μου δένδρου. Το γενεαλογικό δένδρο του Μπαρκς υπήρξε η γνήσια και μοναδική πηγή για ορισμένους χαρακτήρες όπως: των Ματίλντα και Βολκάνα Μακ Ντακ, που είναι αδελφές του Σκρουτζ, του Μπαρούτη Ντακ, πατέρα του Ντόναλντ, της Δάφνης Ντακ και του Γουσταύου Γκάντερ, που είναι γονείς του Γκαστόνε, καθώς και του Αργύρη Χήνου, πατέρα του Πασχάλη. Τους περισσότερους από αυτούς τους χαρακτήρες τους χρησιμοποίησα στον «Βίο και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ» με απόλυτη πίστη στο πρωτότυπο.

ΝΤΟΝ ΡΟΣΑ

Το γενεαλογικό δένδρο των Ντακ είναι επίσης γνωστό και Το γενεαλογικό δένδρο των Ντακ του Ντον Ρόσα. Ο Ρόσα έχει εικονογραφήσει το γενεαλογικό δέντρο των παπιών στο οποίο εμφανίζονται πάνω από 40 χαρακτήρες! Παρακάτω δίνουμε πληροφορίες για τις Οικογένειες που εμφανίζονται και έχουμε παρατηρήσεις επί του δέντρου.

Οικογένειες
Οικογένεια Ντακ
Πρόγονοι

Ο Μαυροφτέρης Ντακ είναι πρόγονος του Ντόναλντ που πρωτοεμφανίζεται στο Ταξίδι στο Παρελθόν.
Ντέλλα Ντακ


Στο γενεαλογικό δένδρο του Καρλ Μπαρκς, η μητέρα των Χιούη, Λιούη και Ντιούη λέγεται Θέλμα και αυτό το όνομα αποφάσισα να το αλλάξω! Στην πρώτη τους εμφάνιση ως καρτούν, η μητέρα τους λεγόταν «αδελφή Νταμπέλλα», ένα κατά την γνώμη μου άκρως προσβλητικό όνομα, δυσανάλογο με το υψηλό επίπεδο που είχαν τα ίδια τα ανιψάκια. Ευτυχώς, το όνομα Νταμπέλλα δεν αναφέρθηκε ποτέ στα στριπ των εφημερίδων που είχε σχεδιάσει ο Αλ Ταλιαφέρο αρκετούς μήνες νωρίτερα. Στα ημερήσια στριπ του Ταλιαφέρο, η μητέρα των Χιούη, Λιούη και Ντιούη λεγόταν Ντέλλα, ένα όνομα που συνηχεί πολύ όμορφα με το επώνυμο Ντακ και γι'αυτό το επέλεξα και για το δικό μου γενεαλογικό δένδρο.

Η δίδυμη αδερφή του Ντόναλντ (στην αρχή ξαδέρφη) λεγόταν αρχικά Νταμπέλλα στα καρτούν ενώ ο Μπαρκς της είχε δώσε το όνομα Θέλμα στο δικό του γενεαλογικό δέντρο. Ο Ντον προτίμησε το όνομα τελικά που είχε δώσει στα στριπ ο Ταλιαφέρρο. Αυτό χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα και σε άλλες εκδοχές του χαρακτήρα.
Θείοι/Θείες του Ντόναλντ

Ο θείος του Ντόναλντ, Ευγένιος Ντακ για τον οποίο έγινε αναφορά στην ιστορία Το Γεράκι όπου έστειλε δώρο στον ανιψιό του ένα γεράκι. Ενώ ο ξάδελφος του Ντόναλντ, Σχίζας Ντακ που είναι γιος του Ευγένιου, δίνει για πρώτη φορά το παρόν στην ιστορία Μονομαχία Ξυλοκόπων στο Ποτάμι. Στη συνέχεια, υπάρχει ο Φέθρυ Ντακ, όπου χαρακτηρίζεται από τον Ρόσα ως ένας άκρως εκνευριστικός χαρακτήρας, που σχεδιάστηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των Στούντιο Ντίσνεϋ. Η θεία του Ντόναλντ και μητέρα του Γκαστόνε, Δάφνη Ντακ εμφανίστηκε στον Βίο και Πολιτεία και από αυτή κληρονόμησε ο γιος της την τύχη του.
Παππούς Ντακ

Ο Παππούς Ντακ ή κατά τον Ρόσα Καλαμπόκας Ντακ, είναι ο παππούς του Ντόναλντ και αν δεν συμπεριλάβουμε τον Μαυροφτέρη είναι πιο μακρινός Ντακ που βλέπουμε στο δέντρο.
Οικογένεια Μακ Ντακ
Πρόγονοι

Οι αξιοσέβαστοι «Σερ» των Μακ Ντακ είναι οι Άντριους Μακ Ντακ, Λαγουδόκαρδος Μακ Ντακ, Πλήθων Μακ Ντακ, Άμπακους Μακ Ντακ και Λεοντόκαρδος Μακ Ντακ, και εμφανίζονται όλοι μαζί στην περίφημη ιστορία Το Μυστικό του Παλιού Κάστρου (ΚΟΜΙΞ #37).

Άλλοι χαρακτήρες αυτής της φαμίλιας είναι ο Σεντούκης Μακ Ντακ, που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Ταξίδι στο Παρελθόν και ο Κάπταιν Φουρτούνας Μακ Ντακ που είναι ο καπετάνιος πρόγονος του Σκρουτζ όπου αναφέρεται για πρώτη φορά στην ιστορία Μπελάδες από το Παρελθόν.
Θείοι/Θείες του Σκρουτζ

Συνεχίζουμε με τους θείους του Σκρουτζ, ο Πατρίκιος Μακ Ντακ που θεωρείται μακρινός θείος και εμφανίζεται στην ιστορία Οικογενειακό Κειμήλιο και ο Ιάκωβος Μακ Ντακ, που πρωτοπαρουσιάζεται στην ιστορία Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη. Τέλος ένας ακόμη θείος του Σκρουτζ, ο Μπουνάτσας Μακ Ντακ ή αλλιώς Άνγκους (κατά τον Ντον) εμφανίζεται στην ιστορία Η Κούρσα του Μισισιπή.
Οικογένεια Γκάντερ

Όλοι φυσικά γνωρίζουμε τον Γκαστόνε αλλά αυτό που ίσως ξεχνάμε, είναι ότι ο υπερτυχερός αυτός ήρωας δεν είχε ποτέ την παραμικρή συγγένεια με τον Σκρουτζ, παρόλο που τον αποκαλεί θείο. Αυτό θεμελιώνεται και από τον Μπαρκς στην ιστορία του Αναμέτρηση στον Νότιο Ειρηνικό (ΚΟΜΙΞ # 73). Ο μοναδικός συγγενής που φαίνεται να έχουν οι Γκάντερ λέγεται Σούζυμπελ Σουάν και αναφέρεται ως μακρινή θεία του Γουσταύου Γκάντερ. Κατά τον Ρόσα, η Σούζυμπελ δεν έχει θέση στο γενεαλογικό δένδρο.
Οικογένεια Κουτ

Ο Κορνήλιος Κουτ, που πρωτοεμφανίζεται στην κλασική ιστορία Μνημειώδης Σπατάλη, είναι ο ένδοξος ιδρυτής της Λιμνούπολης. Ο Ακάκιος Κουτ,δημιούργημα του Ρόσα, είναι ο γιος του Κορνηλίου Κουτ. Τον χρησιμοποίησε στην ιστορία Τελευταίο Έλκηθρο για το Ντώσον (ΚΟΜΙΞ #137), όπου πούλαγε γη της Λιμνούπολης σε κάποιον χρυσοθήρα στο Γιούκον, ο οποίος αργότερα έκτισε εκεί ένα τεράστιο τετράγωνο κτίριο. Η «Γιαγιά Ντακ» ονομάζεται Ελβίρα Κουτ και είναι εγγονή του Κορνηλίου Κουτ, ιδρυτή της Λιμνούπολης και κόρη του Ακάκιου.
Ξαδέρφια του Ντόναλντ

Από αυτήν την μεριά της οικογένειας ο Ντόναλντ έχει ξάδερφο τον Λούκυ Κουτ.
Η συγγένεια με τον Πασχάλη

Το γενεαλογικό δένδρο του Μπαρκς μας δίνει την πληροφορία ότι πατέρας του Πασχάλη Χήνου είναι ο Αργύρης Χήνος, ενώ από τα στριπ του Αλ Ταλιαφέρρο μαθαίνουμε ότι μητέρα του είναι η Φάννυ Κουτ. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν με μητέρα μια γνήσια Κουτ, ο Πασχάλης να είναι ταυτοχρόνως και ξάδελφος του Ντόναλντ; Κατά τον Ντον, η απάντηση είναι ότι η συγγένεια υπάρχει κατ' ευφημισμόν, αφού σύμφωνα με το λεξικό, η προσφώνηση «ξάδελφος» μπορεί απλώς να αναφέρεται σε μια οποιαδήποτε μακρινή συγγένεια!
Παρατηρήσεις επί του δέντρουΣύμφωνα με τον Ρόσα η μόνη απόδειξη για την συγγένειά του Λούντβιχ με τον Ντόναλντ, θα ήταν βάσιμη μόνο αν παντρευόταν την Ματίλντα Μακ Ντακ, την αδελφή του Σκρουτζ, κάτι που, όμως, δεν έγινε ποτέ. Παρόλα αυτά, στην παραλλαγή του δέντρου (που βλέπετε παραπάνω) ο Ρόσα έβαλε αυτήν την εκδοχή.
{Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε στην μικρή μας ηλικία , και τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια μας για διάφορου;χαρακτήρες στα Μίκη Μάους που διαβάζαμε και διαβάζουμε ! 

ε ήρθε η ώρα να μάθετε μερικά πραγματάκια και να τα λέτε στα παιδιά σας!!

Ο Ρόσα πρόσθεσε τον Φέθρυ με μεγάλη δυσφορία στο γενεαλογικό του δέντρο. Είχε προτείνει στους αναγνώστες ότι αν θέλουν μπορούν τον αφαιρέσουν και να θεωρήσουν τον Σχίζα Ντακ ως μοναχογιό!
Το δέντρο περιλαμβάνει 3 οικογένειες. Για την οικογένεια Ντακ δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τους προγόνους. Αντίθετα οι Κουτ και οι Μακ Ντακ έχουν αρκετούς γνωστούς προγόνους.
Η Νταίζυ Ντακ δεν έχει καμία συγγένεια με τους υπόλοιπους Ντακ. Θεωρείται απλή συνωνυμία. Το ίδιο ισχύει και για τις ανιψιές της, Έηπριλ, Μαίυ και Τζουν Ντακ.
Η Γιαγια Ντακ ονομάζεται Ελβίρα Κουτ κανονικά. Το όνομα αυτό της το είχε δώσει ο δημιουργός της σε ένα στριπ. Ο Ρόσα το κράτησε και της έδωσε ως πλήρες όνομα το Ελβίρα «Γιαγιά Ντακ» Κουτ. Έχει το επώνυμο «Ντακ» λόγω του ονόματος του άντρα της και είναι γιαγιά του Ντόναλντ και προ-γιαγιά των 3 ανιψιών (Χιούη, Λιούη, Ντιούη).
Σημαντικό θεωρείται το γεγονός ότι στο δέντρο περιλαμβάνεται και ο Φέθρυ Ντακ που αποτελεί, σαν ήρωας, αποκλειστική δημιουργία της Ιταλικής Σχολής.
Επίσης σημειώνεται πως, αν και πιθανή, δεν θεωρείται σωστή η άποψη ότι η Νταίζυ είναι αδερφή του ? Ντακ (πατέρα των Χιούη, Λιούη, Ντιούη) και ότι μέσω αυτού την γνώρισε ο Ντόναλντ.

Ο «άγνωστος» πατέρας

Ο πατέρας των Χιούη, Λιούη, και Ντιούη Ντακ είναι ο άντρας της Ντέλλα Ντακ. Το όνομα του παραμένει άγνωστο καθώς ο ίδιος δεν έχει εμφανιστεί σε καμία ιστορία αλλά φαίνεται πως ονομαζόταν Ντακ (συνωνυμία). Στο δεύτερο δέντρο του Ρόσα, ο σχεδιαστής μας δείχνει το πρόσωπο του χαρακτήρα! Από φαίνεται μοιάζει αρκετά με την εκδοχή του χαρακτήρα που είχε σχεδιάσει ο Μπαρκς στο δικό του δέντρο.
Ποια η σχέση του Λούντβιχ με τους Ντακ;

Που είναι, όμως, ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ, ο παντογνώστης θείος του Ντόναλντ; Ο χαρακτήρας αυτός δημιουργήθηκε το 1961 (όχι όμως από τον Καρλ Μπαρκς) και χρησιμοποιήθηκε ως παρουσιαστής στην τηλεοπτική σειρά, Ο Υπέροχος Κόσμος των Χρωμάτων. Ο Λούντβιχ, αν και συμμετέχει εδώ και δεκαετίες σε πολλά ευρωπαϊκά κόμικς, καθώς και σε αμέτρητα στριπ για αμερικανικές εφημερίδες, έχει πενιχρή παρουσία στα αμερικανικά περιοδικά κόμικς, σε αντίθεση με τις σύγχρονες εμφανίσεις του στις Ιταλικές ιστορίες. Ο Καρλ Μπαρκς, αν και δεν ήταν αυτός ο δημιουργός του, χρησιμοποίησε τον Λούντβιχ Φον Ντρέηκ σε μια και μόνο μονοσέλιδη ιστορία του, με σκοπό να τον εντάξει και αυτόν στο πάνθεόν του.

όλα αναλυτικότερα στο Μίκι Μάους

Share:

Read More

Μασουράκια Χίου της θείας Δέσποινας

Παραδοσιακή συνταγή: Μασουράκια Χίου της θείας Δέσποινας από τον Καταρράκτη της Χίου. 

Δεν υπάρχει σπίτι στη Χίο που τις γιορτές από το τραπέζι και τα κεράσματα του να λείπουν τα μασουράκια. Τα μασουράκια, είναι κλασσικό παραδοσιακό κέρασμα στις γιορτές, τους γάμους , τις χαρές στα σπιτικά πλούσιων και φτωχών. Σαφώς τα μασουράκια δεν είναι αποκλειστική συνταγή της Χίου, αλλά τα Χιώτικα φημίζονται και σας δίνω τη συνταγή της θείας μου της Δέσποινας από τον Καταρράκτη με μικρές παραλλαγές σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.

Χιώτικα μασουράκια της θείας Δέσποινας.

Υλικά για περίπου 40 κομμάτια.

22 φύλλα κρούστας.

250 γρ βούτυρο αγελάδας, λιωμένο.

700 γρ αμύγδαλα τριμμένα σε ψιλά κομμάτια.

60 γρ φρυγανιά τριμμένη.

1 κ.γ. κανέλα σκόνη

Για το σιρόπι

2 κιλά ζάχαρη

1 λίτρο νερό

1 ξυλάκι κανέλας ή ένα σφηνάκι ροδόσταμο.

Παρασκευή.

Ετοιμάζουμε από το προηγούμενο βράδυ το σιρόπι για τα μασουράκια βράζοντας σε μια κατσαρόλα τη ζάχαρη, το νερό και την κανέλα αν τη βάλουμε για 5 λεπτά από το σημείο βρασμού ή μέχρι να δέσει το σιρόπι. Αν χρησιμοποιήσουμε αντί κανέλας ροδόσταμο , το ρίχνουμε αφού αποσύρουμε το σιρόπι από τη φωτιά.

Αφήνουμε το σιρόπι σκεπασμένο στην άκρη να κρυώσει.

Την επόμενη ανακατεύομε σε ένα μπολ τα τριμμένα αμύγδαλα με την φρυγανιά  και την κανέλα.

Απλώνουμε ένα φύλλο στον πάγκο και το βουτυρώνουμε κι αυτό. Από πάνω στρώνουμε ένα δεύτερο φύλλο και το βουτυρώνουμε κι αυτό.

Στην άκρη των φύλλων, παράλληλα προς την μεγάλη πλευρά τους , απλώνουμε μια γραμμή από τη γέμιση αμυγδάλου πέρα ως πέρα και τυλίγουμε τα φύλλα γύρω από τη γέμιση σε σφιχτό ρολό μασουράκι.

Το μεταφέρουμε σε ένα καλά βουτηρωμένο ταψί.

Φτιάχνουμε με τον ίδιο τρόπο και τα υπόλοιπα ρολά και αφού τα μεταφέρουμε όλα στο ταψί, το ένα δίπλα στο άλλο, κόβουμε το καθένα στα τέσσερα.

Τα αλείφουμε από πάνω με βούτυρο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 ο C  μέχρι μία ώρα.

Μόλις βγάλουμε τα μασουράκια τα περιχύνουμε αμέσως με το κρύο σιρόπι.

Τα αφήνουμε να κρυώσουν πριν τα σερβίρουμε. Εάν δεν θέλουμε να τα σιροπιάσουμε μπορούμε να τα πασπαλίσουμε με ζάχαρη άχνη.

Έτοιμα τα μασουράκια μας.

Μασουράκια, σβίγγοι, λουκουμάδες, τηγανίτες γλυκά παραδοσιακά που άντεξαν στον χρόνο. Είναι αδιανόητο να …παραγεέλνουμε κρέπες και να μην φτιάχνουμε μόνοι τα παραδοσιακά Ελληνικά γλυκά ή ακόμη και να τα προτιμάμε στις αγορές μας από τα ζαχαροπλαστεία στη θέση ξένων γεύσεων και συνηθειών.

Καλή επιτυχία.

Καλά Χριστούγεννα.

Για το mymoschato.gr

Τασσώ Γαΐλα.

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.

Share:

Read More

Η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.

Δύο άνδρες και οι δύο σοβαρά άρρωστοι έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Ο ένας άνδρας μπορούσε να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να βοηθήσει την αποστράγγιση του υγρού από τους πνεύμονες του.

Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος με την πλάτη του.

Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες ατελείωτες. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, για την θητεία τους στο στρατό …για το παράθυρο του νοσοκομείου.


Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας στο κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικο του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του γινόταν πλατύτερος και ζωντάνευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους.

Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και στο βάθος του ορίζοντα φαινόταν η ωραία θέα της πόλης.

Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσιες λεπτομέρειες, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.

Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική, μπορούσε να την δει με τα μάτια του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο του περιέγραφε με παραστατικές λέξεις.
Πέρασαν έτσι ημέρες, εβδομάδες και μήνες. Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό για το μπάνιο τους αλλά βρήκε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε γαλήνια στον ύπνο του.

Λυπημένη κάλεσε τους νοσοκόμους να πάρουν το νεκρό σώμα. Τη στιγμή που φάνηκε ότι ήταν πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο.



Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή και όταν σιγουρεύτηκε ότι ήταν άνετα, τον άφησε μόνο.

Σιγανά και με πόνους στηρίχτηκε στον ένα του αγκώνα για να ρίξει την πρώτη ματιά του στο πραγματικό κόσμο έξω.

Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Υπήρχε μόνο ένας άσπρος τοίχος.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να είχε κάνει το συχωρεμένο συγκάτοικο του να του περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.

Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Είπε, ‘Ίσως ήθελε απλά να σας δώσει κουράγιο.’

Επίλογος

Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους παρά τη δική μας κατάσταση. Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.

Αν θέλετε να νιώσετε πλούσιοι, απλά μετρήστε όλα τα πράγματα τα οποία έχετε που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.

‘Το Σήμερα είναι ένα δώρο που ονομάζεται Παρόν. Η προέλευση της επιστολής αυτής είναι άγνωστη.

Share:

Read More

Εαν είσαι αγαπούλης... θΕΙΚΌ!

Ένας φίλος έγραψε σε μια ομάδα και πραγματικά θέλει την συμβουλή μας. Θα σας παρακαλέσω όποιος μπορεί ας βοηθήσει γιατί είναι να τρελαθεί το παλικάρι!

Έγραψε ...﹫

 Αυτόν τον καιρό Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και θα ήθελα την συμβουλή σας. 

Η γυναίκα μου φέρεται πολύ περίεργα. Κλειδώνεται συνέχεια στο μπάνιο και μιλάει 2 ώρες στο κινητό, στέλνει συνέχεια μηνύματα κατεβαίνει για τσιγάρα, με κραγιόν και γυρνάει μετά από δύο ώρες χωρίς κραγιόν. 

Μου λέει πως θα βγει με τις φίλες τις και φοράει σέξι εσώρουχα ζαρτιέρες κλπ.

 Απ την δουλειά κάνει κοπάνες και γυρνάει κάθε μέρα στο σπίτι αργά και μες την χαρά. Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να την παρακολουθήσω.

 Ανεβαίνω στο VARADERO και την στήνω έξω από την δουλειά της. 

Την βλέπω να κατεβαίνει, ένας τύπος την περίμενε απ' έξω, την πιάνει αγκαλιά και κατευθύνονται στο απέναντι ξενοδοχείο.

 Κι έτσι όπως σκύβω πίσω από το VARADERO για να μη με δουν διαπιστώνω πως τα αριστερό ψυγείο χάνει παραφλού και το πλαϊνό σταντ έχει ξεβλώσει και θα σπάσει ,

Αξίζει λοιπόν να κολλήσω το ψυγείο αν έχει σπάσει και να βγάλω το σταντ να το ισιώσω ή πρέπει να αγοράσω Καινούργια ??

 Δώστε την συμβουλή σας θα τρελαθώ!! Με εκτίμηση

Share:

Read More

Το καλύτερο ψήσιμο αρνιού!

Συμβουλές του παππού που σου έμειναν !

Για την Κυριακή του Πάσχα σχεδόν οι περισσότεροι σουβλίζουν αρνί , άλλωστε είναι το μέγα Έθιμο .

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για το πώς γίνεται μία προετοιμασία ,σας παραθέτω ότι μας έμαθε ο παππούς μου, και σας ευχόμαστε καλά Σουβλίσματα .

Τι χρειαζόμαστε:1 αρνί! 1 φλιτζάνι αλατοπίπερο 2 μεταλλικές πιάστρες για σούβλα Σύρμα & πένσα για το δέσιμο του αρνιού πάνω στη σούβλα Σπάγκος & χοντρή βελόνα για το ράψιμο του αρνιού
10 – 20  κιλά κάρβουνο ανάλογος το βάρος του Αρνιού. ( εμείς παλιά με τον παππού ειχαμε προμηθευτεί κλιματόβεργες απο τα αμπελοχώραφα, που κλάδευαν τα αμπέλια, τα κάναμε δεμάτια και τα κρατούσαμε!) 

Πάμε να δούμε τα βήματα προετοιμασίας.

 Πρώτη μας δουλειά να περάσουμε την σούβλα στο αρνί μας. Βάζουμε την σούβλα με φορά από τα πίσω πόδια προς το κεφάλι, μέσα από την κοιλιά, θώρακα λαιμό και το κεφάλι.

Το δύσκολο είναι το τρύπημα του κεφαλιού, στο οποίο θα χρειαστείτε βοήθεια, ένας κρατάει το κεφάλι κόντρα και ένας σπρώχνει και περιστρέφει ταυτόχρονα τη σούβλα, μέχρι να τρυπήσει το κρανίο του αρνιού.

 Ακολουθεί το δέσιμο, αφού πρώτα κάνουμε μια δοκιμή πάνω στο χώρο που θα το ψήσουμε ώστε να προσδιορίσουμε την σωστή θέση πάνω στη σούβλα για το δέσιμο του αρνιού.

 Ξεκινάμε λοιπόν με τα μπούτια, τα οποία τα πιάνουμε σταυρωτά πάνω στη σούβλα και τα δένουμε με σύρμα. Τη διχάλα που έχει η σούβλα μας, την μπήγουμε στα μπούτια και την σταθεροποιούμε πάνω στη σούβλα με την βίδα που έχει.

 Κάνουμε άλλα δύο δεσίματα στην σπονδυλική στήλη του αρνιού, ένα χαμηλά στο ύψος της κοιλιάς και άλλο ένα στο ύψος του στήθους. Χρησιμοποιούμε για αυτά τις μεταλλικές πιάστρες (σαν αυτές που χρησιμοποιούμε για στερέωση κονταριού της κεραίας) ή σύρμα, οι πιάστρες όμως είναι πολύ πιο πρακτικές! ( εμείς πάντα με σύρμα το κάναμε )

 Τέλος δένουμε σφιχτά με σύρμα το λαιμό του αρνιού.

Δοκιμάζουμε την αποτελεσματικότητα του δεσίματος που κάναμε κουνώντας δυνατά πάνω – κάτω τη σούβλα. Το καλό δέσιμο είναι σημαντικό, σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος την ώρα του ψησίματος να γυρίζει η σούβλα αλλά όχι το αρνί!!!

Συνεχίζουμε με το αλατοπίπερο. Απλώνουμε πολύ καλά σε όλο το εσωτερικό του αρνιού μας. Από την εσωτερική πλευρά κάνουμε μαχαιριές στα μπούτια και τα <χεράκια>, προσεκτικά όμως να μην τρυπήσουμε εξωτερικά, και πιέζοντας με το δάκτυλο, βάζουμε και εκεί αλατοπίπερο.

Ράβουμε την κοιλιά του αρνιού με την κλωστή, με τρόπο τέτοιο ώστε να κλείνει ερμητικά. Σκοπός μας είναι να μην έχουμε τρυπήσει σε κανένα άλλο σημείο το αρνί μας 

και να είναι καλά ραμμένη η κοιλιά, ώστε όπως θα ψήνετε το αρνί, να κρατά στο εσωτερικό του τα υγρά του και να ψήνεται με αυτά. Αυτό βοηθά ώστε να μην υπάρχει το ανεπιθύμητο αίμα στα χοντρά κομμάτια του αρνιού και στα κόκαλα, να είναι καλοψημένο και ζουμερό.

 Αλατοπιπερώνουμε και εξωτερικά και ράβουμε την μπόλια πάνω στο αρνί, ώστε να μην φύγει στο ψήσιμο. Η μπόλια κατά τη διάρκεια του ψησίματος λιώνει, λιπαίνει το αρνί εξωτερικά και δεν το αφήνει να ξεραθεί – καεί.

 Ανάβουμε την φωτιά μας τουλάχιστον 1 ώρα πριν ξεκινήσουμε το ψήσιμο και αφού τα κάρβουνα γίνουν τα αφήνουμε αρκετή ώρα να ¨πέσουν¨. Αφού σταχτώσουν, τα απλώνουμε, βάζοντας τα περισσότερα κάτω από τα μπούτια και τα ¨χεράκια¨ και αφήνουμε ελάχιστα κάτω από την κοιλιά.

 Τοποθετούμε το αρνί μας πάνω στη φωτιά, σε μεγάλη απόσταση από αυτήν (περίπου 40 – 50 cm) και γυρνάμε με το χέρι σε γρήγορη ταχύτητα για 1 ώρα τουλάχιστον ή και περισσότερο, ανάλογα με την ένταση της φωτιάς. Τώρα ξέρω ναι μοτερακι!! και βουρρρρρ 

Προσέχουμε να μην μας αρπάξει στην αρχή, όπου η φωτιά είναι πιο δυνατή, γι’ αυτό άλλωστε και η γρήγορη ταχύτητα στο γύρισμα. Μετά από την 1 – 1½ ώρα γυρνάμε αργά και ανάλογα την ένταση της φωτιάς και την πορεία του ψησίματος χαμηλώνουμε την σούβλα.

 Ο απαιτούμενος χρόνος ψησίματος είναι περίπου 3 με 3½ ώρες. Όταν γίνει, βάζουμε τη σούβλα όρθια πάνω από ένα μεγάλο ταψί, κόβουμε τα σύρματα, ξεβιδώνουμε τις πιάστρες και το αρνάκι μας πέφτει στο ταψί!

 Είναι έτοιμο για κόψιμο και κατανάλωση!!

Βέβαια ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο!! πριν λίγες μέρες είδα και ένα κύριο  που σχεδίασε μια σχάρα κλειστεί που βάζεις το αρνί μέσα και δεν χρειάζεται τίποτα απο τα παραπάνω και πούλαγε αβέρτα!, αλλά δεν μου άρεσε, εάν και είναι μια καλή λύση ! 

Καλή επιτυχία σε όσους το δοκιμάσουν & καλό Πάσχα!

Share:

Read More

Ξεκίνησε το εγκόσμιο ταξίδι του

 Στήν Χημεία, Αυτός μετέτρεψε τό νερό σέ κρασί...
(Κατά Ιωάννη 2. 1-11)
 Στήν Βιολογία, γεννήθηκε χωρίς να έχει συλληφθεί στή κοιλία τής Αγίας μητέρας Του μέ τόν φυσικό τρόπο...
(Κατά Ματθαίον 1. 18-25)
 Στήν Φυσική, διέψευσε τό νόμο τής βαρύτητας,
όταν περπάτησε πάνω στά κύματα καί όταν ανελήφθη στούς ουρανούς...
(Κατά Μάρκον 6. 49-51 )
 Στήν Οικονομία, απέρριψε τή θεωρία τών Μαθηματικών όταν ταΐσε 5.000 άτομα έχοντας μόνο πέντε άρτους καί δύο ψάρια καί στό τέλος ακόμα περίσσεψαν καί δώδεκα κοφίνια γεμάτα...
(Κατά Ματθαίον 14. 17-21)
 Στήν Ιατρική, θεράπευσε αρρώστους, παράλυτους καί τυφλούς χωρίς νά τούς χορηγήσει κανένα φάρμακο. (Κατά Ματθαίον 9.19-22 & Κατά Ιωάννη 9. 1-15)
 Ή Ιστορία μίλησε γιά Αυτόν πρίν καί μετά από Αυτόν..
 Αυτός είναι τό Άλφα καί τό Ωμέγα, ή αρχή καί τό τέλος...
Αυτός ονομάσθηκε Θαυμαστός, Σύμβουλος, Άρχοντας Ειρήνης, Βασιλιάς τών Βασιλιάδων καί Κύριος τών Κυρίων...
(Ησαΐας 9. 6)
 Καθώς είναι γραμμένο στήν Βίβλο ότι κανένας δέν φτάνει στόν Πατέρα Τόν ουράνιο παρά μονάχα διά μέσω Αυτού.
Αυτός είναι ή μόνη οδός (Κατά Ιωάννη 14.6) Επομένως....
 Ποιός είναι Αυτός ?? 
 Αυτός είναι Ό Κύριος , Ό Ιησούς Χριστός...
Οί οφθαλμοί πού διαβάζουν αυτό τό μήνυμα δέν φοβούνται τό κακό...
Τό χέρι πού θά στείλει αυτό τό μήνυμα δέν εργάσθηκε ματαίως...
Τό πιό Ισχυρό πρόσωπο στήν Ιστορία όλου τού κόσμου ήταν Ό Χριστός...
Αυτός δέν είχε δούλους καί παρόλα αυτά τόν καλούσαν Κύριο.
 Δέν είχε κανέναν τίτλο σπουδών καί ωστόσο τόν αποκαλούσαν Διδάσκαλο...
Δέν είχε φάρμακα αλλά τόν καλούσαν Γιατρό ψυχών καί σωμάτων...
 Δέν είχε στρατό καί όμως οί βασιλιάδες τόν φοβόντουσαν...
 Δέν νίκησε ποτέ στρατιωτικές μάχες καί παρόλα αυτά κατέκτησε τόν κόσμο...
 Δέν διέπραξε κάποιο έγκλημα καί όμως σταυρώθηκε.
 Ετάφη καί παρόλα αυτά ζει... !!

Σας εύχομαι ολόψυχα να περάσετε όμορφα τις Άγιες τούτες ημέρες. Ξεχάστε την ένταση της καθημερινότητας και των προβλημάτων και αφήστε τους ....εαυτούς σας να χαλαρώσουν για λίγο κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Τις δύσκολες αυτές μέρες που ζούμε και για όλους εμάς, τα όνειρα και οι ελπίδες είναι αυτά που μπορούν να μας κρατήσουν όρθιους, που μπορούν να μας βοηθήσουν.

Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που συνεχίζουν να ονειρεύονται, σε αυτούς που πιστεύουν στη δύναμη της αλήθειας, σε αυτούς που θα πάψουν επιτέλους να σκύβουν το κεφάλι απέναντι σ' εκείνους μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.... Ο Ιησούς Χριστός ας φέρει την Ανάσταση στη ψυχή, στο μυαλό και στην ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον.

Εαν θέλετε κάντε μια κοινοποίηση να το εμπεδώσουν όλοι!

Share:

Read More

Μιλώντας με ένα οχτάχρονο για το Πάσχα! ( Αναμνήσεις )

Άστα πήγαμε στο χωριουδάκι της Μαμάς δεν ήξερα κανένα , δεν ήθελα να πάω...- 

Ευτυχώς τα δάκρυα στέγνωσαν γρήγορα κοντά στη μαμά και στον μπαμπά. Και μ’ άρεσε η εκκλησία έτσι μικρή που ήταν. Ούτε χώριζε κανείς τούς άντρες από τις γυναίκες. Κι ήταν γιομάτη γιαγιάδες και

παππούδες, που άκουγαν ευχαριστημένοι τον παπά που έψελνε. Κοντά του στέκονταν λίγοι άντρες κι έκαναν τους ψάλτες.

Εμείς καθόμασταν σε κάτι ψηλές και στενές καρέκλες, με πλάτη και χέρια, όλο ξύλο, που έμοιαζαν με κασετίνες.

Μπροστά μας ήταν ο Επιτάφιος γιομάτος λουλούδια. Και δίπλα του μερικά κορίτσια που τραγουδούσαν το «Αι γενεαί πάσαι…» και το Έρανον «τον τάφον …». Α, τα έλεγαν τόσο ωραία! Ακουγόταν η φωνή τής καθεμιάς ξεχωριστά! Σαν να τραγουδούσε μόνη της!

Κι ας έλεγε η μαμά έπειτα:

– Θεέ μου, τι παράφωνες οι μικρές!…

Εμένα μου άρεσαν.

Όπως μου άρεσε κι ο παπάς μας, που όλο με κοίταζε και μου χαμογελούσε. Και με χάιδευε κιόλας σαν περνούσε από κοντά μου. Και δε θύμωνε που πήγαινα ολοένα κι έπιανα τον Επιτάφιο. Ούτε όταν μύριζα τα λουλούδια. Ούτε όταν πήρα μερικά να χαρίσω στη μαμά. Ούτε όταν πήγα στα κορίτσια και τραγούδησα κι εγώ:

– Θ’ αναστηθεί ο Χριστούληηηης!

Ένα ξέρεις, ολότελα δικό μου τραγούδι. Μετά, οι άντρες που έκαναν τους ψάλτες σήκωσαν τον Επιτάφιο. Κι όταν ο παππούλης ζήτησε ένα νέο να σηκώσει το σταυρό, δεν πήγαινε κανένας. Δεν έβρισκαν νέο.

Εμένα δε μ’ άφηναν γιατί, λέει, ήμουνα μικρός. Κι ήταν έτοιμος να πάει ο μπαμπάς, αλλά στο τέλος κατέβασαν ένα αγόρι από την καμπάνα πάνω.

Ύστερα, βγήκαμε όλοι έξω. Μπροστά ο σταυρός, μετά ο Επιτάφιος, ο παππούλης, οι ψάλτες, τα κορίτσια και μετά όλοι εμείς. Κόλλησαν έπειτα πάνω στον Επιτάφιο πολλά κίτρινα μικρά κεριά και τ’ άναψαν.

Ανάψαμε κι εμείς τα δικά μας και ξεκινήσαμε για την «περιφορά». Δηλαδή, θα πηγαίναμε τον Επιτάφιο μια βόλτα στο χωριό. Έτσι είπε η μαμά, που τη ρώτησα.

Στο δρόμο περπατούσαμε αργά. Πρώτα, γιατί έτσι κάνουν στον Επιτάφιο. Έπειτα, γιατί οι περισσότεροι ήταν γέροι, και τέλος, γιατί έπρεπε να προσέχουμε και τόσα πράγματα: τις στρογγυλές πετρούλες, τα σκαλιά, τα μπαλκόνια…

– Κατεβάστε λίγο τον Επιτάφιο! Θα ρίξει το μπαλκόνι κάτω! έλεγε κι ο παππούλης σταματώντας λίγο το ψάλσιμο.

Αλλά αυτός είχε και να προσέχει και τα κεριά.

– Όχι τώρα το κερί, κυρα-Τασία! Μετά!

– Σε βλέπω, κυρα-Καλλιόπη! Άσε κάτω το κερί

Μετά την περιφορά θα πάρετε όλοι σας. Φτάνουν για όλους.

Τα ’λεγε σε μερικές γιαγιάδες που ήθελαν να πάρουν αγιασμένο, λέει, κερί από τον Επιτάφιο.

Αλλά δεν τις άρεσε να περιμένουν το μετά.

Κι ήταν παντού νύχτα. Κανένα παράθυρο δεν είχε φως. Κι αυτή η …πεθαμένη ησυχία…

– Πρόσεχε! θα με κάψεις! Τι κόλλησες έτσι πάνω μου! είπε η μαμά και μου πήρε το κερί.

Μ’ αγκάλιασε όμως.

Στο δρόμο σταματήσαμε τρεις φορές. Τότε ήταν που είπαμε τα τραγούδια των κοριτσιών. Το δικό μου τραγούδι δεν το ’ξερε κανένας.

Όταν φτάσαμε στην εκκλησία ξανά, οι ψάλτες σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω από την πόρτα κι όλοι εμείς περάσαμε από κάτω. Να, όπως παίζουμε το «περνά περνά η μέλισσα ....ωραία ήταν!!

Share:

Read More