Και όμως δεν είναι μυθιστόρημα ...

Από τα καλύτερα αληθινά (σαν μυθιστόρημα) που έχω διαβάσει!!

Το γράφει ο κ Δημήτρης Μιωτέρης

Δίνει όχι απλά μαθήματα ζωής ……δεν σχολιάζω τίποτα μόνο να ευχαριστησω τον κ Δημήτρη που το μοιράστηκε μαζί μας..

Διαβάστε παρακάτω:

Είδα τη φωτογραφία του κυρ Γιώργου του Βενέτου, του γνωστού γαλατά, θυμήθηκα την ιστορία του, που μου την είχε πει και αυτόματα έκανα σύγκριση εποχών και αξιών. "Αυτός ο άνθρωπος είχε ρίξει απίστευτη δουλειά! Μου είχε διηγηθεί τι έκανε απο μαθητής του δημοτικού που βοηθούσε τον πατέρα του. Το γάλα και τα γιαούρτια της ημέρας ήταν έτοιμα απο την προηγούμενη το βράδυ. Με δεδομένο ότι στις 08:00 έπρεπε να είναι στο σχολείο για το μάθημα, για την επόμενη μέρα, στις 02.30 πήγαινε με τα πόδια απο τις Καρυές στο Δαφνώνα ξυπόλητος, έπαιρνε απο κτηνοτρόφους το γάλα, επέστρεφε γύρω στις πέντε και μετά απο λίγο άρχιζε τη διανομή. 

Έβαζε παπούτσια για να είναι αξιοπρεπής, έπαιρνε τα "βαλιτσάκια" στα χέρια και άρχιζε απο τα κοντινά σπίτια και κατέβαινε κάτω. Πάντα με τα πόδια συνέχιζε στη Χώρα, γύρω στις 07.00 ή και αργότερα γύριζε στις Καρυές και στις 08.00 ήταν στο σχολείο!

 Το απόγευμα πάλι μαζί με τον πατέρα του στο εργαστήριο, να παρασκευάσουν τα γιαούρτια, να γυρίσουν να μαζέψουν τα κεσεδάκια για να βάλλουν τα γιαούρτια της επόμενης μέρας και στη συνέχεια όσο μπορούσαν νωρίτερα έπεφταν για ύπνο ξεροί απο την κούραση, για να ξεκινήσει τα ξημερώματα πάλι με τα πόδια για το Δαφνώνα! Συνθήκες ζωής, πολύ σκληρές! 

Ποιο παιδί δουλεύει σήμερα έτσι; 

Αλλά ένα τραγούδι του Ι. Μηλιώκα λέει: "Εμείς που μεγαλώσαμε με σάλτσα στο ψωμί, με ζάχαρη βρεγμένη, μονίμως πεινασμένοι, πιάσαμε τώρα την καλή, η ψάθα έγινε χαλί και ζούμε σε παλάτι, κι' όλο μας λείπει κάτι! Μα σαν γυρίζω το μυαλό σε χρόνους περασμένους, θυμάμαι ανθρώπους πιο φτωχούς, θυμάμαι ανθρώπους πιο απλούς, μα πιο ευτυχισμένους"!!

Share: