katarraktisvillage

Φρούτοβαλεντίνοι εντός & εκτός 💘

Περιμένοντας τον βαΛ.........
Βαλεντινατο, Κωνσταντινατο, και δεν συμμαζεύεται... Της είπα να γράψει κάτι για Βαλεντίνους!! Τι το ήθελα ο έρμος;;😂 😂 😂 πάρε να χεις, όλοι έχουμε ένα κρυφό έρωτα μου λέει!!

Φρούτα ..εντός κι εκτός  εποχής ..
Χωρίς πρόλογο ..

Άντρες :
- Μοναχικοί , καλλιεργημένοι , δύσκολοι στην επικοινωνία , ιδιαίτεροι .(Άρης Σερβετάλης)
-Κοινωνικοί , πλακα(ν)τζήδες , ψυχή της παρέας , φιλικοί, καλές καρδιές , ριγμένοι  (Θανάσης Βέγγος-Κώστας Βουτσάς )
-Λαϊκά παιδιά βιοπάλης .. κορμιά "χτισμένα" από πηλοφόρι και μυστρί , Παντελίδης στη διαπασών , "Όσο δέρμα κι αν πετάξεις , φίδι είσαι δε θα αλλάξεις ..".. (Παπαμιχαήλ-Διιπλοπενιές παλιά ).
-Μορφωμένοι , πτυχία , μεταπτυχιακά , κρύο χιούμορ, ένεση στο μάτι (ατσαλάκωτοι , Χατζηνικολάου)
-Οι , με ωραία   λόγια , ίδια σε όλες .. copy paste , εργαλεία για  "ρίξιμο"...Μελετούν τα θύματα τους  πριν και  λένε ακριβώς αυτό  που θέλουν  ακούσουν  , κατηγορία που θέλει  προσοχή ,, (μα να μην ξέρω κανέναν  σ αυτή την κατηγορία , για φαντάσου..)
-Κοιλιακοί , μπρατσάκια  χτισμένα από γυμναστήριο , μεχρι 30 ετών .. target group κυρίες  45+... (ζιγκολό- δε θα ονοματίσω εδώ .. επίκεινται ποινική ακολουθία )
-Κοστούμι , σκαρπίνι , βγαίνει σακάκι , πουκάμισο  στενό στο θώρακα και στα μπράτσα..(κλαρινογαμπροί+κουμπάροι ...ω πω πω πω πω , πανηγύρι στον Αγιόκαμπο.)
-Χήροι και μη , άνω των 60  , ξεροσταλιάζουν για έρημα κορίτσια του ανατολικού μπλόγκ.. πουκάμισο με κοντό μανίκι(passe)... (o Κυρ Τάσος στον 5o ;oροφο.. ευτυχώς δεν έχει ίντερνετ, να διαβάσει τ ι γράφω).. τις Ρωσίδες τις  βρίσκει από εφαρμογή , στο κινητό του εγγονού του ..
-Μπακούρια , Πέφτουλες... εντοπίζονται με τη μία .. (Ιασο κοκλα)
-Εξυπνάκηδες -όχι έξυπνοι- πολλά λόγια για εντυπωσιασμό , ουσία πουθενά  ...Εγωκεντρικοί  και σνομπ , θέλουν να μιλάνε μόνο για τον εαυτό τους  , για σένα .."κλάιν -μάιν" ..(Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης )
-Ωραίοι , τρυφεροί , ευαίσθητοι  κούκλαροι, (Κακκαβάς..παλιά , τώρα τέτοιοι δεν υπάρχουν , απλά μ άρεσε η κατηγορία ..)
-Μπαμ και Κάτω.. Αρσενικό παλαιάς κοπής .. όλα βαριά κι ασήκωτα (Μαργαρίτης -Καρράς )
-Νotis... μια κατηγορία ..ολομόναχος ..
-Brutal τύποι ...(Βόγλης εδώ , προβιά ,χωρίς πολλά λόγια )
-Παντρεμένοι , εγκλωβισμένοι , καθηλωμένοι , βαριεστημένοι που τις χτυπάνε 5  -5  τις κοπελούδες.. .. (ναν καλά το messanger, ανέξοδο κι όλας , μιας και οι υποχρεώσεις είναι πολλές .. )
-Οι λίγο χαμένα κορμιά , "Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο , για σένα δεν αξίζω" , looser τυπάκια , γοητεία , μυστήριο  κτλ.. επικίνδυνη κατηγορία , ειδικότητα πολλών γυναικών  (Γιάννης Στάνκογλου..)
-Άντρες που λένε λίγα , νιώθουν πολλά , επικεντρώνονται σε μια γυναίκα , αγαπούν και επιμένουν με πράξη  .....δεν εχω κάτι υπόψιν ..
Υ.Γ :Πιστοί ....σε  καμία από τις παραπάνω κατηγορίες.
Δήθεν ..... σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες .
Αν μου χει διαφύγει κάποια κατηγορία , ρίχτε σχόλιο ..
Αντε τα λέμε Κωνσταντίνα Τυλιγάδα 
Share:

Συμβουλές για καλύτερο ύπνο!! από έναν υπάλληλο σε κατασκευή στρωμάτων

Επειδή έχει παρατραβήξει το θέμα του ύπνου και βασικά των στρωμάτων, και αυτοί

που κοιμούνται λίγες ώρες δεν το απολαμβάνουν θα σας δώσω μερικές συμβουλές για την

φροντίδα του στρώματος σας και την απόλαυση του ύπνου σας.

 Δουλεύοντας πάνω από δέκα χρόνια σε εταιρία κατασκευής στρωμάτων που τα πηγαίνω κιόλας έχουν δει τα ματάκια μουυυυ, τα πάντα δεν το λες γιατί πάντα βλέπεις και κάτι καινούριο, σε φάση εντάξει το είδαμε και αυτό.

Εκείνο που πρέπει ο καθένας να προσέξει είναι ότι το στρώμα πρέπει να ακολουθεί και να υποστηρίζει καλά το σώμα και όχι να το περιορίζει. Όταν πρόκειται να αγοράσετε ένα στρώμα πρέπει να είστε σχολαστικοί.

Κατά την επιλογή του στρώματος θα πρέπει να δείτε πόσο αναπαυτικό και ξεκούραστο είναι.

Είναι αρκετά μαλακό αλλά παράλληλα και αρκετά σκληρό για να δίνει  στο δικό σας σώμα την υποστήριξη που χρειάζεται;

Είναι κατάλληλο για σας και προσαρμόζεται στο δικό σας σώμα;

Ακόμα και εάν το στρώμα μας δεν δείχνει παλιό ή καταπονημένο, όλα αυτά τα χρόνια έχει

απορροφήσει μεγάλες ποσότητες ιδρώτα οπότε πρέπει να αλλάξει και για λόγους υγιεινής.

Τέλος το στρώμα πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες και συνήθειες του

κάθε ατόμου. Για παράδειγμα άλλοι προτιμούν σκληρά και άλλοι μαλακά στρώματα.

Οι συμβουλές μας για καλύτερο ύπνο δεν θα ήταν πλήρεις εάν δεν εξετάζαμε και την

ποιότητα του κρεβατιού και του στρώματος. Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι σε κάποια

στιγμή το στρώμα σας χρειάζεται αλλαγή.

Ενα στρώμα μπορεί να σας προσφέρει συνεχώς καλή υποστήριξη και ανάπαυση, ανάλογα

με την ποιότητα, τη συχνότητα χρήσης και το βαθμό φθοράς του. Ένα βαρύ άτομο θα

φθείρει το κρεβάτι πιο γρήγορα από ένα ελαφρύ άτομο, ένα ζευγάρι πιο γρήγορα από ένα

μοναχικό άτομο.


Πως μπορείτε να καταλάβετε ότι το στρώμα σας θέλει αλλαγή;


Απαντήστε με ναι ή όχι στις πιο κάτω ερωτήσεις:


-Είναι το στρώμα σας ηλικίας άνω των 10 χρόνων;

-Ξυπνάτε με πόνους στο λαιμό ή στην πλάτη;

-Είναι το κάλυμμα του στρώματος σχισμένο ή λερωμένο;

-Όταν ξαπλώνετε, νοιώθετε τις σούστες ή πτυχές κάτω από την επιφάνεια;

-Όταν κινείστε στο στρώμα, ακούτε τριξίματα, ή άλλους θορύβους;

-Μήπως εσείς ή ο σύντροφος σας, στο στρώμα κυλάτε ο ένας πάνω στον άλλο άθελα σας;

-Είναι το στρώμα σας πολύ μικρό ώστε να μη δίνει ένα ανενόχλητο ύπνο;

-Είναι το ντιβάνι ή η βάση ανισόρροπη ή μέ βουλώματα;

-.Αγοράσατε το στρώμα; για σωστή υποστήριξη και ανάπαυση για το βάρος και ανάστημα

σας  και όχι μόνο για την τιμή.

Εάν απαντήσατε ναι σε τρεις από τις πιο πάνω ερωτήσεις, τότε δεν κοιμάστε όσο το δυνατό

καλύτερα.


Ξαπλώστε πάνω στο στρώμα όπως συνήθως κοιμάστε και επίσης κάντε μερικές στροφές.

Φορέστε αναπαυτικά ρούχα και αφαιρέστε οποιαδήποτε εξωτερικά εμπόδια, νιώστε άνετα

Μην ξεχνάτε ένα κρεβάτι είναι ένα στρώμα και μια βάση που δουλεύουν μαζί μην τα

σκέφτεστε απομονωμένα

Προτιμάτε τα μεγάλα στρώματα. Να θυμάστε ότι τα μεγάλα στρώματα είναι πιο

αναπαυτικά.

Στην επιλογή στρώματος και κρεβατιού, η τιμή ενώ σίγουρα είναι σημαντική, εντούτοις δεν

πρέπει να σας εμποδίζει από του να πάρετε αυτό που εσείς θεωρείτε ότι είναι καλύτερο για

το σώμα σας.


Επίσης δεν σημαίνει ότι αυτό που είναι πιο ακριβό, είναι αναγκαστικά το ιδανικότερο για

καλύτερο ύπνο για σας. Εσείς θα βρείτε το καλύτερο για το δικό σας ύπνο με την

προσεκτική επιλογή.

Μόλις αγοράσετε στον εαυτό σας ένα καινούριο στρώμα, φροντίστε να πετάξετε το παλιό.

Μην το δώσετε στα παιδιά σας, σε συγγενείς, ή άλλους. Εάν δεν ήταν αρκετά καλό για σας,

τότε δεν είναι αρκετά καλό για κανένα. Κατά την ακρίβεια, πιθανόν να είναι και κίνδυνος

υγείας για άλλους και έτσι στείλετε το στα άχρηστα. Εκτός βέβαια σε κάποιες  περιπτώσεις που πρέπει να το δώσετε.

Αυτό που χρειάζεστε είναι ένα στρώμα που θα προσφέρει τη σωστή υποστήριξη για τη δική

σας σπονδυλική στήλη. Δεν είναι αναγκαίο οπωσδήποτε να αγοράσετε ένα σκληρό

ορθοπεδικό στρώμα. Εκείνο που είναι αναγκαίο για σας, είναι το στρώμα να ανταποκρίνεται στις δικές σας ανάγκες

Συμβουλή καινούριου στρώματος:


-Το στρώμα για να το κρατάτε πάντα σαν καινούριο πρέπει να το τουμπάρετε κάθε 6 μήνες,

δηλαδή το πάνω μέρος να πάει από την κάτω πλευρά και στους επόμενους 6 μήνες να του

κάνετε μια αλλαγή το γυρνάτε πάντα δεξιόστροφα όπως οι δείκτες του ρολογιού δηλαδή

να έρθει το μπροστινό μέρος του στρώματος στο πίσω μέρος. Εγώ το κάνω και ποιο συχνά!

-Δεν σιδερώνουμε ποτέ πάνω στο στρώμα.

- Δεν κάνουμε γυμναστική πάνω στο στρώμα. ( ΣΕΞ κάνουμε!)

-Εάν είστε του φαγητού στο κρεβάτι, είτε πρωινού είτε βραδινού καλό είναι να έχετε βάλει

ένα κάλυμμα αδιάβροχο πάνω από το στρώμα για την προφύλαξη του.

- Δεν χοροπηδάμε πάνω στο στρώμα, θα μου πεις ποιος δεν το έχει κάνει; (Ναι μεν

αλλάααα), το ξέρω το τραμπολίνο στο κρεβάτι είναι ότι καλύτερο!

- Δεν καθόμαστε να ντυθούμε στο κρεβάτι , σκεφτείτε ότι σε εκείνο το σημείο το 80% των

στρωμάτων έχει καθίσει, έχει πάρει κλίση, έχει μαλακώσει, έχει αλλοιωθεί.

( Ναι και εγώ το κάνω, ναι όμως εγώ αλλάζω θέση συχνά, ναι όμως επειδή εγώ έχω

κατασκευάσει το στρώμα μου ξέρω τι υλικά έχει μέσα και πώς να το συμπεριφερθώ).

Επίσης πρέπει να το αερίζεται ,ποιος το κάνει;;; 

Και επίσης ένα άλλο σημαντικό σημείο για την καλύτερη συμπεριφορά του στρώματος

είναι (που εκεί δεν δίνεται μεγάλη σημασία) το τι βρίσκεται κάτω από το στρώμα εκεί που

το στηρίζεται. Δεν λέω για το κρεβάτι, αλλά είτε για τα ξύλα, είτε το λέμε σουμιέ, είτε

τελάρο είτε κραβατοσάνιδα είτε τάβλες είτε σίδερα είτε κόντρα πλακέ.

Εδώ θα σας πω μόνο ότι, ότι και να έχετε κάτω από το στρώμα, το στρώμα θα πάρει την

φόρμα με το τι έχετε από κάτω. Εάν έχετε ξύλα σε μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο

εκεί σίγουρα θα σας κάνει λακκούβα. Και δεν θα φταίει το στρώμα εάν είναι καλό η κακό, η

πίεση που δέχονται τα υλικά όταν ξαπλώνουμε πχ το ελατήριο όταν βρει κενό θα

εκτονωθεί. Οπότε να το έχετε στο μυαλό σας !! Για μην σας πω τι έχω δει να υπάρχει κάτω

από ένα στρώμα. Μοκέτες χαλιά κιλίμια βελέντζες πετσέτες σακούλες εξετάσεις ακτίνες διαθήκες και

χιλιάδες φάκελοι και άλλα μυστικά!


Εγώ δουλεύω στην BOX STROM – ΧΙΟΥ – ΑΕΡΟΠΟΡΟΥ ΡΟΔΟΚΑΝΑΚΗ 40. Τηλ 2271020288

Και έχουμε και υποκατάστημα BOX STROM – ΠΕΙΡΑΙΑ – ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 22

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ. 2106628255

 Αποστολή σε όλη την Ελλάδα!!

Όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες για στρώμα

email : boxchios@gmail.com & info@boxstrom.gr και στα παραπάνω τηλέφωνα.


Αστέριος Σαλτζίδης για καλούς και ονειρεμένους ύπνους!

Να κάνετε κοινοποίηση το άρθρο να το μάθουν όλοι ε!


Share:

ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ


- Ήξερες ότι... Το μέλι έχει ζωντανά ένζυμα!

- Ήξερες ότι... 10 με 80.000 μέλισσες στην κυψέλη;

- Ήξερες ότι... Το μέλι περιέχει την ουσία, που βοηθά τον ανθρώπινο εγκέφαλο να λειτουργεί καλύτερα!

- Ήξερες ότι... το μέλι είναι η μόνη τροφή στον κόσμο που μπορεί να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή!

- Ήξερες ότι... ένα κουταλάκι μέλι είναι αρκετό για να διατηρήσει μια ανθρώπινη ζωή για 24 ώρες!

- Ήξερες ότι... Η πρόπολη, φτιαγμένη από τις μέλισσες, είναι το ισχυρότερο φυσικό αντιβιοτικό!

- Ήξερες ότι... για να πάρεις 1 γραμμάριο δηλητήριο μέλισσας χρειάζεσαι τσιμπήματα περισσότερων από 10.000 μελισσών.

- Ήξερες ότι... το μέλι δεν έχει ημερομηνία λήξης!

- Ήξερες ότι... το μέλι ήταν το πρώτο αγαθό στον κόσμο... σαν ζώδιο νερού.

- Ήξερες ότι... για να πάρεις 1 κιλό μέλι χρειάζεται νέκταρ με περισσότερα από 1.000.000 λουλούδια...

- Ήξερες ότι... Το πρώτο στον κόσμο νόμισμα ζωγράφισε μέλισσα!

- Ήξερες ότι... το μέλι είναι τραβηγμένο με κηρήθρα...

- Ήξερες ότι... Το μέλι μέλισσας είναι η πιο υγιεινή τροφή στον κόσμο!

- Ήξερες ότι... Η γύρη μπορεί να έχει περισσότερα από 1500 χρώματα και αποχρώσεις.

- Ήξερες ότι... μια μέλισσα μπορεί να πετάξει με ταχύτητα μεγαλύτερη από 60 χλμ/ώρα.

- Ήξερες ότι... τα σώματα των μεγάλων αυτοκρατόρων του κόσμου θάφτηκαν σε χρυσά φέρετρα και μετά βάφτηκαν με μέλι για να μην σαπίσουν...

- Ήξερες ότι... Οι μέλισσες είναι τα μόνα έντομα που παράγουν τροφή για τους ανθρώπους!

- Ήξερες ότι... Το όνομα «Μήνας του μέλιτος» προέρχεται από το γεγονός ότι νεαρά ζευγάρια χρησιμοποιούσαν μέλι και υδρομέλο μετά το γάμο για γονιμότητα...

- Ήξερες ότι... μια μητέρα μέλισσα (βασίλισσα) παράγει το διπλάσιο βάρος των αυγών της με δικό της βάρος σε μια μέρα!

- Γνωρίζατε ότι οι μέλισσες κουνάνε τα φτερά τους πάνω από 11.000 φορές το λεπτό...

- Ήξερες ότι... Το μέλι έχει μοναδική και μοναδική γεύση...

- Ήξερες ότι... το καλύτερο μέλι για τις γυναίκες είναι το μέλι βατόμουρο.

Η μέλισσα ζει λιγότερο από 40 ημέρες, επισκέπτεται τουλάχιστον 1000 λουλούδια και παράγει λιγότερο από ένα κουταλάκι μέλι,

αλλά για εκείνη είναι όλη της η ζωή.

Αλλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να πούμε αδέρφια για αυτούς τους μικρούς εργάτες που στα φτερά τους υποστηρίζουν το ανθρώπινο γένος.

Share:

Από πρωτότυπο το φλερτ, έγινε στείλε βυζζζγι να δω

Πως μου ήρθε τώρα αυτό θα μου πεις;
Έτυχε κάποιες στιγμές να το έχουμε περάσει όλοι αυτό το στάδιο ήταν κάτι ωραίο, τελευταία σε κάτι συζητήσεις με νέα παιδιά μου ήρθε κάπως ένα (τσο τσο - ενα ντε λουλου) δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει, απο του νέους το άκουσα! αλλά τέλος πάντων κάτι έπαθα.

Φωτο:queen.gr
 Πηγαίνοντας λίγα χρόνια πίσω, όχι πολλά, στην περίοδο που τα μέσα   κοινωνικής δικτύωσης άρχισαν να εξελίσσονται, ένα από τα πρώτα   πράγματα που άρχισε ο κόσμος να κάνει είναι να φλερτάρει μέσω   αυτών.
 Έβλεπε ένα άτομο που τον ενδιέφερε, του έστελνε μήνυμα και μαζί με   τον ήχο της ειδοποίησης, χτυπούσε κι η καρδιά από λαχτάρα. 


Ανταλλάζαμε μηνύματα αθώα και προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε τον άλλο, ενώ παράλληλα ανυπομονούσαμε να τον δούμε και να μιλήσουμε από κοντά. ( Δεν αφήναμε διαβάστηκε.. εκτός απροόπτου δηλαδης.


Δεν είχαμε κόμπλεξ και ανασφάλειες. Βγάζαμε μία θολή φωτογραφία στην οποία μπορεί να φαινόταν μια ατέλεια που έχουμε στο πρόσωπο ή το σώμα μας και αν αυτή άρεσε σε δέκα άτομα, εμείς ήμασταν ευχαριστημένοι, γιατί δεν τη βάζαμε για διαφήμιση ή για να μας δώσουν σημασία, αλλά για δική μας ευχαρίστηση και για να μοιραστούμε μια στιγμή μας με τα λίγα άτομα που μας ακολουθούσαν στον προσωπικό μας λογαριασμό.


Με το πέρασμα των καιρών, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βελτιώθηκαν από άποψη ποιότητας, όπως και η τεχνολογία, αλλά το αληθινό και αθώο φλερτ έχασε την αρχική του μορφή και τόσο ο τρόπος όσο και οι λόγοι που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί


Παλαιότερα θα ανεβάζαμε μια φωτογραφία για δική μας ευχαρίστηση και θα τη μοιραζόμασταν με τους λίγους φίλους που μας είχαμε. Τώτα όμως θα βάλουμε φίλτρα, θα κάνουμε επεξεργασία στη φωτογραφία, να κρυφτεί και η παραμικρή ατέλεια με στόχο αμέτρητα «likes» από γνωστούς και αγνώστους, πιστεύοντας ότι με έναν αόρατο τρόπο αυτό μας δίνει αξία σαν άνθρωποι. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε γεμίσει ανασφάλειες, τις οποίες προσπαθούμε να καλυφτούμε με λάθος τρόπο νομίζω.

Όσον αφορά στο φλερτ, θα βρούμε το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει, θα το ακολουθήσουμε (μπορεί και όχι) και θα ανεβάζουμε συνεχώς κάτι με σκοπό να τραβήξουμε την προσοχή, ενώ παλαιότερα θα στέλναμε ένα μήνυμα χωρίς να έχουμε κάτι πονηρό στο μυαλό μας και θα περιμέναμε την απάντηση με ανυπομονησία. Δε θα φοβόμασταν να εκφράσουμε όσα νιώθουμε και θα μιλούσαμε ξεκάθαρα στο πρόσωπο που κρυβόταν πίσω από το παράθυρο της συνομιλίας.


Δε μας χαρακτήριζαν τα κόμπλεξ και η ανασφάλεια, γιατί ήμασταν ακριβώς αυτό που παρουσιάζαμε μέσα απ’ τον προσωπικό μας λογαριασμό. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Κάποτε το να φλερτάρεις μέσω ίντερνετ ήταν νεωτεριστικό, πρωτότυπο, ακομπλεξάριστο, προκλητικό και ιδιαίτερο. Τώρα δείχνει φτηνό, επιπόλαιο και εύκολο.

Πάψαμε να κυνηγάμε αυτό που πραγματικά θέλουμε γιατί πάψαμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Ακολουθώντας τα λάθος πρότυπα που βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταλήξαμε να πιστεύουμε πως όσο περισσότερο αρέσει μία δημοσίευση μας, τόσο περισσότερους φίλους και συντρόφους θα αποκτήσουμε στη ζωή μας.
Δε σκεφτήκαμε πως θα ήταν πιο ωραίο αν ήμασταν λίγο διαφορετική και δεν ακολουθούσαμε τον όχλο που διαφημίζει το ψεύτικο χωρίς να είναι το αυθεντικό.

Έχουμε μάθει να κρυβόμαστε πίσω από οθόνες και να δειλιάζουμε να πούμε όσα θέλουμε στον άλλο, γιατί φοβόμαστε πως θα μας απορρίψει. Προτού πνιγούμε στα τεράστια κύματα του ιντερνετικού κόσμου που μας έχει περιτριγυρίσει, κάναμε τα πάντα αθώα και αυθόρμητα.
Ακόμη και ζευγάρια που είναι αγαπημένα όταν καθίσουν στον καναπέ, τη στιγμή που παίρνουν το κινητό στο χέρι, ένας από τους δύο θα βρει μια αιτία για να χαλάσει την ησυχία που επικρατούσε στην ατμόσφαιρα.

Καταλήξαμε να πηγαίνουμε για φαγητό,καφέ, ποτό έστω μια βόλτα σε ένα όμορφο μέρος με τους αγαπημένους μας και η πρώτη μας έγνοια να είναι σε ποιο σημείο θα φωτογραφηθούμε για να αρέσουμε στους διαδικτυακούς μας φίλους. Αν προβληματιστούμε λιγάκι θα δούμε ότι αυτόν το ψεύτικο κόσμο, εμείς τον φτιάξαμε. Αυτό το ψεύτικο ενδιαφέρον εμείς το προκαλέσαμε και αυτό το αληθινό, αυθόρμητο και ακομπλεξάριστο φλερτ εμείς το εξαφανίσαμε.


Πάμε τώρα να δούμε τι είπαν:

--Το φλερτ υπάρχει απλά κοιτάμε το κινητό ασταμάτητα και δεν το βλέπουμε.
--Ας είναι καλά τα μεσεντζερια ..σχέσεις τέλος
--Το αντικατέστησαν με τα κινητά.... σοσιαλ..... το από κοντά χάθηκε....
--Γιατί πλέον το θηλυκό καπέλωσε το αρσενικό και το αποτέλεσμα είναι το αρσενικό να φοβάται μήπως δεν είναι αρκετό
--Γιατί κάνουν Πεσίματα μέσω Facebook insta ..κτλ ....κ έξω ασχολούνται με τα κινητά τούς προφανώς --για τον ίδιο λόγο....φυσικά το ίδιο ισχύει κ από την αντίθετη πλευρά
--γτ οι γυναίκες και οι άντρες είναι στο ιντερνετ και οχι στον δρόμο
--Γιατί έχουν αλλάξει τα πράγματα πλέον και από τις 2 πλευρές και δεν είναι όπως ήταν πριν 10-15 χρόνια. Πλέον οι άντρες φοβούνται για σεξουαλική παρενόχληση και οι γυναίκες από το ίντερνετ έχουν πάρει πολύ τον αμανέ. Χάθηκαν οι αξίες
--Αντικατασταθηκε απο τα apps γνωριμιών με τα φωτο 10 χρόνια πριν κ με φίλτρα
--Πλεον σπάνια βλέπεις ζευγάρια στον δρομο υπαρχει πρόβλημα η κοινωνική παρακμή που ζούμε ειναι ανευ προηγούμενου
--Το φλερτ δεν χαθηκε καθολου!!!εδω ειναι!!
--Κι ετσι οι αντρες που δεν σας προκαλουν ενδιαφερων και σας την πεφτουν δεν μετριουνται σαν φλερτ!
--Επισης οταν αποριπτουμε εναν ανθρωπο το κανουμε ευγενικα δεν του γ@μ@με το ειναι..
--Πες το ονομα σου δεν πειραζει δεν θα σε φαει ο αλλος
--γιατί φοβούνται, παίζουν πολλά ρόλο βέβαια αλλά δεν είναι πια 2000 που μιλούσες με την διπλανή παρέα και είτε έκανες καινούργιους φίλους είτε γνώριζες κάποιον/α που κατέληγε σε ραντεβού και σχέση . Δεν είναι τοσο ξέγνοιαστες πια η εποχές.
--Καθόλου δε χάθηκε. Υπάρχουμε κι εμείς που το τηρούμε κατά γράμμα. Κόντρα στη μόδα του παραλόγου
--Όταν μας αρέσει λέγεται φλερτ όταν δεν μας αρέσει λέγεται πέφτουλας.--Αν αξίζει ο κοπος.
--Δυστυχώς χάσαμε την μπάλα, έχει χαθεί η εμπιστοσύνη!!
--Είναι πολύ στενάχωρο αυτό που συμβαίνει, και για αυτό πολλοί άνθρωποι επιλέγουν τη μοναξιά!!
--Άμα ξανά γίνουν οι γυναίκες γυναίκες και οι άντρες άντρες ίσως ξανά αρχίσει το φλερτ.Μέχρι τότε μην περιμένετε θαύματα
--Ότι πάνε να πουν ένα κοπλιμέντο και στην καλύτερη περίπτωση τους κάνουν λεκτική επίθεση, στη χειρότερη μήνυση για παρενόχληση
--Το φλερτ δεν σημαίνει απαραίτητα σεξ...... Το φλερτ σημαίνει, προσεγγίζω μια γυναίκα επειδή μου αρέσει, επειδή θέλω να βγω ραντεβού μαζί της
--Γιατί με το παραμικρό μήνυση για σεξουαλική παρενόχληση (μιλάμε για το όμορφο φλερτ και όχι αγριάδες και τσαμπουκα
--Η έλλειψη επικοινωνίας και από τις δύο πλευρές. Όλα αγοράζονται και όλα πουλιούνται
--Το ότι όλοι κοιτάζουν το πουλί τους και μόνο τίποτα άλλο γι'αυτό χάθηκε το φλερτ
--Έχουν αντιστραφεί η όρη τώρα ή γυναίκα έγινε κυνηγός και ό άντρας τό θήραμαΌταν κάνεις μια γυναίκα να γελά έχεις κερδίσει το μισό φλερτ
--Όλο λόγια και όταν συναντιουνται μούγκα και απογοήτευση! Άρα παραμύθια όχι φλερτ και πραγματικό ενδιαφέρον!!! Άλλο να κοιτάς οθόνη κι άλλο 2 μάτια!
--Ολοι κρύβονται πίσω από μια οθόνη και μόνο έτσι πολλοί λειτουργούν. Και μετά οταν τους γνωρίσεις βλέπεις κάτι άλλο εντελώς.
--Εγώ θα έλεγα πως γενικά υπάρχει το καλό φλερτ και το κακό ή αλλιώς παρενόχληση!! Το καλό φλερτ έχει ευγένεια και καλά λόγια κολακευτικά, ενώ στο κακό φλερτ πάει η μ@λ@κια σύννεφο!!!
--Ή ευγένεια βγαίνει από την ψυχή και το φλερτ καραδοκεί ανά πάσα στιγμή πως να σταματήσεις την εξέλιξη αυτή
--Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά το πείραγμα στο δρόμο δεν έχει σταματήσει τουλάχιστο είναι η δική μου άποψη και μάλιστα οι περισσότεροι είναι και ευγενικοί και το κάνουν διακριτικα αλλά κάνει μπαμ!
--Ναι στα 20 μου το τελευταίο... Μετά βγήκαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και χάθηκε κ αυτό δυστυχώς
--Το από κοντά έχει χαθεί πολλά χρόνια τώρα, τώρα στέλνουμε βυζιά και ντικ εσύ έχεις insta;;

Γράψτε μας στα σχόλια εσείς τι νομίζεται ;


Share:

Έγινε μία φορά και δεν μπορεί να ξαναγίνει...

Να κάτι που αξίζει να γνωρίζουμε !!

Το ατμόπλοιο warrimoo's έπλεε στον ειρηνικό ωκεανό από Βανκούβερ του Καναδά προς Αυστραλία .


Η ημερομηνία έδειχνε 31 Δεκεμβρίου 1899 !Το στίγμα του πλοίου ήταν 0 μοίρες 31΄Ν και 17 μοίρες 30 Δ αυτό ήταν κάτι εξαιρετικά μοναδικό και το κατάλαβε ο καπετάνιος του πλοίου kapten filips !
καλώντας τους πλοηγούς του καραβιού έδωσε εντολές για να κάνουν κάτι που θα τρέλανε όλον τον κόσμο!! αφού διόρθωσε λίγο την πορεία του και την ταχύτητά του χωρίς όμως να σταματήσει το πλοίο ..και με σύμμαχο τον καλό καιρό εκείνης της νύχτας πέρασε από το σημείο που έτεμναν ο ισημερινός και η ζώνη διεθνούς ώρας ακριβώς 12 τα μεσάνυχτα !!! το αποτέλεσμα μαγικό !!! μοναδικό και σίγουρα παγκόσμιο !!

  Πέτυχε λοιπόν τα εξής παράδοξα!!!


α. Το μπροστινό μέρος του πλοίου βρισκόταν στο νότιο ημισφαίριο (δηλαδή μέσα καλοκαιριού )ενώ το πίσω στο βόρειο (δηλαδή μέσα χειμώνα )!!


β. Η ημερομηνία στο πίσω μέρος του πλοίου ήταν 31 Δεκεμβρίου 1899 ενώ στην πλώρη του 1 Ιανουαρίου 1900 αφού άλλαξε ο χρόνος !!!


Αναλυτικά πέτυχε τα εξής απίστευτα :


1.Το πλοίο ήταν παράλληλα σε δύο διαφορετικές ημέρες!!!!
2. Σε δύο διαφορετικούς μήνες (Δεκέμβριο -Ιανουάριο) !!!!
3. Σε δύο διαφορετικά έτη !(1899-1900) !!!
4. Σε δύο διαφορετικές εποχές (χειμώνα -καλοκαίρι )!!!!
5.Και τέλος σε δύο διαφορετικούς αιώνες 19ο - 20ο αιώνα!!!!!!!


Όλα αυτά γιατί αυτός ο λαμπρός καπετάνιος ήξερε την δουλειά του!!!!!

Ό
Share:

Κάποια φώτα παλαιότερα

Όπως κάθε χρόνο συνηθίζαμε, κατά την Εορτή των Θεοφανείων, ν’ αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κ’ εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων  μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…»

Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μία σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα.

Ήταν μία σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε εγώ άρχιζα κατά τη συνήθεια μου το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…». 

Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ’ τα δωμάτια. «Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου.

Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ’ εμποδίσει.

– Να φύγεις , μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις  σε παρακαλώ.

Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:

– Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ηλθα εδώ ν’ αγιάσω.

– Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές.

– Μα δεν ξέρουμε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές η εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες η εσύ, μπορεί να έλεγα : «Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου»

Εκείνη την στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν:

– Ασε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό.

Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…», διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ’ αυτές τις ψυχές.

Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:

– Παιδιά μου, Χρόνια Πολλά. Ο Θεός μας αγαπάει όλους. Είναι πολύ Καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». (Ματθ. 5,45) Όλοι τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσουμε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσομε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε.

Κοιτάζανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.

– Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ’ αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά!

– Χρόνια πολλά, είπαν κ’ εκείνες κι έφυγα.>>

Άγιος Πορφύριος ο  Καυσοκαλυβίτης.


- Απόψε τα μεσάνυχτα ανοίγουν οι ουρανοί! Κάνε την ευχή σου την ώρα που τα πάντα εισακούγονται. 

Οι μέρες των Χριστουγέννων φέρνουν μαζί τους την μαγεία των παραμυθιών...

Ξυπνάνε μέσα μας όλη την καλοσύνη και την αγάπη που υπάρχει στην καρδιά μας.

Γινόμαστε ξανά παιδιά, αναπολούμε όλα εκείνα που ζήσαμε μικροί, τις τρυφερές ιστορίες που διαβάσαμε στα βιβλία, τις όμορφες εικόνες που έφτιαχνε το αθώο μυαλό μας.

Μας κάνουν να ονειρευόμαστε, και γεμίζουν την ψυχή μας φως, όπως οι ώρες των παραμυθιών της γιαγιάς γύρω από το τζάκι, την σόμπα ή το μαγκάλι. 

Σε κείνα τα μικρά χωριουδάκια, τα κάτασπρα με τα πολλά χιόνια και τα μικρά καμπαναριά. 

Κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι αυτό που ζητάμε για να νιώθουμε γαλήνη είναι περισσότερο φως, περισσότερη αλήθεια, περισσότερο νόημα στη ζωή μας.

Η παράδοση θέλει απόψε τα μεσάνυχτα να ανοίγουν οι ουρανοί. Να ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό.

Η »μαγεία» γίνεται πραγματικότητα και οι επιθυμίες πράξη. 

Κάνε τις ευχές σου εκείνη τη στιγμή και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται... Ευχήσου με όλη σου την καρδιά και με βαθιά πίστη. Οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και όλα εισακούγονται!

Αν σας άρεσε το άρθρο το πρώτο της χρονιάς, κάντε μια κοινοποίηση να ζεσταθουν οι καρδιές πολλών ανθρώπων. 

Καλή χρονιά σε όλους. 

Αστεριος Σαλτζίδης!

Ακολουθήστε μας και στο Instagram 





Share:

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ Ένα «παραπαπάμ» μόνο…

 Άνοιξε τα μάτια και …αυτοί οι κουραμπιέδες της μάνας,  με πρόβειο βούτυρο και καβουρντισμένα  μέσα σ’αυτό τα αμύγδαλα, ήταν η αξεπέραστη Χριστουγεννιάτικη μυρωδιά, που του έφτιαχνε το κέφι αυτές τις μέρες και του’φερνε αυτόματα στα χείλη το «παραπαπαμ παμ» του Μικρού Τυμπανιστή των παιδικών του χρόνων, που για κάποιο λόγο, ποτέ δεν ξέχασε.

Κόντευε η ώρα 9, τίναξε το πάπλωμα και σηκώθηκε μονομιάς. 

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, μαζεμένες δουλειές και έπρεπε στα γρήγορα να ετοιμαστεί. 

Ξύρισμα με πινέλο, αφρός με σαπούνι και δέρμα βελούδο- α ρε παππού, σοφός ήσουν, σοφά τα΄λεγες και όλα έτσι ήταν, σκέφτηκε κι έσερνε το ξυράφι με μαεστρία στο μεσήλικο πια πρόσωπο, που ο χρόνος όμως, του είχε συμπεριφερθεί γενναιόδωρα .

Κι ενώ αυτά σκεφτόταν, να πάλι στα ξαφνικά  αυτό  το περίεργο συναίσθημα που τον ταλαιπωρούσε τον τελευταίο καιρό, που να το εξηγήσει δεν μπορούσε και που  πάλι τον βύθιζε σε σκέψεις και αναζητήσεις που κατέληγαν  πάντα στο «γιατί νιώθω έτσι;- ποιος είμαι; – τί κάνω» ;

Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα του μονίμως ανικανοποίητου-  «δεν μου φτάνει», «δεν μου είναι αρκετό», «δεν είναι σπουδαίο», «το συμφέρον μου επιτάσσει ..»- που τον κατέκλυζε και τον ακινητοποιούσε συναισθηματικά, τον ρουφούσε σε σκοτεινή δίνη που από την μια, όλα όσα είχε του φαίνονταν λίγα ή και αυτονόητα κι από την άλλη δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τίποτε δεν του έφτανε τελικά…

Τα οικονομικά του πήγαιναν μια χαρά, τα παιδιά του καλά , οι εξετάσεις του καλές, φίλους κολλητούς ποτέ δεν είχε- αλλά και πολύ δεν τον ένοιαζε, τις επενδύσεις του τις έκανε επιτυχώς, στη δούλεψή του ανθρώπους κατάφερε κι έβαλε με τους δικούς του όρους,  λεφτά στην τράπεζα πολλά, τις γνωριμίες και τις σχέσεις τις εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο για να γίνει γνωστός, άλλαζε κυνικά τα στρατόπεδα ανάλογα με τα συμφέροντά του- τέλος πάντων, έκανε όλα όσα έπρεπε για να υπερασπιστεί τα «συμφέροντά του»… 

«Δηλαδή, τί άλλο πρέπει να κάνει κανείς; Δεν πρέπει να κοιτάζει το συμφέρον του; Να αυγατίζει την περιουσία του; Να αρπάζει τις ευκαιρίες των γνωριμιών; Αυτό δεν είναι η ζωή; Πόλεμος συμφερόντων ; Αγώνας επιβίωσης του ισχυρότερου;» σκέφτηκε συνεχίζοντας να ξυρίζει νευρικά , ένα πρόσωπο που δεν είχε πια γένια…

Από την άλλη, ο χαρακτήρας του Σκρούτζ , δεν του άρεσε ποτέ. «Τσιγγούνης σε όλα του – όχι μόνο στα λεφτά του, αλλά κυρίως στα συναισθήματα, στην έκφραση της αγάπης, της  ανθρωπιάς»,  μονολόγησε ... 

«Μα καλά, πώς μου’ρθε ο Σκρούτζ τώρα; Τί σχέση έχω εγώ με αυτό τον τιποτένιο χαρακτήρα; Που δεν αγαπούσε ούτε τον εαυτό του; Που δεν αγαπούσε κανέναν ; Α, δεν πάει άλλο! Χειροτερεύει το πράγμα! Πώς επιτρέπω η ανόητη αυτή σκέψη να τρυπώνει στο μυαλό μου και να μου προκαλεί αυτή την ταραχή;;» αναρωτήθηκε μέσα στο σκοτάδι της ψυχής του. 

Αναζητώντας τις απαντήσεις, οι εικόνες της ζωής του πρόβαλαν μπροστά του σαν μια ταινία μικρού μήκους: το ξεκίνημα  με  άριστη οικονομική κατάσταση, το βόλεμα στο δημόσιο για την καταξίωση, οι σπουδές  σε ώριμη ηλικία για κοινωνικούς λόγους, οι σχέσεις εμπιστοσύνης που χρησιμοποίησε για την ανέλιξή του, οι «φίλοι» πάντα ευκαιριακοί,  οι «αγαθοεργίες» του πάντα να φαίνονται στον κόσμο, στο πρόσωπο του γιου του όλες οι προσδοκίες μιας λαμπρής επαγγελματικής και πολιτικής καριέρας. Παράλληλα, η μόνιμη τακτική του να μην εκφράζει ποτέ τα συναισθήματά του, να «κρύβει» μέσα του βαθιά το θυμό του-  ακόμη κι γι ‘αυτά που θεωρούσε κραυγαλέα άδικα για τον ίδιο, να μην συζητά ειλικρινά,  να συμβιβάζεται με το «συμφέρον», να σιωπά για το «συμφέρον», να πράττει για το «συμφέρον» …   

Ξεπήδησαν μέσα στο σκοτάδι και οι βαριές κουβέντες που ξεστόμισε για ανθρώπους που ποτέ δεν τον πείραξαν, οι άδικες κατηγόριες, οι ύπουλες τακτικές – μόνο γιατί έπρεπε να τους κοντύνει, για να φανεί ο ίδιος ψηλός. 

Και η άγνωστη γι’αυτόν λέξη της «συγγνώμης» , που δεν είπε ποτέ, που δεν ξεστόμισε ποτέ από τα χείλη σε όσους έπρεπε, σε όσους όφειλε, σε όσους μπορούσε.

Αυτό ήταν τελικά το σκοτάδι που τον στοίχειωνε; Αυτή ήταν η μοίρα του;

 Να τα έχει όλα και να νιώθει ότι έχει τίποτε; 

Μουτζούρωσε με θυμό τον καθρέφτη του μπάνιου, κάνοντας κύκλους μανίας με το πινέλο και τον αφρό. Κι άλλος  κύκλος, κι άλλος , κι άλλος …..γέμισε ο καθρέφτης με αφρό – δεν έβλεπε πια το πρόσωπό του… δεν ήθελε ή δεν μπορούσε… έσκυψε αποκαμωμένος.

Εξω από την πόρτα του σπιτιού ,ακούστηκαν τα πρώτα κάλαντα της ημέρας : «Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά….».  Εμεινε ακίνητος. «Η νέα χρονιά…», σκέφτηκε .

Κοίταξε ξανά τον μεγάλο καθρέφτη. Ανάμεσα στους αφρισμένους κύκλους της μανίας του,  διέκρινε ένα μικρό ολοστρόγγυλο φωτεινό κενό, όπου καθρεφτίζονταν  τα χείλη του, σαν να ήταν αυτά που σκόπιμα ξεχώρισαν και βρήκαν το δρόμο στο Φως. 

Εκείνη τη στιγμή, στα χείλη αυτά είδε όλες τις «συγγνώμες» που τώρα ήθελε να πει, όλα τα όμορφα λόγια που ήθελε να μοιραστεί, όλες τις αγνές  ευχές που από την καρδιά βγαίνουν, όλους τους ανήμπορους που μπορούσε να βοηθήσει χωρίς να φαίνεται, όλα τα σχέδια της ζωής που μπορούσαν να προχωρούν και χωρίς το «συμφέρον», όλους τους φίλους που μπορούσε να ξανααποκτήσει μιλώντας, για πρώτη φορά, ειλικρινά μαζί τους…

 «…Αγιος Βασίλης έρχεται και όλους μας καταδέχεται από την Καισαρεία, σ’εισ’αρχόντισσα κυρία..» τα παιδιά τραγουδούσαν ακόμη .

Κατευθύνθηκε  προς την πόρτα,  κρατώντας  το «παραπαπαμ παμ» στα δικά του χείλη, αποφασισμένος να μην ξαναχάσει από μέσα του το αγόρι που δεν είχε τίποτε άλλο να προσφέρει στο μικρό Χριστό,  παρά μόνο την άδολη  Αγάπη του, μέσα από τον ήχο του τυμπάνου του. 

Ένας απλός ήχος, ενός απλού τυμπάνου. Ένα «παραπαπαμ παμ» μόνο …

«Προλαβαίνω» , σκέφτηκε !


Ευαγγελία 🌲🌲καλή χρονιά σε όλους! 

Share:

Το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός

Το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός έκανε πολύ κρύο. 

 Η σπηλιά ήταν κρύα και η Παναγία δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε ο Ιωσήφ σκέφτηκε να ανάψει φωτιά για να ζεσταθούν λίγο, μα δεν έβρισκε πουθενά ξύλα. Βγαίνει έξω από τη σπηλιά, κάνει μια βόλτα, μα τίποτα. Ξαναμπαίνει πάλι μέσα, παίρνει λίγα άχυρα από τη φάτνη και ανάβει φωτιά. Μόλις τα είδε η Παναγία δάκρυσε και είπε να είναι πάντα χρυσά.


Όμως ύστερα από λίγο τα άχυρα έσβησαν. Η σπηλιά ξαναπάγωσε. Βγήκε πάλι ο Ιωσήφ και τα πόδια του μπερδεύτηκαν σ’ ένα ξερό κλαδί.

 Ήταν δεντρολίβανο.

 Ο Ιωσήφ το άναψε και η Παναγία ευχήθηκε να μοσχομυρίζει και να στολίζει τις εικόνες των Αγίων. Μα η φωτιά κράτησε λίγο και η παγωνιά δυνάμωσε.

Τότε ο Ιωσήφ άκουσε μέσα από το σακούλι του φωνές που του έλεγαν: Πήγαινε Ιωσήφ στη μάνα μας την ελιά, πάνω απ’ τη σπηλιά και πες της πως κινδυνεύει ο Χριστός. Θα στενοχωρηθεί πολύ που το ξέραμε και δεν της είπαμε τίποτα. Ήταν μια χούφτα ελιές που τις είχε φυλάξει μαζί με λίγο ψωμί για ώρα ανάγκης.

Ο Ιωσήφ πήγε στην ελιά και εκείνη άρχισε να σπάει κομμάτια ξύλου από το γέρικο κορμό της και να τα σπρώχνει προς την είσοδο της σπηλιάς. Όλη τη νύχτα έκαιγε η φωτιά και η ζεστασιά απλώθηκε γύρω από τον νεογέννητο Χριστό.

Το πρωί το δέντρο δεν υπήρχε παρά μόνο ένα κούτσουρο ρίζας. Όταν το είδε η Παναγία δάκρυσε, έσκυψε, το χάιδεψε και είπε. Την ευχή μου να ’χεις και να μην ξεραίνεσαι ποτέ. Το λάδι σου να τρέφει και να φωτίζει τους ανθρώπους. Το βράδυ να φωτίζεις το καντήλι του Χριστού.

Έτσι κι έγινε. Μέχρι το βράδυ η ελιά ξανάγινε μεγάλη όπως ήταν πριν. Από τότε η ελιά δε γερνά. Ξεραίνεται, μα από τις ρίζες της ξαναβλασταίνει και ξανανιώνει φουντώνει και δυναμώνει.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ με γαλήνη στις ψυχούλες μάς 🌲🌲🤶🤶🌎🌎

Share:

Μελομακαρονοκουραμπιέδες συνυφασμένοι με τη γλύκα των Χριστουγέννων.

Τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες, είναι αναμφισβήτητα στο μυαλό όλων όλων μας συνυφασμένοι με τη γλύκα των Χριστουγέννων.

Τα δύο γλυκίσματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, από που όμως προέκυψε η ονομασία τους;Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση, αν στο πρώτο άκουσμά του, το όνομά τους παραπέμπει στο «ιταλικό» μακαρόνι.

Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία», ένα νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό.

Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.

Αργότερα, όταν η μακαρία περιλούστηκε με σιρόπι μελιού ονομάστηκε: μέλι+μακαρία = μελομακάρονο και καθιερώθηκε ως γλύκισμα του 12ημέρου, κυρίως από τους Μικρασιάτες Έλληνες και με το όνομα «φοινίκια».

Οι Λατίνοι και αργότερα οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη μακαρωνία ως maccarone που τελικά κατέληξε να σημαίνει το σπαγγέτι, ενώ από το μεσαίωνα και μετά, στη Γαλλία και την Αγγλία, ένα είδος αμυγδαλωτού μπισκότου ονομάστηκε «macaroon», το οποίο είναι το γνωστό σε όλους σήμερα «μακαρόν».Όσον αφορά στην ονομασία του κουραμπιέ ο Δημήτρης Σταθακόπουλος, δρ. κοινωνιολογίας της Ιστορίας, Παντείου πανεπιστημίου, μουσικολόγος και δικηγόρος, έχει συλλέξει ενδιαφέρονα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η ρίζα του είναι: Qurabiya στα Αζέρικα, Kurabiye, στα Τούρκικα και φυσικά Κουραμπιές στα ελληνικά, που στην κυριολεξία σημαίνει Kuru = ξηρό, biye = μπισκότο.

Ωστόσο, η ονομασία μπισκότο καθιερώθηκε τον Mεσαίωνα, ετυμολογικά προερχόμενη από το λατινογενές bis-cuit, που σημαίνει ψημένο δύο φορές (στα αρχαία ελληνικά λεγόταν δί-πυρον), ως τεχνική ψησίματος για να μην «χαλάει» εύκολα ο άρτος, κυρίως των στρατιωτών και των ναυτικών.

Στα σύγχρονα ιταλικά, η λέξη είναι biscotto (τo cookies έχει φλαμανδική / ολλανδική προέλευση που πέρασε στην αγγλική γλώσσα).

Το λατινικό bis-cuit διαδόθηκε μέσω των Βενετών εμπόρων και στην Ασία, όπου καθιερώθηκε ως παραφθορά της λατινικής λέξης, σε biya/biye, οπότε συνδέθηκε με το δικό τους Qura /Kuru (ξηρό) και έδωσε τη νέα μικτή (λατινο-ανατολίτικη) λέξη Qurabiya / Kurabiye, η οποία με αντιδάνεια ξαναγύρισε στη δύση και ελληνοποιημένη πλέον έδωσε το «κουραμπιές» με την έννοια του ξηρού μπισκότου, που διανθίστηκε με αμύγδαλα, ζάχαρη άχνη κ.λπ.
Share:

Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΑ Χριστουγεννιάτικο Αφήγημα

Κάθε χρόνο τις γιορτές το δώρο του θείου μου ήταν μια καινούρια τραμπούκα. Μουσικός βλέπεις ο ίδιος τι άλλο δώρο θα μου 'κανε για να με μπάσει στα κόλπα της μουσικής.

 Και γιατί κάθε χρόνο άλλη;

 Μα για τον απλούστατο λόγο πως μικρούλης καθώς ήμουνα, η τραμπούκα γλιστρούσε από τα άπειρα μικρά χέρια μου και γινόταν χίλια κομμάτια στο πάτωμα. Περιττό να πω το κλάμα που έκανα γιατί έχανα ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια μου, αλλά και από τις φωνές της μάνας μου, που έπρεπε γιορτιάτικα να μαζεύει τα σπασμένα μου.

Ναι! Πράγματι η τραμπούκα ήταν ένα από τα αγαπημένα μου. θες το σχήμα της, ο βαθύς και ήπιος ήχος της, που δεν έμοιαζε με τα τουμπανάκια και τα κουδούνια, η αίσθηση στα δάχτυλα και η επαφή με την φούσκα; Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να τη θέλω τόσο. Όσο μεγάλωνα, μεγάλωνε και η τραμπούκα του θείου. Μόλις την έφερνε, παραμονές Χριστουγέννων, της έβαζε ένα σχοινάκι εμπρός και μετρώντας τις διαστάσεις μου, το έδενε στο πίσω μέρος. Κι εγώ καμαρωτός και κορδωμένος, άρχιζα όλο χαρά να τραγου­δώ τα κάλαντα για να τον ευχαριστήσω. Εκείνος, χαρούμενος πως το δώρο του έπιασε τόπο, μου έδινε και μποναμά επί πλέον.

Σιγά - σιγά περνούσαν τα χρόνια και πήγα στο σχολείο. Ο αυθορμητι­σμός άρχισε να δίνει τη θέση του στη λογική. Ήμουν πολύ ντροπαλός και συ­νεσταλμένος, αλλά και πιο προσεκτικός. Δεν ξανάσπασα ποτέ πια τραμπούκα, παρά ένα μόνο μικρό κομμάτι στο πίσω μέρος και τη φούσκα που έμαθα να την αλλάζω μόνος μου. Κατέβαινα στη Χώρα, στα χασαπιά κι αγόραζα μια κα­λή φούσκα, χωρίς νεύρα και πετσιά. Αφού την έβρεχα σε χλιαρό νερό την τέντωνα πάνω στην τρύπα της τραμπούκας και την έδενα μ' ένα σπάγκο. Για καλύτερη ακουστική, το κούρδισμα γινόταν πάνω από τη σόμπα, τρίβοντας την απαλά με τις ψίχες των δακτύλων μέχρι να ακουστεί ο κατάλληλος ήχος.

Τις παραμονές ντυνόμαστε καλά και βγαίναμε δύο -δύο στην γειτονιά για τα κά­λαντα. Στην αρχή πηγαίναμε σε συγγενικά σπίτια για να ξεθαρρέψουμε και στη συνέχεια σε ξένα, χωρίς όμως να ξεμακραίνουμε και πολύ από το σπίτι. Όλοι οι φίλοι και οι συμμαθητές μου, καθώς περνούσαν τα χρόνια, προσπαθούσαν να με πείσουν να κατέβω μαζί τους την παραμονή στη Χώρα. Εκεί μάζευαν πολλά λεφτά από τα κα­ταστήματα. Έδιναν τάλιρα και δεκάρικα μερικές φορές. Όχι φραγκάκι φραγκάκι!!!

- Έλα μαζί μας κι εσύ που παίζεις ωραία τραμπούκα , μου λέγανε. Μα εγώ, τίποτα. Ντρεπόμουν.

Μια χρονιά, παραμονή Πρωτοχρονιάς, θυμάμαι που ο καιρός ήταν γλυκός, συννεφιά μεν αλλά ούτε βροχή ούτε κρύο. Εκείνη τη φορά πήρα τη συγκατάθεση της μάνας μου και κατέβηκα μαζί με τους άλλους στη Χώρα με τα πόδια. Εκείνοι ήξεραν τα κατατόπια. Χωρι­στήκαμε σε ομάδες για να καλύψουμε όσο μεγαλύτερη περιοχή μπορούσαμε. Εγώ μαζί με το Λάμπρο πήραμε τα Μαυροπαπουτσίδικα μέχρι το Μπαλουκ-χανά.

Όμως τι ήταν ετούτο που μας έτυχε. Στο πρώτο μαγαζί που μπήκαμε και πριν καλά-καλά προλάβουμε να αρχίσουμε τα κάλαντα, ακούμε από πίσω μας μια στριγκλιά που έσπασε η χολή μας. Ένα κλαρίνο κι ένα ντέφι έπαιζαν τόσο δυνατά, που δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για να φύγουμε. Ευτυχώς! πριν αρχίσει καλά -καλά ο γύφτος, ο υπάλληλος τον σταμάτησε και αφού εκείνος μας εκτόπισε με τη χοντρή κοιλιά του, πέρασε στο ταμείο να πάρει τα χρήματα που του πρόσφερε ο καταστηματάρχης για να τον βγάλει από το κε­φάλι του. Έδωσε και σε μας κάτι χωρίς να τα πούμε.

Εντύπωση μου έκανε η φουκαριάρα η μαϊμού. Την έσερνε πίσω του αλυσοδεμένη και αυτή κοίταζε όλους με αδιάκριτη περιέργεια. Άραγε τι σχέση έχει η μαϊμού με τα Χριστούγεννα; Αναρωτήθηκα. Κρατούσε κι καθρεφτάκι κι ένα άδειο κραγιόν. Τότε πρόσεξα τα χείλια της που ήταν κατακόκκινα. Δεν άργησε ο γύφτος να κάνει το νούμερό του.

-Τι κάνει η Αλίκη Βουγιουκλάκη πριν βγει στο θέατρο; Την ρώτησε. Εκείνη του έριξε μια ματιά ως επιβεβαίωση της εντολής και άρχισε να τρίβει το τελειωμένο κραγιόν στο πρόσωπό της ενώ κοιταζόταν μέσα στο θαμπό και ραγισμένο καθρεφτάκι της. Γέλασα, αλλά κατά βάθος την λυπήθηκα. Τι τραβάει το ζωντανό… σκέφτηκα.

Βγαίνοντας πήραμε διαφορετική κατεύθυνση από το γύφτο για να μην ξαναβρεθούμε μαζί και πήραμε το επόμενο στενό. Εκεί, συναντήσαμε άλλο θέαμα. Ένας τσιριχτός ήχος που έβαινε μέσα από ένα τουλούμι. Κάποιος το ζουλούσε στη μασχάλη του κι αυτό έσκουζε. Ο άλλος χτυπούσε με μανία ένα τουμπί που είχε κρεμασμένο μπρος του. Πριν προλάβουμε να μπούμε στα μαγαζιά, χωνόταν αυτοί. Ωχ. Κατέβηκαν οι Αγιωργούσοι! Είπε κάποιος. Δυο μαντιλοδεμένοι με κεχριμπαρένιες μαντίλες, θαρρείς και κάποιος πριν τους έσπασε το κεφάλι, έπαιζαν τα κάλαντα με γκάιντες.

- Άηντες!!! είπα­με τότε κι οι δυο μας. Δεν πρόκειται να σταυρώσουμε φράγκο με όλους ετού­τους που βρέθηκαν στο δρόμο μας.

Μέχρι που πέσαμε πάνω σε ένα τσούρμο με προσκόπους. Μου άρεσαν οι πρόσκοποι με τα μεγάλα καπέλα, τις κονκάρδες και τα μαντηλάκια στο λαιμό. Έπαιζαν και ωραία τυμπανοκρουσία που με συνεπήρε και τους ακολουθήσαμε για λίγο μέχρι την Απλωταριά. Σαν σε παρέλαση!!

Αλλάξαμε πάλι σοκάκι, και τούτη τη φορά είμαστε πιο τυχεροί. Πέσαμε σε μια γειτονιά που πολλά απ’ τα σπίτια είχαν ένα κόκκινο φωτάκι στην εξώπορτα. Ρώτησα τον Λάμπρο αλλά δεν ήξερε γιατί τα είχαν. Ήταν ήσυχα. Μόνο πιτσιρικάδες και κάποιοι φαντάροι τριγύριζαν. Οι κυρίες με τα φανταχτερά φορέματα και τις πλεκτές μπέρτες, μας έδιναν αρκετά. Ένα γραμμόφωνο έπαιζε λαϊκά στο γωνιακό καφενείο. Παραφωνία μεν, ωραία δε. Τι να πεις. Ο κόσμος διασκεδάζει τέτοιες μέρες όπως μπορεί. Ε, κι ο θείος μου παίζει μπουζούκι στους «Τρεις μύλους», δεν λέει μόνο τα κάλαντα!!

Εκεί όμως που έπεφτε το πιο χοντρό μπαξίσι ήταν στα χασαπιά. Οι χασάπηδες ήταν πάντα ανοιχτοχέρηδες. Το φυσούσαν και ειδικά τέτοιες μέρες ο κόσμος άφηνε πολλά λεφτά για τα κρέατα. Αν και μου ερχόταν μια αναγούλα από την μυρωδιά του ωμού κρέατος, συνεχίσαμε μέχρι που φτάσαμε στο νονό μου. Χασάπης κι αυτός, έχει χοντρό πορτοφόλι και βέβαια απολάμβανα πάντα πολύ καλά δώρα. Αφού του τα είπαμε και τα ξαναείπαμε για το συνεταίρο του, βγάζει ένα πενηντάρικο… πω πω. Ένα χάρτινο μπλε πενηντάρικο.

-Αυτά για την παρέα. Μου λέει. Και αυτό για σένα. Ανοίγω το χέρι μου και μου βάζει μέσα ένα τεράστιο ασημένιο νόμισμα. Άστραφτε!! Είχε γύρω γύρω χαραγμένους όλους τους βασιλιάδες και στη μέση την σημαία… Τριάντα δραχμαί!!! Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Το περιεργαζόμουν για ώρα μέχρι που ο Λάμπρος μου είπε να φεύγουμε. Φίλησα το χέρι του νονού, του ευχήθηκα και προχωρήσαμε προς τον Μπαλουκ-χανά.

Το Τζαμί γύρω γύρω το είχαν πάρει οι άλλοι αλλά ποιος μας ήξερε; Έτσι αποφασίσαμε να το πάρουμε μια γύρα κι εμείς. Μοσχομύριζαν τα μπαχάρια και τα αρώματα. Απέναντι τα μανάβικα διαλαλούσαν τα φρούτα και τα σαλατικά τους. Όμως αυτοί οι μανάβηδες, δεν ήταν σαν τους χασάπηδες. Μας έδιωχναν γιατί μπλέκαμε ανάμεσα στους πελάτες τους.



Φεύγοντας πέσαμε πάνω σε ένα καραβάκι. Ήταν ολόφωτο και στολισμένο με χρωματιστά σημαιάκια!! Οι καμινάδες κάπνιζαν σαν αληθινές. Τι όμορφο! Είχαν βάλει φωτιά στο καζανάκι και ο ατμός έκανε τη σφυρίχτρα να αντηχεί σε όλη την πλατεία. Χωρίς να το περιμένουμε, ο κανονιέρης έριξε και δυο κανονιές που μας έκανε να πεταχτούμε από τον ξαφνικό κρότο. «Την καλησπέρα έφερα με ένα διαμάντι φίλο. Με ρόδα και τριαντάφυλλά χρόνια πολλά να στείλω..» τόσα πολλά παινέματα.. που να τα θυμάσαι. «Σ αυτό το σπίτι που ‘θαμε τα ράφια είναι ξυλένια, του χρόνου σαν ξανάρθουμε να ναι μαλαματένια. Σ αυτό το σπίτι πού ‘ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει. Έχεις και γιο και μονογιό και κόρη, μονοκόρη. Καπετανάκι να το δεις σ’ ελληνικό βαπόρι…άντε να πα να φύγουμε κι η ώρα πλησιάζει και τ’ αστεράκια τ’ ουρανού ρίχνουν ψιλό τ’ αγιάζι…»

Με τούτα και με κείνα φτάσαμε στο σημείο συνάντησης με τους υπόλοιπους της παρέας. Βάλαμε όλα τα φράγκα μας μέσα σε ένα καπέλο και άρχισε η μοιρασιά. Άμα πήρα το μέκι μου, κατάλαβα πως πράγματι άξιζε τον κόπο . Διακόσιες πενήντα δραχμές μά­ζεψα, τότε. Χώρια το τριαντάρικο του νονού μου. Κι αμέσως πήγα να τα τοκίσω. Καθώς γύριζα 'στα μαγαζιά μου γυάλισαν δυο κουμπαράδες ο Χοντρός και ο Λιγνός. Είκοσι δραχμές ο ένας είχε. Τους πήρα δώρο στην αδελφή μου και σε μένα. Για την Πρωτοχρονιά.

Γρήγορα με την παρέα πήραμε το δρόμο για το σπίτι, ευχαριστημένοι και χαρούμενοι. Καθώς παίζαμε και χοροπηδούσαμε ανέμελα, σκοντάφτω και τσακ! Μια η τραμπούκα μου πάνω σ' ένα στύλο. Τότε ήταν που έσπασα το πίσω μέρος της. Παρ όλα τα καλά δεν ξανακατέβηκα στη Χώρα. Προτιμούσα τη ήσυχη γειτονιά μας με τους γνωστούς και τους συγγενείς που έδιναν λιγό­τερα λεφτά αλλά πιο πολύ Χαμόγελο.

Του Μπάμπη Κοιλιάρη




Υ.Γ Η «Τραμπούκα» είναι το Χιώτικο πήλινο μουσικό όργανο, το οποίο παραδοσιακά συνοδεύει τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Share:

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts