Μιλάμε αξημέρωτα μεσ’ τον γλυκό τον ύπνο
κτυπάει το τηλέφωνο κι ήταν απ΄το Λονδίνο
και πέστε μου τι να ΄κανα? να αδιαφορήσω?
να το αφήσω να κτυπά κι ύστερα να το κλείσω?
Τυγχάνω όμως ευαίσθητος και λέω: δε βαριέσαι
ο Κάρολος το ορφανό, μίλα κι ύστερα πέσε τον ύπνο σου συνέχισε μέχρι το μεσημέρι κι έτσι απ΄το σεντόνι μου βγάζω το ένα χέρι και όπως ήμουν μαχμουρλής και μισοκοιμισμένος.
«έλα βρε Κάρλο» απαντώ δήθεν συντετριμμένος,
«σε νοιώθω και σε σκέφτομαι που στα γεράματά σου
η τύχη έτσι τά ΄φερε κι έχασες την μαμά σου
κι εκτός αυτού, τι γκαντεμιά και πώς να το αντέξεις
καλείσαι τώρα ξαφνικά γαμώτο να δουλέψεις
δύσκολο μεροκάματο στο λέω αληθινά
πέσ’ τους ότι τα ένσημα να ΄ναι ανθυγιεινά . . . »
- « Ω! Τζωρτζ πόσο με σκέφτεσαι και πόσο με φροντίζεις
αυτό με τα ανθυγιεινά μου είχε διαφύγει
γιατί μετράνε σαν διπλά κι ίσως εξασφαλίσω
μια σύνταξη αργότερα για να μπορώ να ζήσω
γιατί ως τώρα φίλε μου, μιλάμε μεταξύ μας,
δεν έχω ούτ΄ ένα ένσημο από τη δούλεψή μας
αφού εμείς οι βασιλείς, πρίγκιπες και τα σόγια
μαύρα κι αφορολόγητα τα παίρνουμε για χρόνια
απ΄τον μαλάκα τον λαού που όλη μέρα τρέχει
μπορεί εκείνος να πεινά αλλά εμάς μας τρέφει.
Για άλλο όμως σ΄ενοχλώ, δεν ήρθες στην κηδεία
ενώ εγώ σε κάλεσα και χθες στην ομιλία
που έβγαλα ενώπιον των αρχηγών κρατών
με δάκρυα τους τόνισα: «δεν είναι δυνατόν
να λείπει απ΄την τελετή ο Γιώργος ο Ψαρέλης»
με την Καμίλα να μου λέ: Αυτόν βρε τι τον θέλεις?
αυτός αν τύχει τελικά και έρθει προς τα ‘δώ
θα γίνουν κουλουβάχατα όλα και ρημαδιό
ποτέ του δεν ακολουθεί πρωτόκολλα και τέτοια
δικούς του νόμους στη ζωή έχει κάνει πατέντα . . . »
- Κι εγώ της αποκρίθηκα: Δεν θέλω πολλά λόγια
αυτοί που παραβρίσκονται είναι όλοι λαμόγια
που τρών πίνουν και κάθονται, κάτι όπως εμείς,
σε ένα όμως συμφωνούν και είναι συνεπείς
πολέμους να κηρύττουνε για να πουλάνε όπλα,
να υποχρεώνουν τους λαούς να κάνουνε εμβόλια,
τα καύσιμα να κρύβουνε ώστε να ακριβύνουν
στόχος η πλέμπα να χαθεί και μόνοι τους να μείνουν.
Αυτά εδώ κι άλλα πολλά ο φίλος μου ο Τζώρτζ
τα γράφει καθημερινά «Εμμέτρως πλην σαφώς»
όμως εμείς κωφεύουμε γιατί δεν μας συμφέρουν
τα πάνω κάτω να το δεις κάποια στιγμή θα φέρουν
γιατί ο κόσμος ξύπνησε και να σου πω και κάτι
προβλέπω πως με μάς τους δυό θα κλείσει το παλάτι
ήδη οι πρώτες οι φωνές κι οι πρώτες αντιδράσεις
από τον κόσμο τον απλό, τις λαϊκές τις τάξεις
μέχρι και χθες ακούστηκαν την μέρα της κηδείας
την ώρα που χαιρέτισα εγώ δια χειραψίας
τρεις νεαρούς που στέκονταν εκεί εις την ουρά
κι ευθέως μου το είπανε : δεν θέμε Βασιλιά . . . »
- « Κοίταξε τώρα Κάρολε, αυτά είναι δικά σας
κάνετε δημοψήφισμα για «ΝΑΙ» στον Βασιλιά σας
εγώ κάτι πάνω σ΄αυτό δεν έχω να σου πω
όσο για την γκαμήλα σου δεν θεωρώ σωστό
εμένα να κατηγορεί χωρίς καν να με ξέρει
σ΄ευχαριστώ από καρδιάς πουν της έβαλες χέρι
άντε λοιπόν γεια και χαρά καλή σου Βασιλεία
και μη ξεχνάς τα ένσημα γιατί θα είναι κρίμα
να μη βγάλεις μια σύνταξη αφού ποτέ δεν ξέρεις
το αύριο στον καθένα μας το τι μπορεί να φέρει . . . »
Αυτά φίλες και φίλοι μου σήμερα με τον Κάρλο
κι έτσι όπως τον άκουσα χωρίς να υπερβάλω
πολύ πεσμένος ήτανε, δεν είναι όμως και λίγο
να χάσεις την μανούλα σου που τότε στο Λονδίνο
το Μπιγκ Μπεν όταν έκτιζαν πριν από δυό αιώνες
αυτή ήδη Βασίλισσα άλλαζε τις κορώνες
άλλη φορούσε το πρωί άλλη το μεσημέρι
και άλλη όταν επλάγιαζε ύπνο για να της φέρει.
Ενας και μοναδικός!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου