Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη ήμερα, θα σας παρουσιάσω τον νέο συνεργάτη της σελίδας!!
Είναι η Μillena Vanilli το όνομα είναι χαϊδευτικό μιας και η φίλη μας είναι ανήλικη και κάτι στα μέσα του Δημοτικού Σχολείου. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση αυτό που μου συμβαίνει.
Κάποια στιγμή λοιπόν μου λέει η μικρή κ Αστέριε εγώ παρακολουθώ αυτά που γράφετε και ξέρω για το σαιτ σας ! Μου το έδειξε μια φορά η μαμά και το βλέπω συνέχεια και επίσης θα ήθελα όταν ( ταξιδέψετε στον άλλο κόσμο... . βέβαια μου το είπε ωμά ) να το πάρω εγώ.
Μπλα μπλα για λίγη ώρα και μετά της έκανα την πρόταση, θέλεις να γράφεις μερικά άρθρα και εσύ; και να σε κάνω επίσημα συνεργάτη του blog, οπότε θα έχεις τον πρώτο λόγο όταν εγώ τα παρατήσω!!
Μιλήσαμε λίγο για το τι θέλει και πως το σκέφτεται και δέχτηκε με χαρά !!
Το είπα στους γονείς και ότι θα είναι Ανώνυμη μέχρι να βγάλει τουλάχιστον το Δημοτικό, θέλουμε ακόμα 3 χρόνια!!
Και έτσι ήρθε το πρώτο μου χειρόγραφο με κάλυψη για να μην καταλαβαίνουν η άλλοι τι κάνει όταν γράφει .... βέβαια με ενημέρωσε πλήρως ότι θέλει βοήθεια με τα ορθογραφικά και λίγη ακόμη βοήθεια σε ....
Ετσι λοιπόν σας παρουσιάζω το πρώτο άρθρο της μικρής μου φίλης, που εκτός τον άλλον είναι πραγματικότητα αυτό που γράφει,, και έχει γίνει πριν 3 χρόνια σε κάποια εκδρομή που είχαμε πάει.
Απολαύστε την μικρή millena, και μου έχει πει, ότι είδη έχει ξεκινήσει να γράφει και δεύτερο άρθρο!!
Λοιπόν....
Μια φορά και ένα καιρό τρεις φίλες η Λιλη η Μια και η Νινα πήγαν σε ένα λιβάδι με τουλίπες για να παίξουν, να τις κόψουν και να τις δώσουν στις μαμάδες τους.
Είναι η Μillena Vanilli το όνομα είναι χαϊδευτικό μιας και η φίλη μας είναι ανήλικη και κάτι στα μέσα του Δημοτικού Σχολείου. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση αυτό που μου συμβαίνει.
Κάποια στιγμή λοιπόν μου λέει η μικρή κ Αστέριε εγώ παρακολουθώ αυτά που γράφετε και ξέρω για το σαιτ σας ! Μου το έδειξε μια φορά η μαμά και το βλέπω συνέχεια και επίσης θα ήθελα όταν ( ταξιδέψετε στον άλλο κόσμο... . βέβαια μου το είπε ωμά ) να το πάρω εγώ.
Μπλα μπλα για λίγη ώρα και μετά της έκανα την πρόταση, θέλεις να γράφεις μερικά άρθρα και εσύ; και να σε κάνω επίσημα συνεργάτη του blog, οπότε θα έχεις τον πρώτο λόγο όταν εγώ τα παρατήσω!!
Μιλήσαμε λίγο για το τι θέλει και πως το σκέφτεται και δέχτηκε με χαρά !!
Το είπα στους γονείς και ότι θα είναι Ανώνυμη μέχρι να βγάλει τουλάχιστον το Δημοτικό, θέλουμε ακόμα 3 χρόνια!!
Και έτσι ήρθε το πρώτο μου χειρόγραφο με κάλυψη για να μην καταλαβαίνουν η άλλοι τι κάνει όταν γράφει .... βέβαια με ενημέρωσε πλήρως ότι θέλει βοήθεια με τα ορθογραφικά και λίγη ακόμη βοήθεια σε ....
Ετσι λοιπόν σας παρουσιάζω το πρώτο άρθρο της μικρής μου φίλης, που εκτός τον άλλον είναι πραγματικότητα αυτό που γράφει,, και έχει γίνει πριν 3 χρόνια σε κάποια εκδρομή που είχαμε πάει.
Απολαύστε την μικρή millena, και μου έχει πει, ότι είδη έχει ξεκινήσει να γράφει και δεύτερο άρθρο!!
Λοιπόν....
Μια φορά και ένα καιρό τρεις φίλες η Λιλη η Μια και η Νινα πήγαν σε ένα λιβάδι με τουλίπες για να παίξουν, να τις κόψουν και να τις δώσουν στις μαμάδες τους.
Άρχισαν να κάνουν αγγελάκια,
μετά παίξανε κυνηγητό αλλά οι τουλίπες ήταν πολύ ψηλές και δεν μπορούσαν να τρέξουν γρήγορα γι’ αυτό σταμάτησαν αυτό το παιχνίδι.
μετά παίξανε κυνηγητό αλλά οι τουλίπες ήταν πολύ ψηλές και δεν μπορούσαν να τρέξουν γρήγορα γι’ αυτό σταμάτησαν αυτό το παιχνίδι.
Κοίταξαν τότε τις τουλίπες και τις είδαν όλες κατεστραμμένες.
Καταλυπήθηκαν, μα λυπήθηκε ποιο πολύ από όλους ο ιδιοκτήτης, ο
πανύψηλος γίγαντας Ζαν.
Η Λίλι τότε του είπε συγνώμη κύριε γίγαντα εμείς φταίμε κάναμε το λιβάδι σας χάλια. Πώς μπορούμε να επανορθώσουμε;
Ο γίγαντας τους είπε ότι η ζημιά έγινε και δεν μπορούσαν να
κάνουν κάτι για αυτό, τους είπε ότι μπορούσαν να κόψουν λίγες τουλίπες για να
πάνε στις μαμάδες τους χωρίς να χαλάσουν το υπόλοιπο λιβάδι για να μπορούν να
το θαυμάσουν και τα υπόλοιπα παιδάκια που θα πηγαίνανε και θα μπορούσαν να
πάρουν και αυτά δυο τρία μπουμπουκάκια για τις δικές τους μαμάδες.
Ο γίγαντας βλέποντας όμως τις μικρές στεναχωρημένες τους
είπε ότι υπάρχει τρόπος να τις συγχωρέσει εάν του τραγουδούσαν και του χόρευαν.
Χα αυτό είναι απίθανο που έχεις κάνει φίλε!! Μπράβο στην μικρή σου φίλη!Και μαζί με σένα που είσαι ένας υγιής bloger θα γίνει Αστερι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε φίλε η φίλη; Η μικρή είναι απίστευτη και σε λίγα χρόνια θα κάνει μπαμ εάν συνεχίσει!!
Εύγε στο κορίτσι! Είναι όμορφο να αφήνεις χώρο σε ένα παιδί να ζωγραφίζει το δικό του αγνό κόσμο δίπλα στο δικό μας μίζερο και φθαρμένο. Αντικρίζοντάς τον μας αναζωογονεί ως ανθρώπους και μας θυμίζει ότι κάποτε υπήρξαμε κι οι ίδιοι παιδιά! Μπράβο και σε σένα Αστέριε! Πολύ καλή η κίνησή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπίστευτο κειμενάκι, γεμάτο ελπίδα και ομορφιά για ένα αύριο που ίσως να είναι καλύτερο. Σε ένα κόσμο που οι γίγαντες (εμείς οι μεγάλοι στα μάτια των παιδιών) τα κάναμε όπως τα κάναμε (και μυαλό δε βάζουμε...) έρχεται μια αχτίδα φωτός από ένα μικρό κοριτσάκι να μας κουνήσει, να μας ταράξει.... Μακάρι να μπορούσαμε να ξαναδούμε τον κόσμο με τα μάτια αυτής της μικρούλας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι και αν πεις είναι λίγο!!! Μπράβο κοριτσάκι, μπράβο Αστέριε που και συ τολμάς πέρα από τα συνηθισμένα....