Τα λέει όλα ο Γιάννης παρακάτω, το ότι πονάμε όλοι το ξέρουμε, αλλά τι να πω στην μικρή μου κόρη που κατάλαβε που είναι η φωτιά και με απορία στα μάτια μου είπε, βρε μπαμπά και πως θα πηγαίνουμε να βλέπουμε τώρα τα δάση το χειμώνα και να βγάζουμε φωτογραφίες και να τρέχουμε πανω κάτω στα δέντρα και να μαζεύουμε κουκουνάρες;;
 |
| απο τον φίλο Ioannhs Papal |
Του Γιάννη Μακριδάκη
Εκατό ακριβώς χρόνια μετά την προσάρτησή της στο ελληνικό
κράτος, η Χίος απέκτησε την όψη που είχε το καλοκαίρι του 1822, σχεδόν διακόσια
χρόνια πριν δηλαδή. Καμμένη και ρημαγμένη, σβησμένη σχεδόν από τον χάρτη.
Με λίγα λόγια, εκατό χρόνια νεοελληνικής διοίκησης και
"ανάπτυξης", γύρισαν τη Χίο ακριβώς διακόσια χρόνια πίσω.
Οι προεστοί της εποχής εκείνης είχαν κρεμαστεί πρώτοι στα
πλατάνια της πλατείας Βουνακίου. Οι Βουλευτές, ο Αντιπεριφερειάρχης, ο Δήμαρχος
και οι κάθε λογής Σύμβουλοι σήμερα, κάνουν συσκέψεις και αναμένουν την 11η
Νοεμβρίου για να μπουν επικεφαλής της παρέλασης και των εκδηλώσεων τιμής της
"απελευθέρωσης".
Η Ελλάδα καταστρέφεται από άκρη σ' άκρη εδώ και δεκαετίες.
Τώρα βρισκόμαστε στην κορύφωση της καταστροφής, στο αποτελείωμα της χώρας και
της ψυχής που θράφηκε σ' αυτά τα χώματα.
Είναι η μεγαλύτερη καταστροφή μετά από την Σφαγή και στον
Σεισμό του 1881, δήλωσε ο Δήμαρχος Χίου για την πυρκαγιά που αφάνισε το νησί. Η
μεγαλύτερη καταστροφή Δήμαρχε δεν ήταν η πυρκαγιά αλλά όλο αυτό το
κοινωνικοπολιτικό σύστημα που σας εξέθρεψε και σας ανέδειξε ως πολιτική
φυσιογνωμία. Κι εσάς και τον Αντιπεριφερειάρχη και τους Βουλευτές και κάθε
άλλον
