Μνήμες, παρελθόν, προβληματισμοί, σκέψεις.....

Κάθε άνθρωπος που συναντάς έχει σίγουρα στο μυαλό και στην ψυχή του αναμνήσεις, εικόνες και συναισθήματα από το παρελθόν του που έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα του και δεν ξεχνιούνται.

 Μια ανάμνηση μπορεί για κάποιον να σημαίνει κάτι θετικό, κάτι που θέλει να θυμάται για όσο ζει, κάτι που βίωσε και τον έκανε ευτυχισμένο. 

Για κάποιον άλλον όμως μια ανάμνηση μπορεί να σημαίνει κάτι αρνητικό, κάτι που θέλει να ξεχάσει, να διαγράψει από τη μνήμη του, γιατί ενδεχομένως του προκάλεσε πόνο, τον πλήγωσε και τον τραυμάτισε ψυχικά. Οι αναμνήσεις είναι συνυφασμένες με το παρελθόν μας και το παρελθόν μας καθορίζει άμεσα το παρόν και το μέλλον μας.

Αυτός ο καθορισμός είναι άρρηκτα καταλυτικός για μια ευτυχισμένη και ισορροπημένη ζωή. Με απλά λόγια, οι ευχάριστες αναμνήσεις μας προδιαθέτουν θετικά για το παρόν και το μέλλον, ενώ οι δυσάρεστες αρνητικά. Αυτό σημαίνει πως στη μια περίπτωση μας συντροφεύουν και στην άλλη μας στοιχειώνουν. Γίνεται όμως να έχουμε μόνο θετικές ή μόνο αρνητικές αναμνήσεις; Κάθε άνθρωπος φυλάσσει μέσα στην ψυχή του θετικές και αρνητικές αναμνήσεις, ανασύρει μνήμες που τον ενθαρρύνουν και τον χαροποιούν και μνήμες που τον ισοπεδώνουν και τον λυπούν.

Ανάμεσα σε αυτά που κρύβει κάθε άνθρωπος μέσα του πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία, μια χρυσή τομή που θα ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον του. Κανείς δεν πρέπει να αφήνει ένα τραυματικό γεγονός να του καθορίζει όλη του τη ζωή, μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, μια προσωπική ή μια επαγγελματική αποτυχία, ένα στραβοπάτημα, μια λάθος απόφαση, μια κακή επιλογή.

 Η ζωή είναι αγώνας, ένας μαραθώνιος που πρέπει να προχωράς χωρίς να κοιτάς πίσω ή να μένεις προσκολλημένος στο παρελθόν. Η ζωή απαιτεί μόνο βήματα προς τα εμπρός. Διαφορετικά, επισκιάζεται αρνητικά και μένει στάσιμη. 

Οι αναμνήσεις μας, καλές και κακές, πρέπει να βρίσκονται σε μια γωνιά της ψυχής και του μυαλού μας και να μας συντροφεύουν, όχι να μας στοιχειώνουν! Ζούμε στο παρόν και σχεδιάζουμε το μέλλον μας και οφείλουμε να έχουμε το ψυχικό σθένος για να πετύχουμε, να είμαστε αισιόδοξοι, τολμηροί και δυνατοί. 

Το παρελθόν πρέπει να μας διδάσκει, να μας οπλίζει με τα κατάλληλα εφόδια για να ανταπεξέλθουμε στην παρούσα και μέλλουσα ζωή μας, όχι να γίνεται εμπόδιο σε αυτή. 

Οτι συνέβη κάποτε, θετικό ή αρνητικό, ευχάριστο ή δυσάρεστο, συνέβη και αυτό δεν αλλάζει! Ο,τι συμβαίνει τώρα ωστόσο και ο,τι πρόκειται να συμβεί, μπορεί να αλλάξει, αρκεί να το θελήσουμε και να το επιδιώξουμε. Το παρόν και το μέλλον είμαστε εμείς και είναι στο χέρι μας να κόψουμε το νήμα του τέρματος και να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα! Αρκεί βέβαια να μην παρατήσουμε τον αγώνα στην όποια δυσμενή μνήμη ή δυσκολία συναντήσουμε! οι αναμνήσεις λένε πρέπει να μας συντροφεύουν, όχι να μας στοιχειώνουν!

Καλά όλα τα παραπάνω εαν μπορείς να τα συμμαζέψεις, εγω πάντως δεν μπορώ ακόμα, προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου αλλά δεν μαζεύονται δυστυχώς.

Τα συναισθήματα αναβλύζουν κι εσύ αντιδράς με έναν τρόπο που ξέρεις ότι δε θα σου κάνει καλό. Εγκλωβίζεσαι σε σκέψεις που κάνουν να φαντάζουν τα επόμενά σου βήματα επικίνδυνος άθλος.

Οι αναμνήσεις και τα γεγονότα είναι σκέψεις που συμβαίνουν τώρα. Ο θυμός ή ο πόνος για το παρελθόν συμβαίνουν τώρα.
Είναι αυτό που κρατά το παρελθόν ζωντανό. Κι αυτό είναι εκπληκτικό μόλις το συνειδητοποιήσεις. Ναι, γιατί θα καταλάβεις πως ουσιαστικά αυτό που σε κάνει να υποφέρεις είναι μια σκέψη και μια ανάμνηση που συμβαίνει στο τώρα.

Ξέρω, η αίσθηση είναι τόσο αληθινή, όμως οι εμπειρίες σου είναι μέρος της ζωής σου, δεν είσαι εσύ. Μην αφήνεις να σου δώσουν ταυτότητα. Είσαι κάτι παραπάνω από τις εμπειρίες σου, από την ιστορία που λες στον εαυτό σου για τον εαυτό σου. Αυτό που θα σε λυτρώσει είναι το να κάνεις ένα βήμα και μετά άλλο ένα. Να απομακρύνεσαι από εκεί που πόνεσες, μέχρι οι εικόνες του τότε να γίνουν μικρές κουκκίδες που κανένα ενδιαφέρον δεν θα έχουν πια. Αυτα λέω στον εαυτό μου αλλά παιδιά μαλακίες,,,, μακάρι κάποιοι να το ξεπερνάνε....

Ναι το παρελθόν δεν ισούται με το μέλλον. 

Share: