Το σχολείο βουίζει
και πάλι από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. Όλοι ξαναβρίσκουν τους
αγαπημένους τους φίλους.
Τα πρόσωπά τους
λάμπουν από χαρά για την καινούρια σχολική χρονιά. (Όχι όλλα)
Στην αυλή του σχολείου, βρίσκεται ένα τραπέζι μ’ ένα ωραίο τραπεζομάντιλο.
Πάνω του είναι
τοποθετημένα με τάξη ένα γυάλινο δοχείο με νερό, ένα κλωνάρι βασιλικός που
μοσχομυρίζει, ένα κερί κι ένα θυμιατό.
Κτυπά το κουδούνι και τα παιδιά κάνουν γραμμές κοντά στο
τραπέζι.
Είναι η ώρα του Αγιασμού.
Ο ιερέας με ευλάβεια,
τοποθετεί ένα Σταυρό δίπλα στο δοχείο με το νερό. Αφού ανοίξει το Ευχολόγιο,
αρχίζει να διαβάζει ευχές και να ψάλλει ωραίους ύμνους.
Ο ιερέας παρακαλεί το Θεό να δίνει υγεία, δύναμη και καθαρό
μυαλό στα παιδιά και στους δασκάλους.
Αλλά πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, στο πρώτο κουδούνι της
χρονιάς, ένα ακόμα καλοκαιράκι πέρασε.
Ένα καλοκαίρι που τα παιδιά δεν σταμάτησαν, πάνω- κάτω, τρέξιμο με τα πόδια, ποδήλατα, πατίνια, γουρούνες, (έπαιξε και αυτό φέτος ) μικρά και μεγάλα παιδιά μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα.
Πολλά συναισθήματα εφέτος, πολλά φλερτ, και πολλές τρέλες, από τα ποιο μεγάλα παιδιά, ναι πιστέψτε το είχαμε μεγάλα διαστήματα που δεν ασχολουμασταν με το κινητό,....( εντάξει λέω και κανένα αστειάκι! )
Άλλα το πρωί, άλλα μεσημέρι, μέχρι το απόγευμα στο μπάνιο, το ένα βουτούσε από δω, το άλλο από κει,
και κάποιες φορές όλα μαζί, κουλουβάχατα, το ένα πάνω στο άλλο.
Οι φωνές τους και τα γέλια ήταν κάτι συνηθισμένο.
Τα γέλια και τα χαχανητά τους αναστάτωναν ολόκληρο το χωριό.
