Περί φιλανθρωπίας...
Είσαι άνθρωπος. Έχεις καρδιά κι αισθήματα. Βλέπεις τον πόνο
γύρω σου και προσπαθείς να κάνεις κάτι. Μια στάλα βοηθείας για να ημερέψεις τα
άγρια πάθη σου και να νιώσεις πως κάτι προσφέρεις. Δεν είναι κάτι. Είναι πολύ.
Αν όλοι μας σκεφτόμασταν το ίδιο, αυτός ο κόσμος θα ΄ταν τόσο μα τόσο
διαφορετικός. Μα δε σε νοιάζει. Κάνεις αυτό που σου προστάζει η καρδιά σου και
κοιμάσαι ευτυχισμένος τα βράδια. Ώσπου έρχονται οι μεγάλοι, οι ¨καλοί¨, που σου μιλούν με το μανδύα της καλοσύνης
φορεμένο στα χρυσωμένα τους κορμιά και
επιβλητικά σε συμβουλεύουν πώς να
φέρεσαι για να είναι οι πράξεις σου σωστές και άρτια δομημένες. Μα εσύ δε ζήτησες
βοήθεια. Να προσφέρεις θέλεις χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα από κανέναν. Μα
ποιος μιλά στις μέρες μας για φιλανθρωπία; Ξεπούλημα των πιο αγνών, των πιο
τρυφερών μας αισθημάτων στο βωμό ενός εθελοντισμού που μουλιάζει από απάτη και
συμφέρον. Εκεί μας κατάντησαν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου