Στιγμές που σε τσακίζουν "Μιλάς η δεν μιλάς"

Έρχονται κάποιες στιγμές παροδικές και κάποιες άλλες μόνιμα προσωρινές που σου τσακίζουν τη καθημερινότητα και δε σε αφήνουν να ζήσεις χωρίς το αποτύπωμα τους μέσα στη ψυχή και στο μυαλό σου. 

Και αυτές οι στιγμές είναι τόσο σημαντικές ή τόσο ασήμαντες για τον καθένα, όσο η αξία μιας υποκειμενικής γνώμης.

 Άλλοι τις ονομάζουν προβλήματα, άλλοι σκέψεις, άλλοι ψυχολογικά, άλλοι "θα μπορούσε να είναι χειρότερα", και άλλοι "όλα καλά θα πάνε".

 Δεν υπάρχει όργανο μέτρησης για αυτές τις στιγμές, γιατί απλά οι εσωτερικές πληγές δεν μετριούνται, μονάχα υπάρχουν αδρανώντας ή ενεργώντας μέσα σου. Και δεν τις καθορίζεις, σε καθορίζουν. Και το πόσο θα χαραχτεί μια τέτοια στιγμή στο μυαλό και στην καρδιά σου, εξαρτάται από το μέγεθος της μνήμης, της λήθης και την αντοχής σου.


Έπρεπε σε όλη μου τη ζωή να είμαι φύσει σιωπηλό όν. Να ακούω πολλά, να καταλαβαίνω περισσότερα και να μιλάω ελάχιστα. Η σιωπή είναι χρυσός και ο χρυσός είναι μέταλλο, ψυχρό. Ξέρω πως δεν ταιριάζει στους ανθρώπους τους κοινωνικούς η ψυχρότητα, μα ταιριάζει σε όλους τους άλλους.

 Και κάπου κάπου είναι απαραίτητα τα ψυχρά για να εξισορροπούν αυτούς ζουν σε άλλες θερμοκρασίες.

 Έπρεπε που λες να σιωπώ. Να μη μιλώ για μένα για αυτά που με αφορούν, να μη μιλώ για μένα γι αυτά που τους αφορούν, να μη μιλώ γι αυτούς που με ενδιαφέρουν ούτε για όλους που αυτούς που τους ενδιαφέρουν.

 Να τους ρωτώ μόνο γι αυτά που θέλουν να απαντήσουν. Να απαντώ μόνο σε ότι με ρωτάνε, έχοντας λέξεις στο στόμα και μόνο αυτές που θέλουν να ακούσουν. Γιατί η σιωπή είναι χρυσός και ο χρυσός είναι μέταλλο, ακριβό. Και αν έχεις αγοράζεις. Αλλιώς κοιτάς, σιωπάς και επιθυμείς.


Έπρεπε, είναι το ρήμα το σωστό, σε όλα τα παραπάνω, μα και τα παρακάτω της ζωής και δεν το μπόρεσα ποτέ μου. Ακόμα δεν το μπορώ αυτό το "πρέπει". Και ας σώζει ζωές, καταστρέφει τη δική μου. Γιατί εγώ μιλώ, μιλώ πολύ για να με καταλάβουν. Μιλώ πολύ για να εξηγήσω ακόμα και αυτά που δεν καταλαβαίνω. 

Μιλώ να μου τα εξηγήσω. Μιλώ καλοπροαίρετα, μιλώ για αγάπη, αγαπη για τους δικούς μου, αγάπη για τους φίλους, αγάπη και για τους ΟΧΙ φίλους,  και δε μιλώ ψιθυριστά από πρόθεση. Γιατί η αγάπη κάνει κρότο. Δεν της ταιριάζει η σιωπή γιατί την πνίγει και την εξουθενώνει. Μιλώ, σου μιλώ και συχνά θέλω να μιλήσω. Το προσπαθώ. Κάνω έναν πρόλογο για να στο ανακοινώσω, να σε προετοιμάσω. Θέλω να σου μιλήσω και στο ζητώ. Όχι να μιλήσω γενικά και αφηρημένα, αλλά ειδικά και στοχευμένα.Και είναι σημαντικό αυτό που θέλω να σου πω, γι αυτό και τόσος πρόλογος, τόση προεργασία. Είναι σημαντικό και επείγον γιατί δεν έχω χρόνο να σου βρω δέκα ωραίες λέξεις για να σου πω τι αισθάνομαι, τι νιώθω, πόσο φοβάμαι.

Ξέρω τα λόγια της καρδιάς πως δεν τ' αντέχουν πολλοί. Και κάπου νιώθω πως σε φορτώνω εγωιστικά με τόσες χιλιάδες συναισθήματα που θες μερικές φορές να αποφύγεις. Γιατί κάποιους πληγώνει το "πολύ" πριν καν το νιώσουν. Μόνο στη σκέψη της απόκτησης του, παραδίνονται εν ψυχρώ. Με μια σιωπή πιο κρύα και από το μέταλλο.

Σε τέτοιες καταστάσεις πρωτόγνωρες, ξέρω, δεν είναι εύκολα τα λόγια για να περιγράψουν τα αισθήματα. Μα σκέψου πως γι αυτούς που μιλάνε επιλέγοντας πάντα να σκοτώνουν τις σιωπές, είναι πιο δύσκολο να χτυπάνε σε τοίχους που δεν μπορούν να ρίξουν. 


Ηθελα να μιλήσω, μα πρώτη φορά θα σωπάσω. 

Ξέρω, πως η σιωπή είναι χρυσός για να ψυχραίνει, λίγο από διαμάντι για να χαράσσει και λίγο που έγινα και εγώ για να σου μοιάσω. 

Υ.Γ. ----Remember-----

Share:

Read More

Τύψεις και μετάνοιες έχουμε όλοι

Ως άνθρωποι, είναι σύνηθες να νιώθουμε τύψεις για αποφάσεις που λάβαμε ή για λάθη που κάναμε στο παρελθόν. Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να είναι συντριπτικό και δύσκολο να το επεξεργαστούμε.

Η λύπη μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να μας κάνει να κοιτάξουμε πίσω τη ζωή μας και να νιώθουμε σαν να χάσαμε κάτι ή σαν να κάναμε λάθος επιλογές. Μπορεί να είναι ένα συναισθηματικό φορτίο που μπορεί να βαρύνει πολύ το μυαλό μας. Μπορεί να μας κάνει να μαντέψουμε τον εαυτό μας, να νιώθουμε έλλειψη αυτοπεποίθησης και να φτάσουμε σε κατάθλιψη.

Έτσι, για να σας δώσουμε μια ζεστή αγκαλιά αν νιώθετε τύψεις και να σας ενημερώσουμε ότι δεν είστε οι μόνοι που ζείτε με αυτό το δύσκολο συναίσθημα, συζητήσαμε με μερικούς φίλους τις βαθύτερες τύψεις που έχουν οι άνθρωποι για πράγματα που έχουν κάνει.


-Ήμουν επτά χρονών, τσακώθηκα με τη μητέρα μου το βράδυ πριν πεθάνει. Πριν πάω για ύπνο μου ζήτησε μια αγκαλιά, της είπα ΟΧΙ και έπεσα στο κρεβάτι. Το επόμενο πρωί που ξύπνησα και είδα ότι όλοι στο σπίτι είχαν φύγει, ήταν πολύ σουρεαλιστικό και μπερδεμένο. Ο πατέρας μου γύρισε εκείνο το πρωί κλαίγοντας και μου είπε ότι η μητέρα μου πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.

Ποτέ μην πηγαίνετε για ύπνο σε καυγά.

Αν και το να νιώθεις λύπη μπορεί να είναι πραγματικά τρομακτικό, είναι πολύ ανθρώπινο συναίσθημα. Όταν σκεφτόμαστε τις τύψεις μας, συνήθως εστιάζουμε σε πράγματα όπως χαμένες ευκαιρίες, προηγούμενες αποφάσεις ή απώλειες.


Σε μια μικρή έρευνα με ενήλικες, ζευγάρια, εφήβους και εφήβους, το συμπέρασμα που έβγαλα είναι οτι αυτό που μας απασχολεί περισσότερο όσον αφορά τις τύψεις μας είναι η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε στον «ιδανικό εαυτό» μας. πάνω από την ενασχόλησή μας με τα λάθη που κάναμε ή τα πράγματα που έπρεπε να κάνουμε. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι μακροπρόθεσμα, μετανιώνουμε περισσότερο για τις αδράνειες μας παρά για τις πράξεις μας.

- Εστιάζοντας στα αγόρια και τις σχέσεις αντί για φίλους στο γυμνάσιο στο λύκειο και στις σπουδές. Θα έπρεπε να είχα αναπτύξει περισσότερο τις κοινωνικές μου δεξιότητες και να είχα μια ολόκληρη ομάδα φίλων αντί να χάνω τον χρόνο μου και να ραγίζω την καρδιά μου για ανώριμους τύπους

Όμως, ενώ οι ισόβιες τύψεις είναι πραγματικές και ισχυρές στην ανθρώπινη ύπαρξη, οι μικρότερες και πιο στιγμιαίες τύψεις είναι επίσης μέρος της καθημερινότητάς μας. Μπορεί να περιλαμβάνουν κάτι άσχημο που είπαμε στον αγαπημένο μας ή μια αυθόρμητη αγορά

-Απατούσα την κοπέλα μου. Κατέληξα να χωρίσω μαζί της γιατί δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω άλλο τις ενοχές. Της άξιζε κάτι καλύτερο. Ακόμα νιώθω άσχημα που την πλήγωσα.

-Μετανιώνω για τα τατουάζ μου μου λέει. Δεν είναι και από τα χειρότερα, αλλά τα έχω ξεπεράσει. Μακάρι να μην ήμουν τόσο παρορμητική όταν αποφάσισα να τα αποκτήσω.
Οι καβγάδες που είχα με τη μαμά μου..... Δεν ήμουν η ωραιότερη κόρη τους τελευταίους μήνες και νιώθω απαίσια γι' αυτό. Ζητώ συγγνώμη μετά από κάθε καβγά, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να πάρω πίσω τη θλίψη και το πλήγμα που της προκάλεσα.

Μπορείτε να γράψετε στα σχόλια τις δίκες σας εμπειρίες.

Share:

Read More

Οι Ιστορίες των γιαγιάδων μας έχουν αλλάξει

Χμ ναι είναι ένα άρθρο αναμνήσεων, μιλώντας με μια φίλη μου που με πήρε τηλέφωνο να με ενημερώσει ότι στα 44 της έγινε γιαγιά!

Λέγαμε διάφορα για τις γιαγιάδες μας και ξαφνικά γυρνάει και μου λέει πω ρε λακαμα, τι έχω να πω εγώ στο εγγόνι μου όταν θα με ρωτήσει κάτι(;) ότι έτρεχα στις καφετέριες με το icons και δεν είχε wiffi το φελέκι μου μέσα. Μας πιάσανε τα γέλια αλλά μετά θυμηθήκαμε και καλές στιγμές που ζήσαμε εμείς με τις γιαγιάδες μας.


Η αλήθεια είναι Ελληνική οικογένεια, χωρίς επικεφαλής μια γιαγιά, δε συναντάς πολύ συχνά. Συνήθως είναι και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό μετά τη λέξη «μάνα». Κι όσο κι αν έχει συνδεθεί με ωραία φαγητά και με χαρτζιλίκι, η γιαγιά ήταν και θα είναι μια έννοια με πολύ βαθιά ουσία σε αυτό που ονομάζουμε οικογένεια.

Οι διηγήσεις των γιαγιάδων μας περασμένες μεν ξεχασμένες όμως όχι στο πέρασμα των χρόνων, είναι  σαν να τις αποκωδικοποιούμε τώρα και γινόμαστε εμείς στα μάτια της ξανά πρωταγωνιστές. Ήρωες αληθινοί που έζησαν, ερωτεύτηκαν, διώχθηκαν, πείνασαν, μετανάστευσαν και μέσα από το στόμα των γιαγιάδων μας ως άλλες παλιές ιστορίες ξαναήρθαν στα αυτιά μας, για να μας μάθουν πως τίποτα δεν είναι ανέφικτο αν όντως το θέλεις.

Ήταν αυτό το ότι γνώριζε πριν της πεις το οτιδήποτε, ξέρει, συμπονάει και προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να σε ανακουφίσει, αποδεικνύονταν πάντα άκρως αποτελεσματική. Σε πείθει λοιπόν, με έναν μαγικό τρόπο να ανοιχτείς. Σε ενθαρρύνει να της πεις ότι σε προβληματίζει και  όσα ντρέπεσαι να ρωτήσεις τους γονείς σου πολλές φορές, ναι εντάξει ξέρω ανάλογα και την σχέση που έχεις με την γιαγιά...

Κι αν όντως ισχύει αυτό που λέμε, πως είμαστε οι ιστορίες μας, ακούγοντας τη γιαγιά μας να μιλά, μαθαίνουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας. Πολλές φορές δεν είναι τέλειες σίγουρα, καθώς η αγάπη από φυσικού της φέρει ψεγάδια και πείσματα και πονηράδα καμιά φορά, μα είναι φιγούρες φοβερά σημαντικές ως προς τη σημασία τους στην ανάπτυξη μας. 

Ας μην ξεχνάμε, στο πέρασμα του χρόνου, τον ρόλο που έπαιξε για να μας μεγαλώσει όσους ήταν κοντά βασικά. Τον τρόπο που στάθηκε δίπλα μας, μαθαίνοντας παράλληλα με τους γονείς μας, να υπάρχει σε ένα δεδομένο «εδώ» που θα αψηφά τα πάντα. Αν μη τι άλλο αν συλλογιστούμε σε ποιο πρότυπο θέλουμε να μοιάσουμε, ίσως ταυτιστούμε κοιτάζοντας τα μάτια των παππούδων μας. Μα σήμερα, τιμούμε τη γιαγιά.

Οι γιαγιάδες μας  μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που δεν αγαπούσε πολύ το γυναικείο φύλο, πρόσφερε και δεν εγκατέλειψε τους νεότερους, διεκδίκησε κι έφτιαξε μια ζωή που χωρούσε όσο κόσμο ήθελε να μπει.

 Τους υποδέχτηκε με προσμονή. Ρίχτηκε στη μάχη της πρώτης γραμμής. Κι όσο μεγαλώνει, αποδυναμώνεται, κάνει πίσω στην πολυθρόνα, σαν να καταλαβαίνει πια πως ήρθε η ώρα της λιγάκι να ξεκουραστεί. 

Χμ εν καιρό θα σας πω και για τις δικές μου γιαγιάδες!! Μας κοιτάνε από ψηλά! 

Οι εικόνες από το juniorsclub.gr

Share:

Read More

Καθώς η σκέψη απλώνει το πέπλο της

Είναι απόγευμα, περίπου 19:30 πρώτη πανσέληνο του 2023, ένα ελληνικό καφεδάκι, η φλόγα από το αγαπημένο μου κεράκι, η απαραίτητη βιβλιογραφία και η τεχνολογία, κάνουν παρέα στην έμπνευση και τη συλλογή πληροφοριών για να ολοκληρώσω το πρώτο άρθρο του μήνα.

 Το κουδούνισμα του τηλεφώνου σπάει την ευλαβική στιγμή ….. μια φίλη, σε ευχαριστώ πρώτη φορά είδαμε σε βίντεο τον Μέγα αγιασμό, όλοι δείχνουν τον σταυρό που πέφτει στην θάλασσα. Χμ ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν έμπνευση στιγμής δεν είχα τέτοια σκέψη, και εγώ τον σταυρό στην θάλασσα είχα σκοπό να δείξω. Καλή Χρονιά…τουτ τουτ.

Καθώς η σκέψη απλώνει το πέπλο της , σαν ανοιξιάτικη πρωινή πάχνη, έξω στο μπαλκόνι, με τις κινούμενες εικόνες των κυμάτων να τη χρωματίζουν, η σκέψη έρχεται, άλλη μια χρονιά τελείωσε και εκεί είναι που διαπιστώνω κάθε φορά πως κάθε τέλος βρίσκεται πιο κοντά στην αρχή…

Κάθε εποχή έχει τη δική της σφραγίδα τερματισμού και αφετηρία. Τις δικές της ξεχωριστές πινελιές ομορφιάς.

Η άνοιξη μετά…βουτάει τα πινέλα της στα πιο χαρούμενα χρώματα, με τις απαλές αποχρώσεις. Ανοίγει τα ευωδιαστά της αρώματα και μας χαρίζει μια ηρεμία , ελπίδα… , ζωή! …

Μας ξαναγεννάει… !

Το καλοκαίρι παίρνει την πολύχρωμη παλέτα που του χαρίζει η άνοιξη και απλώνει στον καμβά του, πινελιές καθαρές, με τέτοιο τρόπο ώστε το φως να βγαίνει λαμπερό από κάθε προοπτική και η λάμψη, η ξεγνοιασιά , η χαρά , περιλούζει κάθε θεατή.

Το φθινόπωρο ξύνει τα χρωματιστά του μολύβια και σκιτσάρει παντού με το πράσινο της ελιάς , προσφέροντας χαλάρωση και πνευματικότητα στο καινούργιο ξεκίνημα της νέας εποχής.

Το κόκκινο της γης, που δημιουργεί αισθήματα θαλπωρής , σιγουριάς και ζεστασιάς

Το χρώμα των φρούτων που κινείται ανάμεσα στο βαθύ μπλε της θάλασσας και το μωβ δημιουργεί μια μικρή νότα ρομαντισμού και ήρεμης μελαγχολίας

Το πορτοκαλί της δύσης , ένα από τα πιο θερμά χρώματα που παραπέμπει στον ήλιο και τη φωτιά που κρύβει μέσα της ζωντάνια !

Για να έρθει η σειρά του χειμώνα! Αυστηρός και μάλλον φειδωλός στα χρώματα , βαρύς και απόλυτος , έτσι όλες οι αποχρώσεις να φαντάζουν σαν ένα τοπίο γκρι.

Μα το πάθος του.. το πάθος δεν κρύβει.. με το αγαπημένο του ..κόκκινο καδμίου , που διυλίζει στο σπιτικό κάθε θεατή που το παρατηρεί…

Χιλιάδες λαμπιόνια τις μουντές πινελιές μετατρέπουν σε μικρές διαμαντένιες λάμψεις , που αυτές εισπράττει ο αμφιβληστροειδής και από εκεί ρέει στην κάθε ψυχή πληρότητα… , γενναιοδωρία…

Στις καρδιές των ανθρώπων αγάπη ξεχειλίζει!

Μια γλυκιά φασαρία ξεκινά…

Όμορφες ευχές ηχούν…

Χαρούμενες μελωδίες τραγουδούν… Αγκαλιές παντού…. στους χώρους… στους δρόμους… στο διαδίκτυο…

Καλή Χρονιά. Δημιουργική. Γαλήνια. Γεμάτη με πραγματική αγάπη..!

…..και να, που μόνο λίγες ώρες πέρασαν. ο χειμώνας θα κλείσει τον διακόπτη

και τώρα….Κρεσέντο Σιωπής…..

Ας ήταν οι άνθρωποι, να μην περίμεναν αυτές τις μέρες μόνο να κοιτούν μέσα από το αδιαλείπτως λαμπερό κομμάτι της καρδιάς τους …που είναι εκεί…! όλο το χρόνο… όλες τις εποχές… όλες τις στιγμές… και να αλληλενεργούν σε μια καθημερινή μάχη που βρίσκεται στις ισορροπίες που χρειάζονται, τόσο, ώστε να μην προξενούν αισθήματα άμυνας που ακόμη και η υπερβολική λάμψη προκαλεί και μόνο τότε η φωτεινή πηγή της πραγματικής ευτυχίας θα φέρει ως αποτέλεσμα ψυχική και σωματική ευτυχία!

Αυτή είναι η δική μου ευχή.

Share:

Read More

Τα Θεοφάνια στον Καταρράκτη 2023 Βίντεο

 Σε ήρεμο κλίμα έγινε φέτος ο εορτασμός των Θεοφανίων στον Καταρράκτη.

3ς οι τολμηροί που βούτηξαν στα νερά του Καταρράκτη.Τα παιδιά πήραν τον σταυρό και  ξεχύθηκαν στο χωριό να μεταφέρουν την ευλογία και να διώξουν τα καλικατζαράκια!!

Τα Θεοφάνια (ή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. 

Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. 

Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων)

Χρόνια πολλά σε όλους

Share:

Read More

ΩΣ ΤΟΝ ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗ

       Μια νύχτα γιορτινή, σε ένα μικρό νησί...

-Πείτε μου, αγόρια μου, τι θέλετε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης;

-Μπαμπά, εγώ θέλω ένα μεγάλο δέντρο!

-Εγώ θέλω πολλά, λαμπερά στολίδια. Εσύ, μπαμπά, τι θέλεις;

-Εγώ θα ήθελα... να στολίσουμε το δέντρο μαζί!

      Και ποιος δεν ήθελε! Όμως, ο μπαμπάς δεν ήταν στο νησί, αλλά σε ένα καράβι στην άλλη άκρη της γης. «Έτσι δουλεύουν μερικοί μπαμπάδες, είναι ναυτικοί», έλεγε η μαμά.

      Τα αγόρια ευχήθηκαν να είχαν ένα δέντρο τόσο ψηλό που, αν σκαρφάλωνες σε αυτό, να έφτανες στον Αϊ-Βασίλη και να ζητούσες ό,τι ήθελες! Τόσο λαμπερό, που να το έβλεπε ο μπαμπάς, όπου κι αν βρισκόταν.

      Το πρωί των Χριστουγέννων βρήκαν στο σαλόνι ένα μικρό δεντράκι κι ένα γράμμα από τον Αϊ-Βασίλη!

«Καλά μου παιδάκια, το δεντράκι, που σας έκανα δώρο, μεγαλώνει με ΑΓΑΠΗ! Κάθε φορά που σκέφτεστε κάποιον με αγάπη, το δέντρο θα ψηλώνει. Ποιος ξέρει πόσο ψηλά θα φτάσει;

Στολίδια λαμπερά θα γίνουν οι ελπίδες σας. Κάθε ευχή σας θα λαμποκοπάει σαν αστέρι».

      Το δέντρο ψήλωνε... και ψήλωνε κι έγινε τόσο μεγάλο που, αν ήθελε, ο Αϊ-Βασίλης θα μπορούσε να κατέβει κάνοντας τσουλήθρα στα κλαδιά του! Έγινε τόσο λαμπερό, όπως η λαχτάρα των παιδιών να έχουν τον μπαμπά στο σπίτι την Πρωτοχρονιά! Τόσο μαγικό, που ο εκείνος μπορούσε να το δει και να νιώσει ότι τον αγαπούν! Δεν ένιωθε πια τόσο μόνος.

     Εκείνη την Πρωτοχρονιά ήταν λες και πραγματοποιήθηκαν όλες οι ευχές.

Χμμμμ όλες; Η καλύτερη ευχή έμεινε για αργότερα...

       Ένα χρόνο μετά, τα παιδιά δε χρειάζονταν κανένα πελώριο δέντρο για να δείξουν την αγάπη τους. Γιατί το στόλιζαν όλοι μαζί στο σπίτι!  

     Όμως, αν κοιτούσαν έξω, στον ουρανό μπορούσαν να δουν χιλιάδες θεόρατα, στολισμένα δέντρα, που έστελναν αγάπη στα καράβια όλης της γης!

Ολγα Κουση εκπαιδευτικός

Υ.Γ Μην ξεχνάτε να κάνετε like στην σελίδα μας και να κοινοποιήσετε το άρθρο ε!!

Share:

Read More

Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει

Στὸ τσαρσὶ λιγόστευε ἡ φασαρία, μὰ στοὺς μαχαλάδες γυρίζανε τὰ παιδιὰ μὲ τὰ φανάρια καὶ λέγανε τὰ κάλαντα στὰ σπίτια. 

Οἱ πόρτες ἤτανε ἀνοιχτές, οἱ νοικοκυραῖοι, οἱ νοικοκυρᾶδες καὶ τὰ παιδιά τους, ὅλοι ἤτανε χαρούμενοι, κι ὑποδεχόντανε τοὺς ψαλτάδες, καὶ κεῖνοι ἀρχίζανε καλόφωνοι σὰν χοτζᾶδες:

...Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει
οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, χαίρει ἡ κτίσις ὅλη...
...Δότε κι ἐμᾶς τὸν κόπον μας, ὅ,τ᾿ εἶναι ὁρισμός σας,
καὶ ὁ Χριστός μας πάντοτε νὰ εἶναι βοηθός σας. Καὶ εἰς ἔτη πολλά!!!

Καλὴν ἐσπέραν ἄρχοντες κι ἂν εἶναι ὁρισμός σας, Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει.
Ἐν τῷ σπηλαίῳ τίκτεται, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει κι ἡ φύσις ὅλη.
Ἐκ τῆς Περσίας ἔρχονται τρεῖς Μάγοι μὲ τὰ δῶρα, ἄστρον λαμπρὸν τοὺς ὁδηγεῖ, χωρίς νὰ λείψῃ ὥρα.
Γονατιστοὶ τὸν προσκυνοῦν καὶ δῶρα τοῦ χαρίζουν, σμύρνα, χρυσὸν καὶ λίβανον, Θεὸν τὸν εὐφημίζουν.
Καὶ ἐπληρώθη τὸ ῥηθέν, Προφήτου Ἡσαΐου, μετὰ τῶν ἄλλων προφητῶν καὶ τοῦ Ἱερεμίου.
Ἰδοὺ ὅπως σᾶς εἴπαμεν ὅλην τὴν ὑμνωδίαν, τοῦ Ἰησοῦ μας τοῦ Χριστοῦ, Γέννησιν τὴν ἁγίαν.
Χρόνους πολλοὺς νὰ χαίρεσθε, πάντα εὐτυχισμένοι, σωματικῶς καὶ ψυχικῶς νὰ εἶσθε πλουτισμένοι.

Καί σᾶς καληνυχτίζουμε, πέσετε, κοιμηθεῖτε,
ὀλίγον ὕπνον πάρετε κι εὐθύς νά σηκωθῆτε.
Στήν Ἐκκλησίαν τρέξατε μέ θείαν προθυμίαν
καί μέ πολλήν εὐλάβειαν στήν Θείαν Λειτουργίαν.
Εἰς ἔτη πολλά!

Μνήμες!

Share:

Read More

Φέτος τα Χριστούγεννα μη σκεφτείς μόνο τον εαυτό σου

Μέρες Χριστουγέννων, μία αρκετά ιδιόμορφη γιορτή κι εποχή του χρόνου για τους ανθρώπους, καθώς σε
άλλους φέρνουν χαρά και ζωντάνια, ενώ σε άλλους μελαγχολία, καμιά φορά και μιζέρια. Αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία, σίγουρα για τη συγκεκριμένη εποχή ανυπομονείς όλο το χρόνο, και μόλις έρχεται είναι το καλύτερό σου.

Νιώθεις μία αλλαγή στην ατμόσφαιρα, μία
 αλλιώτικη αύρα, μία αίσθηση ευθυμίας που πηγάζει από μέσα σου βαθιά. Έχεις απεριόριστη αγάπη να προσφέρεις σε όλους, και γενικά θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, στοχεύεις στην πνευματική και ψυχική σου βελτίωση, και τα Χριστούγεννα αποτελούν την τέλεια αφορμή για να το κάνεις!

Λίγοι άνθρωποι συλλαμβάνουν το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων, και τους θαυμάζω πραγματικά. Πολλοί τα έχουμε παρεξηγήσει τα Χριστούγεννα. Ωραία τα στολίδια και το δέντρο στο σπίτι σου, και οι υπερπαραγωγές στις πλατείες στο κέντρο κάθε πόλης, και τα δώρα από τη θεία και το θείο, πολύ όμορφα είναι, πράγματι.
 Αλλά δεν είναι αυτό το νόημα των Χριστουγέννων και κάπου εκεί το χάνουμε όλοι και απογοητευόμαστε είτε επειδή φέτος ο νονός μας δε μας θυμήθηκε, είτε επειδή δε μας φτάνουν τα λεφτά να πάμε ταξιδάκι με το μωρό ή με την παρέα, είτε επειδή πολύ απλά μας πιάνει το παράπονο που άλλοι έχουν περισσότερα κι εμείς λιγότερα.
Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή προσφοράς, αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας. Ξέρω, όλους μας από μικρά παιδιά αλλιώς μας τα έμαθαν και αλλιώς μετά μάθαμε ότι είναι, και δε λέμε να το πιστέψουμε. Καιρός όμως να αποδεχτούμε την αλήθεια, γιατί δεν είναι τόσο απογοητευτική, όσο νομίζουμε. Θα νοσταλγείς σίγουρα τις στιγμές που παιδί πήγαινες κρυφά ξημερώματα Πρωτοχρονιάς κάτω από το στολισμένο δέντρο, έβρισκες τα δώρα σου από τον Αϊ Βασίλη και χαιρόσουν.
 Και τι ωραία, τι καλά. Όμως πια δεν είμαστε παιδιά. Είναι σειρά μας να προσφέρουμε εμείς, και το λέω ειδικά αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, δηλαδή που μελαγχολούν με τα Χριστούγεννα αντί να χαίρονται.

Κατ' αρχάς, ούτε σε αδικώ, ούτε θα σε κράξω, γιατί κι εγώ μέχρι πριν λίγο καιρό στην ίδια κατηγορία με σένα ήμουν. Οι λόγοι που οι άνθρωποι μελαγχολούν αυτή την εποχή είναι πολλοί και σε αριθμό, αλλά και σε ποικιλία είδους.

 Για αυτό καλό είναι όταν κάποιος φίλος μας πει ότι δεν του αρέσουν τα Χριστούγεννα ενώ εμείς τα λατρεύουμε, να βάλουμε λίγο το μυαλό μας να σκεφτεί και να αναρωτηθούμε γιατί αυτός ο άνθρωπος μπορεί να μελαγχολεί με την πιο χαρούμενη εποχή του χρόνου;
 Μπορεί να έχασε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, ή να του τη σπάει η δηθενιά κάποιων ανθρώπων, που όλη τη χρονιά ήταν τα μεγαλύτερα ρεμάλια και ξαφνικά τώρα, δίνουν ένα κέρμα σε έναν άστεγο και παινεύονται ότι είναι φιλάνθρωποι, ότι βοηθάνε, και ότι γενικά έχουν μέσα τους το πνεύμα των Χριστουγέννων. Είναι απλά εδώ τα πράγματα. Αφήνεις τους άλλους να ξεφτιλίζονται και να πιστεύουν για τον εαυτό τους ό,τι γουστάρουν να πιστεύουν, κι εσύ βοηθάς το συνάνθρωπό σου που έχει περισσότερη ανάγκη από εσένα.
Γιατί όσο χάλια κι αν νομίζουμε πως είμαστε, πάντα θα υπάρχει κάποιος που είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς, αλλά και σε χειρότερη. Είσαι φοιτητής, άνεργος με οικογένεια να αναθρέψεις, και δε σου περισσεύουν χρήματα για να τα δώσεις είτε σε κάποιο ίδρυμα, είτε στους άστεγους; Δεκτό και από κάθε άποψη κατανοητό. 

Υπάρχουν απίστευτα πολλοί τρόποι να βοηθήσεις, όταν πραγματικά θέλεις να το κάνεις! Τρόπος πρώτος: Δωρίζεις τα παλιά σου ρούχα και παπούτσια σε ιδρύματα που οργανώνουν τέτοιες συγκεντρώσεις, πόσο μάλλον τέτοιες γιορτινές μέρες.

Ειδικά με το ζήτημα των προσφύγων που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα, έχεις πλήθος επιλογών για το πού θα δωρίσεις παλιά σου πράγματα που δε χρειάζεσαι πια, συν του ότι θα προσφέρεις χαρά και χαμόγελα σε ανθρώπους που βιώνουν τραγικές καταστάσεις και είναι μακριά από το σπίτι τους, τις οικογένειές τους, τους δικούς τους ανθρώπους, ή που δεν έχουν καν κάποιον άνθρωπο δικό τους εν ζωή.

 Τρόπος δεύτερος: Εθελοντική εργασία σε πλήθους τομών, όπως με τη φροντίδα παιδιών στα νοσοκομεία, σε διάφορα παζάρια κι εκθέσεις της πόλεις σου, σε διάφορες εταιρείες και κέντρα στήριξης παιδιών και οικογενειών που μπορείς να βρεις με λίγη έρευνα στο διαδίκτυο.
 Το συναίσθημα του να βοηθάς έναν συνάνθρωπό σου, είναι πιο σημαντικό και πληρέστερο από οποιοδήποτε δώρο θα σου έκανε κάποιος δικός σου. Γεμίζει την ψυχή σου και πραγματικά νιώθεις ότι βελτιώνεσαι και δίνεις προτεραιότητα σε σημαντικές ανάγκες ανθρώπων. Δε σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και τις ατομικές σου ανάγκες.
 Και κάπου εδώ βρίσκεις ακριβώς το νόημα των Χριστουγέννων. Να μη βάζεις πιο πάνω τον εαυτό σου, αλλά την προσφορά, τη βοήθεια και την αγάπη. Μπορεί να μη σου προσφέρουν καν χρήματα σαν πράξεις και να μη γεμίζει το πορτοφόλι σου, αλλά γεμίζει την ψυχή σου με συναισθήματα που δεν εξαγοράζουν ούτε τα πιο γεμάτα πορτοφόλια. Γι’ αυτό μην μπερδεύεσαι, τα Χριστούγεννα δε βρίσκονται στα εξωτερικά φώτα που προωθούν εδώ και χρόνια οι Αγορές και οι διαφημίσεις με την προώθηση των υλικοευδαιμονιστικών τους αντιλήψεων, αλλά βρίσκονται εσωτερικά, μέσα σου, σε διάφορα συναισθήματα.
Και μην ξεχνάς ότι μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι στις 25 Δεκεμβρίου, μέσα σου όμως πρέπει να είναι όλες τις μέρες του χρόνου. Γιατί ο συνάνθρωπος σου δεν έχει ανάγκη μόνο εκείνη τη μέρα, αλλά κάθε μέρα σου.

Share:

Read More

Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βυθό

Στην Αλόννησο στόλισαν χριστουγεννιάτικο δέντρο κάτω από το νερό, με πρωτοβουλία του Δήμου Αλοννήσου.

Οι πολίτες έδωσαν το «παρών» στη γιορτή του Σαββάτου, φέροντας μάλιστα τα στολίδια τους μαζί για το υποβρύχιο χριστουγεννιάτικο δέντρο, μετά από σχετικό κάλεσμα του Δήμου.

Τον υποβρύχιο συμβολικό στολισμό ανέλαβαν ο δήμαρχος Αλοννήσου Πέτρος Βαφίνης, η πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού Μαρία Αγάλλου, οι εκπαιδευτές Δίας Μένης και Ηλιάννα Γιαλαμά και οι δύτες Βασίλης Παπαϊωάννου και Τάσος Ούτσας, με την εθελοντική στήριξη του Alonissos Triton Dive Center και της Δήμητρας Μηνά. Το βίντεο με τον στολισμό πλαισιώνει τις ξεχωριστές χριστουγεννιάτικες ευχές του δήμου για εφέτος με σύνθημα, «Merry Christmas and 2023 SEAson’s Greetings!».

Ο δήμαρχος Αλοννήσου δήλωσε χαρακτηριστικά πως «για την Αλόννησο, οι καταδύσεις δεν είναι κάτι ευκαιριακό αλλά μία φιλοσοφία ζωής για κάθε στιγμή του έτους που πρωταγωνιστεί στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου στο νησί μας. Μέσα από μία συμβολική δράση, θέλαμε να μεταφέρουμε το εορταστικό κλίμα των ημερών με τον δικό μας τρόπο. Η βουτιά ήταν αναζωογονητική, ενώ ο κόσμος αγκάλιασε την ιδέα, επιζητώντας το διαφορετικό μέσα στις γιορτές. Χρόνια Πολλά με υγεία και αισιοδοξία σε όλους!» 

Προσφάτως, μάλιστα, η Αλόννησος απέσπασε το βραβείο Best Diving Destination μετά από ψηφοφορία Βρετανών tour operators, στο πλαίσιο των πρώτων Greek Travel Awards που διοργάνωσε επιτυχώς το Γραφείο ΕΟΤ Ην. Βασιλείου & Ιρλανδίας.

Σημειώνεται πως ο πρώτος υποβρύχιος γάμος που διοργάνωσε ο Δήμος Αλοννήσου στο τέλος του καλοκαιριού, έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής σε δημιουργία ενδιαφέροντος και σε κρατήσεις για νέους γάμους από ζευγάρια που θέλουν να παντρευτούν κάτω από το νερό στην Αλόννησο το επόμενο καλοκαίρι.

Κατερίνα Ματέρη και το best news! 

Share:

Read More

Η Παναγία της Ξενιάς φτιαγμένη με μαστίχα

Η Παναγία της Ξενιάς, είναι φτιαγμένη από κερί και μαστίχα, το «κηρομάστιχο», που φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια ενώ σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά και βρέθηκε με θαυμαστό τρόπο στην παραλιακή περιοχή της «Λάκα Παναγιάς» στο σημερινό χωριό Αχίλλειο της Μαγνησίας, γύρω στα 850.

Στη «Λάκα Παναγιά», μία μικρή χερσονησίζουσα εδαφική γλωσσίδα, υπήρχε τότε μία χριστιανική εκκλησία και άλλα κτίσματα γύρω της, επάνω σε ερείπια αρχαιοελληνικών λατρευτικών ιερών προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και του θεού Ποσειδώνα.

Οι κάτοικοι και οι κληρικοί της περιοχής πήραν την εικόνα της Παναγίας και την τοποθέτησαν στην εκκλησία τους και την «Παναγιά» αυτή, πού ξαφνικά ήρθε στα μέρη τους, την ονόμασαν «Παναγία Ξενιά», επειδή ήρθε από τα «ξένα».

Έτσι έγινε εκεί ένα μοναστήρι, το Μοναστήρι της «Λάκα Παναγιάς», πού πήρε και την ονομασία «Μοναστήρι Παναγίας Ξενιάς» και εκεί η εικόνα της «Παναγίας Ξενιάς» έμεινε 250 περίπου χρόνια μέχρι κάπου στα 1210.

Οι συχνές πειρατικές επιδρομές αλλά και η εχθρική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε στην περιοχή η καταλυτική και δυναμική παρουσία των καθολικών Βενετών και των φανατικών καθολικών μοναχών του Τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών τους αλλά και των αδελφών Αλμπερτίνου και Ρολανδίνου Κανόσα ανάγκασαν τους ορθόδοξους μοναχούς να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι τους στη «Λάκα Παναγιά» και να χτίσουν άλλο στο μεγάλο και απόμερο δασόκτημά τους «Κουκλιάς», στο οποίο έμειναν μέχρι το 1350 περίπου οπότε μετακόμισαν στην Παναγία Κισσιώτισσα (Μονή Άνω Ξενιάς).

Η «Παναγία Ξενιά» ήταν μία εικόνα με τεράστια φήμη εξ αιτίας του θαυμαστού τρόπου με τον οποίο έφτασε στην περιοχή αλλά και εξ αιτίας των πολλών θαυμάτων που αποδίδονταν σε αυτή, κουβαλώντας μια τέτοια μεγάλη φήμη μαζί της η «Παναγία Ξενιά» έφτασε στην «Παναγία Κισσιώτισσα». Η μεγάλη αυτή φήμη της επισκίασε την φήμη της επίσης θαυματουργής εφέστιας εικόνας της Παναγίας Κισσιώτισσας που υπήρχε ήδη στο μοναστήρι και βαθμηδὸν το Μοναστήρι αντί «Μοναστήρι Παναγίας Κισσιώτισσας» άρχισε να ακούγεται και να γίνεται γνωστό ως «Μοναστήρι Παναγίας Ξενιάς».

Η ονομασία, ωστόσο, «Μοναστήρι Παναγίας Ξενιάς», ουδέποτε δόθηκε επίσημα από κάποια υπεύθυνη και αρμόδια αρχή και ουδέποτε πάρθηκε κάποια σχετική απόφαση του αρμόδιου ηγουμενοσυμβουλίου για την μετονομασία.

Βασικά δύο πράγματα μου έκαναν κλικ, το ένα είναι η μαστίχα, που είναι εντυπωσιακό πως την επεξεργάζονταν σε εκείνα τα χρόνια και δεύτερον το όνομα της Παναγίας  !! Πόσα ονόματα αλήθεια της έχουμε δώσει;

Share:

Read More