Πριν ένα χρόνο μου είχε δώσει αυτήν
την Ωδή στα χέρια ο Κ Μακριδάκης στην Γιορτή Αγροτουρισμού, είχα αγόρασε και
ένα από τα βιβλία του που δεν είχα με εντυπωσίασε πραγματικά το παρακάτω
κείμενο και για αυτό θέλω να το μοιραστώ με όσους δεν το έχουν διαβάσει και για
όσους θέλουν μια αναθεώρηση γεια την Χίο και για όσους έχουν κάποιες αμφιβολίες
εάν θα έρθουν η όχι στην Χίο.
Ωδή στη Χίο
Το λεπτό
άρωμα που διαχέουν στην ατμόσφαιρα των μαστιχοχωριών οι κεντημένοι σκίνοι τον
Αύγουστο, οι χιλιάδες ανά δευτερόλεπτο τρωκτικοί ήχοι των πεύκων καθώς ανοίγουν
τα κουκουνάρια τους στο δάσος του Αναβάτου τον Ιούλιο, η μυρωδιά του βρεγμένου
χώματος που κατεβαίνει από τη λαγκαδιά της Νέας Μονής και πλημμυρίζει την πόλη
μαζί με τα πρωτοβρόχια κάθε Οκτώβρη, το λαμπερό κόκκινο των λαλάδων
που
γίνονται χαλί και στρώνουν τους αγρούς των νότιων χωριών κάθε Μάρτη, το
εκτυφλωτικό κίτρινο των σπάρτων που στολίζουν με τα πλούσια μπουκέτα τους τα
βόρεια χωριά κάθε Μάιο, το σκληρό φως της ανατολής που έρχεται πίσω από το
