Η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.

Δύο άνδρες και οι δύο σοβαρά άρρωστοι έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Ο ένας άνδρας μπορούσε να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να βοηθήσει την αποστράγγιση του υγρού από τους πνεύμονες του.

Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος με την πλάτη του.

Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες ατελείωτες. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, για την θητεία τους στο στρατό …για το παράθυρο του νοσοκομείου.


Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας στο κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί, περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικο του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το παράθυρο.

Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του γινόταν πλατύτερος και ζωντάνευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους.

Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και στο βάθος του ορίζοντα φαινόταν η ωραία θέα της πόλης.

Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσιες λεπτομέρειες, ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό.

Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που περνούσε.

Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική, μπορούσε να την δει με τα μάτια του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο του περιέγραφε με παραστατικές λέξεις.
Πέρασαν έτσι ημέρες, εβδομάδες και μήνες. Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό για το μπάνιο τους αλλά βρήκε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε γαλήνια στον ύπνο του.

Λυπημένη κάλεσε τους νοσοκόμους να πάρουν το νεκρό σώμα. Τη στιγμή που φάνηκε ότι ήταν πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο.



Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή και όταν σιγουρεύτηκε ότι ήταν άνετα, τον άφησε μόνο.

Σιγανά και με πόνους στηρίχτηκε στον ένα του αγκώνα για να ρίξει την πρώτη ματιά του στο πραγματικό κόσμο έξω.

Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Υπήρχε μόνο ένας άσπρος τοίχος.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να είχε κάνει το συχωρεμένο συγκάτοικο του να του περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.

Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Είπε, ‘Ίσως ήθελε απλά να σας δώσει κουράγιο.’

Επίλογος

Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους παρά τη δική μας κατάσταση. Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται.

Αν θέλετε να νιώσετε πλούσιοι, απλά μετρήστε όλα τα πράγματα τα οποία έχετε που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.

‘Το Σήμερα είναι ένα δώρο που ονομάζεται Παρόν. Η προέλευση της επιστολής αυτής είναι άγνωστη.

Share:

Read More

Εαν είσαι αγαπούλης... θΕΙΚΌ!

Ένας φίλος έγραψε σε μια ομάδα και πραγματικά θέλει την συμβουλή μας. Θα σας παρακαλέσω όποιος μπορεί ας βοηθήσει γιατί είναι να τρελαθεί το παλικάρι!

Έγραψε ...﹫

 Αυτόν τον καιρό Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και θα ήθελα την συμβουλή σας. 

Η γυναίκα μου φέρεται πολύ περίεργα. Κλειδώνεται συνέχεια στο μπάνιο και μιλάει 2 ώρες στο κινητό, στέλνει συνέχεια μηνύματα κατεβαίνει για τσιγάρα, με κραγιόν και γυρνάει μετά από δύο ώρες χωρίς κραγιόν. 

Μου λέει πως θα βγει με τις φίλες τις και φοράει σέξι εσώρουχα ζαρτιέρες κλπ.

 Απ την δουλειά κάνει κοπάνες και γυρνάει κάθε μέρα στο σπίτι αργά και μες την χαρά. Ώσπου μια μέρα αποφάσισα να την παρακολουθήσω.

 Ανεβαίνω στο VARADERO και την στήνω έξω από την δουλειά της. 

Την βλέπω να κατεβαίνει, ένας τύπος την περίμενε απ' έξω, την πιάνει αγκαλιά και κατευθύνονται στο απέναντι ξενοδοχείο.

 Κι έτσι όπως σκύβω πίσω από το VARADERO για να μη με δουν διαπιστώνω πως τα αριστερό ψυγείο χάνει παραφλού και το πλαϊνό σταντ έχει ξεβλώσει και θα σπάσει ,

Αξίζει λοιπόν να κολλήσω το ψυγείο αν έχει σπάσει και να βγάλω το σταντ να το ισιώσω ή πρέπει να αγοράσω Καινούργια ??

 Δώστε την συμβουλή σας θα τρελαθώ!! Με εκτίμηση

Share:

Read More

Το καλύτερο ψήσιμο αρνιού!

Συμβουλές του παππού που σου έμειναν !

Για την Κυριακή του Πάσχα σχεδόν οι περισσότεροι σουβλίζουν αρνί , άλλωστε είναι το μέγα Έθιμο .

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για το πώς γίνεται μία προετοιμασία ,σας παραθέτω ότι μας έμαθε ο παππούς μου, και σας ευχόμαστε καλά Σουβλίσματα .

Τι χρειαζόμαστε:1 αρνί! 1 φλιτζάνι αλατοπίπερο 2 μεταλλικές πιάστρες για σούβλα Σύρμα & πένσα για το δέσιμο του αρνιού πάνω στη σούβλα Σπάγκος & χοντρή βελόνα για το ράψιμο του αρνιού
10 – 20  κιλά κάρβουνο ανάλογος το βάρος του Αρνιού. ( εμείς παλιά με τον παππού ειχαμε προμηθευτεί κλιματόβεργες απο τα αμπελοχώραφα, που κλάδευαν τα αμπέλια, τα κάναμε δεμάτια και τα κρατούσαμε!) 

Πάμε να δούμε τα βήματα προετοιμασίας.

 Πρώτη μας δουλειά να περάσουμε την σούβλα στο αρνί μας. Βάζουμε την σούβλα με φορά από τα πίσω πόδια προς το κεφάλι, μέσα από την κοιλιά, θώρακα λαιμό και το κεφάλι.

Το δύσκολο είναι το τρύπημα του κεφαλιού, στο οποίο θα χρειαστείτε βοήθεια, ένας κρατάει το κεφάλι κόντρα και ένας σπρώχνει και περιστρέφει ταυτόχρονα τη σούβλα, μέχρι να τρυπήσει το κρανίο του αρνιού.

 Ακολουθεί το δέσιμο, αφού πρώτα κάνουμε μια δοκιμή πάνω στο χώρο που θα το ψήσουμε ώστε να προσδιορίσουμε την σωστή θέση πάνω στη σούβλα για το δέσιμο του αρνιού.

 Ξεκινάμε λοιπόν με τα μπούτια, τα οποία τα πιάνουμε σταυρωτά πάνω στη σούβλα και τα δένουμε με σύρμα. Τη διχάλα που έχει η σούβλα μας, την μπήγουμε στα μπούτια και την σταθεροποιούμε πάνω στη σούβλα με την βίδα που έχει.

 Κάνουμε άλλα δύο δεσίματα στην σπονδυλική στήλη του αρνιού, ένα χαμηλά στο ύψος της κοιλιάς και άλλο ένα στο ύψος του στήθους. Χρησιμοποιούμε για αυτά τις μεταλλικές πιάστρες (σαν αυτές που χρησιμοποιούμε για στερέωση κονταριού της κεραίας) ή σύρμα, οι πιάστρες όμως είναι πολύ πιο πρακτικές! ( εμείς πάντα με σύρμα το κάναμε )

 Τέλος δένουμε σφιχτά με σύρμα το λαιμό του αρνιού.

Δοκιμάζουμε την αποτελεσματικότητα του δεσίματος που κάναμε κουνώντας δυνατά πάνω – κάτω τη σούβλα. Το καλό δέσιμο είναι σημαντικό, σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος την ώρα του ψησίματος να γυρίζει η σούβλα αλλά όχι το αρνί!!!

Συνεχίζουμε με το αλατοπίπερο. Απλώνουμε πολύ καλά σε όλο το εσωτερικό του αρνιού μας. Από την εσωτερική πλευρά κάνουμε μαχαιριές στα μπούτια και τα <χεράκια>, προσεκτικά όμως να μην τρυπήσουμε εξωτερικά, και πιέζοντας με το δάκτυλο, βάζουμε και εκεί αλατοπίπερο.

Ράβουμε την κοιλιά του αρνιού με την κλωστή, με τρόπο τέτοιο ώστε να κλείνει ερμητικά. Σκοπός μας είναι να μην έχουμε τρυπήσει σε κανένα άλλο σημείο το αρνί μας 

και να είναι καλά ραμμένη η κοιλιά, ώστε όπως θα ψήνετε το αρνί, να κρατά στο εσωτερικό του τα υγρά του και να ψήνεται με αυτά. Αυτό βοηθά ώστε να μην υπάρχει το ανεπιθύμητο αίμα στα χοντρά κομμάτια του αρνιού και στα κόκαλα, να είναι καλοψημένο και ζουμερό.

 Αλατοπιπερώνουμε και εξωτερικά και ράβουμε την μπόλια πάνω στο αρνί, ώστε να μην φύγει στο ψήσιμο. Η μπόλια κατά τη διάρκεια του ψησίματος λιώνει, λιπαίνει το αρνί εξωτερικά και δεν το αφήνει να ξεραθεί – καεί.

 Ανάβουμε την φωτιά μας τουλάχιστον 1 ώρα πριν ξεκινήσουμε το ψήσιμο και αφού τα κάρβουνα γίνουν τα αφήνουμε αρκετή ώρα να ¨πέσουν¨. Αφού σταχτώσουν, τα απλώνουμε, βάζοντας τα περισσότερα κάτω από τα μπούτια και τα ¨χεράκια¨ και αφήνουμε ελάχιστα κάτω από την κοιλιά.

 Τοποθετούμε το αρνί μας πάνω στη φωτιά, σε μεγάλη απόσταση από αυτήν (περίπου 40 – 50 cm) και γυρνάμε με το χέρι σε γρήγορη ταχύτητα για 1 ώρα τουλάχιστον ή και περισσότερο, ανάλογα με την ένταση της φωτιάς. Τώρα ξέρω ναι μοτερακι!! και βουρρρρρ 

Προσέχουμε να μην μας αρπάξει στην αρχή, όπου η φωτιά είναι πιο δυνατή, γι’ αυτό άλλωστε και η γρήγορη ταχύτητα στο γύρισμα. Μετά από την 1 – 1½ ώρα γυρνάμε αργά και ανάλογα την ένταση της φωτιάς και την πορεία του ψησίματος χαμηλώνουμε την σούβλα.

 Ο απαιτούμενος χρόνος ψησίματος είναι περίπου 3 με 3½ ώρες. Όταν γίνει, βάζουμε τη σούβλα όρθια πάνω από ένα μεγάλο ταψί, κόβουμε τα σύρματα, ξεβιδώνουμε τις πιάστρες και το αρνάκι μας πέφτει στο ταψί!

 Είναι έτοιμο για κόψιμο και κατανάλωση!!

Βέβαια ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο!! πριν λίγες μέρες είδα και ένα κύριο  που σχεδίασε μια σχάρα κλειστεί που βάζεις το αρνί μέσα και δεν χρειάζεται τίποτα απο τα παραπάνω και πούλαγε αβέρτα!, αλλά δεν μου άρεσε, εάν και είναι μια καλή λύση ! 

Καλή επιτυχία σε όσους το δοκιμάσουν & καλό Πάσχα!

Share:

Read More

Ξεκίνησε το εγκόσμιο ταξίδι του

 Στήν Χημεία, Αυτός μετέτρεψε τό νερό σέ κρασί...
(Κατά Ιωάννη 2. 1-11)
 Στήν Βιολογία, γεννήθηκε χωρίς να έχει συλληφθεί στή κοιλία τής Αγίας μητέρας Του μέ τόν φυσικό τρόπο...
(Κατά Ματθαίον 1. 18-25)
 Στήν Φυσική, διέψευσε τό νόμο τής βαρύτητας,
όταν περπάτησε πάνω στά κύματα καί όταν ανελήφθη στούς ουρανούς...
(Κατά Μάρκον 6. 49-51 )
 Στήν Οικονομία, απέρριψε τή θεωρία τών Μαθηματικών όταν ταΐσε 5.000 άτομα έχοντας μόνο πέντε άρτους καί δύο ψάρια καί στό τέλος ακόμα περίσσεψαν καί δώδεκα κοφίνια γεμάτα...
(Κατά Ματθαίον 14. 17-21)
 Στήν Ιατρική, θεράπευσε αρρώστους, παράλυτους καί τυφλούς χωρίς νά τούς χορηγήσει κανένα φάρμακο. (Κατά Ματθαίον 9.19-22 & Κατά Ιωάννη 9. 1-15)
 Ή Ιστορία μίλησε γιά Αυτόν πρίν καί μετά από Αυτόν..
 Αυτός είναι τό Άλφα καί τό Ωμέγα, ή αρχή καί τό τέλος...
Αυτός ονομάσθηκε Θαυμαστός, Σύμβουλος, Άρχοντας Ειρήνης, Βασιλιάς τών Βασιλιάδων καί Κύριος τών Κυρίων...
(Ησαΐας 9. 6)
 Καθώς είναι γραμμένο στήν Βίβλο ότι κανένας δέν φτάνει στόν Πατέρα Τόν ουράνιο παρά μονάχα διά μέσω Αυτού.
Αυτός είναι ή μόνη οδός (Κατά Ιωάννη 14.6) Επομένως....
 Ποιός είναι Αυτός ?? 
 Αυτός είναι Ό Κύριος , Ό Ιησούς Χριστός...
Οί οφθαλμοί πού διαβάζουν αυτό τό μήνυμα δέν φοβούνται τό κακό...
Τό χέρι πού θά στείλει αυτό τό μήνυμα δέν εργάσθηκε ματαίως...
Τό πιό Ισχυρό πρόσωπο στήν Ιστορία όλου τού κόσμου ήταν Ό Χριστός...
Αυτός δέν είχε δούλους καί παρόλα αυτά τόν καλούσαν Κύριο.
 Δέν είχε κανέναν τίτλο σπουδών καί ωστόσο τόν αποκαλούσαν Διδάσκαλο...
Δέν είχε φάρμακα αλλά τόν καλούσαν Γιατρό ψυχών καί σωμάτων...
 Δέν είχε στρατό καί όμως οί βασιλιάδες τόν φοβόντουσαν...
 Δέν νίκησε ποτέ στρατιωτικές μάχες καί παρόλα αυτά κατέκτησε τόν κόσμο...
 Δέν διέπραξε κάποιο έγκλημα καί όμως σταυρώθηκε.
 Ετάφη καί παρόλα αυτά ζει... !!

Σας εύχομαι ολόψυχα να περάσετε όμορφα τις Άγιες τούτες ημέρες. Ξεχάστε την ένταση της καθημερινότητας και των προβλημάτων και αφήστε τους ....εαυτούς σας να χαλαρώσουν για λίγο κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Τις δύσκολες αυτές μέρες που ζούμε και για όλους εμάς, τα όνειρα και οι ελπίδες είναι αυτά που μπορούν να μας κρατήσουν όρθιους, που μπορούν να μας βοηθήσουν.

Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που συνεχίζουν να ονειρεύονται, σε αυτούς που πιστεύουν στη δύναμη της αλήθειας, σε αυτούς που θα πάψουν επιτέλους να σκύβουν το κεφάλι απέναντι σ' εκείνους μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.... Ο Ιησούς Χριστός ας φέρει την Ανάσταση στη ψυχή, στο μυαλό και στην ελπίδα μας για ένα καλύτερο μέλλον.

Εαν θέλετε κάντε μια κοινοποίηση να το εμπεδώσουν όλοι!

Share:

Read More

Μιλώντας με ένα οχτάχρονο για το Πάσχα! ( Αναμνήσεις )

Άστα πήγαμε στο χωριουδάκι της Μαμάς δεν ήξερα κανένα , δεν ήθελα να πάω...- 

Ευτυχώς τα δάκρυα στέγνωσαν γρήγορα κοντά στη μαμά και στον μπαμπά. Και μ’ άρεσε η εκκλησία έτσι μικρή που ήταν. Ούτε χώριζε κανείς τούς άντρες από τις γυναίκες. Κι ήταν γιομάτη γιαγιάδες και

παππούδες, που άκουγαν ευχαριστημένοι τον παπά που έψελνε. Κοντά του στέκονταν λίγοι άντρες κι έκαναν τους ψάλτες.

Εμείς καθόμασταν σε κάτι ψηλές και στενές καρέκλες, με πλάτη και χέρια, όλο ξύλο, που έμοιαζαν με κασετίνες.

Μπροστά μας ήταν ο Επιτάφιος γιομάτος λουλούδια. Και δίπλα του μερικά κορίτσια που τραγουδούσαν το «Αι γενεαί πάσαι…» και το Έρανον «τον τάφον …». Α, τα έλεγαν τόσο ωραία! Ακουγόταν η φωνή τής καθεμιάς ξεχωριστά! Σαν να τραγουδούσε μόνη της!

Κι ας έλεγε η μαμά έπειτα:

– Θεέ μου, τι παράφωνες οι μικρές!…

Εμένα μου άρεσαν.

Όπως μου άρεσε κι ο παπάς μας, που όλο με κοίταζε και μου χαμογελούσε. Και με χάιδευε κιόλας σαν περνούσε από κοντά μου. Και δε θύμωνε που πήγαινα ολοένα κι έπιανα τον Επιτάφιο. Ούτε όταν μύριζα τα λουλούδια. Ούτε όταν πήρα μερικά να χαρίσω στη μαμά. Ούτε όταν πήγα στα κορίτσια και τραγούδησα κι εγώ:

– Θ’ αναστηθεί ο Χριστούληηηης!

Ένα ξέρεις, ολότελα δικό μου τραγούδι. Μετά, οι άντρες που έκαναν τους ψάλτες σήκωσαν τον Επιτάφιο. Κι όταν ο παππούλης ζήτησε ένα νέο να σηκώσει το σταυρό, δεν πήγαινε κανένας. Δεν έβρισκαν νέο.

Εμένα δε μ’ άφηναν γιατί, λέει, ήμουνα μικρός. Κι ήταν έτοιμος να πάει ο μπαμπάς, αλλά στο τέλος κατέβασαν ένα αγόρι από την καμπάνα πάνω.

Ύστερα, βγήκαμε όλοι έξω. Μπροστά ο σταυρός, μετά ο Επιτάφιος, ο παππούλης, οι ψάλτες, τα κορίτσια και μετά όλοι εμείς. Κόλλησαν έπειτα πάνω στον Επιτάφιο πολλά κίτρινα μικρά κεριά και τ’ άναψαν.

Ανάψαμε κι εμείς τα δικά μας και ξεκινήσαμε για την «περιφορά». Δηλαδή, θα πηγαίναμε τον Επιτάφιο μια βόλτα στο χωριό. Έτσι είπε η μαμά, που τη ρώτησα.

Στο δρόμο περπατούσαμε αργά. Πρώτα, γιατί έτσι κάνουν στον Επιτάφιο. Έπειτα, γιατί οι περισσότεροι ήταν γέροι, και τέλος, γιατί έπρεπε να προσέχουμε και τόσα πράγματα: τις στρογγυλές πετρούλες, τα σκαλιά, τα μπαλκόνια…

– Κατεβάστε λίγο τον Επιτάφιο! Θα ρίξει το μπαλκόνι κάτω! έλεγε κι ο παππούλης σταματώντας λίγο το ψάλσιμο.

Αλλά αυτός είχε και να προσέχει και τα κεριά.

– Όχι τώρα το κερί, κυρα-Τασία! Μετά!

– Σε βλέπω, κυρα-Καλλιόπη! Άσε κάτω το κερί

Μετά την περιφορά θα πάρετε όλοι σας. Φτάνουν για όλους.

Τα ’λεγε σε μερικές γιαγιάδες που ήθελαν να πάρουν αγιασμένο, λέει, κερί από τον Επιτάφιο.

Αλλά δεν τις άρεσε να περιμένουν το μετά.

Κι ήταν παντού νύχτα. Κανένα παράθυρο δεν είχε φως. Κι αυτή η …πεθαμένη ησυχία…

– Πρόσεχε! θα με κάψεις! Τι κόλλησες έτσι πάνω μου! είπε η μαμά και μου πήρε το κερί.

Μ’ αγκάλιασε όμως.

Στο δρόμο σταματήσαμε τρεις φορές. Τότε ήταν που είπαμε τα τραγούδια των κοριτσιών. Το δικό μου τραγούδι δεν το ’ξερε κανένας.

Όταν φτάσαμε στην εκκλησία ξανά, οι ψάλτες σήκωσαν τον Επιτάφιο ψηλά πάνω από την πόρτα κι όλοι εμείς περάσαμε από κάτω. Να, όπως παίζουμε το «περνά περνά η μέλισσα ....ωραία ήταν!!

Share:

Read More

Πασχαλινά μπισκότα για αρχάριους!

 Όσοι είστε τυχεροί και περάσετε Πάσχα με τα παιδιά εγγόνια κτλ, μπορείτε να διασκεδάσετε φτιάχνοντας μπισκότα!

Υλικά

135 γραμμάρια Βούτυρο  κλασικό σε θερμοκρασία δωματίου

 170 γραμμάρια ζάχαρη

 1 αυγό , 1 βανίλια

1/5 κουταλάκι μαστίχα σε σκόνη

 20 γρ γάλα, Λίγο αλάτι

 280 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Εκτέλεση:

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170°

Χτυπάμε στο μίξερ το Βούτυρο με τη ζάχαρη, μέχρι να αφρατέψει, και προσθέτουμε το αυγό.

Στη συνέχεια, ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι με το αλάτι, τη βανίλια με τη μαστίχα και το γάλα και χτυπάμε, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Πλάθουμε τη ζύμη σε μπάλα, την τυλίγουμε σε μεμβράνη και αφήνουμε στο ψυγείο για μισή ώρα.

Βγάζουμε και απλώνουμε τη ζύμη με τον πλάστη, σε πάχος περίπου 1 εκατοστό

Κόβουμε μπισκότα σε σχήμα ανάλογα  με το κουπ-πατ που έχουμε ( για το πάσχα έχει σε λαγουδακια, κουνελάκια , κοτοπουλάκια αυγουλάκια!) και ψήνουμε στο φούρνο για περίπου 12-15 λεπτά.

Για άκρως πασχαλινή διάθεση μπορείτε να διακοσμήσετε τα μπισκοτάκια με ζαχαρόπαστα. Διαλέξτε τα χρώματα της αρέσκειάς σας και δημιουργήστε διαφορετικά πασχαλινά σχέδια.

Share:

Read More

Χολιγουντιανός ο φετινός ρουκετοπόλεμος στην Χίο!

Απόβαση στη Χίο ξεκίνησε αμερικανική παραγωγή θεάματος προκειμένου να καταγράψει με τεχνολογικά τηλεοπτικά μέσα αιχμής, το έθιμο του Ρουκετοπόλεμου το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, μεταξύ των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής.

Το εντυπωσιακό στο συγκεκριμένο εγχείρημα δεν είναι ένα αλλά πολλά.

Το πρώτο και το κυριότερο είναι ότι πίσω από την κινηματογράφηση με κάμερες 360ο βρίσκεται ο Αμερικανός Σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι η ταινία του οποίου (Η Φάλαινα) πρωταγωνίστησε στα βραβεία Όσκαρ.

 Η ομάδα του Αμερικανού σκηνοθέτη βρέθηκε ήδη δύο φορές στη Χίο και απαρτίζονταν από 25 μέλη ενώ κατά την κινηματογράφηση, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα, συνολικά η ομάδα θα αποτελείται από 85 άτομα.

Το πλέον εντυπωσιακό όμως, είναι το γεγονός ότι, η Χίος επιλέχθηκε ανάμεσα σε 35 μέρη από όλον τον κόσμο για μία σειρά επεισοδίων που θα προβληθούν, στη μεγαλύτερη σφαίρα θεάματος στον κόσμο, που χτίζεται στο Las Vegas, τη γνωστή MSG Sphere.

Το MSG Sphere είναι μια σκηνή μουσικής και ψυχαγωγίας σε σχήμα σφαίρας που χτίζεται στο Paradise της Νεβάδας.

Το αμφιθέατρο ήταν αρχικά προγραμματισμένο να ανοίξει το 2021, αλλά η κατασκευή ανεστάλη τον Απρίλιο του 2020 λόγω διακοπής στην εφοδιαστική αλυσίδα του έργου, που προκλήθηκε από την πανδημία COVID-19 . Η κατασκευή συνεχίστηκε αργότερα το ίδιο έτος και τα εγκαίνια έχουν προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο του 2023.

Ο χώρος σε σχήμα σφαίρας έχει χωρητικότητα 17.500 ατόμων και διαθέτει τη μεγαλύτερη οθόνη LED στον κόσμο.

Το MSG Sphere είναι εξοπλισμένο με οθόνες LED ανάλυσης 19.000 επί 13.500 που θα απλώνονται σε όλο το εσωτερικό του χώρου ενώ η οθόνη περιτυλίγματος θα έχει εμβαδόν 15.000 τ.μ..

Έτσι οι κινηματογραφιστές, απλώνοντας ένα τεράστιο δίκτυο καμερών σε όλο τον Βροντάδο, θα επιχειρήσουν να μεταφέρουν την τρισδιάστατη εμπειρία του ρουκετοπόλεμου, στην άλλη άκρη του κόσμου κάνοντας του θεατές, που θα πληρώσουν αρκετές εκατοντάδες δολάρια για να το παρακολουθήσουν, κοινωνούς ενός μοναδικού εθίμου.

Οι Πρωταγωνιστές Το έθιμο !!

«Είναι μια πολύ σημαντική παραγωγή που θα αναδείξει τη Χίο γενικότερα και όχι μόνο το συγκεκριμένο έθιμο και θα μας τοποθετήσει στο επίκεντρο ώστε το νησί μας να μπορέσει να γίνει περισσότερο γνωστό σε όλο τον κόσμο.

 Μέσα στις επόμενες ημέρες, στο ερχόμενο δημοτικό συμβούλιο θα χορηγήσουμε, εύχομαι και ελπίζω, άδεια κινηματογράφησης στην εταιρεία», ανέφερε από την πλευρά του ο αντιδήμαρχος Τουρισμού Κώστας Βεργίνας.

https://www.politischios.gr/

Share:

Read More

💙 Και το παραμύθι ξεκινά...

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που γνώρισε μια όμορφη κοπέλα και αγαπήθηκαν πολύ. Μετά από λίγο καιρό γεννούν ένα όμορφο παιδάκι ξεχωριστό από τα άλλα. Είχε μαζί του μια διαφορετική έκπληξη.

Στα όνειρα για τη ζωή κανείς ποτέ δεν θα συμπεριλάβει μελλοντική αναπηρία.. 

Η έλευση της αναπηρίας του παιδιού φαντάζει σαν ξαφνική φουρτούνα, σαν αστραπή σε ηλιόλουστο τοπίο. Τα ερωτήματα χιλιάδες, «αναγκαστική» αποδοχή με βίωμα οδυνηρό ξάφνιασμα, οι γονείς βυθισμένοι σε ένα απόλυτο κενό ήχων, μουδιασμένοι κινούνται σε έναν κόσμο άχρωμο, και το μόνο που κάνουν είναι σκέψεις. Τι πήγε καλά τι όχι, που έφταιξαν....

 Αυτό που μένει και στροβιλίζεται στο μυαλό τους αλλάζοντας τα όνειρά τους είναι ότι το παιδί τους είναι διαφορετικό , είναι παιδί με αναπηρία.

Αντιμετωπίζουν μία ποικιλία από συναισθήματα, αντιδράσεις και απαντήσεις οι οποίες μπορούν και φυσικά τους αλλάζουν τη ζωή. Επωμίζονται τη βαριά ευθύνη να οδηγήσουν αυτό το παιδί και να το αγαπήσουν. Μπαίνουν αυτόματα στην διαδικασία να διαμορφώσουν όλα τους τα όνειρα πριν από τον ερχομό του τώρα αλλά και μετά .Νιώθουν λύπη, ένα επιτρεπτό συναίσθημα που τους ισορροπεί ανάμεσα στην δύναμη της ψυχής τους αλλά και στα δύσκολα που συνεχώς έρχονται και είναι αντιμέτωποι.

Νιώθουν ενοχές ; Ναι πιθανόν να νιώθουν ενοχές! Παγιδευμένοι γονείς σε μια πραγματικότητα που μισούν και δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν, είναι δυνατό να νιώθουν την κατάσταση του παιδιού τους σαν τιμωρία για τους ίδιους!

Ντροπή και θυμός δημιουργούν αναρίθμητες καταστάσεις και σκέψεις που μέσα τους αλληλοσυγκρούονται προκαλώντας τους απογοήτευση.

Έντονα θυμωμένοι, συνειδητά ή ασυνείδητα για την αναπηρία που ήρθε στην ζωή τους καθώς και φοβισμένοι με το πως θα τα καταφέρουν, μπορεί να αποδυναμώνονται και να αισθάνονται πολλές φορές πολύ μικροί , ανεπαρκείς και αβοήθητοι.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους θα χρειαστεί να θρηνήσουν την απώλεια ορισμένων μεγάλων και μικρών ονείρων σχετικά με την ανατροφή καθώς θα ενσωματώνουν νέα δεδομένα και προσδοκίες.

Οι γονείς των παιδιών με αναπηρία χρειάζεται να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν ότι η ματαίωση είναι συχνά μέρος της καθημερινότητας τους.

Αυτές οι οικογένειες χρειάζονται φροντίδα από όλους μας και στήριξη από ειδικούς προκειμένου να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες που προκύπτουν. Κυρίως να τροφοδοτούνται συμμετέχοντας σε συμβουλευτική και ψυχολογική υποστήριξη όπου μαζί να βιώνουν το μοίρασμα, την αλληλοκατανόηση, τη συμπόνια, το αίσθημα ότι ο καθένας είναι μόνος του αλλά και μαζί. Τα εφόδιο που χρειάζεται να έχουν είναι εσωτερική δύναμη, πίστη, στήριξη , θέληση και ευρηματικότητα.

Ας μην ξεχνάμε όλοι μας ότι είναι άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις βαθιά συγκίνηση, απέραντο σεβασμό, δύναμη... δύναμη ψυχής!

Share:

Read More

Πόνος, πολύ πόνος

Τελικά το ποιο ασφαλές ταξίδι με τρένο είναι αυτό με τον θρυλικό Μουτζούρη στις Μηλιές του Βόλου. Μια γραμμή, ναι όντως, πας μέχρι τις Μηλιές,  το γυρνάς με τα χέρια και επιστρέφει πίσω.

Πόσες μνήμες μας ξύπνησε αυτό το τραγικό γεγονός, παιδικά χρόνια, σχολικά χρόνια , φοιτητικά χρόνια, χρόνια χρόνια που περάσαμε εκεί μέσα, και ώρες πολλές ώρες , θα μπορούσα να γράφω ώρες με αναμνήσεις και καλές και κακές αλλά όχι αυτόοοοοοο, δεν κατεβαίνει ρε παιδιά, όχι δεν χωνευτέ.

Πήγα στην συγκέντρωση για τα παιδιά , λίγα άτομα, έπρεπε όλοι αυτοί που ταξίδεψαν με τρένο να ήταν εκεί, δεν ήταν, η δικαιολογία από πολλούς, το κάναν λέει κομματικό, εγώ θα πω στα κακαλα μου εάν το έκαναν κομματικό, εγώ πήγα για τα παιδιά μας πήγα γιατί δεν αντέχω αυτό το γεγονός πήγα γιατί πονάω.

Ενας φίλος μου είπε το πρωί που το συζητούσαμε , ότι είπε σε κάποιον να πάνε και του απάντησε εμείς ¨δεν έχουμε τρένα ¨.............

Και επειδή είμαι πολύ φορτισμένος δεν θα γράψω άλλα , αλλά σας παραθέτω τα παρακάτω λόγια μιας φίλης .

-Άννα  

Σε μια χώρα που ο καθένας έχει το δικό του smart phone, 

που δίνει το στίγμα του, 

που ξέρει και ξέρουν, όσοι τους ενδιαφέρει, πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή, 

που μπορεί, χωρίς να έχει κάποια προνομιακή θέση, να παρακολουθεί πού βρίσκονται τα αεροπλάνα και τα πλοία που ταξιδεύουν

Σε μια χώρα που καταγράφεται και παρακολουθείται, εκούσια ή ακούσια, η κάθε μας κίνηση

Σε μια κοινωνία που η καθημερινότητα και ολόκληρη η ζωή μας είναι ηλεκτρονική και ψηφιοποιημένη

Σε μια εποχή που οι τράπεζες, 

τα super markets λειτουργούν πλέον χωρίς υπαλλήλους,

οι πωλήσεις γίνονται ηλεκτρονικά, 

τα μέσα μαζικής μεταφοράς κινούνται χωρίς οδηγούς και χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση

και το πιο παράδοξο: σε μια χώρα που, απ ό,τι φαίνεται, παρακολουθούνται τα πάντα,

εκεί που πραγματικά έπρεπε να υπάρχει παρακολούθηση, δεν υπήρχε

τα τρένα λέει κινούνται τυφλά με οδηγίες σταθμάρχη! 

Αδιανόητο και απίστευτο!

έχω χρόνια να ταξιδέψω με τρένο,

νόμιζα ότι οι σταθμάρχες ήταν κομμάτι του παρελθόντος, ίσως γιατί, μια δεκαετία πριν, ένας σταθμάρχης του ΟΣΕ ήρθε με μετάταξη στην Υπηρεσία που εργάζομαι, λίγο πριν πάρει σύνταξη, και θεώρησα ότι δεν τους χρειάζονταν πια λόγω τεχνολογικής αναβάθμισης του οργανισμού.

Πίστευα ότι σταθμάρχες υπήρχαν πια μόνο ως πρόσωπα σε σκηνές από ασπρόμαυρες ταινίες

με σημαιάκι και σφυρίχτρα μέσα σε καπνούς

ή τέλος πάντων ότι, αν υπήρχαν, θα βρίσκονταν σε ένα δωμάτιο-γραφείο, περιτριγυρισμένοι από κονσόλες και υπολογιστές

Ποτέ δεν θα τους φανταζόμουν να κρατούν κλειδιά, να σημειώνουν σε τεφτέρια και να ανοιγοκλείνουν ράγες.

Ο μηχανοδηγός λέει καθοδηγείται, πάει όπου τον πάνε!

Τα μηχανήματα είναι χειροκίνητα και ελέγχονται από «έναν» άνθρωπο!

Το βασικό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας λειτουργεί χειροκίνητα, τύπου: 

-Γιάννη κλείδωσες το σπίτι; Να πάω να κλειδώσω εγώ; 

-Όχι μην πας, θα περάσει και ο Νίκος σε λίγο!

-Α, εντάξει, το αφήνω ανοικτό

Και θέλουν να μας πείσουν ότι για αυτή την κατάντια φταίει «ένας»άνθρωπος, που δεν χρησιμοποίησε σωστά ένα κλειδί!

Ανθρώπινο λάθος

Παίρνει την ευθύνη ο σταθμάρχης!

Μετά από τόσες και τόσες κυβερνήσεις που πέρασαν!

Οι εργαζόμενοι παίρνουν πάνω τους μια τεράστια ευθύνη. Σαν πως και όλοι δεν αναγκαζόμαστε από φιλότιμο να βάλουμε πλάτη για να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες μας με όλες τις ελλείψεις και όλα τα στραβά και τα παράλογα; 

Εδώ όμως παίζονται ανθρώπινες ζωές.

Αρκεί η εσωτερική υπηρεσιακή αλληλογραφία για να αναδείξει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα;

Αρκεί μία παραίτηση;

Δύο είναι οι βασικοί σιδηροδρομικοί σταθμοί της χώρας

θα μπορούσαν να τους κλείσουν

να γίνει μία μεγάλη διαμαρτυρία,

να ενημερωθούν οι ταξιδιώτες,

να πληροφορηθεί ο κόσμος για τους κινδύνους

να φτάσει η φωνή τους ακόμη και σε εμάς εδώ στα νησιά, που είμαστε αποκομμένοι από την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά ταξιδεύαμε και θα ταξιδέψουμε ξανά κάποια στιγμή με το τρένο εμείς και τα παιδιά μας

Να φωνάξουν: μην ταξιδεύετε! 

Δεν είστε ασφαλείς! 

να ξέραμε χθες αυτά που μάθαμε σήμερα εκ των υστέρων, πληρώνοντας ένα τόσο ακριβό τίμημα.

Ποιος θα άφηνε τα παιδιά του να ταξιδέψουν με το τρένο αν γνώριζε τι συμβαίνει και πώς λειτουργεί το σύστημα; 

μάλλον ρητορικό, αλλά να γνωρίζαμε

Υπήρξαμε παιδιά-φοιτητές, ταξιδεύαμε για χρόνια με κλινάμαξες, με τρένα, με άλλες ταχύτητες, σε άλλες εποχές, με άλλες τεχνολογίες. Πάντα υπήρχαν καθυστερήσεις και μικροζημιές, στάσεις στον Πλαταμώνα ή δεν θυμάμαι πού αλλού, μέχρι να περάσει ένα άλλο τρένο από την αντίθετη κατεύθυνση, που θα μας κουνούσε πάνω στις ράγες με τη ριπή του αέρα που άφηνε η ταχύτητά του. Ποτέ δεν ανησυχήσαμε, μάλλον επειδή δεν γνωρίζαμε, συνειδητοποιώ τώρα.

Πάντα θεωρούσαμε, ίσως λανθασμένα, ίσως πάλι λόγω άγνοιας, το τρένο ως το πιο ασφαλές μέσο, το πιο ρομαντικό και το πιο κοινωνικό. 

Μπορεί και να ήταν. Σήμερα ποιος μπορεί να πει το ίδιο;

Στη χώρα που όλα γίνονται ανάποδα

Στη χώρα που πρέπει να μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο και πάλι δεν μαθαίνει

Στη χώρα που θα έπρεπε να κυβερνούν οι ικανοί, αλλά κυβερνούν….αυτοί που ξέρουμε

Εδώ που το απλό γίνεται ακατόρθωτο. 

Το αυτονόητο δυσεύρετο 

Το άδικο δίκαιο. 

Πώς μπορούν και κοιμούνται;

Πώς ζουν με αυτό το βάρος στις ψυχές τους;

Τι λέω; Τι λέω, στον τόπο που αντί οι αιρετοί να λύνουν προβλήματα περιφέρονται και αναλώνονται σε άσκοπες και φαιδρές φωτογραφίσεις, 

την ώρα που χάνονται άδικα ζωές, 

την ώρα που οι νέοι φεύγουν για να ζήσουν, 

την ώρα που οι ηλικιωμένοι μετρούν τα ρέστα από τους λογαριασμούς για να αγοράσουν ψωμί,

την ώρα που τα χωριά μας αδειάζουν και καταρρέουν, 

την ώρα που οι οικογένειες δεν έχουν τα βασικά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους 

κι όταν τα μεγαλώσουν με στερήσεις αλλά απλόχερη αγάπη, ούτε αυτό το πιο απλό δεν είναι ικανοί να μας προσφέρουν: μια ασφαλή μετακίνηση. 

Οι ζωές μας και οι ζωές των παιδιών μας, αποδεδειγμένα πια με τον χειρότερο τρόπο, βρίσκονται στα χέρια ανίκανων και διαχρονικά ανεύθυνων.

Και αυτοί συνεχίζουν να φωτογραφίζονται, 

να περιφέρονται, 

να αυτοθαυμάζονται και να δίνουν «συγχαρητήρια» ο ένας στον άλλο

για τις αυτονόητες υποχρεώσεις τους. Μας έχουν κάνει να σιχαθούμε τη λέξη. Έχει χάσει πια το νόημά της.

Όλοι οι υπόλοιποι μάλλον δεν κάνουμε τίποτα στη ζωή μας,

αφού δεν φωτογραφιζόμαστε επί τόπου, την ώρα της «δράσης». Σεμνότητα και σοβαρότητα στις μέρες μας ίσον ανυπαρξία 

Ένα απέραντο μπλιάχ 

για μια κοινωνία που αρέσκεται να γλύφει και να γλύφεται

για μια κοινωνία που δεν έχει βαρεθεί να γλύφει και να γλύφεται

Αηδία και θυμός! Πολύς θυμός!

Αγανάκτηση! 

Και πόνος! Πολύς πόνος! 

και πραγματικά δεν ξέρεις  πώς να σταματήσεις αυτό το «τρένο», ίσως μια λύση είναι να μην ανέβεις και να μην ταξιδέψεις μαζί τους

να μην μπεις στα «τρένα» τους

μια άλλη είναι να σταθείς μπροστά τους, με όλα τα ρίσκα

Αννα Μ

Share:

Read More

Ταλίμι και Δετός - ΜΟΣΤΡΑ 2023

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν Τυρινή Κυριακή οι αποκριάτικες εκδηλώσεις του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Ομίλου Θυμιανών με την τέλεση του εθίμου της Μόστρας αλλά και με την πραγματοποίηση του  Καρναβαλιού Θυμιανών που ακολουθεί.

Η Μόστρα Θυμιανών «κατέβηκε», ξεκινώντας από τα ξωκκλήσια του χωριού ,Άγιο Γιάννη Στενακούσσων και Άγιο Δημήτρη Χτιστών και αφού έγινε πέρασμα του εθίμου μέσα από τα νεκροταφεία, δίνοντας φόρο τιμή στους προγόνους, τα δύο Σινάφια – Αδελφάτα , χορεύοντας τον πολεμικό χορό «Ταλίμι», κινήθηκαν στο κέντρο του χωριού.

Το έθιμο της Μόστρας ολοκληρώθηκε με τον επινίκιο χορό «Δετό των Θυμιανών» και το δέσιμο των λαβάρων των συναφιών στα κάγκελα του Άγιου Ευστρατίου .

Αμέσως ξεκίνησε μεγάλη καρναβαλική παρέλαση, με εννέα άρματα και 13 θεματικά πληρώματα φτιαγμένα όλα από τα χέρια των εθελοντών μας. Ο Καρνάβαλος Πειρατής σκόρπισε το χαμόγελο του, η Χιώτισσα με τη μαστίχα ,τις λαλάδες, τη ναυτοσύνη και τις ρουκέτες της, το παιδικό άρμα Baby Shark, οι Κλόουν, ο Γυρυώνης με τα στοιχεία της φύσης, η Ανακύκλωση , το καλάθι της νοικοκυράς- νοικοκυρές σε απόγνωση- ΜΟSTRA PASS, Homo Electronicus, Mostra NTM, επίσκεψη Αράβων, Λεωφορείο ο Πόθος και Disco girl -Καυτά κορίτσια. 

Ο Dj  Γιάννης Φρονιμάκης φρόντισε τη διασκέδαση και να ανεβάσει το κέφι στους χιλιάδες επισκέπτες μας!

Ευχαριστούμε θερμά όλους τους εθελοντές και τις εθελόντριες που εδώ και μήνες χτίζουν καθημερινά και πολυδιάστατα το έθιμο της Μόστρας και το Καρναβάλι Θυμιανών, τους/τις μουσικούς της Μόστρας , τους μαχητές Βρακάδες και Πειρατές, τα πληρώματα, το 1ο και 2ο Νηπιαγωγείο Αγίου Μηνά ,το Δημοτικό Σχολείο Αγίου Μηνά, το Μουσικό Σχολείο Χίου  και τους συλλόγους  "Εκπολιτιστικό Σωματείο Καλλιμασιας Πρόοδος Καλλιμασιάς" και "Εταιρία Γονέων Ατόμων Νοητικά Υστερούντων", καθώς και τα μέλη των πολιτιστικών εργαστηρίων του ΜΈΌΘ, που συμμετείχαν στην παρέλαση.

Tους ευφάνταστους κουδουνάτους μας.

Τα Σινάφια, τους επιτρόπους και τις επιτρόπισσες του Αγίου Γιάννη Στενακούσσων και Αγίου Δημητρίου Χτιστών.

Τους κατοίκους της Κοινότητας Θυμιανών.

Τους συνδιοργανωτές μας ,Τοπική Κοινότητα Θυμιανών, Δήμο Χίου , Ν.Π.Δ.Δ Δήμου Χίου και Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου .

Το Γραφείο Τουρισμού Δήμου Χίου και τη ΔΙΑΝΟΧ.

Το Περιφερειακό τμήμα Χίου Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού,

Τη μπάντα κρουστών Brasilionico,

Το 8ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Χίου, τους Ποδηλάτες Χίου και το ChiosRunning Σύλλογος Αθλητών Υγείας Χίου καθώς και το τμήμα τροχαίας Χίου και τη Πυροσβεστική Χίου που μας βοήθησαν στην ομαλή διεξαγωγή της Μόστρας.

Τα Τοπικά ΜΜΕ και την ΕΤ3. 

 

Όλους τους χορηγούς μας που από το 2020 περιμένουν καρτερικά  αλλά και τους νέους χορηγούς μας.

Τους επαγγελματίες που στήριξαν τις ιδέες μας και δούλεψαν ακούραστα για την εκδήλωση.

Τέλος όλους τους επισκέπτες και επισκέπτριες που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Μόστρα - Καρναβάλι Θυμιανων!

Και του χρόνου!

Καλή Σαρακοστή!

Share:

Read More