που θέριευαν την άνοιξη τα φύλλα κι οι ανθοί
μπρος των παραθυρόφυλλων τις σκονισμένες γρύλιες
θυμάμαι τις γιαγιάδες μας που λέγαν ιστορίες
του Αυγούστου εκείνα τα θαμπά ,τ΄ άχρωμα μεσημέρια
βλέπαν το χρόνο να περνά ,τα πάντα να νικά
και σταύρωναν μες τη ποδιά,τα κουρασμένα χέρια
Κι ύστερα το φθινώπορο σαν πέφτανε τα
φύλλα
και μύριζε από τη βροχή το χώμα στο παρτέρι
θλίψη θυμάμαι μου 'φερνε ετούτη η εποχή
καθώς κινούσαν τα πουλιά γι' αλαργινό σεφέρι
Μνήμες (Μάκης Ψαραδέλλης)
Ο Αγαπητός φίλος που πάντα μας συναρπάζει και δημιουργεί!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου