Οι περισσότεροι από μας ονειρευόμαστε από μικροί τη μέρα που θα μείνουμε στο δικό μας σπίτι. Ένα σπίτι που θα είναι διακοσμημένο με το προσωπικό μας γούστο, θα ισχύουν οι δικοί μας κανόνες και θα έχουμε γενικά την αποκλειστική του ευθύνη. Η πρώτη φορά που εγώ έμεινα μόνη μου ήταν στα δεκαεπτά προς δεκαοκτώ, όταν τελείωσα το σχολείο και πήγα να σπουδάσω! Φυσικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο ανέμελα όσο τα είχα φανταστεί...παρακάτω θα σας αναφέρω τέσσερα πολύτιμα μαθήματα που πήρα μένοντας μόνη μου! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:
Υπευθυνότητα
Πρώτη φορά σε δικό μου σπίτι! Εκτός απ' τη μεγάλη μου χαρά, όσο περνούσαν οι μέρες με κυρίευε ένα μεγάλο άγχος. Όχι το άγχος ότι θα είμαι μόνη, χωρίς τους γονείς και τα αδέλφια μου, αλλά το άγχος του πως θα ανταπεξέλθω χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς, που μέχρι τότε ήταν πάντα δίπλα μου και μου τα είχε όλα έτοιμα! Πρακτικά λοιπόν έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου, απ' τις δουλειές του σπιτιού μέχρι την πληρωμή των λογαριασμών. Ήμουν πια υπεύθυνη για τη ζωή μου και για το σπίτι μου! Δικαιολογίες όπως "το ξέχασα" ή "θα το κάνω μετά", δεν χωρούσαν πια.
Διαχείριση χρημάτων
Αυτό ήταν ένα δύσκολο μάθημα για μένα! Έπρεπε να μάθω να διαχειρίζομαι τα χρήματά μου, ως την επόμενη φορά που θα μου έστελναν οι γονείς μου για να μην "ξεμείνω". Υπήρξαν όμως αρκετές φορές, ειδικά στην αρχή, που σπαταλούσα όλα μου τα χρήματα το πρώτο δεκαήμερα του μήνα και μετά είχα ίσα-ίσα για τα εισιτήρια του λεωφορείου. Τώρα το σκέφτομαι και γελάω, τότε όμως δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Ευτυχώς πριν μείνω τελείως χωρίς λεφτά όλοι μου οι λογαριασμοί ήταν πληρωμένοι κι όσο για το φαγητό...μακαρόνια, μακαρόνια, μακαρόνια!
Διαχείριση απόλυτης ελευθερίας
Η μετάβαση απ' τον έλεγχο στην απόλυτη ελευθερία δεν είναι απλή υπόθεση. Ειδικά για ένα παιδί που φεύγει για πρώτη φορά μακριά απ' το σπίτι του. Το συναίσθημα του κάνω ότι θέλω, όποτε το θέλω χωρίς να δώσω λόγο σε κανέναν, είναι επικίνδυνο ιδιαίτερα όταν οι γονείς έχουν υπάρξει ιδιαίτερα προστατευτικοί. Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεσαι ξαφνικά στο σημείο εκείνο που θες να κάνεις όλα όσα ήθελες και σαν έφηβο δεν σου επέτρεπαν. Θυμάμαι ότι όλο το πρώτο εξάμηνο έτρωγα συνέχεια απ' έξω, έβγαινα κάθε βράδυ, κοιμόμουν ξημερώματα γιατί και σπίτι να ήμουν με φίλες, παίζαμε χαρτιά ως το πρωί και φυσικά η σχολή ήταν σε δεύτερη μοίρα. Ευτυχώς η μόνη "συνήθεια" που κράτησα από εκείνο το ξέφρενο εξάμηνο, ήταν το να μαζευόμαστε στο σπίτι με φίλες και να μιλάμε ή να παίζουμε ως την επόμενη μέρα το πρωί.
Μαγείρεμα
Ποτέ δεν μου άρεσε η διαδικασία του μαγειρέματος. Ακόμα και σήμερα το μαγείρεμα δεν είναι η αγαπημένη μου ασχολία! Έπρεπε όμως να μάθω να μαγειρεύω, δεν γινόταν να τρώω συνέχεια απ' έξω. Αρχικά έμαθα να φτιάχνω "φοιτητικά φαγητά". Η πρώτη μου μαγειρική απόπειρα ήταν ένα πιάτο καρμπονάρα. Όχι και πολύ πετυχημένη οφείλω να ομολογήσω, αλλά απ' ότι θυμάμαι το άδειασα το πιάτο μου. Κοτόπουλο και μπριζόλες στο φούρνο, κόκκινες σάλτσες και φακές. Μετά τον πρώτο χρόνο τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα καθώς ζήτησα απ' τη μαμά μου να μου δείξει πως φτιάχνει κάποια απλά φαγητά κι έτσι οι γνώσεις βελτιώθηκαν κατά πολύ.
Αυτά ήταν κάποια απ' τα μαθήματα που πήρα εγώ όταν έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου. Θα χαρώ πολύ να μάθω και τα δικά σας. Περιμένω τα μηνύματά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου