Τουλίπες και Χρωματοθεραπεία με άρωμα!!

Μυροβόλος με τα όλα της λοιπόν η Χίος!!

Εκτός από το άρωμα της μαστίχας μια βόλτα στην εξοχή σε γεμίζει από άρωμα από μυρωδιές από οξυγόνο από όνειρα από ξενοιασιά από τα πάντα καλή μου φίλη.

Ηταν και αυτό το βροχερό τοπίο ( Καθαρά Δευτέρα) οπότε με μια (λέμε τώρα) σπίθα ήλιου ε, χυθήκαμε στους αγρούς και στα λιβάδια!!

Χρώματα και αρώματα θα δείτε παρακάτω !!

Επίσης πόσα χρώματα μπορείτε να βρείτε στο δρόμο σας!!

Αρχίζοντας από της Τουλίπες και μερικά στάδια ανάπτυξις 

Μια στάση πάντα στην υπεραιωνόβια ελιά Λιβιεράνι σε συναρπάζει και  επειδή 

πολλοί το ακούτε αλλά κανείς, ε σχεδόν κανείς δεν ξέρει γιατί ονομάστηκε έτσι και επίσης είναι κάτι το ανεπανάληπτο να σταθείς δίπλα της.

 Στην περιοχή Βασιλικές, στη Χίο, (περιοχή «Πέρα Μύλος» της Καλλιµασιάς, κοντά στο δρόµο για τη Μέσα ∆ιδύµα) υπάρχει ένα υπερμέγεθες ελαιόδεντρο, ηλικίας 10 αιώνων, το οποίο σύμφωνα με τον ιταλό βοτανολόγο Paolo Liverani, πρέπει άμεσα να χαρακτηριστεί Μνημείο της Φύσης και να προστατευτεί!

 Σε επιστολή του ο Paolo Liverani στον ∆ηµήτρη

Μελαχροινούδη ένα πάσχα πριν μια δεκαετία και κάτι, σε µετάφραση από τα ιταλικά, του φαρµακοποιού ∆ηµήτρη Κοκκινάκη:

«Αγαπητέ ∆ηµήτρη

Σου γράφω µε µια µικρή καθυστέρηση για να σε

ευχαριστήσω για την φιλοξενία που µας επέδειξες µεταφέροντας µας στην ενδοχώρα της Χίου

και δείχνοντας µας εκείνη την ελιά ήταν πραγματικά µνηµειώδεις. Οµολογώ ότι µια ελιά σαν και

 αυτή δεν υπάρχει σε κανένα άλλο µέρος στον κόσµο. Θα πρέπει να προστατευθούν και να καταχωρηθούν στα τουριστικά δρομολόγια που μπορείς να κάνεις µε αυτοκίνητο ή ποδήλατο.

Και συνεχίζοντας θα σας πω ότι και με μηχανάκι  πας και με τα πόδια πας αρκεί να σου αρέσει η φύση και να θέλεις να απολαύσεις τον καθαρό αέρα και τις ομορφιές που μας δίνη η φύση

 Οι προσπάθειες προστασίας του δένδρου έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια, αν και μέχρι σήμερα το μόνο που έχει επιτευχθεί είναι να ... ονομαστεί "Ελιά Λιβεράνι" προς τιμήν του βοτανολόγου.

  

 Με περίμετρο γύρω στα 13 μέτρα (στη φωτογραφία), ηλικία μεγαλύτερη των 10 αιώνων και σε συνδιασμό με τη σύνθεση του εδάφους, την ποσότητα βροχόπτωσης και το κλίμα που επικρατεί, το ελαιόδεντρο χαρακτηρίζει διαχρονικά την ανθρώπινη δραστηριότητα στην περιοχή.

Πάμε παρακάτω....Χρωματοθεραπεία με άρωμα!!

Ότι χρώμα θέλεις μπορείς να το βρεις από χωράφι σε χωράφι και από δρομάκι σε δρομάκι!!

                                                  

 Και μην ξεχνάμε οτι πάντα έχεις το γαλάζιο του ουρανού και της θθάλασσας δίπλα σου!!

Και δεν έχουν βγει καν η ορχιδέες!!

Σε λίγες μέρες δηλαδής!! 

Η φωτογραφία του Κ Paolo Liverani και ένα κομμάτι απο την 

επιστολή είναι....... Από το Περιοδικό «∆άφνη» τεύχος 14, Ιούλιος 2005

Share:

Read More

Στη μνήμη της Μικρασιας

 Πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη, 30 Μαρτίου 2022, στα ΓΕΛ, στο Μουσικό σχολείο Χίου και τα Γυμνάσια με Λυκειακές τάξεις της Δ.Δ.Ε. Χίου ο 18ος λογοτεχνικός μαθητικός διαγωνισμός «Ανδρέας

 Αξιωτάκης», που αποτελεί κομμάτι των ετήσιων εκδηλώσεων του Φάρου Βαρβασίου στη Μνήμη της Μικρασίας. Ο Διαγωνισμός πραγματοποιείται πάντα σε συνδιοργάνωση με τη Δ.Δ.Ε Χίου και την στήριξη των Σχολικών Δραστηριοτήτων της. 

 

Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν το ακόλουθο:  

«100 χρόνια πριν, στα 1922, ήταν αβάσταχτη η οδύνη από την απώλεια των ελληνικών κοιτίδων στη Μικρασία και το κύμα της προσφυγιάς που ακολούθησε, μία οδύνη που έγινε σιγά σιγά καημός και μνήμη πυρακτωμένη για όσους επέζησαν.

Σήμερα, 100 χρόνια μετά από την αναγκαστική αυτή «έξοδο», πώς, αλήθεια, εγγράφεται, στην καρδιά και στο νου σας, το αποτύπωμα αυτής της επετείου;

Είναι, μήπως, για εσάς, μερικές σελίδες Ιστορίας που θα πρέπει να αντιμετωπίσετε ως εξεταστέα ύλη; Είναι βήματα ενός χορού και μελωδίες από τραγούδια που έχετε αγαπήσει; Είναι παραδοσιακές γεύσεις ή έθιμα που περνούν από γενιά σε γενιά, φερμένα ποιος ξέρει από πού, κομμάτι, όμως, αναπόσπαστο της καθημερινότητας ή της γιορτής μας; Είναι η παμπάλαιη εικόνα από τη Σμύρνη ή η κεντημένη «καλημέρα» από τον Τσεσμέ, κειμήλια που έχουν βρει τη θέση τους σε κάποια γωνιά του σπιτιού σας; Ή μήπως είναι όλες εκείνες οι κομματιασμένες αφηγήσεις του γέροντα προπάππου από το Βαρβάσι και των γιαγιάδων από την Αιγνούσα, το Καστέλο, την Καλαμωτή, τα Νένητα ή τη Βολισσό, που ξέρουν να συνταιριάζουν όμορφα παινέματα και στιχάκια ή κλαίνε με δάκρυ αληθινό, όταν ψάλλουν το «μοιρολόι της Παναγιάς»;

Τις σκέψεις, τους στοχασμούς, το αίσθημα ή τη γνώση σας για όλα τα παραπάνω, μεταφέρετέ τα στο χαρτί -σε όποια μορφή ποιητικού ή πεζού λόγου θελήσετε- έτσι ώστε μέσα από τα κείμενά σας οι πατρίδες αυτές να παραμένουν αξέχαστες. Εκατό χρόνια ακριβώς μετά το χαλασμό τους."

 Στον φετινό διαγωνισμό συμμετείχαν 47, συνολικά, μαθήτριες και μαθητές από τη Β΄ (31) και Γ΄ τάξη (16) των εξής σχολείων: 

1ο, 2ο, 3ο ΓΕΛ, ΓΕΛ Βροντάδου, Καλλιμασιάς, Καλαμωτής, Μουσικό σχολείο, Γυμνάσιο -με Λυκειακές τάξεις- Βολισσού και Οινουσσών. 

Τα μαθητικά γραπτά θα αξιολογηθούν από τριμελή Επιτροπή Φιλολόγων, προκειμένου να απονεμηθούν τα καθιερωμένα βραβεία και έπαινοι από το Μορφωτικό Σύνδεσμο Βαρβασίου Χίου- Βιβλιοθήκη «ο Φάρος», σε ειδική τελετή στα τέλη Μαΐου. 

Ο Φάρος Βαρβασίου εκφράζει τις θερμότερες των ευχαριστιών του στον Διευθυντή της Δ.Δ.Ε Χίου κύριο Αιμιλιανό Ευαγγελινό, την κυρία Στέλλα Τσιροπινά υπεύθυνη των Σχολικών Δραστηριοτήτων της Δ.Δ.Εκπαίδευσης Χίου, τους εκπαιδευτικούς των Λυκείων μας και όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην επετειακή αυτή χρονιά. 

Share:

Read More

Από το Χάος – Άγχος στην Αρμονία!

Ζούμε σε μία συναρπαστική εποχή, γεμάτη προκλήσεις και θαύματα. Έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή να αλλάξουμε όλα όσα χρειάζεται για να κάνουμε τη Γη τον πλανήτη της Χαράς. Έχει έρθει η ώρα να επιστρέψουμε στον Παράδεισο έχοντας κατακτήσει τη γνώση της απώλειας, της αποσύνδεσης, του πολέμου, της φρίκης, της απληστίας.
Έχει έρθει η ώρα να τα αφήσουμε πίσω όλα αυτά.
Είσαι η ιερή μονάδα της αλλαγής. Καθώς βελτιώνεις τη σχέση σου με τον Εαυτό σου, με τους Άλλους και με τον Κόσμο, ανοίγεις το δρόμο για την υλοποίηση της αναβάθμισης της Ανθρωπότητας.
Όλα όσα συμβαίνουν αυτό τον καιρό έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: μας ενεργοποιούν προς την αλλαγή. Τα προβλήματα γίνονται πιο έντονα για να τα δούμε. Η ένταση ανεβαίνει, τα ψευδή γκρεμίζονται. Είναι φυσικό να βιώνουμε δύσκολα συναισθήματα, χάος, αγωνία, απελπισία. Ο αρρωστημένος μας πολιτισμός έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Και είναι η ώρα για τις επώδυνες συνειδητοποιήσεις που θα σταματήσουν αυτή την ιλιγγιώδη πορεία προς την καταστροφή.
Έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να τα καταφέρουμε! Αρκεί να κάνουμε ο καθένας αυτό που ήδη κάνουμε: ότι καλύτερο μπορούμε!
Καθώς θεραπεύουμε αιώνες αρρώστιας και παράνοιας, τα πράγματα πολλές φορές θα είναι δύσκολα, θα ζητάνε από εμάς την Υπέρβαση, το Θαύμα. Χρειαζόμαστε το πλήρες δυναμικό μας, όλη την πληροφορία που μας κληρονόμησαν τα γονίδιά μας μαζί με τη δύναμη από την εμπειρία ζωής μας. Χρειαζόμαστε να είμαστε ο "καλύτερος εαυτός μας". Το να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το Χάος που ζούμε και το Άγχος που μας προκαλεί, είναι το πρώτο βασικό βήμα προς την Αρμονία που επιθυμούμε.
Κατανοώντας πώς λειτουργούν οι βασικοί μηχανισμοί άμυνας και αυτοΐασης μπορούμε να ιεραρχήσουμε καλύτερα τις ανάγκες μας και να κάνουμε καλύτερες επιλογές για εμάς και τους αγαπημένους μας, σ' αυτό το συλλογικό ταξίδι της ανθρωπότητας προς την Ειρήνη, την Υγεία και την Ευημερία!

Διαδικτυακή εκπαιδευτική συνάντηση μέσα από την πλατφόρμα του zoom
την Τετάρτη 30 -03- 2022
στις 18:00 -20:00
Με τη Γεωργία Φραγκάκη
Εκπαιδευτικό - Ψυχοσωματική θεραπεύτρια

Στη συνάντηση αυτή:
- θα κατανοήσουμε το μηχανισμό του άγχους και τον καθοριστικό ρόλο του στην ψυχοσωματική υγεία
- θα μιλήσουμε για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού και την ενεργοποίηση των μηχανισμών αυτοΐασης
- θα συζητήσουμε τρόπους να ιεραρχούμε τις προτεραιότητες μας ώστε να απολαμβάνουμε το πολύτιμο δώρο της Ζωής

..................................................................................
Η συνάντηση είναι δωρεάν και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
https://us02web.zoom.us/j/83301368897...
Meeting ID: 833 0136 8897
Passcode: 786970
Δείτε λιγότερα
Online

Share:

Read More

Χωρισμός: Αυτά Είναι Τα 5 Στάδια!!!

Και ποιος από μας δεν έχει βρεθεί στη θέση του χωρισμένου... είτε ήταν επιλογή  μας είτε όχι, αυτή είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη θέση που έρχεται να μας θυμίσει ότι τίποτε δεν διαρκεί παντοτινά!!!  Η μέχρι χθες απόλυτη αγάπη της ζωής μας ήρθε η ώρα να περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και σιγά-σιγά ν' ανοίξουμε πανιά για νέες περιπέτειες! Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι, κατά πόσο είναι εύκολο να το ξεπεράσεις και προχωρήσεις, πόσο μάλλον δε, όταν η απόφαση γι' αυτό το χωρισμό δεν είναι δική σου;;;;;

       Ας δούμε λοιπόν μαζί τα 5 στάδια του χωρισμού: 

• Άρνηση: Τον πρώτο καιρό λοιπόν, όταν ακόμα τα συναισθήματά είναι πολύ έντονα για το έτερον ήμισυ, αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι αυτό που ζούμε είναι μια παγιωμένη κατάσταση! Έχουμε πάντα την ελπίδα ότι βιώνουμε ένα ακόμα καβγαδάκι, απλά λίγο πιο έντονο, και ότι κάποια στιγμή η κρίση θα ξεπεραστεί και θα συνεχίσουμε από εκεί ακριβώς όπου είχαμε μείνει. Είναι το στάδιο που βαθιά μέσα μας ξέρουμε την αλήθεια, αλλά δεν τολμάμε να την παραδεχτούμε ούτε καν στον ίδιο μας τον εαυτό!!! Αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτούμε ότι  ο άνθρωπος που μέχρι χθες αποτελούσε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας ξαφνικά είναι ένας ξένος!!!

• Θυμός: Εκεί γίνεται το μεγάλο "γλέντι"... αυτή είναι η αρχή της συνειδητοποίησης!!! Αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά, ποιος έφταιξε, τι θα μπορούσες απ' την πλευρά σου να κάνεις για να μη φτάσετε σε αυτό το σημείο... γιατί τόσο καιρό αγνοούσες τα σημάδια που υπήρχαν μπροστά σου, τι δεν εκτίμησε εκείνος σε σένα...και πολλά πολλά ακόμη! Αν με ρωτάτε θεωρώ ότι είναι καλό να θυμώνει κανείς γιατί το συναίσθημα αυτό θα σε βοηθήσει να κινητοποιηθείς και να πας παρακάτω!!!

• Διαπραγμάτευση: περνάμε τώρα στο πιο άχαρο στάδιο του χωρισμού, τη διαπραγμάτευση!!! Στη φάση αυτή είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να κερδίσουμε πίσω το έως τώρα κεκτημένο μας! Αναρωτιόμαστε "τι θα είχε γίνει αν είχα πει αυτό", "τι θα γινόταν αν είχα κάνει το άλλο..." Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι ένα στάδιο που συνειδητοποιείς πολλά, καταλαβαίνεις τα λάθη σου και μαθαίνεις απ' αυτά για μια "άμεμπτη" συνέχεια!!!

• Κατάθλιψη: Ένα βήμα λοιπόν πριν την τελική αποδοχή! Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα! Δεν μπορείς να σηκωθείς απ' το κρεβάτι, νιώθεις ατονία, δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα! Στη φάση αυτή ξεχνάς εντελώς το χαμόγελο... το μόνο που θες είναι να κλαις αγκαλιά με τα χαρτομάντιλα και να ακούς μουσική! Φυσικά μουσική χωρισμού, για να μπορείς να ταυτίσεις απόλυτα με τον πόνο του στιχουργού, του συνθέτη και φυσικά του ερμηνευτή με το δικό σου πόνο! 

• Αποδοχή: "Τώρα αρχίζει το καλό!!!" Φτάσαμε επιτέλους στη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε σελίδα και να προχωρήσουμε τη ζωή μας παρακάτω! Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε το παρελθόν... κρατάμε όλες τις καλές αναμνήσεις, έχουμε αποκωδικοποιήσει τις άσχημες και με περισσότεροι πείρα από πριν είμαστε έτοιμοι πια να κάνουμε το επόμενο βήμα! Το χαμόγελο και η όρεξη για ζωή έχουν επιστρέψει και το μόνο που μένει πια είναι να βρεθεί ένας νέος έρωτας!΄

Μεταξύ αστείου και σοβαρού, μιας και τίποτα στη ζωή δεν είναι απόλυτα αστείο ή απόλυτα σοβαρό, αυτά ήταν τα 5 στάδια του χωρισμού! 

Φυσικά όλοι οι άνθρωποι δεν περνάμε απ' όλα τα στάδια αναγκαστικά! Πείτε μου λοιπόν εσείς από ποια στάδια έχετε περάσει και ποια έχετε "παραλείψει" μετά από ένα χωρισμό;;;;;

Share:

Read More

Η ΠΑΝΤΡΕΙΑ Τ'Σ ΜΑΓΔΑΛΟΥΣ - Μπουρανί και πέη

Σε μια εποχή που όλα κατακρίνονται, τα ήθη έχουν ισοπεδωθεί ή χρησιμοποιούνται ως δικαιολογία πουριτανισμού και τα έθιμα έχουν κρυφτεί στη λήθη, στον Τύρναβο της Λάρισας, στην καρδιά του Θεσσαλικού κάμπου, λίγα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας της Θεσσαλίας, μια παράδοση σπάει τα ταμπού, αναβιώνει τη Διονυσιακή λατρεία, και γιορτάζει περίτρανα την Αποκριά, το ποτό, το ξεφάντωμα και… τα πέη! Ο λόγος για το έθιμο του «Μπουρανίου» που λαμβάνει χώρα την Καθαρά Δευτέρα, κάθε χρόνο, στον Τύρναβο.

                                          

Το «Μπουρανί» (τούρκικη λέξη) σημαίνει λαχανόρυζο (ή σπανακόρυζο), είναι έδεσμα σε μορφή σούπας, από σπανάκι, τσουκνίδα, και ξύδι. Σημάνει την έναρξη του χορού, των τραγουδιών και των άσεμνων εκφράσεων και πειραγμάτων. Στην ουσία, το «Μπουρανί» είναι η γιορτή του φαλλού, συμβολίζει την αναπαραγωγή και την ευτεκνία. Στο έθιμο, οι άντρες κρατούν

στα χέρια τους φαλλούς, σαν σκήπτρα, φτιαγμένα από ξύλο ή πηλό.

Πώς ξεκίνησε, όμως, η παράδοση αυτή; Οι ρίζες της χάνονται στο χρόνο αλλά τα πρώτα στοιχεία για την τέλεση του εθίμου εμφανίζονται το 1898. Για την προέλευση του εθίμου υπάρχουν δυο εκδοχές. Η πρώτη αναφέρει ότι οι ρίζες του βρίσκονται στα αρχαία χρόνια και σε γιορτές όπως τα Διονύσια, τα Αφροδίσια και τα Θεσμοφόρια. Τότε, το ποτό έρρεε άφθονο και οι «άσεμνες» πράξεις και συνευρέσεις εξυμνούνταν κατά τη διάρκεια των Βακχικών τελετών. Η δεύτερη εκδοχή αναφέρει ότι το έθιμο καθιερώθηκε από Αρβανίτες όταν εγκαταστάθηκαν, από τον Σουλτάνο, στον Τύρναβο, κάπου στα 1770 και διατηρεί μέχρι και σήμερα τμήματα της μορφής που είχε και τότε. Κάθε χρόνο, την Καθαρά Δευτέρα στον Τύρναβο, οι Τυρναβίτες πηγαίνουν στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, σε μορφή πομπής, στρώνουν στο έδαφος διάφορα φαγητά και μια φιάλη σε σχήμα φαλλού με κρασί.

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας ο «νικητής» (αυτός που μεθούσε περισσότερο) «στεφόταν» από τους κατοίκους, «Βασιλιά της Αποκριάς». Ο «Βασιλιάς», σύμφωνα πάλι με δυο εκδοχές, είτε περιφερόταν στους ώμους των κατοίκων, στην πλατεία, και τον «έλουζαν» με κοσμητικά επίθετα και χειρονομίες είτε τον έβαζαν ανάποδα πάνω σε ένα γαϊδούρι και τον περιέφεραν στην πόλη ενώ εκείνος κρατούσε την ουρά του γαϊδουριού.

Βέβαια με το πέρασμα των χρόνων και των πουριτανικών κυβερνήσεων και επιρροών της εκκλησίας, το καρναβάλι δέχτηκε «επιθέσεις» και λογοκρισία. Εξάλλου το κεντρικό «αξεσουάρ» του Τυρναβίτικου καρναβαλιού ήταν και παραμένει ο φαλλός.

Ο φτερωτός φαλλός του Φιλωνίδη κατευθύνεται προς την Ανεμώνη, αγνοώντας στιγμιαία την Αυλητρίδα αριστερά του και μιά τρίτη ανώνυμη κυρία δεξιά του.

Τεράστια πέη, σε διαφορετικά χρώματα, είτε από πηλό είτε από πλαστικό ή σε μορφή μπαλονιών «έντυναν» την εκδήλωση και τους εορτασμούς. Όσο κι αν προσπαθούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και η εκκλησία να λογοκρίνουν το πανηγύρι, οι κάτοικοι αντιδρούσαν και συνέχιζαν τους εορτασμούς ακόμη και στα κρυφά. Μετά την περίοδο της δικτατορίας, οι κάτοικοι πρόσθεσαν την παρέλαση από μεγάλα άρματα, με θέματα εμπνευσμένα από τις παραδόσεις αλλά και από την επικαιρότητα. Όλες οι εκδηλώσεις κορυφώνονται την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.

Στον Τύρναβο οι εκδηλώσεις της Αποκριάς διαφέρουν από οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Ελλάδα. Το ξεφάντωμα διαρκεί σε 24ωρη βάση, το κρασί ρέει άφθονο όπως και το «Μπουρανί» και τα ανείπωτα κρυφά ένστικτα διακωμωδούνται, ξυπνούν, ερεθίζονται και εκφράζονται ελεύθερα. Στις μέρες μας, μια επίσκεψη στον Τύρναβο τις μέρες της Αποκριάς, είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος εκτόνωσης και διασκέδασης. Εξάλλου όπως πολύ σοφά λέει και ο λαός, οι υπεύθυνοι για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι όλοι για τον… Οπότε γιατί να μην τον τιμήσουμε με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο;

                                                   Η ΠΑΝΤΡΕΙΑ  Τ'Σ ΜΑΓΔΑΛΟΥΣ

μανούλα μου  βαρέθηκα 

τα βράδια  στου  κρεβάτι  να

παιζου  του  μουνακι  μου

 κι  κεινου  καβλεις  να  χει

 μει  ποιόν  να σει  παντρέψουμει 

κουρτσάκι μ' λατρειμενου

.. μ' έναν  που  ναχει  μανούλα  μου 

τουν  πούτσου σηκουμένου

 μ' έναν  να είνει  όμουρφους 

να μη ξεινουκοιτάει

κι   μόνου  του  μουνάκι  μου  

μουνάχα να γαμάει  

αιντει  φουνάχτει  στου  χουριό

κι  στη  τρανή  την πόλη

πως η μαγδάλου  θέλει  γαμπρό

τουν πιό γαμιά  απ' όλοι

πέτει  σ όλοι  τ'ς γαμικουλεις

κι  τ΄ς  μακρυπουτσαρ΄σδεις 

 οτι  καούρεις  εχει  στου μνι  

κι  ψάχνει  για  γαμιάδεις

             Το άρθρο έγινε σε συνεργασία με τον  Γιάννη Διογένη και τον Δημήτρη Πλαβούκο

Share:

Read More