Δε ξέρω ρε παιδιά πραγματικά…
Εμείς εδώ στο νησί και σε κάθε νησί και επαρχία δηλαδής, δεν έχουμε τοίχο ανοσίας που να κάνει ασφαλή το ελεύθερο «Πάσχα στο χωριό» νομίζω.
Πρόσφατα όλοι ζήσαμε το γεγονός σε χωριό που από μια εκδήλωση το μισό χωριό μπήκε στο νοσοκομείο με απώλειες .
Το ερώτημα είναι, θα ρισκάρουμε λοιπόν τις ζωές των δικών μας ανθρώπων;
Αυτό το «Πάσχα στο χωριό» μου κάθεται κάπως.
Έχει μετατραπεί σε μείζον εθνικό θέμα από ότι βλέπουμε και ακούμε.
Θα πάμε στο χωριό να φάμε κοκορέτσι; Θα σουβλίσουμε το παραδοσιακό αρνί;
Θα ρίξουμε καμιά γυροβολιά ντίρλα στο κρασί και στα τσίπουρα; Θα ρίξουμε και καμιά τουφεκιά στον αέρα;
Θα στριμωχτούμε δυο τρεις ώρες στα διόδια με άλλες 100 χιλιάδες αυτοκίνητα;
Θα φασκελωθούμε και με καμιά 20αριά στις Εθνικές οδούς;
Και ο κορονοϊός;
Η πανδημία;
Οι 70 νεκροί συμπολίτες μας κάθε ημέρα που ξημερώνει;
Οι χιλιάδες επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που πεινάνε; Ο τουρισμός που καταστράφηκε μία χρονιά και κινδυνεύει να καταστραφεί και φέτος;
Αδιάφορο. Το «Πάσχα στο χωριό» μην χάσουμε και δεν μας νοιάζει για όλα τα υπόλοιπα. Αυτό είναι το mood του μήνα
Κι έχεις και τους επιστήμονες που έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν.
Ο ένας λέει «αν κάνουμε Πάσχα στην πόλη θα υπάρξει συνωστισμός και θα έχουμε περισσότερα κρούσματα».
Στο άλλο κανάλι ο άλλος επιστήμονας λέει «με τίποτε να μην μετακινηθεί ο κόσμος στα χωριά, γιατί θα υπάρχουν πολλοί νεκροί».
Η απόλυτη παράνοια και στη μέση ο κόσμος που σώνει και καλά θέλει «Πάσχα στο χωριό».
Καταλαβαίνω ότι οι πολίτες δεν αντέχουμε άλλο, ότι πολλοί θέλουμε να πάμε να δούμε τους γονείς και τους παππούδες.
Ότι οι ηλικιωμένοι περιμένουν πώς και πώς στην επαρχία να δουν παιδιά κι εγγόνια.
Τώρα τελευταία παίζει και το κλάδεμα στις τριανταφυλλιες
Είναι και εκείνοι που είναι παραδοσιακοί και θέλουν να βγάλουν τα απωθημένα ενός χρόνου εγκλεισμού πηγαίνοντας μια εκδρομή στην επαρχία.
Όλοι κάτι θέλουμε
Όμως, δεν μπορεί να γίνεται η έξοδος του Πάσχα εμμονή. Δεν μπορεί να πιέζουν οι πάντες να ανοίξουν οι δρόμοι και πόσοι χιλιάδες κάτοικοι πόλεων να πάνε στα χωριά τους εν μέσω πανδημίας.
Το ερώτημα είναι απλό. Ποιος θέλει να ρισκάρει τις ζωές των δικών τους ανθρώπων στα χωριά; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για χιλιάδες κρούσματα στην επαρχία;
Πώς θα πάνε επομένως χιλιάδες εν δυνάμει υγειονομικές βόμβες να κάνουν «Πάσχα στο χωριό»;
Με τα self test που όλοι λένε ότι βγάζουν σε μεγάλο ποσοστό αμφισβητούμενα αποτελέσματα;
Κι αν την Μεγάλη Παρασκευή που ξεκινά η έξοδος είσαι καλά, αλλά το Μεγάλο Σάββατο έχεις συμπτώματα και κολλήσεις όλους τους συγχωριανούς σου και στείλεις μερικούς από αυτούς;
Αυτή νομίζω είναι λοιπόν η πραγματικότητα και οι δικές μου σκέψεις.
Λίγη υπομονή χρειάζεται. Ας χάσουμε για δεύτερη φορά το αρνί στη σούβλα, προκειμένου να γλιτώσουν οι αγαπημένοι μας.
Προκειμένου να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το lockdown.
Προκειμένου να ανοίξουν οι επιχειρήσεις και να δουλέψει η οικονομία.
Προκειμένου να λειτουργήσει ο τουρισμός, από τον οποίο ζούμε όλοι μας.
Το «Πάσχα στο χωριό» πρέπει να είναι γιορτή κι όχι να μετατραπεί σε ......
Πρέπει να είναι ασφαλής απελευθέρωση κι όχι μια ψύχωση για την οποία θα μετανιώσουμε πικρά.
Και ας σεβαστούμε τους 800 συνανθρώπους μας που δίνουν μάχη για να ζήσουν στις ΜΕΘ.
Τους χιλιάδες υγειονομικούς που δεν έχουν δει το σπίτι τους ένα χρόνο τώρα.
Να πάνε καμιά ώρα για ξεκούραση θέλουν χωρίς να χτυπάει το κινητό
Τους αξίζει σεβασμός κι όχι απαξίωση κάνοντας του κεφαλιού μας.
Τους αξίζει σεβασμός κι όχι απαξίωση κάνοντας του κεφαλιού μας.
Κράτος, επιστήμονες και πολίτες είμαστε αλα νταλον..
Στις 9 ε κολουμενε στις 12 κολουμενε, ταδε μπαρμακοτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου