Οι Ιστορίες των γιαγιάδων μας έχουν αλλάξει ~ katarraktisvillage

Οι Ιστορίες των γιαγιάδων μας έχουν αλλάξει

Χμ ναι είναι ένα άρθρο αναμνήσεων, μιλώντας με μια φίλη μου που με πήρε τηλέφωνο να με ενημερώσει ότι στα 44 της έγινε γιαγιά!

Λέγαμε διάφορα για τις γιαγιάδες μας και ξαφνικά γυρνάει και μου λέει πω ρε λακαμα, τι έχω να πω εγώ στο εγγόνι μου όταν θα με ρωτήσει κάτι(;) ότι έτρεχα στις καφετέριες με το icons και δεν είχε wiffi το φελέκι μου μέσα. Μας πιάσανε τα γέλια αλλά μετά θυμηθήκαμε και καλές στιγμές που ζήσαμε εμείς με τις γιαγιάδες μας.


Η αλήθεια είναι Ελληνική οικογένεια, χωρίς επικεφαλής μια γιαγιά, δε συναντάς πολύ συχνά. Συνήθως είναι και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό μετά τη λέξη «μάνα». Κι όσο κι αν έχει συνδεθεί με ωραία φαγητά και με χαρτζιλίκι, η γιαγιά ήταν και θα είναι μια έννοια με πολύ βαθιά ουσία σε αυτό που ονομάζουμε οικογένεια.

Οι διηγήσεις των γιαγιάδων μας περασμένες μεν ξεχασμένες όμως όχι στο πέρασμα των χρόνων, είναι  σαν να τις αποκωδικοποιούμε τώρα και γινόμαστε εμείς στα μάτια της ξανά πρωταγωνιστές. Ήρωες αληθινοί που έζησαν, ερωτεύτηκαν, διώχθηκαν, πείνασαν, μετανάστευσαν και μέσα από το στόμα των γιαγιάδων μας ως άλλες παλιές ιστορίες ξαναήρθαν στα αυτιά μας, για να μας μάθουν πως τίποτα δεν είναι ανέφικτο αν όντως το θέλεις.

Ήταν αυτό το ότι γνώριζε πριν της πεις το οτιδήποτε, ξέρει, συμπονάει και προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να σε ανακουφίσει, αποδεικνύονταν πάντα άκρως αποτελεσματική. Σε πείθει λοιπόν, με έναν μαγικό τρόπο να ανοιχτείς. Σε ενθαρρύνει να της πεις ότι σε προβληματίζει και  όσα ντρέπεσαι να ρωτήσεις τους γονείς σου πολλές φορές, ναι εντάξει ξέρω ανάλογα και την σχέση που έχεις με την γιαγιά...


Κι αν όντως ισχύει αυτό που λέμε, πως είμαστε οι ιστορίες μας, ακούγοντας τη γιαγιά μας να μιλά, μαθαίνουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας. Πολλές φορές δεν είναι τέλειες σίγουρα, καθώς η αγάπη από φυσικού της φέρει ψεγάδια και πείσματα και πονηράδα καμιά φορά, μα είναι φιγούρες φοβερά σημαντικές ως προς τη σημασία τους στην ανάπτυξη μας. 

Ας μην ξεχνάμε, στο πέρασμα του χρόνου, τον ρόλο που έπαιξε για να μας μεγαλώσει όσους ήταν κοντά βασικά. Τον τρόπο που στάθηκε δίπλα μας, μαθαίνοντας παράλληλα με τους γονείς μας, να υπάρχει σε ένα δεδομένο «εδώ» που θα αψηφά τα πάντα. Αν μη τι άλλο αν συλλογιστούμε σε ποιο πρότυπο θέλουμε να μοιάσουμε, ίσως ταυτιστούμε κοιτάζοντας τα μάτια των παππούδων μας. Μα σήμερα, τιμούμε τη γιαγιά.

Οι γιαγιάδες μας  μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που δεν αγαπούσε πολύ το γυναικείο φύλο, πρόσφερε και δεν εγκατέλειψε τους νεότερους, διεκδίκησε κι έφτιαξε μια ζωή που χωρούσε όσο κόσμο ήθελε να μπει.

 Τους υποδέχτηκε με προσμονή. Ρίχτηκε στη μάχη της πρώτης γραμμής. Κι όσο μεγαλώνει, αποδυναμώνεται, κάνει πίσω στην πολυθρόνα, σαν να καταλαβαίνει πια πως ήρθε η ώρα της λιγάκι να ξεκουραστεί. 
Χμ εν καιρό θα σας πω και για τις δικές μου γιαγιάδες!! Μας κοιτάνε από ψηλά! 

Οι εικόνες από το juniorsclub.gr

Share:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου



ΣΑΣ
ΕΥΧΟΜΑΙ
ΚΑΛΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ
Ο
ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ
ΧΡΟΝΟΣ
ΜΕ
ΕΙΡΗΝΗ
ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ
ΓΑΛΗΝΗ
ΣΕ
ΕΣΑΣ
ΚΑΙ
ΤΗΝ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΣΑΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts