Πέρασε πια το όμορφο καλοκαιράκι και χτύπησε το κουδουνάκι στο μικρό μας Χωριουδάκι. ~ katarraktisvillage

Πέρασε πια το όμορφο καλοκαιράκι και χτύπησε το κουδουνάκι στο μικρό μας Χωριουδάκι.


 Το σχολείο βουίζει και πάλι από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. Όλοι ξαναβρίσκουν τους αγαπημένους τους φίλους.

 Τα πρόσωπά τους λάμπουν από χαρά για την καινούρια σχολική χρονιά. (Όχι όλλα)

Στην αυλή του σχολείου, βρίσκεται ένα τραπέζι μ’ ένα ωραίο τραπεζομάντιλο.

 Πάνω του είναι τοποθετημένα με τάξη ένα γυάλινο δοχείο με νερό, ένα κλωνάρι βασιλικός που μοσχομυρίζει, ένα κερί κι ένα θυμιατό.

Κτυπά το κουδούνι και τα παιδιά κάνουν γραμμές κοντά στο τραπέζι.

 Είναι η ώρα του Αγιασμού.
 
 Ο ιερέας με ευλάβεια, τοποθετεί ένα Σταυρό δίπλα στο δοχείο με το νερό. Αφού ανοίξει το Ευχολόγιο, αρχίζει να διαβάζει ευχές και να ψάλλει ωραίους ύμνους.

Ο ιερέας παρακαλεί το Θεό να δίνει υγεία, δύναμη και καθαρό μυαλό στα παιδιά και στους δασκάλους.

Αλλά πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, στο πρώτο κουδούνι της χρονιάς, ένα ακόμα καλοκαιράκι πέρασε.

Ένα καλοκαίρι που τα παιδιά δεν σταμάτησαν, πάνω- κάτω, τρέξιμο με τα πόδια, ποδήλατα, πατίνια, γουρούνες, (έπαιξε και αυτό φέτος ) μικρά και μεγάλα παιδιά μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα. 
Πολλά συναισθήματα εφέτος, πολλά φλερτ, και πολλές τρέλες, από τα ποιο μεγάλα παιδιά, ναι πιστέψτε το είχαμε μεγάλα διαστήματα που δεν ασχολουμασταν με το κινητό,....( εντάξει λέω και κανένα αστειάκι! )

Άλλα το πρωί, άλλα μεσημέρι, μέχρι το απόγευμα στο μπάνιο, το ένα βουτούσε από δω, το άλλο από κει, και κάποιες φορές όλα μαζί, κουλουβάχατα, το ένα πάνω στο άλλο.
 Οι φωνές τους και τα γέλια ήταν κάτι συνηθισμένο.

Τα γέλια και τα χαχανητά τους αναστάτωναν ολόκληρο το χωριό.

 Μια αναστάτωση που μπορεί να ήταν ενοχλητική, κάποιες φορές, αλλά σήμαινε και ζωή.

 Ήταν πολλά παιδάκια φέτος, γεμάτα ζωντάνια !!

Εδώ και λίγες μέρες όμως όλα έχουν σταματήσει και ειδικά από χτες , που άνοιξαν τα σχολεία,  Λες και κάποιος έχει γυρίσει έναν διακόπτη.

Άντε να κυκλοφορεί κανένα παιδάκι από εδώ και από εκεί, οι βόλτες πάνω, κάτω, σταμάτησαν, η παραλία στο χωριό που όλοι μαζί  πηγαινοερχόταν  άδειασε, τα χαρούμενα τιτιβίσματα δεν ακούγονται ποιά.

Το άνοιγμα των σχολείων στέλνει «τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του» και έτσι θα επικρατεί ερημιά και μοναξιά που δεν μπορώ να πω ότι δεν με πειράζει.




Παρά το ότι για εμάς, τους μεγαλύτερους, ζητούμενο είναι η ησυχία και η γαλήνη. Άλλωστε είναι γνωστό ότι με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι.

Μπήκαμε, λοιπόν, σε μια νέα περίοδο της ζωής μας με το φθινόπωρο και με το άνοιγμα των σχολείων. 
Τα παιδιά έφυγαν από τους παππούδες και τις γιαγιάδες και ξαναγύρισαν στα πατρικά, το πρωινό σχολείο δεν επιτρέπει ξενύχτια μέχρι τα μεσάνυχτα, τα μαθήματα θα αρχίσουν να «τρέχουν», τα φροντιστήρια να γνωρίζουν και πάλι δόξες. 


Οι πιο πολλοί αρχίζουν να «συμμαζεύονται» και να εύχονται «καλό χειμώνα» και «καλή σχολική χρονιά». 
Και, βέβαια, αλλάζουν πολλά πράγματα στη ζωή μας. Μια καινούργια περίοδος ξεκινά!


Φέτος πάντως όλοι η δάσκαλοι ήταν στην θέση τους από την Πρώτη μέρα!! Λες επειδή πέρυσι έκανα παράπονα ότι ήρθαν την άλλη μέρα του Αγιασμού!! 😇


Φέτος υποδεχόμαστε την κ Χρύσα Βεζακίδου στο Δημοτικό και την κ Ελλη στο Νηπιαγωγείο.



















Ευχαριστώ τον φίλο μου Νίκο Ξενάκη για της φωτογραφίες!





 Και τα ψαράκια μας καλά κρατάνε , είχαμε και γεννητούρια το καλοκαίρι !!


Καλή σχολική χρονιά και από εμένα λοιπόν με υγεία, πρόοδο και επιτυχίες!

Share:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts