Από μια αλανιάρα της Νύχτας

Και κοίτα τώρα να δεις τι γίνεται..
Ακούς το τραγούδι "Σαν της γαρδένιας τον ανθό" από τον Τόλη , Αργός , συρτός , ρυθμός , τονίζει μια μια τις συλλαβές , δίνει πόνο .. έρχεται ο στίχος και σου κάνει πιλάφι (λασπωτό) τον εγκέφαλο από την καψούρα ,

και Να τα Vat 69 .. να τα κλάματα .
Αμέσως μετά , βγαίνει στην πίστα ...ο Λε -Πα
λέει το ίδιο τραγούδι ( το χει ερμηνεύσει )
με τη χαριτωμενιά του , τις τσαχπίνικες κινήσεις των χεριών του και όλοι οι στίχοι γίνονται ένα πράγμα ,
το τρέχει το τραγουδάκι .... σε fast*/track μουσική κλίμακα ..
και σε πιάνει μια χαρά , μα μια χαρά !
και Να τα πανέρια ( οι λουλουδούδες, καλό νυχτοκάματο απόψε)
και να τα "μωρά" να βασανίζονται σιγώντας, λυγώντας στην πίστα ( και να "τρέχει" η μασκάρα των 3 ευρώ , από τον ιδρώτα , συναντώντας το Ματ κραγιόν το σταθερό που είτε κάνεις πίτες είτε πίπ@ς δε φεύγει σου λέει από τα χείλη πριν το ρολόι χτυπήσει ...τέλος χρόνου , από τα ευρεία κι αυτό .. 2 ευρώ )
και το ξεμπουρδελ@ει Το.. Άσμα..
Συμπέρασμα 1o : Αν ήμουν επιχειρηματίας θα επέλεγα τον Λε Πα
για το σχήμα ..
Ως ερωτευμενάκι πάλι , θα θελα να το ακούσω από τον Τόλια ..
"...που ζει μια νύχτα μόνο.. και το δικό μας όνειρο... "
Μπα ! άσε! καλύτερα...
"Το πε Το πε.. ο Παπαγάλος .."
Συμπέρασμα 2ο : Τα ίδια λόγια , από έναν άλλον άνθρωπο , είναι (σαν) άλλα λόγια !
(...κρατείστε τα αυτά "ευαγγέλιο" , όταν ξαναβγούμε , θα τα βρείτε μπροστά σας ,θα με θυμηθείτε )

Share: