Ας κρατήσουμε ζωντανό τον μύθο. Ας εμπιστευτούμε τη Φύση, την Ιστορία και την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών.

Διαβάζω για μια ακόμη φορά δημοσιεύματα - φωτοβολίδες στον τύπο για τη μαστίχα Χίου και τους κινδύνους που διατρέχει από τους γείτονές μας και προσπαθώ να σκεφτώ λογικά και απλοϊκά.
Ίσως συλλογίζομαι λάθος,αλλά εντάξει, προσπαθώ.

Από την αρχαιότητα μια μαστίχα ήταν γνωστή:
η pistacia lentiscus var chia.
Η Ιωνία υπήρξε για αιώνες ελληνική.
Η Ερυθραία και η Χίος υπήρξαν για χρόνια χώροι εκμετάλλευσης της ίδιας οικογένειας ηγεμόνων.

Δεν θα μπορούσαν τότε να καλλιεργήσουν στα ιωνικά παράλια τα δέντρα που έβλεπαν να υπάρχουν στη Χίο και παρήγαγαν μαστίχα;

Σχίνοι φύονται σε όλη τη Μεσόγειο, λένε οι γνωρίζοντες.
οι ιδιότητες της μαστίχας ήταν γνωστές αιώνες νωρίτερα.
Όμως οι Γενοβέζοι στην Ερυθραία εκμεταλλεύονταν τα στυπτορυχεία και στη Χίο τις ρητίνες, μαστίχα και τερεβυνθίνη.

Και πες εντάξει, οι Γενοβέζοι δεν το επιχείρησαν.
τι ήξεραν άλλωστε αυτοί από εμπόριο και επιχειρήσεις, μήπως είχαν εταιρία που εκμεταλλευόταν τη μαστίχα;

Τέσσερις αιώνες τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατοριας ήταν η Χίος. Στενή η σχέση των δυο πλευρών. Κοσμος πήγαινε και ερχόταν με τα καΐκια. Μετεγκαταστάσεις πληθυσμών.
Ξεχωριστή θέση με προνόμια τα μαστιχοχώρια λόγω της μαστίχας για αιώνες. Ούτε αυτοί δεν σκέφτηκαν την καλλιέργεια του δέντρου απέναντι;
Δεν θα μπορούσαν ή δεν θα είχαν δοκιμάσει να φυτέψουν χιώτικα ή να καλλιεργήσουν τα φυτά που ήδη υπήρχαν στην μικρασιατική ακτή του Αιγαίου;
Ό,τι μπορούσαν να πράξουν, λογικά θα το είχαν πράξει.
Λέτε να περίμεναν το Μουσείο Μαστίχας για να μάθουν;
(Τι άλλο θα ακούσουμε;).

Οι ειδικοί και πάλι λένε ότι παίζει ρόλο και το μικροκλίμα.
Βλέπεις στα ραντάρ τον καιρό, που συμπτωματικά είναι ραντάρ της Σμύρνης, μια και ως γνωστό «ανήκομεν εις την Ανατολήν», τουλάχιστον μετεωρολογικά,
και εκεί που λες: Παναγιά μου, θα πνιγούμε με το σύννεφο που έρχεται, άλλα σύννεφα φεύγουν βόρεια και άλλα νότια και ενώνονται ξανά πάνω από τη χερσόνησο της Ερυθραίας. εκεί γίνεται κατακλυσμός και εδώ λέμε το νερό νεράκι.

Και ερχόμαστε στο επίμαχο.
Ο Δήμος του Τσεσμέ κάνει την προσπάθειά του.
Μπορεί να παράξει και ίσως ήδη παράγει μία ρητίνη.
Υπάρχει περίπτωση ποτέ αυτό που θα παράξει να είναι Μαστίχα Χίου;
Προφανώς όχι, εκτός και αν ο Τσεσμές ονομαστεί Ανατολική Χίος.

Εξάλλου η Μαστίχα Χίου δεν είναι μόνο ένα προϊόν.
Η μαστίχα Χίου είναι ο πολιτισμός του νησιού, είναι η άυλη πολιτιστική κληρονομιά του,
που υπάρχει ζωντανή σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας των νοτιοχώρων.

Όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Μαστίχα Χίου θα πρέπει να την ονομάσουν για να την πουλήσουν, Μαστίχα Τουρκίας δεν θα αγόραζαν ούτε οι ίδιοι οι ανατολίτες, τόσο βαθειά που είναι ριζωμένη στην κουλτούρα τους η Μαστίχα Χίου.

Κι ύστερα, μπορεί στην Τουρκία να βρίσκεις μαϊμούδες όλων των γνωστών οίκων, δεν άκουσα η Gucci ή η Burberry’s να έπεσαν έξω, επειδή οι συντοπίτισσές μας αγοράζουν μαϊμούδες τσάντες στα παζάρια της Σμύρνης.

Η πραγματικότητα ξεπερνιέται.
Ο μύθος ποτέ.
Και η μαστίχα της Χίου είναι ο μύθος της.
Είναι η Ιστορία της και η ιστορία του τόπου.
Η μαστίχα της Χίου είναι πρωτίστως μία επιλογή της φύσης,
μα είναι και ο κόπος αιώνων των μαστιχοπαραγωγών της νότιας Χίου και οι άοκνες προσπάθειες της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών,
που κατάφεραν να φτάσουν ψηλά το brand name Μαστίχα Χίου.
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Θα ήθελα επιτέλους να δημοσιευτεί μία αισιόδοξη είδηση για την πορεία της μαστίχας και να μη βγει κάποιος εξυπνάκιας να γράψει: καλά όλα αυτά, αλλά ο μαστιχοπαραγωγός τι κερδίζει;

Θα ήθελα επιτέλους να γραφτεί κάτι για τις προσπάθειες που κάνουν οι γείτονες μας και να μη βγει κάποια κυρία, -από αυτές τις μαρκομανείς που ψωνίζουν τις μαιμουδες στα παζάρια και γι αυτό όχι τυχαία πάντα μία κυρία τα γράφει- να πει:
χρόνια εμείς τους τα λέγαμε, μα δεν άκουγαν.

Κακώς, δεν σας άκουγαν. Έπρεπε να σας ακούσουν και να σας αναθέσουν έργο, όταν πηγαίνετε απέναντι για ψώνια, αντί να προσπαθούν να πιστοποιούν και να κατοχυρώνουν.

Έλεος!
Ας σταματήσουμε να αναζητούμε τους εχθρούς της μαστίχας στα απέναντι παράλια.
Ας τους αναζητήσουμε μεταξύ μας: στον λαθρέμπορο συγχωριανό ή γνωστό μας.
Στον εξυπνάκια φυτωριούχο που θα πουλούσε ακόμη και τη μάνα του για το κέρδος.
Στις κυρίες που πηγαινοέρχονται με τα καραβάκια για ψώνια κλπ απέναντι, αλλά οι αναρτήσεις τους είναι φουλ στην πατριδολατρεία.
Μα κυρίως ας σκεφτούμε ο καθένας τον δικό μας ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία.

Ας κρατήσουμε ζωντανό τον μύθο.
Ας εμπιστευτούμε τη Φύση,
την Ιστορία και
την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών.
Και οι τρεις ξέρουν τι κάνουν, ακόμη κι αν εμείς δεν ξέρουμε.

Αννα 

Μισσαϊλίδου

Share: