Προσπαθώ 7 μέρες να γράψω αλλά η συγκίνηση δεν με αφήνει..........
Την συγκίνηση αυτή μου την έβγαλαν τα παιδιά απο το 2ο σύστημα Ναυτοπροσκόπων και το 8ο σύστημα Αεροπροσκόπων της Χίου.
Κοιμήθηκαν στο αρχονταρίκι, μαγείρεψαν στο μικρό κουζινάκι της και παίξανε στην αυλή της!!!
Να μην σας τα πολυλογώ το απογευματάκι της δεύτερης μέρας βρέθηκα και εγώ επάνω στην Παναγία Ρουχουνιώτισα .
Όταν πήγα ήταν χωρισμένοι σε δυο ομάδες η μία ομάδα μάθαινε παραγγέλματα πως να διαχειρίζονται τα κουπιά σε μια βάρκα και η άλλοι ομάδα πρώτες βοήθειες!!!
Οι ποιο μεγάλοι είχαν αρχίσει να ετοιμάζουν τον αγαπημένο μου χαλβά!! Από σιμιγδάλι... τους καληνύχτισα και έφυγα με βαριά καρδιά...Από την μία που δεν έφαγα χαλβάαααααα είπαμε ο αγαπημένος μου!! Και από την άλλη επειδή είχα δουλειά και έπρεπε να φύγω και δεν μπόρεσα να μείνω και άλλο μαζί τους....
Αλλά αυτή την λίγη ώρα μαζί τους με γέμισε τόσο πολύ που θέλω να τους ευχαριστήσω για αυτό και να συνεχίσουν το έργο τους. γιατί ο προσκοπισμός σου δίνει πολλά και εκτός από το ότι το παιδί μαθαίνει τα πάντα το σίγουρο είναι ότι σε κάνει άνθρωπο.
Και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους αυτούς τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους ( και ναι μεν, αλλά δεν είμαι ένας από αυτούς) Και ένα μεγάλο μπράβο σε όσους συμμετέχουν σε αυτό.
Πριν λίγες μέρες σας είπα ότι στην γιορτή τον Θεοφανίων στον Καταρράκτη πήραν μέρος και τα προσκοπάκια!!!
Αυτό που δεν ξέρετε όμως είναι ότι τα παιδιά περάσανε ένα διήμερο στην Παναγία Ρουχουννιώτισα.
Πήραν τα σακίδια τους τα κοντάρια τους τα μαντηλάκια τους και απολάυσανε την εξοχή στον Καταρράκτη.
Έτσι η Παναγία Ρουχουνιώτισα μέσα στο καταχείμωνο δέχτηκε τους μικρούς μας φίλους και τους μεγάλους βέβαια στην αγκαλιά της !!!
Κοιμήθηκαν στο αρχονταρίκι, μαγείρεψαν στο μικρό κουζινάκι της και παίξανε στην αυλή της!!!
Να μην σας τα πολυλογώ το απογευματάκι της δεύτερης μέρας βρέθηκα και εγώ επάνω στην Παναγία Ρουχουνιώτισα .
Όταν πήγα ήταν χωρισμένοι σε δυο ομάδες η μία ομάδα μάθαινε παραγγέλματα πως να διαχειρίζονται τα κουπιά σε μια βάρκα και η άλλοι ομάδα πρώτες βοήθειες!!!
Οι ποιο μεγάλοι είχαν αρχίσει να ετοιμάζουν τον αγαπημένο μου χαλβά!! Από σιμιγδάλι... τους καληνύχτισα και έφυγα με βαριά καρδιά...Από την μία που δεν έφαγα χαλβάαααααα είπαμε ο αγαπημένος μου!! Και από την άλλη επειδή είχα δουλειά και έπρεπε να φύγω και δεν μπόρεσα να μείνω και άλλο μαζί τους....Αλλά αυτή την λίγη ώρα μαζί τους με γέμισε τόσο πολύ που θέλω να τους ευχαριστήσω για αυτό και να συνεχίσουν το έργο τους. γιατί ο προσκοπισμός σου δίνει πολλά και εκτός από το ότι το παιδί μαθαίνει τα πάντα το σίγουρο είναι ότι σε κάνει άνθρωπο.
Και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους αυτούς τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους ( και ναι μεν, αλλά δεν είμαι ένας από αυτούς) Και ένα μεγάλο μπράβο σε όσους συμμετέχουν σε αυτό.
Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη, έτσι λίγα λόγια ...Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια και εγώ, τους είπα οτι ήμουνα στο 1ο σύστημα Δασοπροσκόπων Τυρνάβου...κάποιες εκδρομές-κατασκηνώσεις κτλ που κάναμε, ότι είχα φτάσει μέχρι βαθμοφόρος, και με βάφτισαν Βάτραχο ένα καλοκαίρι σε μια κατασκήνωση στον Αγιο Δημήτριο στον Αγιόκαμπο στην Λάρισα, ήμασταν μαζί με τα παιδιά από το Συκούριο!! Αυτό όμως που με έκανε να δακρύσω ήταν όταν με το που τους είπα ότι με βαφτήσανε Βάτραχο μου λένε έχουμε ενωμοτία βατραχον...........εκεί ....Τέλος εκπομπής......
Η πάστα φλωρα (το σκυλακι τους) σε στιγμές χουζουρεματος!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου