Μείνετε φοβισμένοι μπορείτε

Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου διηγείται ότι ζούσαν με τον τρόμο των

βομβαρδισμών κατά τη διάρκεια του πολέμου το φόβος της πείνας, αλλά ήταν πάντα αισιόδοξες ιστορίες – ενδεχόμενη νίκη, ανάκαμψη, ανοικοδόμηση. Οι ιστορίες μας δεν προβλέπουν τώρα καμία ανάκαμψη, καμία βελτίωση, έστω και μακροπρόθεσμη, καμία σταθερότητα, καμία ελπίδα. Δεν υπάρχει μέλλον.

Οι πολιτικοί…

… και οι σφουγγοκωλάριοί τους χρησιμοποιούν, πλέον, σκόπιμα το φόβο στην προσπάθειά τους να μας εξαναγκάσουν να τους στηρίξουμε. Φόβος επιδημίας, φόβος πολέμου, φόβος αλλοίωσης του «Έθνους». Όταν αισθανόμαστε απελπισμένοι, θυμωμένοι, αβοήθητοι, με ελλιπή δικαιώματα και άπειρες υποχρεώσεις ψάχνουμε για διαφυγή κι αποκατάσταση. Και τι πιο εύκολο απ’ τη δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων.  Μ’ αυτό τον τρόπο δεν παρουσιάζονται θετικές επιλογές, απλώς λιγότερο τρομακτικές. Είναι πιο ανώδυνο να φταίνε οι «βάρβαροι» για τα δεινά μας.

PIN IT

Το πιο εκπληκτικό…

… είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε τόσο μεγάλη παραγωγή, κατανάλωση, εξάντληση των πόρων και των αποβλήτων που παράγονται. Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, τα οφέλη από την όλη αυτή ανάπτυξη αυξάνονται μόνο σε μια μικρή μειοψηφία. Οι περισσότεροι από τους οποίους αγνοούν το εξωφρενικό τους προνόμιο και τις τερατώδες ζημιές που επιφέρει στην ανθρωπότητα και στον πλανήτη. Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν και δεν έχουν καμία ελπίδα, τείνουν, να οδηγούνται από τον φόβο. Και όλοι υποφέρουμε.

Η κουλτούρα του φόβου…

… είναι μια αντιληπτή εξάπλωσης του φόβου και του άγχους. Διαταράσσοντας την σωστή λειτουργία της σκέψης κι οδηγώντας τη σε ακραίες κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές. Κι έτσι γίνεται ευκολότερη η χειραγώγηση της μάζας. Που πάντα θεωρείται μια χαμηλού πνευματικού επιπέδου δύναμη που δρα τυφλά και παρορμητικά. Ένα παιχνίδι της εξουσίας με επιτυχή αποτελέσματα εδώ κι αιώνες. Και παρ’ όλο που η ιστορία επαναλαμβάνεται αντί να αντιστεκόμαστε, εξακολουθούμε να παραμένουμε «μάζα». Ίσως γιατί  η «φυλακή» οποιασδήποτε κουλτούρας, εξαρτάται από το γεγονός ότι οι τρόφιμοι δέχονται μια σιωπηρή σύμβαση ότι “το κόστος της ανυπακοής, υπερβαίνει το κόστος της υπακοής”.

Share:

Read More

Παρουσίαση Νέου συνεργάτη ! Και το πρώτο άρθρο της! Τα Όνειρα Που Έχασαν Το Δρόμο τους!

Είμαι στην ευχάριστη θέση σήμερα να σας παρουσιάσω την καινούρια μας συνεργάτη!

Μια φίλη blogger που εδώ και λίγο καιρό παρακολουθώ το υπέροχο blog της και της έκανα την πρόταση να γράφει ένα με δυο άρθρα το μήνα και για τους αναγνώστες του katarraktisvillage!!

Τα άρθρα της ξεφεύγουν από την τοπική μας κοινωνία, γράφει ποιο πολύ γυναικεία θέματα, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως ένα άντρας δεν μπορεί να βρει θέματα που τον ενδιαφέρουν!
Είχα στο μυαλό μου ένα άρθρο για τα όνειρα μας, ήθελα εδώ και καιρό να γράψω κάτι, και μετά διάβασα σε μια σελίδα που ανεβάζουν blogger το άρθρο της Σοφίας, οπότε της ζήτησα να το αναδημοσιεύσω, και έτσι αρχίσαν όλα !! 

Ένας μικρός χαιρετισμός από την Σοφία και πάμε να δούμε το πρώτο άρθρο της.

Γεια σας!!! Με λένε Σοφία και έχω σπουδάσει πληροφορική στα Ιωάννινα. Αγαπώ πολύ να διαβάζω αλλά και να γράφω ποίηση! 

Μετά από μια δύσκολη μέρα το μόνο που μπορεί να με χαλαρώσει είναι ένα ζεστό μπάνιο και η αγκαλιά του άντρα μου. Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να παίζω με τα σκυλάκια μου, Λιόλιο και Μπουφόν και ν' απολαμβάνω την παρέα καλών φίλων.

Οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να κάνουμε όνειρα. Από πολύ μικρή ηλικία λέμε, θέλω να γίνω…θέλω να κάνω…θέλω να πετύχω… Τα όνειρα είναι η κινητήριος δύναμή μας για να χτίσουμε ένα μέλλον μέσα στο οποίο θα ζούμε ευτυχισμένοι. Το θέμα είναι, μπορούμε να κατακτήσουμε όλα μας τα όνειρά και αν αυτό δεν συμβεί, τότε τι γίνεται με τα όνειρα που χάνουν το δρόμο τους;;;;

Τα όνειρα που βρίσκουν το δρόμο τους:

Η πιο απλή και ευχάριστη εκδοχή είναι αυτή που λέει ότι όλα πάνε 

Share:

Read More