01/01/2023 - 02/01/2023 ~ katarraktisvillage

Τύψεις και μετάνοιες έχουμε όλοι

Ως άνθρωποι, είναι σύνηθες να νιώθουμε τύψεις για αποφάσεις που λάβαμε ή για λάθη που κάναμε στο παρελθόν. Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να είναι συντριπτικό και δύσκολο να το επεξεργαστούμε.


Η λύπη μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να μας κάνει να κοιτάξουμε πίσω τη ζωή μας και να νιώθουμε σαν να χάσαμε κάτι ή σαν να κάναμε λάθος επιλογές. Μπορεί να είναι ένα συναισθηματικό φορτίο που μπορεί να βαρύνει πολύ το μυαλό μας. Μπορεί να μας κάνει να μαντέψουμε τον εαυτό μας, να νιώθουμε έλλειψη αυτοπεποίθησης και να φτάσουμε σε κατάθλιψη.

Έτσι, για να σας δώσουμε μια ζεστή αγκαλιά αν νιώθετε τύψεις και να σας ενημερώσουμε ότι δεν είστε οι μόνοι που ζείτε με αυτό το δύσκολο συναίσθημα, συζητήσαμε με μερικούς φίλους τις βαθύτερες τύψεις που έχουν οι άνθρωποι για πράγματα που έχουν κάνει.


-Ήμουν επτά χρονών, τσακώθηκα με τη μητέρα μου το βράδυ πριν πεθάνει. Πριν πάω για ύπνο μου ζήτησε μια αγκαλιά, της είπα ΟΧΙ και έπεσα στο κρεβάτι. Το επόμενο πρωί που ξύπνησα και είδα ότι όλοι στο σπίτι είχαν φύγει, ήταν πολύ σουρεαλιστικό και μπερδεμένο. Ο πατέρας μου γύρισε εκείνο το πρωί κλαίγοντας και μου είπε ότι η μητέρα μου πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.

Ποτέ μην πηγαίνετε για ύπνο σε καυγά.

Αν και το να νιώθεις λύπη μπορεί να είναι πραγματικά τρομακτικό, είναι πολύ ανθρώπινο συναίσθημα. Όταν σκεφτόμαστε τις τύψεις μας, συνήθως εστιάζουμε σε πράγματα όπως χαμένες ευκαιρίες, προηγούμενες αποφάσεις ή απώλειες.


Σε μια μικρή έρευνα με ενήλικες, ζευγάρια, εφήβους και εφήβους, το συμπέρασμα που έβγαλα είναι οτι αυτό που μας απασχολεί περισσότερο όσον αφορά τις τύψεις μας είναι η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε στον «ιδανικό εαυτό» μας. πάνω από την ενασχόλησή μας με τα λάθη που κάναμε ή τα πράγματα που έπρεπε να κάνουμε. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι μακροπρόθεσμα, μετανιώνουμε περισσότερο για τις αδράνειες μας παρά για τις πράξεις μας.

- Εστιάζοντας στα αγόρια και τις σχέσεις αντί για φίλους στο γυμνάσιο στο λύκειο και στις σπουδές. Θα έπρεπε να είχα αναπτύξει περισσότερο τις κοινωνικές μου δεξιότητες και να είχα μια ολόκληρη ομάδα φίλων αντί να χάνω τον χρόνο μου και να ραγίζω την καρδιά μου για ανώριμους τύπους

Όμως, ενώ οι ισόβιες τύψεις είναι πραγματικές και ισχυρές στην ανθρώπινη ύπαρξη, οι μικρότερες και πιο στιγμιαίες τύψεις είναι επίσης μέρος της καθημερινότητάς μας. Μπορεί να περιλαμβάνουν κάτι άσχημο που είπαμε στον αγαπημένο μας ή μια αυθόρμητη αγορά

-Απατούσα την κοπέλα μου. Κατέληξα να χωρίσω μαζί της γιατί δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω άλλο τις ενοχές. Της άξιζε κάτι καλύτερο. Ακόμα νιώθω άσχημα που την πλήγωσα.

-Μετανιώνω για τα τατουάζ μου μου λέει. Δεν είναι και από τα χειρότερα, αλλά τα έχω ξεπεράσει. Μακάρι να μην ήμουν τόσο παρορμητική όταν αποφάσισα να τα αποκτήσω.
Οι καβγάδες που είχα με τη μαμά μου..... Δεν ήμουν η ωραιότερη κόρη τους τελευταίους μήνες και νιώθω απαίσια γι' αυτό. Ζητώ συγγνώμη μετά από κάθε καβγά, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να πάρω πίσω τη θλίψη και το πλήγμα που της προκάλεσα.

Μπορείτε να γράψετε στα σχόλια τις δίκες σας εμπειρίες.


Share:

Οι Ιστορίες των γιαγιάδων μας έχουν αλλάξει

Χμ ναι είναι ένα άρθρο αναμνήσεων, μιλώντας με μια φίλη μου που με πήρε τηλέφωνο να με ενημερώσει ότι στα 44 της έγινε γιαγιά!

Λέγαμε διάφορα για τις γιαγιάδες μας και ξαφνικά γυρνάει και μου λέει πω ρε λακαμα, τι έχω να πω εγώ στο εγγόνι μου όταν θα με ρωτήσει κάτι(;) ότι έτρεχα στις καφετέριες με το icons και δεν είχε wiffi το φελέκι μου μέσα. Μας πιάσανε τα γέλια αλλά μετά θυμηθήκαμε και καλές στιγμές που ζήσαμε εμείς με τις γιαγιάδες μας.


Η αλήθεια είναι Ελληνική οικογένεια, χωρίς επικεφαλής μια γιαγιά, δε συναντάς πολύ συχνά. Συνήθως είναι και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό μετά τη λέξη «μάνα». Κι όσο κι αν έχει συνδεθεί με ωραία φαγητά και με χαρτζιλίκι, η γιαγιά ήταν και θα είναι μια έννοια με πολύ βαθιά ουσία σε αυτό που ονομάζουμε οικογένεια.

Οι διηγήσεις των γιαγιάδων μας περασμένες μεν ξεχασμένες όμως όχι στο πέρασμα των χρόνων, είναι  σαν να τις αποκωδικοποιούμε τώρα και γινόμαστε εμείς στα μάτια της ξανά πρωταγωνιστές. Ήρωες αληθινοί που έζησαν, ερωτεύτηκαν, διώχθηκαν, πείνασαν, μετανάστευσαν και μέσα από το στόμα των γιαγιάδων μας ως άλλες παλιές ιστορίες ξαναήρθαν στα αυτιά μας, για να μας μάθουν πως τίποτα δεν είναι ανέφικτο αν όντως το θέλεις.

Ήταν αυτό το ότι γνώριζε πριν της πεις το οτιδήποτε, ξέρει, συμπονάει και προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να σε ανακουφίσει, αποδεικνύονταν πάντα άκρως αποτελεσματική. Σε πείθει λοιπόν, με έναν μαγικό τρόπο να ανοιχτείς. Σε ενθαρρύνει να της πεις ότι σε προβληματίζει και  όσα ντρέπεσαι να ρωτήσεις τους γονείς σου πολλές φορές, ναι εντάξει ξέρω ανάλογα και την σχέση που έχεις με την γιαγιά...


Κι αν όντως ισχύει αυτό που λέμε, πως είμαστε οι ιστορίες μας, ακούγοντας τη γιαγιά μας να μιλά, μαθαίνουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας. Πολλές φορές δεν είναι τέλειες σίγουρα, καθώς η αγάπη από φυσικού της φέρει ψεγάδια και πείσματα και πονηράδα καμιά φορά, μα είναι φιγούρες φοβερά σημαντικές ως προς τη σημασία τους στην ανάπτυξη μας. 

Ας μην ξεχνάμε, στο πέρασμα του χρόνου, τον ρόλο που έπαιξε για να μας μεγαλώσει όσους ήταν κοντά βασικά. Τον τρόπο που στάθηκε δίπλα μας, μαθαίνοντας παράλληλα με τους γονείς μας, να υπάρχει σε ένα δεδομένο «εδώ» που θα αψηφά τα πάντα. Αν μη τι άλλο αν συλλογιστούμε σε ποιο πρότυπο θέλουμε να μοιάσουμε, ίσως ταυτιστούμε κοιτάζοντας τα μάτια των παππούδων μας. Μα σήμερα, τιμούμε τη γιαγιά.

Οι γιαγιάδες μας  μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που δεν αγαπούσε πολύ το γυναικείο φύλο, πρόσφερε και δεν εγκατέλειψε τους νεότερους, διεκδίκησε κι έφτιαξε μια ζωή που χωρούσε όσο κόσμο ήθελε να μπει.

 Τους υποδέχτηκε με προσμονή. Ρίχτηκε στη μάχη της πρώτης γραμμής. Κι όσο μεγαλώνει, αποδυναμώνεται, κάνει πίσω στην πολυθρόνα, σαν να καταλαβαίνει πια πως ήρθε η ώρα της λιγάκι να ξεκουραστεί. 
Χμ εν καιρό θα σας πω και για τις δικές μου γιαγιάδες!! Μας κοιτάνε από ψηλά! 

Οι εικόνες από το juniorsclub.gr

Share:

Καθώς η σκέψη απλώνει το πέπλο της

Είναι απόγευμα, περίπου 19:30 πρώτη πανσέληνο του 2023, ένα ελληνικό καφεδάκι, η φλόγα από το αγαπημένο μου κεράκι, η απαραίτητη βιβλιογραφία και η τεχνολογία, κάνουν παρέα στην έμπνευση και τη συλλογή πληροφοριών για να ολοκληρώσω το πρώτο άρθρο του μήνα.

 Το κουδούνισμα του τηλεφώνου σπάει την ευλαβική στιγμή ….. μια φίλη, σε ευχαριστώ πρώτη φορά είδαμε σε βίντεο τον Μέγα αγιασμό, όλοι δείχνουν τον σταυρό που πέφτει στην θάλασσα. Χμ ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν έμπνευση στιγμής δεν είχα τέτοια σκέψη, και εγώ τον σταυρό στην θάλασσα είχα σκοπό να δείξω. Καλή Χρονιά…τουτ τουτ.

Καθώς η σκέψη απλώνει το πέπλο της , σαν ανοιξιάτικη πρωινή πάχνη, έξω στο μπαλκόνι, με τις κινούμενες εικόνες των κυμάτων να τη χρωματίζουν, η σκέψη έρχεται, άλλη μια χρονιά τελείωσε και εκεί είναι που διαπιστώνω κάθε φορά πως κάθε τέλος βρίσκεται πιο κοντά στην αρχή…

Κάθε εποχή έχει τη δική της σφραγίδα τερματισμού και αφετηρία. Τις δικές της ξεχωριστές πινελιές ομορφιάς.

Η άνοιξη μετά…βουτάει τα πινέλα της στα πιο χαρούμενα χρώματα, με τις απαλές αποχρώσεις. Ανοίγει τα ευωδιαστά της αρώματα και μας χαρίζει μια ηρεμία , ελπίδα… , ζωή! …

Μας ξαναγεννάει… !

Το καλοκαίρι παίρνει την πολύχρωμη παλέτα που του χαρίζει η άνοιξη και απλώνει στον καμβά του, πινελιές καθαρές, με τέτοιο τρόπο ώστε το φως να βγαίνει λαμπερό από κάθε προοπτική και η λάμψη, η ξεγνοιασιά , η χαρά , περιλούζει κάθε θεατή.

Το φθινόπωρο ξύνει τα χρωματιστά του μολύβια και σκιτσάρει παντού με το πράσινο της ελιάς , προσφέροντας χαλάρωση και πνευματικότητα στο καινούργιο ξεκίνημα της νέας εποχής.

Το κόκκινο της γης, που δημιουργεί αισθήματα θαλπωρής , σιγουριάς και ζεστασιάς

Το χρώμα των φρούτων που κινείται ανάμεσα στο βαθύ μπλε της θάλασσας και το μωβ δημιουργεί μια μικρή νότα ρομαντισμού και ήρεμης μελαγχολίας

Το πορτοκαλί της δύσης , ένα από τα πιο θερμά χρώματα που παραπέμπει στον ήλιο και τη φωτιά που κρύβει μέσα της ζωντάνια !



Για να έρθει η σειρά του χειμώνα! Αυστηρός και μάλλον φειδωλός στα χρώματα , βαρύς και απόλυτος , έτσι όλες οι αποχρώσεις να φαντάζουν σαν ένα τοπίο γκρι.

Μα το πάθος του.. το πάθος δεν κρύβει.. με το αγαπημένο του ..κόκκινο καδμίου , που διυλίζει στο σπιτικό κάθε θεατή που το παρατηρεί…

Χιλιάδες λαμπιόνια τις μουντές πινελιές μετατρέπουν σε μικρές διαμαντένιες λάμψεις , που αυτές εισπράττει ο αμφιβληστροειδής και από εκεί ρέει στην κάθε ψυχή πληρότητα… , γενναιοδωρία…

Στις καρδιές των ανθρώπων αγάπη ξεχειλίζει!

Μια γλυκιά φασαρία ξεκινά…

Όμορφες ευχές ηχούν…

Χαρούμενες μελωδίες τραγουδούν… Αγκαλιές παντού…. στους χώρους… στους δρόμους… στο διαδίκτυο…

Καλή Χρονιά. Δημιουργική. Γαλήνια. Γεμάτη με πραγματική αγάπη..!

…..και να, που μόνο λίγες ώρες πέρασαν. ο χειμώνας θα κλείσει τον διακόπτη

και τώρα….Κρεσέντο Σιωπής…..

Ας ήταν οι άνθρωποι, να μην περίμεναν αυτές τις μέρες μόνο να κοιτούν μέσα από το αδιαλείπτως λαμπερό κομμάτι της καρδιάς τους …που είναι εκεί…! όλο το χρόνο… όλες τις εποχές… όλες τις στιγμές… και να αλληλενεργούν σε μια καθημερινή μάχη που βρίσκεται στις ισορροπίες που χρειάζονται, τόσο, ώστε να μην προξενούν αισθήματα άμυνας που ακόμη και η υπερβολική λάμψη προκαλεί και μόνο τότε η φωτεινή πηγή της πραγματικής ευτυχίας θα φέρει ως αποτέλεσμα ψυχική και σωματική ευτυχία!

Αυτή είναι η δική μου ευχή.




Share:

Τα Θεοφάνια στον Καταρράκτη 2023 Βίντεο

 Σε ήρεμο κλίμα έγινε φέτος ο εορτασμός των Θεοφανίων στον Καταρράκτη.

3ς οι τολμηροί που βούτηξαν στα νερά του Καταρράκτη.Τα παιδιά πήραν τον σταυρό και  ξεχύθηκαν στο χωριό να μεταφέρουν την ευλογία και να διώξουν τα καλικατζαράκια!!

Τα Θεοφάνια (ή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. 
Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. 

Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων)

Χρόνια πολλά σε όλους



Share:

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts