Το 1923 ήταν το έτος κατά το οποίο το άρτι σχηματισθέν στη
σημερινή του μορφή ελληνικό κράτος αποφάσισε να κάνει την πρώτη κίνηση
προσέγγισης στη Δύση. Έτσι, απαρνήθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο σύμφωνα με το
ποίο όριζε τις υποθέσεις και την καθημερινή ζωή των πολιτών του μέχρι τότε και
υιοθέτησε το Γρηγοριανό για να συμβαδίσει με την πολιτισμένη Ευρώπη.
Η σημαντικότερη όμως παράμετρος της απόφασης αυτής ήταν ότι
για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά, ελληνική κυβέρνηση τόλμησε να διαχωρίσει
κάπως το Κράτος από την Εκκλησία προβαίνοντας σε μια πράξη διαχωρισμού της
πολιτικής από τη θρησκευτική καθημερινότητα. Η υλοποίηση αυτής της απόφασης
βέβαια είχε πολλές και άμεσες συνέπειες όσον αφορά στον εορτασμό διαφόρων
επετείων του «έθνους», διαφόρων εορτών αλλά και στην καθημερινή ζωή των πολιτών
του, οι οποίοι ακόμη και σήμερα, πόσο μάλλον τότε, συμπεριφέρονταν και ζούσαν
περισσότερο ως Έλληνες Υπήκοοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι παρά ως Έλληνες Πολίτες.
Παρόλα αυτά, που ήταν βέβαια γνωστά ότι θα προέκυπταν, η
ελληνική κυβέρνηση αγνόησε την λαοφιλή Εκκλησία και έσπευσε να προσκολληθεί
στους Πάτρωνές της Ευρωπαίους, δηλαδή στο πολιτικό ημερολόγιο της Δύσης. Έτσι,
άφησε ξαφνικά, μέσα το καταχείμωνο, την Εκκλησία