ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν ένας γέρος ζωγράφος που είχε πρόβλημα υγείας τόσο στα χέρια όσο και στην όραση του..
Ήταν σε απόγνωση... Κάθισε λοιπόν όλο το
βράδυ, έψαξε τα υλικά του, τα ξεκαθάρισε. Ήθελε το πρωί να ξυπνήσει
και να ζωγραφίσει παρόλο την άσχημη υγεία του. Δεν πήγαινε άλλο η φτώχεια του!
Έπρεπε οπωσδήποτε να βρει χρήματα, για
να γεμίσει το ψυγείο του, να πάρει ξύλα για το τζάκι. Ο χειμώνας είχε φτάσει
για τα καλά.
Έπεσε στο κρεβάτι του να κοιμηθεί σκεπτικός... Λίγο
πριν κοιμηθεί έκανε μια ευχή… να γίνει ένα θαύμα...ότι και να ήταν αυτό...
Την άλλη μέρα, αφού ξύπνησε, έπλυνε το
πρόσωπο του και ετοιμάστηκε να καθίσει
στο καβαλέτο του. Ίσως μπορούσε παρά τον πόνο που είχε στα χέρια να ζωγραφίσει
.
Τι να δει όμως; Ο πίνακας ήταν έτοιμος, ζωγραφισμένος και
στολισμένος πάνω στο καβαλέτο του! Το πήρε στα χέρια του για να το δει από
κοντά. Ήθελε να δει προσεκτικά, τι είχε πάνω.
Είδε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο τοποθετημένο δίπλα σε ένα
αναμμένο τζάκι . Το δέντρο ήταν πολύ
όμορφα στολισμένο, με λαμπάκια που ήταν αστραφτερά, ένα αστέρι στην κορυφή ,
λες και τα 'χε ζωγραφίσει ο πιο γνωστός ζωγράφος του κόσμου.
Με κάποιον μαγικό τρόπο το έμαθαν όλοι στην
γειτονιά και ξεκίνησαν τα τηλέφωνα και οι παραγγελίες. Όλοι ήθελαν έναν πίνακα από αυτόν τον ζωγράφο με
θέμα τα Χριστούγεννα.
Μάλιστα ένας γνωστός συλλέκτης έργων
τέχνης ήθελε κι εκείνος ένα έργο δικό του, ένα χριστουγεννιάτικο πίνακα. Θα
πλήρωνε όσο όσο για να το αγοράσει..
Έτσι λοιπόν ο ζωγράφος πουλώντας εκείνον
τον μαγικό πίνακα, που βρέθηκε μπροστά του, έβγαλε τα πρώτα του χρήματα… Έτρεξε
λοιπόν και αγόρασε τα απαραίτητα υλικά και τις μπογιές, για να ετοιμάσει
τις παραγγελίες που του είχαν ζητήσει.
Αγόρασε πολλούς καμβάδες για να
ξεκινήσει πάλι να κάνει ότι αγαπούσε περισσότερο.
Γέμισε με δύναμη και όρεξη για δουλειά
αλλά και με αισιοδοξία!!!
Όλη μέρα και όλη νύχτα ζωγράφιζε,
σταμάτησαν να πονάνε τα χέρια του και άρχισε να βλέπει καθαρά!!! Μαγικό! Σκέφτηκε
ότι ήρθε το θαύμα που περίμενε!!
Βιαζόταν πολύ...ήθελε να τελειώσει, να τα 'χει έτοιμα τις γιορτές ,
για να μπορεί να τα πουλήσει.
Δεν χρειάστηκε: όταν ξύπνησε, βρήκε πάλι
πίνακες έτοιμους. Οι πελάτες δεν άργησαν να 'ρθουν. Άρχισαν απανωτά τα τηλέφωνα κι αυτή τη
φορά ο ζωγράφος πήρε αρκετά χρήματα και αγόρασε ακόμα πιο πολλά υλικά, πινέλα
και καμβάδες.
Την άλλη μέρα βρήκε πάλι τους πίνακες έτοιμους. Το ίδιο
έγινε και την επόμενη και την επόμενη: όσα υλικά και πίνακες έβγαζε αποβραδίς, τους
έβρισκε έτοιμους την άλλη μέρα. Ώσπου
έγινε πλούσιος. Μπορούσε πια να αγοράσει ότι επιθυμούσε...
Αγόρασε και για άλλους ανθρώπους
πράγματα, που είχαν οικονομικά προβλήματα...
Ένα βράδυ, λίγο πριν απ ' τα
Χριστούγεννα, την ώρα που τέλειωσε την ζωγραφική του κι ετοιμάστηκε να
πάει για ύπνο, είπε στη γυναίκα του: «Τι θα 'λεγες να μείνουμε ξύπνιοι αυτή τη
νύχτα, να δούμε ποιος κάνει όλη αυτή τη δουλειά για να μπορώ να ξεκουράζομαι, αφού
είμαι μεγάλος σε ηλικία;; θέλω να τον ευχαριστήσω!
Η γυναίκα του συμφώνησε ,άναψε ένα μικρό
πορτατίφ για να βλέπουν στο σκοτάδι, αφού τα φώτα ήταν κλειστά μέσα
στο δωμάτιο και κρύφτηκαν πίσω από την πόρτα του δωματίου ,όπου ήταν εκεί το εργαστήριο του..
Κράτησαν τα μάτια τους ανοιχτά,
για να μην κοιμηθούν και την ανάσα τους, για να μην τους ακούσουν!!
Όταν πήγε 12 τα μεσάνυχτα, ξαφνικά
εμφανίστηκαν δυο μικρούλια χωρίς ρούχα καλικαντζαράκια, κάθισαν στο καβαλέτο
του ζωγράφου, πήραν χρώματα και πινέλα κι άρχισαν να ζωγραφίζουν τόσο γρήγορα
κι επιδέξια με τα μικροσκοπικά τους δαχτυλάκια. που ο ζωγράφος έμεινε μ'
ανοιχτό το στόμα απ’ την κατάπληξη και το θαυμασμό.
Τα δυο καλικαντζαράκια δεν σταμάτησαν,
ώσπου τελείωσαν όλα τα υλικά . Όταν τελείωσαν έδωσαν ένα σάλτο κι έφυγαν
από το παράθυρο , όπως είχαν έρθει.
Την άλλη μέρα το πρωί η γυναίκα είπε
στον ζωγράφο: «Τα δυο καλικαντζαράκια μάς έκαναν πλούσιους. Πρέπει να τους
δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας. Έτσι χωρίς ρούχα που τριγυρνάνε, θα
κρυώσουν..είναι και τόσο αδυνατούλια...Έχω μια ιδέα: Θα τους ράψω και θα τους
ζωγραφίσεις πάνω στα μπλουζάκια όμορφα χριστουγεννιάτικα σχέδια. Θα τους δώσουμε παντελονάκια και γιλεκάκια και
θα τους πλέξω κι από ένα ζευγάρι ριγέ καλτσούλες. Θα βρούμε και όμορφα παπουτσάκια. Τρέξε γρήγορα σε ένα ζαχαροπλαστείο να τους πάρεις
καλούδια...Όπως ζαχαρωτά και χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα..
Ο ζωγράφος δεν περίμενε να του το
πει δεύτερη φορά. Έφυγε τρέχοντας να πάει να τα ψωνίσει και ως το βράδυ
είχαν τελειώσει ότι είχαν βάλει στο μυαλό τους.
Εκείνη την νύχτα αντί ν' αφήσει στο καβαλέτο
του καμβάδες, χρώματα και πινέλα , όπως
πάντα, τον στόλισαν με τα δωράκια τους και με τα γλυκίσματα.
Ύστερα κρύφτηκαν, να δουν τι θα γίνει.
Στις 12 τα μεσάνυχτα ήρθαν πάλι τα δυο
καλικαντζαράκια κι ετοιμάστηκαν για να ζωγραφίσουν. Αλλά υλικά δεν βρήκαν.
Έψαξαν από δω..έψαξαν από κει ...και τα μάτια τους έλαμψαν από χαρά, όταν είδαν τα σακουλάκια με τα γλυκά αλλά
και τα μικροσκοπικά ρουχαλάκια, τις κάλτσες και τα παπουτσάκια.
Απόρησαν στην αρχή, έπειτα όμως δεν
ήξεραν τι να κάνουν απ’ τη χαρά τους. Ήταν όλα τόσο όμορφα . Χορεύοντας και
γελώντας ντύθηκαν, κι όλο καμάρι πηδούσαν και τραγουδούσαν τα κάλαντα και ότι
άλλο χριστουγεννιάτικο τραγούδι ήξεραν!!!
Στριφογύριζαν στο εργαστήριο με χάρη και
καμάρι, πηδούσαν πάνω στις καρέκλες και στα τραπέζια, σκαρφάλωναν στο καβαλέτο
και έπαιζαν με τα πινέλα με κέφι και χαρά σκορπίζοντας παντού χρώματα και
τρώγοντας τα γλυκά .
Στο τέλος έφυγαν με πασαλειμμένη από άχνη
ζάχαρη τα πρόσωπα τους και χορεύοντας πάντα, βγήκαν απ’ την πόρτα παίζοντας
κουραμπιεδοπόλεμο στον δρόμο και δεν ξαναγύρισαν πίσω ποτέ πια.
Ο γέρος ζωγράφος έμεινε στην ιστορία ως
ο ζωγράφος των Χριστουγέννων και μαζί με την γυναίκα του ζήσανε
αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Καλά Χριστούγεννα!
Υ.Γ Μην ξεχνάτε να κάνετε like στην σελίδα μας και να κοινοποιήσετε το άρθρο ε!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου