Η Γιορτή του πατέρα είναι ετήσια κινητή εορτή προς τιμήν του πατέρα, των πατρικών δεσμών και γενικά της επιρροής από τους μπαμπάδες στην κοινωνία. Στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες παγκοσμίως γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.
Είναι η Γιορτή σχέσης: Μπαμπά – παιδιού… Αφορά την πατρότητα γενικά και την συνεισφορά των μπαμπάδων στο κοινωνικό σύνολο. «Η Γιορτή του Πατέρα», είναι εξίσου σημαντική με αυτή της μητέρας. Στην κοινωνία μας, κάποιες φορές, οι μπαμπάδες περνούν σε δεύτερη μοίρα…
Η αγάπη του πατέρα
Η αγάπη του πατέρα διαφέρει από αυτήν της μητέρας «ποιοτικά». Δηλαδή, οι πατεράδες «αγαπούν πιο επικίνδυνα». Ο πατέρας δημιουργεί με το παιδί του μια σχέση τελείως διαφορετική από την αντίστοιχη με τη μητέρα. Η επικοινωνία των μπαμπάδων με τα παιδιά τους είναι ιδιαίτερη και μοναδική. Παίζουν διαφορετικά, συζητούν διαφορετικά… ακουμπάνε τα παιδιά τους διαφορετικά, «παλεύουν» με τα παιδιά. Οι μπαμπάδες χτίζουν εμπιστοσύνη με τα παιδιά τους. Είναι αυτοί που συνήθως προτρέπουν τα παιδιά τους να «παίξουν» με τα όρια τους, να νιώσουν ελεύθερα από κάθε μορφή φόβου και συστολής. Η σωματική αυτή επικοινωνία με ένα μαγικό τρόπο μπορεί να «ξεκλειδώσει» οποιαδήποτε ψυχοκινητική συστολή και να συνδέσει το σώμα με το μυαλό, τη ψυχή με το σώμα.
Φέτος η γιορτή πέφτει Κυριακή, 21 Ιουνίου 2020.
Τι είναι η γιορτή του πατέρα;
Για μένα πρέπει να τον τιμούμε όπως και την μητέρα! Ο πατέρας… ο πραγματικός, είναι ο άνθρωπος που στέκεται δίπλα μας στις χαρές,στις δυσκολίες, στον πόνο μας, μας προστατεύει… και μας κάνει να νοιώθουμε σιγουριά και ασφάλεια στην αγκαλιά του. Μας δίδαξε πώς να είμαστε δυνατοί, ανεξάρτητοι, δημιουργικοί και να μην έχουμε κανέναν ανάγκη.
Μπαμπάδες είναι όλοι όσοι μεγαλώνουν τα παιδιά με αγάπη και φροντίδα. Αυτοί που παραμερίζουν τον χρόνο τους, τα χόμπι τους, τη διασκέδασή τους… Προτιμούν να βλέπουν παιδικά αντί για μπάλα και κινούμενα σχέδια αντί έργα επιστημονικής φαντασίας…
Μας έκανε να πατάμε γερά στα πόδια μας! Να κάνουμε σκανταλιές… να παίζουμε σαν μικρά παιδιά… μέχρι και να μας συμβουλεύει στα ερωτικά μας…!
Για εμάς τα κορίτσια, είναι ο πρώτος μας έρωτας ενώ για τα αγόρια ο καλύτερος τους φίλος!!!
Εκείνοι που μας μεγάλωσαν, μας στήριξαν σε κάθε μας βήμα.
Υπάρχουν βέβαια και οι μανάδες, οι παππούδες, θείοι, νονοί, δάσκαλοι που προσπαθούν να αναπληρώσουν τον μπαμπά που δεν υπάρχει…
Όλοι έχουμε την ανάγκη από έναν μπαμπά, μικροί και μεγάλοι. Όλοι έχουμε ανάγκη αυτή την αίσθηση της ζεστασιάς.
Υπάρχουν μαμάδες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους και φροντίζουν να μην τους λείψει τίποτα.
Υπάρχουν και μπαμπάδες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους και φροντίζουν να μην τους λείψει τίποτα, όπως οι μαμάδες.
Είναι μία γιορτή για όλα τα παιδιά, μικρούς και μεγάλους που έχουν πατέρα, αλλά και αυτά που έχουν χάσει τον πατέρα τους και προσπαθούν να τον κρατήσουν ζωντανό μέσα τους. Όλοι έχουμε πατέρα, ακόμα κι αν δε ζει ή βρίσκεται κάπου μακριά…
Είτε έχουμε πάτερα εν ζωή είτε όχι, μας δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε εκείνες τις φορές που κοιταζόμασταν με το πατέρα μας στα μάτια, εκείνες που μιλούσαμε, που κάναμε χαζά αστεία, παιδικά, που παίζαμε μπάλα, που τσακωνόμασταν λες και ήμασταν συνομήλικοι!!!
Ευχαριστώ μπαμπά!
Ένα ευχαριστώ για τους μπαμπάδες που δουλεύουν όλη μέρα… για τους μπαμπάδες που δουλεύουν σε 2 και 3 διαφορετικές δουλειές για να ανταπεξέλθουν… στους μπαμπάδες που θαλασσοπνίγονται και χάνουν χρόνο από την ζωή των παιδιών τους για να τα έχουν όλα… σε αυτούς που κάνουν επικίνδυνα επαγγέλματα… στους μπαμπάδες που παίρνουν συνέχεια μεταθέσεις και όταν γυρνάνε σπίτι τους δεν ξέρουν πώς να το πουν στα παιδιά τους… στους μπαμπάδες που απολύθηκαν και ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά για να έχουν φαγητό τα παιδιά τους… στους μπαμπάδες που θυσιάζονται καθημερινά… στους μπαμπάδες που στηρίζουν τις επιλογές των παιδιών τους… σε αυτούς που δεν άκουσαν ποτέ ένα σε αγαπώ και ακούν γκρίνια που λείπουν όλη μέρα από τα σπίτια τους… στους μπαμπάδες που βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού… σε αυτούς… που προτίμησαν και επέλεξαν να παντρευτούν και να στηρίξουν την επιλογή της μητέρας να κρατήσουν το παιδί… ένα μεγάλο ευχαριστώ που θέλησαν να κάνουν κάποιες γυναίκες μανάδες.
Και έχουν πάρει το ρίσκο και την ευθύνη να μεγαλώσουν εσάς τα παιδιά με αγάπη, στοργή και ασφάλεια…
Όπου λοιπόν και αν βρίσκεστε, πάρτε τον ένα τηλέφωνο να του ευχηθείτε, πηγαίνετε να τον συναντήσετε και κάντε τον μια αγκαλιά. Ζητήστε ένα συγγνώμη, πείτε στον πατέρα σας πόσο πολύ τον θαυμάζετε και πόσο ευγνώμονες είσαστε για όλα αυτά τα ψυχικά και συναισθηματικά εφόδια που σας χάρισε και συνεχίζει να σας χαρίζει. Κι αν δεν μπορείτε δεν πειράζει, εκείνος… το ξέρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου