Στο βάθος η Νίνα Σιμόν να σκούζει : ‘Black is the colour ..

Οι πρώτες μέρες του Δεκέμβρη , με βρήκαν κάπως έτσι:

 Το ημερολόγιο να  Έχει μείνει  στις παραδρομές αναδρομές του Νοέμβρη.

Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, στο στόμα της γάτας , Θραύσματα , θαύματα  στο  χαλί.

Τα φωτάκια του δέντρου σβηστά  (11 μέτρα κινεζιάς καμμένα..)

 Η κάλτσα του Αη –Βασίλη στα αζήτητα .

Μια σαμπάνια -αφρίζον κρασί- ξέρετε απ αυτά τα ροδίτικα
τα δίναν ντάλα Αυγούστου δώρο με δυο ομπρέλες .. τους είχαν ξεμείνει ,

τη φορτώθηκα κι αυτή να πιάνει χώρο ..

Στο βάθος  η Νίνα Σιμόν να σκούζει :

‘Black is the colour ..”  ,Εμένα μου λες ρε Νινάκι..

Άθικτο μόνο το κόκκινο μπαλόνι .. το λες και καρδιά

Που πήραμε μαζί σ ένα  παζάρι έξω από το λούνα παρκ.

Πέρσι τα Χριστούγεννα..

Σε λίγες ώρες  ανατέλλει η   1^η του Γενάρη ...η νέα χρονιά .

Ψυχραιμία ..

Μόλις 75 μερες για τις Αποκριές..

Αναθάρρησα..

Σ αυτή τη γιορτή «μπαίνω» εγώ..

Αρχέγονα και Διονυσιακά κατάλοιπα ..

Και να τα καταίφια , και να τα γαλακτομπούρεκα

Και τρως και πίνεις κι ερωτροπείς ..

Και σε κυκλώνουν ερμαφρόδιτες ..οδύνες ....

 αφού φοράς τη “μάσκα”  σου

Κανείς δε σε πειράζει..

Πίσω στη… θρησκευτική κατάνυξη των  ημερών.  (χωρίς τη μάσκα)..

Στα  τσίγκινα τα τρίγωνα χωρίς τα κάλαντα .. τα βάλαντα ...

Είναι που δεν είπαμε και τίποτα στο «τέλος» .. Στα τέλη του χρόνου πέρσι..

Δεν είχε μείνει και τίποτα πια να ειπωθεί .

Είχαμε ταλαιπωρήσει τόσο τις λέξεις, τα χασαν κι αυτές απ την πολυχρησία ..

Μας βλέπαν και «κόβαν»  μακριά..

Έσβησα εγώ την πρώτη , Έσβησες εσύ την τελευταία .

Κάτι μεσαίες,  αδιάφορες είχαν μείνει.. θύματα κι αυτές του ακατάληπτου ..

Δεν είναι τα μελομακάρονα .. ούτε οι κουραμπιέδες.

Είναι που μου μήνυσες πως έρχεσαι  την Πρωτοχρονιά  .

Ήρθαν και σε βρήκαν  λες , νέες λέξεις  , «αφόρετες , με το ταμπελάκι τους»  και θες να μου τις πεις ..

Ζώνομαι με  τα  11 μέτρα, τα σβησμένα  .. «καμικάζι λαμπατέρ»..

Για την   επανάληψη    ..

Για το απρόβλεπτο και το όμορφο της ζωής ...

Για τη γιορτή ...

Αλλά ...

Και για το άδικο , ωμό και κυνικό της  πολλές φορές...

Κίνδυνος.. ακίνδυνος ..

Για την αγάπη  και τα .. συμπαρομαρτούντα  αυτής!!

Αντε τα λέμε Κωνσταντίνα Τυλιγάδα

Share: