Mια ακόμα βδομάδα ξεκινά. Δουλειές, υποχρεώσεις, δραστηριότητες όλα διεκδικούν επιτακτικά μερίδιο στο χρόνο μας και εμείς προσπαθούσε να τα προλάβουμε όλα τρέχοντας πανικόβλητοι. Πέφτουμε κατάκοποι στο κρεβάτι το βράδυ και λέμε, μέρες είναι θα περάσουν. Θα έρθει εκείνο το πολυπόθητο Σαββατοκύριακο και θα χαλαρώσουμε. Χωρίς πίεση, χωρίς αγχωμένα τσιγάρα μέσα στην κίνηση, χωρίς φαγητό στο πόδι, χωρίς κάποιον πάνω από το κεφάλι μας να μας δίνει διαταγές. Ζούμε για το σαββατοκύριακο.
Έχει μια μυσταγωγία η ιδέα του. Όλη τη βδομάδα μας τριβελίζει το μυαλό. Κάνουμε σχέδια, βγάζουμε πλάνα, ακουμπάμε χάρτες στα τραπέζια και ονειρευόμαστε να κάνουμε όσα μας φρενάρει η καθημερινότητα.
Από τη Δευτέρα ήδη έχουμε προγραμματίσει το επόμενο λατρεμένο σαββατοκύριακο. Μας κρατάει ζωντανούς η σκέψη του. Μας δίνει κίνητρο να αντέξουμε μέσα στο χαμό που ζούμε. Μας κάνει να ονειρευόμαστε ανάμεσα στους γκρίζους τοίχους και τους κάνει να φαίνονται λιγότερο ψυχροί και άχρωμοι. Ζωγραφίζουμε πάνω τους τα σχέδια μας και γίνονται χαρούμενοι τοίχοι με δικά μας graffiti. Γιατί τα σαββατοκύριακα έχουμε τη δικιά μας απόχρωση.
Τα βάφουμε με τη δική μας παλέτα και τα διακοσμούμε με τους ανθρώπους που επιλέγουμε. Βλέπουμε και συναντάμε μόνο εκείνους που αγαπάμε πραγματικά. Κάνουμε μόνο όσα ευχαριστούν εμάς και μόνο, όλα εκείνα που μας γεμίζουν χαρά και απόλαυση. Μπορεί να είναι ένας καφές στον ήλιο με τους φίλους μας, μια εκδρομή, ένα οικογενειακό τραπέζι που μας γυρνάει στα παιδικά μας χρόνια, μια πεζοπορία σε κάποιο βουνό, μια βόλτα στη θάλασσα ή ένα διήμερο αγκαλιά με τον σύντροφο μας κάτω από το πάπλωμα με μαραθώνιο ταινιών, αγκαλιές και άπειρο φαγητό.
Το νόημα του σαββατοκύριακου είναι να περιστοιχιζόμαστε μόνο από εκείνους που αγαπάμε πραγματικά. Όλους εκείνους τους ανθρώπους που θέλουμε να βλέπουμε μεσοβδόμαδα κάθε μέρα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε. Είναι δικό μας και θα το κάνουμε όπως θέλουμε εμείς. Χωρίς αντιπαθητικά άτομα, εκνευριστικούς συναδέλφους και καρφιτσωμένα παγωμένα χαμόγελα, ενώ μέσα μας θυμόμαστε όλα τα γαλλικά που ξέρουμε.
Η ζωή άλλωστε είναι πολύ μικρή για να τη σπαταλάμε σε ανθρώπους, που δε μας προσφέρουν το συναίσθημα της αγάπης
Είμαστε πολύ απλά ο εαυτός μας. Πετάμε το προσωπείο της καθημερινότητας και ντυνόμαστε εκείνο του πραγματικού μας εαυτού. Στραπατσάρουμε τη σοβαροφάνεια που επιβάλλει η εργασία μας και την πετάμε στα σκουπίδια, βγάζουμε τα κυριλέ ρούχα, βάζουμε τις φόρμες μας και απολαμβάνουμε εκείνο που ονειρευόμασταν πως θα είναι η ζωή, όταν ήμασταν μικροί.
Αμέριμνοι και ξέγνοιαστοι, με άτομα που πραγματικά συμπαθούμε και αγαπάμε, με ωραίες στιγμές και άφθονο γέλιο. Διότι αυτό αξίζει στη ζωή.
Να είμαστε ο εαυτός μας. Η υποκρισία άλλωστε μας φθείρει μέσα μας, μας στερεί τη ζωντάνια και σίγουρα δε μας κάνει ευτυχισμένους. Γιατί αυτή είναι η ουσία των ελεύθερων ημερών. Να είμαστε ευτυχισμένοι.
Να βγαίνουμε από τη ρουτίνα, να διασκεδάζουμε, να κάνουμε κάτι το διαφορετικό. Απαλλασσόμαστε απ΄όλα όσα οφείλουμε κοινωνικά να κάνουμε και κάνουμε όσα οφείλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς. Διότι, αν δε φροντίσεις τον εαυτό σου να είναι εκείνος καλά, δε θα είσαι ποτέ ουσιαστικά ευτυχισμένος. Θα σέρνεσαι ανάμεσα σε χαρτιά που θέλουν υπογραφές, αναπάντητα email και η μόνη κίνηση που θα μας δείχνει πως είμαστε ζωντανοί, θα είναι το απότομο φρενάρισμα του λεωφορείου που μας πάει στη δουλειά.
Σημασία λοιπόν έχει να ζούμε. Κι όχι μόνο τα σαββατοκύριακα. Να ζούμε την κάθε στιγμή. Μπορεί η καθημερινότητα να είναι βαρετή κι αγχώδης.
Μπορεί και να μας ταλαιπωρεί. Αλλά την κάθε μέρα μπορούμε να τη κάνουμε εμείς όμορφη. Με μια γλυκιά κουβέντα, ένα φιλί, μια αγκαλιά σε κάποιον που τη χρειάζεται. Κρύβει μέσα της ένα μικρό θαύμα. Σημασία λοιπόν έχει να το ανακαλύψουμε και τότε όλες οι μέρες θα μοιάζουν με σαββατοκύριακο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου