Λαβαίνω προψές ένα μήνυμα, από μιαν πονόψυχην Τουρκάλαν, την κερά Φουσούν, που μού 'λεεν πως ήβρεν ένα συγγενή μου, πλούσιο και άκληρο και θε να μοιραστούμε τους παράδες.
 |
| (σε αντίθεση) |
Ο καψούλης ο Αντριάν επέθανεν το 2020. Θεός συκκωρέσει του, τόσοι και τόσοι αθρώποι εφύγαν άδικα των αδίκω, μόνον ο δικός μας επουντελιάρησεν κι έβαλεν κάτω μέχρι και την κουκουγιαύλα την Ελισάβετ.
Ο Αντριάν δεν άφηκε κανέναν συγγενή. Θα΄τον κανένας καλομέζαλος σαν τοδ δικό μας, φαίνεται. Ποια ήθεν να πα κοντά, ν' αλείψει το ψωμίν της βούτυρο; Πάντως κι εγώ, εδωνά που τα λέμε, άμα είχα συγγενή τον ανηφέλετο θα' καμνα ότι δεν τονε γνωρίζω, για να μη με περγελούν οι αθρώποι.
Ο λογαριασμός του Αντριάν γράφεις μου πως ήτον αδρανής. Εν ηξέρω ήντα θα πει ευτό, αλλά θαρρώ πως ήταν ίδιος ο δικός μας, που κάθεται στην καρέγαν σαν το προζύμιν της ακαμωσιάς και μόνον πως κουνεί τα δαχτύλια του.
Και μετά μου γράφεις να μοιράσομεν τα φράγκα και δεν υπάρκει κίντυνος για κανέναν. Κίντυνος, καλή μου κόρη, υπάρκει μόνον άμαν αρκινήσει να παγιαυλίζει ο αδιαφόρετος, που τρομάζει ο κόσμος και κόβγει δρομίδι, πατείς με πατώ σε όξω αφ' το μαγαζί με τη μπουκιάν αμάσητη στον κάρυγκλαν.
Λοιπόν, κυρά Φυσούνα μου, επειδή μου φαίνεσαι καλός και ψυχόπονος άθρωπος, α σου στείλομεν πεσκέσι τον ανηφέλετο και χάρισμα σας τα φράγκα κι άμα θέτε σας στέλλω και κατιτίς ακόμα, μόνο πάρετέ τονε εδευτού, να σας γανώνει τ΄αυτιά με το παγιαύλι όλη μέρι, να ξεπαστρέψει όλη την Τουρκιά και να μη μείνει ρουθούνι. Μα να ξεύρετε, επιστροφές ε θέμε, αρκετά εκάηκεν η πέτσα μας, ας τονε λουστεί και κανας άλλος, Τούρκος, Οβριός, οξωμερούτης, όποιος τονε θε, εμάς να 'συχάσει η κεφαλή μας κι αμέτε εβράτε τα απ΄ύστερι. Πάγω τώρα να γράψω τα περί αναπάψεως του καψούλη του Αντριάν που τονε φάγαν οι σκουλήκοι και να 'τοιμάσω μιαν τούρτα-λακέρδα του αναμικιόρη που τηνε καψογδέχεται :D . Ο Αλλάχ να του κόβγει προγούλια και να σας δινει εμβάσματα.
Με εχτίμηση,
Δεσποινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου